Ποιός χρειάζεται τα συλλαλητήρια;

Χρήστος Κιούσης Χρήστος Κιούσης
Ποιός χρειάζεται τα συλλαλητήρια;
Ο Χρήστος Κιούσης γράφει μερικές σκέψεις και απορίες για το σημερινό συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης.

Θα μπορούσε ο τίτλος του κειμένου να είναι και διαφορετικός. Ποιός “καίγεται” να λυθεί το Σκοπιανό το 2018; Γιατί το επείγον του πράγματος ειδικά τώρα; Υπάρχει κάποια ιστορική συγκυρία πίσω από τη σπουδή, που παρατηρείται τις τελευταίες εβδομάδες; Καταλαβαίνουμε, ότι πάμε να αναλάβουμε δεσμεύσεις, που πολύ πολύ δύσκολα μετά θα ανατρέπονται;

Ας υποθέσουμε, ότι η ιστορική συγκυρία που μας προσφέρεται, είναι η αλλαγή της κυβέρνησης των Σκοπίων και η πτώση των υπερεθνικιστών. Να συμφωνήσουμε σε κάτι πρώτα; Εθνικιστική είναι όλη η δομή του πολιτικού συστήματος του γειτονικού κρατιδίου, όπως για να είμαστε ειλικρινείς, εθνικιστές κρύβονται ή δεν κρύβονται σε όλες τις ελληνικές πολιτικές παρατάξεις. Εθνικιστικές βάσεις έχει όλο το σύστημα παιδείας και τα σχολικά εγχειρίδια των Σκοπίων, γι αυτό και βλέπεις μια ειλικρίνεια στα μάτια ενός νεαρού Σκοπιανού, όταν σου λέει “είμαι Μακεδόνας”. Η αρχή του Γκεμπελισμού ήταν διαχρονικά, “επανέλαβε ένα ψέμα συστηματικά και με συνέπεια και στο τέλος κάτι θα μείνει”. Ένα παιδάκι που μαθαίνει, ότι είναι Μακεδόνας από 6 ετών, μαντέψτε πως αισθάνεται στα 18 του. Να ένα ζήτημα σημαντικότερο ίσως του ονόματος.

Από την άλλη μεριά έχουν κάνει οι πολιτικοί μας μια βόλτα στα χωριά της Φλώρινας, της Έδεσσας, των Γιαννιτσών, της Αριδαίας και λοιπών περιοχών κοντά στα σύνορά μας; Ακούν γηραιούς κατοίκους, να μιλάνε κάτι, που δεν μοιάζει με ελληνικά; Τί είναι αυτό το κάτι; Από που προήλθε; Από την επιρροή κατακτητών στις περιοχές της Μακεδονίας; Από την πολυπολιτισμικότητα που βίαια και άθελα της βίωσε αυτή η περιοχή της Ελλάδας; Είναι κατάλοιπα που εθιμικά παραμένουν και μετά την απελευθέρωσή της ;

Ξέρετε γιατί κάνω τόσες ερωτήσεις; Γιατί οι απαντήσεις δεν είναι όλες στα σχολικά βιβλία ιστορίας. Γιατί η ιστορία χρειάζεται ιστορική έρευνα στο πεδίο, στην περιοχή την ίδια, στους κατοίκους, στα έθιμα, στη μουσική, στους χορούς, στα φαγητά. Να δούμε, ποια είναι στην πράξη και τι είδους είναι αυτή η γειτνίαση. Αν βέβαια είμαι τεμπέλης και αδιάφορος απέναντι στην ιστορική πραγματικότητα, μπορώ να πάω σε ένα συλλαλητήριο, να μου τα πουν άλλοι από βήματος, να χειροκροτήσω, να φωνάξω συνθήματα, να ψάλλω τον εθνικό ύμνο και μετά να πάω σε παρακείμενη ταβέρνα, να φάω πλάτη πλάτη ίσως με κάποιον Σκοπιανό, του οποίου η πινακίδα στο parking φέρει πινακίδα με τα αρχικά ΜΚ.

Πως νομίζετε λένε σήμερα το κράτος των Σκοπίων στις περισσότερες χώρες του κόσμου; Όταν πάτε να εγκαταστήσετε ένα νέο λογισμικό στον υπολογιστή σας, πώς αναφέρεται το γειτονικό κρατίδιο; Η γλώσσα του όταν πάτε να επιλέξετε γλώσσα στον υπολογιστή σας; Στην καλύτερη περίπτωση FYROM σωστά ; Τι θα πει Former Yugoslavian Republic of Macedonia ; Ότι κάποτε υπήρχε στο ομόσπονδο κράτος της Γιουγκοσλαβίας μια Yugoslavian Republic of Macedonia σωστά; Ποιος το επέτρεψε αυτό; Πότε συνέβη; Άρα πόσο “πρόσφατο” πρόβλημα είναι το σκοπιανό; Κι αφού τόσα χρόνια υπήρχε αυτή η Yugoslavian Republic of Macedonia, πόσο εφικτό, ιστορικά λογικό και πολιτικά ορθό είναι να υπάρξει συμφωνία τώρα το 2018 για όνομα στο οποίο δε θα εμπεριέχεται ο όρος Μακεδονία ;

Η ιστορία το έχουμε ξαναπεί δεν γράφεται μέσα σε 10 χρόνια. Οι Σκοπιανοί βέβαια από το 1990 μέχρι τώρα έχουν χρηματοδοτήσει μαζί με τους κηδεμόνες τους τη συγγραφή απείρων “ιστορικών συγγραμμάτων”, για να γεμίσουν τις βιβλιοθήκες αναρίθμητων αμερικανικών και άλλων πανεπιστημίων, στα οποία πάνε να φοιτήσουν φοιτητές, που πιστέψτε με ελάχιστα ξέρουν για την ελληνική και όχι μόνο ιστορία και πολιτισμό. Φταίμε βέβαια κι εμείς που αντίστοιχα υποχρηματοδοτούμε την παιδεία μας, προβάλλουμε με αυτιστική επαναληπτικότητα αποσπάσματα μόνο του ελληνικού κλασικού πολιτισμού και βροντοφωνάζουμε κορώνες σε συλλαλητήρια.

Ξέρουμε αρκετά για τη σύσταση του πληθυσμού στο γειτονικό κράτος; Πόσοι Σλάβοι; Πόσοι Αλβανοί; Πόσοι Βούλγαροι; Τώρα ποιοι κυβερνούν; Αύριο ποιοι θα κυβερνήσουν; Τί πάει να πει Μεγάλη Αλβανία και πόσο προτιμότερη είναι από μια Σλαβομακεδονία; Σάμπως με τους Αλβανούς έχουμε λύσει τα μεταξύ μας ζητήματα;

Το ζήτημα του ονόματος που η ελληνική πλευρά θα συνυπογράψει είναι πολύ σημαντικό. Για ό,τι κι αν δεσμευτούν τώρα οι Σκοπιανοί κυβερνώντες, δεν μπορεί κανείς να μας πει, ότι δε θα έρθει σύντομα κιόλας μια νέα σκοπιανή κυβέρνηση να τα αθετήσει. Για τα αλυτρωτικά σχολικά βιβλία, το ζήτημα της γλώσσας, τους περίεργα διακινούμενους χάρτες και άλλα πολλά. Το μόνο που δε θα μπορούν εύκολα να ακουμπήσουν, είναι το όνομα στο οποίο εμείς θα συμφωνήσουμε και με το οποίο θα ενταχτούν εκεί, που κάποιοι βιάζονται να τους εντάξουν. Εκείνοι βιάζονται, όχι εμείς. Όχι ο Τσίπρας, ούτε ο Μητσοτάκης. Κανονικά σε τέτοια θέματα, ούτε που θα έπρεπε να ασχολούμαστε με το ποιος μας κυβερνάει τώρα, θα έπρεπε να είμαστε μπετόν αρμέ στις απόψεις μας, αλλά ελάτε τώρα, πότε συνέβη αυτό στη ρημάδα την ιστορία μας, για να συμβεί τώρα;

Ξαναγυρνάω στο αρχικό ερώτημα. Ποιός χρειάζεται τα συλλαλητήρια; Η κυβέρνηση που πρέπει να αντλήσει από κάπου θόρυβο, για να μην ακούγονται οι φωνές που λένε, ότι θα μείνουμε σε κάποιου είδους οικονομική επιτήρηση έως το 2060; Η αντιπολίτευση για να παρελάσουν ξανά δεξιοί αστέρες στα άρματα των συλλαλητηρίων; Ο Καμμένος που πάει να πιαστεί από τα μαλλιά του, μήπως και συσπειρώσει κόσμο, ώστε να επανεκλεγεί το 2019; Η πανταχού παρούσα Ελληνική Εκκλησία; Οι Νεοναζί που θέλουν να κρύψουν τις σβάστικες, που έκαναν τατουάζ πίσω από τον ήλιο της Βεργίνας; Τώρα που είπα Βεργίνα, αλήθεια πόσοι από αυτούς που συμμετέχουν στο συλλαλητήριο, έχουν βρεθεί στους Βασιλικούς Μακεδονικούς τάφους της Βεργίνας; Τα παιδιά τους τα πήγαν ποτέ; Πόσοι τέλος από αυτούς που συμμετέχουν στο συλλαλητήριο και μένουν στην ελληνικότατη και αδιαπραγμάτευτη Μακεδονία, περνούν συχνότατα στα Σκόπια, για να φτιάξουν φτηνά τα δόντια τους, για να βάλουν φτηνή βενζίνη ή για να ψωνίσουν φτηνά τρόφιμα; Πόσοι υπερήφανοι Έλληνες πάνε συστηματικά στα καζίνο των Σκοπίων, για να “διασκεδάσουν” ακούγοντας παρηκμασμένους Έλληνες αστέρες της αδιαμφισβήτητης και αδιαπραγμάτευτης νεοελληνικής μουσικής ;

Προφανώς θα απέχω του συλλαλητηρίου. Θα μείνω σπίτι να διαβάσω ιστορία. Θα διαβάσω και άρθρα αλληλοσυγκρουόμενα, ώστε να χρησιμοποιήσω την κρίση μου, για να εξάγω ένα συμπέρασμα, για το τι είναι τελικά το διαχρονικά εθνικό συμφέρον να συμβεί. Είμαι Έλληνας κι εγώ, έχω φοβερές ελλείψεις σε ιστορική γνώση κι έχω πολλά κενά να καλύψω. Ο δύσκολος δρόμος είναι το διάβασμα, ο εύκολος τα συλλαλητήρια.

Χρήστος Κιούσης
Χρήστος Κιούσης

Ο Χρήστος Κιούσης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, αλλά ζει κι εργάζεται στην Θεσσαλονίκη από το 1997. Σπούδασε Κινηματογράφο και Τηλεόραση στη Σχολή Σταυράκου και digital marketing. Mιλάει Αγγλικά κάθε μέρα, Γερμανικά όποτε τα θυμηθεί και Ιταλικά στις διακοπές κυρίως αν χρειαστεί να παραγγείλει φαγητό στην Ιταλία. Εργάζεται σε τηλεοπτικές παραγωγές από το 1994. Συμπαρουσιάζει τη σατιρική εκπομπή «Ράδιο Αρβύλα» στον ΑΝΤ1 και το "Βινύλιο" στο ίδιο κανάλι.

Είναι φίλαθλος από μικρός και πατέρας τριών υπέροχων παιδιών. Έχει παίξει μπάσκετ ως νέος με επιεικώς μέτριες επιδόσεις και τένις ως μεσήλικας με ακόμα πιο φτωχά αποτελέσματα. Του αρέσουν το γράψιμο, οι συνεντεύξεις, το ραδιόφωνο, η παραγωγή τηλεοπτικού περιεχομένου και τα ταξίδια κι ελπίζει μια μέρα, να μπορέσει να τα συνδυάσει όλα επαγγελματικά.