Η νέα μανία λέγεται σιγκανισμός: Τρως μπέργκερ, αλλά με ψάρι
Τι είναι, όμως, σιγκανισμός.
Η λέξη, καταρχήν, δεν υπάρχει σε κανένα ελληνικό λεξικό. Δεν θα τη βρείτε, δηλαδή, όσο και να ψάξετε.
Τουλάχιστον μέχρι να φτάσει και εδώ, κάποια στιγμή, η μανία της... ψαροφαγίας, έχουμε, απλά, μεταφράσει αυτούσιο το ''seaganism''. Όπως έγινε, για παράδειγμα, με τον «βιγκανισμό», και αργότερα δημιουργήθηκε η ελληνική φράση «αυστηρή χορτοφαγία». Ενδεχομένως να την πούμε «αυστηρή ψαροφαγία» ή «αυστηρή χορτοφαγία, αλλά με ψαροφαγία». Είναι λίγο μπερδεμένο το θέμα, δεν φταίμε εμείς αν σας τσουρουφλίσαμε τον εγκέφαλο.
Ο σιγκανισμός, όμως, είναι ακριβώς αυτό: Η χορτοφαγική διατροφή, χωρίς κατανάλωση ζώων ή παράγωγων, με εξαίρεση τα ψάρια.
Η συγκεκριμένη διατροφή, λοιπόν, φαίνεται ότι κερδίζει συνεχώς πόντους στη Βρετανία, με έκθεση, μεγάλης αλυσίδας σούπερ μάρκετ (Waitrose Food & Drink), στο Νησί να δείχνει πως μια νέα μανία έρχεται... Και θα «χτυπήσει» αλύπητα.
Ήδη, μάλιστα, οι vegans είναι στα... κάγκελα, την ώρα, δε, που οι εταιρίες κρεάτων και ψαριών επιδίδονται σε έναν αγώνα για το ποιος θα κάνει την καλύτερη προπαγάνδα.
Σκεφτείτε μόνο πόσο μεγάλος μπορεί να είναι ο ανταγωνισμός, από τη στιγμή που, σχεδόν κάθε μήνα, «κυκλοφορεί» και μια νέα τάση: Απλοί χορτοφάγοι, λακτο-χορτοφάγοι, οβο-χορτοφάγοι, freegans, vegans, ευέλικτη διατροφή, κετογονική διατροφή, ωμοφάγοι και φρουτοφάγοι. Μεταξύ άλλων.
Οι οπαδοί του σιγκανισμού, ωστόσο, αυξάνονται θεαματικά τον τελευταίο καιρό, θεωρώντας τη συγκεκριμένη διατροφή ως την πιο υγιή, σε σχέση με τις άλλες. Και γίνεται ο σχετικός τσακωμός...
Άρα ο σιγκανισμός είναι καλός;
Σύμφωνα με το Οur World in Data, το ένα τέταρτο των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου προέρχεται από τα τρόφιμα και πάνω από το μισό αυτών των εκπομπών προέρχονται από τα ζωικά προϊόντα. Καλύτερα, οπότε, να τρως ψάρι παρά μια μπριζόλα, σωστά; Αν το ψάξεις βαθύτερα, όμως, υπάρχουν ορισμένα ζητήματα...
Μια διατροφή βασισμένη στα ψάρια μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων, αφού περιέχουν τα εξαιρετικά ωφέλιμα Ω3 λιπαρά, που είναι και πλούσια σε βιταμίνη D. Ωστόσο, τόσο η «άγρια» αλιεία όσο και η υδατοκαλλιέργεια οδηγούν σε αξιοσημείωτη αύξηση του άνθρακα στην ατμόσφαιρα και σε ολοένα και αυξανόμενες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Η υπεραλίευση, δε, την οποία, ουσιαστικά, «προκαλεί» η ζήτηση των καταναλωτών, «πονοκεφαλιάζει» τις βιομηχανίες ψαριών. Αν μειωθεί το ψάρεμα, μειώνονται και τα κέρδη. Για να μην αναφέρουμε ότι εξακολουθείτε να τρώτε ζωικό προϊόν...
Αυτό, επίσης, αναδεικνύει το μεγάλο θέμα με την «καταπολέμηση» του κόκκινου κρέατος. Μια έκθεση του 2018 από τη βρετανική εταιρεία Compare the Market Ltd. διαπίστωσε ότι ο βρετανικός πληθυσμός των vegans του Ηνωμένου Βασιλείου έχει αυξηθεί κατά 600% από το 2016! Αυτό σημαίνει, κιόλας, ότι ο πλανήτης είναι υγιέστερος από τότε;
Μια άλλη μελέτη, του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, τον περασμένο μήνα, αποκάλυψε ότι, πράγματι, οι υγιεινές διατροφές είναι καλύτερες για το περιβάλλον. Αλλά «μαρτυρά», επίσης, ότι οι φτωχοί Περουβιανοί και Βολιβιανοί δεν μπορούν να αγοράσουν πια κινόα, λόγω της τεράστιας δυτικής ζήτησης των κόκκων του, που αύξησε κατακόρυφα την τιμή του.
Η βιομηχανία κρέατος, από την άλλη, προσπαθεί να αντεπιτεθεί. Πριν από λίγο καιρό, η Quality Meat Scotland ξεκίνησε την καμπάνια "Meat with Integrity", για να αντιμετωπίσει την προπαγάνδα των vegans.
Οι αγρότες υποστηρίζουν ότι το κοινό έχει παραπλανηθεί. Τόσο από τους κρεατοφάγους, όσο και από τους vegans και τώρα και από τους seagans, που επικρίνουν τους ισχυρισμούς. Είναι πολύ λογικό, επομένως, το κοινό να μπερδεύεται. Οι φιλανθρωπικές οργανώσεις και οι ακτιβιστές θέλουν να διαχωρίσουν την αλήθεια από τη μυθοπλασία, αλλά συνειδητοποιούν ότι η παραπληροφόρηση σχετικά με το τι τρώμε φαίνεται να λειτουργεί για όλους.
Οι vegans, για παράδειγμα, δεν έχουν πάντα δίκιο: Το κρέας -μπορεί να- είναι υγιές.
Με άλλα λόγια, η κατανάλωση κρέατος τοπικής προέλευσης είναι καλύτερη για το περιβάλλον, από το να τρώει κάποιος αβοκάντο από τη Νότια Αμερική ή καρύδια από την Ινδία. Η αλήθεια, επίσης, είναι ότι τα vegan τρόφιμα στα ράφια μας μπορεί να απέχουν πάρα πολύ από τα φυσικά, καθώς είναι άκρως βιομηχανοποιημένα και φυσικά, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ανήκουν σε τεράστιες πολυεθνικές εταιρείες. Και καθώς η ζήτηση ανεβαίνει, τα τροπικά δάση καταστρέφονται.
Έτσι, ίσως, η κατανάλωση ψαριών ή κρέατος, που προέρχονται από τοπικές πηγές, όπως έκανε ο άνθρωπος για χιλιάδες χρόνια, να είναι καλύτερη λύση για το περιβάλλον και άρα για εμάς τους ίδιους. Ίσως είναι καλύτερο, δηλαδή, να παράγουμε το δικό μας φαγητό στους κήπους και στα μπαλκόνια μας.
Όπως και να έχει, το σημαντικό είναι να πληροφορούμαστε σωστά. Ακόμη και αν είναι δύσκολο σε αυτή την τρέλα των μέσων μαζικής ενημέρωσης και στον «πόλεμο» πληροφόρησης -και παραπληροφόρησης. Παρά τις δυσκολίες, όμως, είναι υγιές να αμφισβητούμε όχι μόνο τι τρώμε, αλλά και πώς φτάνει στο τραπέζι μας...
