Το bullying των social media #loveyourself

Χριστίνα Βραχάλη Χριστίνα Βραχάλη
Το bullying των social media #loveyourself
H Xριστίνα Βραχάλη γράφει για την εποχή του «φαίνεσθαι» και την πλασματική εικόνα που τρομάζει, κάνοντας την αρχή σε μια προσπάθεια ν' αγαπήσουμε λίγο περισσότερο τον εαυτό μας!

Ό,τι πραγματικά μας προβληματίζει έχουμε την τάση να το κρατάμε για τον εαυτό μας. Συχνά από φόβο για το πως θ’ αντιμετωπιστεί από άλλους. Ένα παρόμοιο συναίσθημα μ’ έκανε διστακτική ν’ ακουμπήσω ένα σοβαρό όσο και λεπτό ζήτημα το οποίο απαιτεί πολύ προσεκτική προσέγγιση. Ο φόβος μου ωστόσο ελαχιστοποιήθηκε, όταν συνειδητοποίησα τη ζημιά που προκαλεί όλο αυτό το «παιχνίδι» εικόνας στα νεότερα παιδιά. Τι πρότυπα δημιουργεί και τι ανασφάλεια φυτεύει….

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Καλώς ή κακώς ζούμε σε μία εποχή που η εικόνα μας παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Την εποχή που το «φαίνεσθαι» έχει μεγαλύτερη αξία από την παιδεία μας. Τις ικανότητες μας. Τις δυνατότητες μας. Τα χαρίσματα που έχει ο καθένας μας. Την εποχή που το «τι θα πουν οι άλλοι» μετρά περισσότερο από αυτό που εμείς πιστεύουμε για τον εαυτό μας.

Δεν έχουμε σκεφτεί πόσο σοβαρές προεκτάσεις έχει όλο αυτό το τσουνάμι …ομορφιάς στα μέσα μαζικής δικτύωσης, που μας έχει πάρει και μας έχει σηκώσει.

Παρακολουθώ την τόση τελειότητα και την τόση ομοιότητα και τρομάζω.

Μα ούτε μια ρυτίδα; Πως εκφράζονται όλοι αυτοί οι άνθρωποι και δεν έχουν «τσαλακωθεί» καθόλου; Με τα χέρια; Ούτε ένας μαύρος κύκλος; Δεν κουράζονται και δεν ξενυχτούν; Ίχνος κυτταρίτιδας; Και όλοι με τετραγωνάκια για κοιλιακούς; Πόσες ώρες γυμναστήριο; Και πόσο καλή διατροφή πια; Έχουμε ξεφύγει από την πραγματικότητα. Έχουμε ξεχάσει τι είναι φυσιολογικό, γήινο και ανθρώπινο.

Βγάζουμε φωτογραφίες στα social media σαν να είμαστε κέρινα ομοιώματα του Madame Tussaud. Φίλτρα, λεπτύνσεις, επιμηκύνσεις... Θα μας συναντούν στον δρόμο, δεν θα μας μιλάνε γιατί δεν θα μας αναγνωρίζουν, και θα θυμώνουμε κιόλας.

Aντιλαμβάνομαι τις ανάγκες ορισμένων επαγγελμάτων και πόσο σημαντική είναι η εικόνα. Είμαι στο χώρο και συμμετέχω κι εγώ μια χαρά σ’ αυτό το γαϊτανάκι. Δεν το παίζω καθόλου υπεράνω, ίσα ίσα συνειδητοποιώ πως κινδυνεύουμε να αλλοιωθούμε εντελώς. Έχουμε φτιάξει μια πλασματική εικόνα την οποία μάλιστα την έχουμε τόσο πολύ συνηθίσει που καθετί λιγότερο από το… τέλειο μας φαίνεται ξένο.

Το αποτέλεσμα αυτού είναι να βλέπουμε κοριτσάκια σαν τα κρύα τα νερά, να κάνουν μπότοξ από τα 15 τους για να μοιάζουν στην κοπέλα με τους 154 χιλιάδες followers. Αγόρια να τρέχουν στα γυμναστήρια να παίρνουν χάπια, χωρίς να αντιλαμβάνονται το κόστος που μπορεί να έχουν στην υγεία τους, για να κάνουν σώμα σαν του ποδοσφαιριστή που τα είχε με το μοντέλο… Κι όσα παιδιά δεν μπορούν να αγγίξουν το τέλειο, που δίνει και παίρνει στα social media, τρέχουν από νωρίς στους ψυχοθεραπευτές με κατάθλιψη.

Μιλούσα πρόσφατα με μια αγαπημένη μου φίλη, η οποία είναι θέμα ωρών να γίνει μανούλα. Ζει το θαύμα. Τη μοναδικότητα και τη σπουδαιότητα του να φέρεις στον κόσμο από τα σπλάχνα σου ένα πλάσμα. Μια καινούρια ζωή. Αντί να το ζει με όλο της το «είναι», μου περιγράφει την πίεση που νιώθει με τα κιλά της εγκυμοσύνης και πόσο γρήγορα της «επιβάλουν» να τα χάσει. «Μα αφού η τάδε τα έχασε σε 20 ημέρες. Η άλλη σε έναν μήνα. Είδα τα σώματά τους στα social media». Αν δεν είναι αυτό bullying, τότε τι είναι;

Είναι λογικό μια γυναίκα να έχει κυτταρίτιδα. Είναι η φύση της αυτή. Τι να κάνουμε; Πιθανότατα να την προστατεύει κι από κάτι. Ένας άνδρας μπορεί και να μην έχει τετράγωνα για κοιλιακούς. Αυτό δεν μειώνει τον ανδρισμό του. Είναι φυσιολογικό να κάνει κάποιος ρυτίδες. Οι άνθρωποι έχουν συναισθήματα. Γελούν, κλαίνε, θυμώνουν. Εκφράζονται. Είναι ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ.

Ο άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του, οφείλει, να τον προσέχει. Να περιποιείται το σώμα του, να τρέφεται σωστά και να γυμνάζεται. Όχι γιατί του το επιβάλει η εποχή. Ο άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να δουλεύει το μυαλό του, να το καλλιεργεί. Να το κάνει τόσο δυνατό, ώστε να καταλαβαίνει πως η τελειότητα δεν υπάρχει. Να μπορεί να κρίνει. Να μπορεί να απορρίπτει όλα αυτά που μας πασάρουν για πρότυπα.

Φίλοι μου σας παρακαλώ, ας δούμε την πραγματική μας εικόνα και ας την αγαπήσουμε. Δεν είμαστε τέλειοι. Είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Καλό το «φαίνεσθαι», αλλά το… μέσα μας έχει το μαργαριτάρι. Ας το ανακαλύψουμε…

Υ.Γ. Μέσα από αυτό το άρθρο θα ήθελα να καλέσω, όσα κορίτσια και αγόρια επιθυμούν, να ανεβάσουν μια φωτογραφία στα social media, χωρίς μακιγιάζ, χωρίς ρετούς. Κανονική. Ανθρώπινη. Ας κάνουμε μια προσπάθεια ν’ αγαπήσουμε λίγο περισσότερο τον εαυτό μας. #loveyourself

Χριστίνα Βραχάλη
Χριστίνα Βραχάλη

Στο χώρο της δημοσιογραφίας ξεκίνησα το 2002. Τα πρώτα μου βήματα τα έκανα στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, όπου εργάστηκα για δύο χρόνια. Το 2003 για τις ανάγκες ενός προγράμματος της Κρατικής τηλεόρασης, Olympic Trophy, πραγματοποίησα το γύρο της Μεσογείου με στόχο την προώθηση των Ολυμπιακών Αγώνων που θα λάμβαναν χώρα στην Αθήνα το 2004. Στην κορυφαία αθλητική διοργάνωση του πλανήτη εργάστηκα στο γραφείο τύπου στο Πανθεσσαλικό Στάδιο του Βόλου, όπου πραγματοποιήθηκαν οι αγώνες του ποδοσφαίρου. Από το 2004 μέχρι και για 14 χρόνια εργαζόμουν στο Αθλητικό Τμήμα της τηλεόρασης (παρουσίαση δελτίων και αθλητικών εκπομπών) και του ραδιόφωνου του ΣΚΑΙ (δημοσιογραφική παραγωγή, μεταδόσεις αγώνων, παρουσίαση εκπομπών, σύνταξη κι εκφώνηση αθλητικών δελτίων). Πλέον ανήκω στο δυναμικό του Epsilon TV. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια φιλοξενεί τις σκέψεις μου και υλοποιεί της ιδέες μου το gazzetta.gr, ενώ παράλληλα έχω τη χαρά να μοιράζομαι τις εικόνες και τις εμπειρίες μου με τους σπουδαστές του ΙΕΚ Όμηρος εδώ και περίπου 8 πανεπιστημιακά έτη. Είμαι απόφοιτη του Τμήματος Επιστήμης και Φυσικής Αγωγής του Πανεπιστημίου της Αθήνας, με ειδικότητα στο ποδόσφαιρο. Μιλάω αγγλικά και γαλλικά.