Ο αληθινός Κινγκ Κονγκ ήταν συγγενής του ουρακοτάγκου και όχι του ανθρώπου (pics)

Gazzetta team
Ο αληθινός Κινγκ Κονγκ ήταν συγγενής του ουρακοτάγκου και όχι του ανθρώπου (pics)
Σύμφωνα με μια νέα μελέτη, ο Gigantopithecus blacki έχει, πιθανότατα, μεγαλύτερη συγγένεια με τον σημερινό ουρακοτάγκο παρά με τον άνθρωπο.

Τα τεράστια δόντια του είχαν οδηγήσει παλαιότερα στο συμπέρασμα ότι αυτός ο τεράστιος πίθηκος αποτελούσε μέρος του ανθρώπινου οικογενειακού δέντρου.

Οι επιστήμονες, ωστόσο, επεξεργάστηκαν εκ νέου την καταγωγή του από θραύσματα οστού γνάθου και σημειώνουν τώρα ότι ο Gigantopithecus blacki έχει μεγαλύτερη συγγένεια με τον ουρακοτάγκο και όχι με τον άνθρωπο.

Με ύψος που ξεπερνούσε τα 3 μέτρα και βάρος μεγαλύτερο από μισό τόνο, αυτός ο πελώριος πίθηκος ήταν, πραγματικά, βασιλιάς του δάσους. Όχι άδικα, λοιπόν, είναι γνωστός και ως «αληθινός Κινγκ Κονγκ».

Οι άνθρωποι, όμως, δεν μπορούμε να «διεκδικήσουμε», τελικά, έναν γιγαντιαίο πίθηκο, τον μεγαλύτερο πρωτεύοντα, για την ακρίβεια, που έζησε ποτέ, ως μέρος του οικογενειακού μας δέντρου.

Ο Gigantopithecus blacki, ο οποίος έζησε σχεδόν δύο εκατομμύρια χρόνια πριν, με τους τελευταίους απογόνους του, μάλιστα, να χάνονται οριστικά μόλις πριν από 100.000 χρόνια (μαζί με τον Homo erectus), είναι στην πραγματικότητα πιο στενά συνδεδεμένος με τους σύγχρονους ουρακοτάγκους, όπως ανακάλυψαν οι επιστήμονες.

Αυτός ο γιγαντιαίος πίθηκος, παρά την όψη του, ήταν ένα γοητευτικό πλάσμα, έχοντας σταθεί ψηλότερα ακόμη και από μερικούς ελέφαντες...

Τα τεράστια δόντια του, όταν πωλούνταν ως «δόντια δράκων» σε κινεζικά φαρμακεία(!), οδήγησαν μερικούς ειδικούς στο να θεωρήσουν πως ήταν μέρος του ανθρώπινου οικογενειακού δέντρου, καθώς οι αρχαίοι άνθρωποι είχαν, πράγματι, μεγάλους γομφίους.

Παρότι, λοιπόν, τα μόνα απολιθωμένα στοιχεία του Gigantopithecus blacki είναι μερικά κομμάτια οστικής γνάθου και χιλιάδες δόντια, οι επιστήμονες μπόρεσαν να επεξεργαστούν την καταγωγή τους. Βασικά, χρειάστηκαν ένα μόνο δόντι, από το οποίο αναλύθηκαν οι πρωτεΐνες, και ανακάλυψαν ότι μοιάζει πολύ περισσότερο με εκείνα των σύγχρονων ουρακοτάγκων απ' ό,τι με εκείνα των ανθρώπων.

Ενώ, όμως, δεν μπορούμε να «διεκδικήσουμε» ένα τέτοιο τρομακτικό πλάσμα ως πρόγονο, η ανακάλυψη αυτή θα μπορούσε, ίσως, να ρίξει περισσότερο φως στο ανθρώπινο οικογενειακό δέντρο. Και αυτό, διότι, αν οι πρωτεΐνες μπορούν να αναλυθούν από ορυκτά υπολείμματα, αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να κοιτάξουμε πολύ πιο πίσω από 400.000 χρόνια πριν! Κάτι εξόχως σημαντικό, μιας και το DNA στα ανθρώπινα οστά υποβαθμίζεται και τελικά εξαφανίζεται μετά από 400.000 χρόνια...

Ο Δρ Frido Welker, πρώτος συγγραφέας της μελέτης του Gigantopithecus blacki, από το πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, δήλωσε: «Οι αρχέγονοι είναι σχετικά κοντά στους ανθρώπους, εξελικτικά μιλώντας. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε δυνητικά να ανακτήσουμε παρόμοιες πληροφορίες σχετικά με την εξελικτική γραμμή που οδηγεί στον άνθρωπο».

Ο γιγαντιαίος πίθηκος, ο οποίος ζούσε σε πυκνό δάσος, κυρίως στη νότια Κίνα κατά τη διάρκεια του Πλειστόκαινου, ήταν γνωστό ότι ζύγιζε περισσότερα από 600 κιλά, με βάση απολιθώματα. Αλλά από πού προήλθε και με ποια ζώα σχετίζονταν είναι ασαφές ακόμη.

Οι επιστήμονες τρύπησαν το δόντι ενός Gigantopithecus blacki, ηλικίας 1,9 εκατομμυρίων ετών, τον σύνθλιψαν σε σκόνη, εξήγαγαν τα πρωτεϊνικά υπολείμματα και τα ζύγισαν, χρησιμοποιώντας μια τεχνική που ονομάζεται φασματομετρία μάζας. Αυτό τους επέτρεψε να επεξεργαστούν την αλληλουχία αμινοξέων σε αυτές τις πρωτεΐνες, συγκρίνοντάς τα με εκείνα των ανθρώπων, των ουρακοτάγκων και άλλων πρωτευόντων, όπως γορίλες και χιμπατζήδες.

Το μέγεθός του μπορεί να υποδηλώνει ότι ο γιγαντιαίος πίθηκος σχετίζεται, πιθανότατα, με έναν σύγχρονο γορίλα, αλλά οι πρωτεΐνες αποκάλυψαν ότι περισσότερο έμοιαζε με τον σημερινό ουρακοτάγκο.

Ο Gigantopithecus blacki ονομάστηκε για πρώτη φορά έτσι το 1935 από έναν επιστήμονα, που βρήκε ένα δόντι του να πωλείται ως αρχαία κινεζική ιατρική σε ένα φαρμακείο στην Κίνα. Το DNA του δεν μπορεί να εξαχθεί, επειδή δεν αντέχει πολύ στο τροπικό κλίμα, όπου έχουν βρεθεί απολιθώματα.