Τίτλοι τέλους για τον «κουρέα του Άουσβιτς» (pics & vid)

Gazzetta team
Τίτλοι τέλους για τον «κουρέα του Άουσβιτς» (pics & vid)
Ο Εβραίος κρατούμενος στο φρικιαστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, που επέζησε χάριν στο ταλέντο του στο κούρεμα, άφησε την τελευταία του πνοή, ενώ οι μαρτυρίες του από τα στρατόπεδα του Ολοκαυτώματος αποτελούν πυξίδα ενάντια στη λήθη.

Πέθανε σε ηλικία 98 ετών ο Benjamin Scheinkopf, ο άνθρωπος που επέζησε από το στρατόπεδο του Άουσβιτς, κουρεύοντας τους συγκρατούμενούς του.

Ο «Benny ο κουρέας», όπως είναι γνωστός, γεννήθηκε το 1919 στην Πολωνία και ο πατέρας του προσπάθησε να τον πείσει να γίνει τσαγκάρης αλλά εκείνος προτίμησε να γίνει κουρέας, μια απόφαση που -τελικά- του έσωσε τη ζωή, όταν οι Ναζί κατέλαβαν το σπίτι του το 1939.

Οι Εβραίοι που στέλνονταν στο Άουσβιτς λιμοκτονούσαν, υφίσταντο βασανιστήρια και εξαναγκάζονταν να δουλεύουν μέχρι να καταρρεύσουν. Αλλά εκείνος κι ο αδερφός του ο Τζόζεφ, σώθηκαν επειδή ήξεραν να κουρεύουν!

Τα δύο αδέρφια ανέλαβαν να κόβουν τα μαλλιά των κρατουμένων καθώς οι δεσμοφύλακες ανησυχούσαν για τις ψείρες. Αυτό έκανε τις συνθήκες στις οποίες ζούσαν λιγότερο εφιαλτικές από εκείνες άλλων κρατουμένων.

Στο Άουσβιτς δολοφονήθηκαν περίπου 1 εκατ. Εβραίοι. Σε παλαιότερη συνέντευξή του στο Ίδρυμα USC Shoah, ο Scheinkopf είχε πει ότι πολλοί αιχμάλωτοι των ρωτούσαν αν είχε οποιαδήποτε πληροφορία για τις οικογένειές τους, επειδή θεωρούσαν ότι είχε μία προνομιακή μεταχείριση. Και εκείνος τους είπε: «Δεν πρόκειται να ξαναδείτε τις οικογένειές σας».

Το στρατόπεδο απελευθερώθηκε από τους Σοβιετικούς το 1940, πέντε χρόνια μετά την δημιουργία του και ο Scheinkopf πήγε στη Γερμανία, όπου παντρεύτηκε την Έμιλυ και το 1954 μετακόμισαν στο Σικάγο.

Ο Ben συνταξιοδοτήθηκε μόλις την προηγούμενη χρονιά, στα 97 του χρόνια και η γυναίκα του, Έμιλι, είχε δηλώσει σε συνέντευξή της ότι τα χέρια του έτρεμαν αλλά ο κόσμος συνέχιζε να έρχεται στο κουρείο του γιατί όπως έλεγαν «Εμείς δεν ερχόμαστε εδώ για το κούρεμα, ερχόμαστε για να μιλήσουμε μαζί του, να κουτσομπολέψουμε και να ακούσουμε ιστορίες. Ερχόμαστε για τον Benny».

«Εκείνες οι μέρες ακόμα τον στοιχειώνουν», εξομολογείται η γυναίκα του, «κάθε βράδυ ξυπνάω από τις κραυγές του».

Το 1939 οι Γερμανοί εισέβαλαν στο χωριό Πλονσκ και μέχρι τον Δεκέμβριο του 1942, και ο τελευταίος από τους 5.000-6.000 κατοίκους είχε σταλεί αιχμάλωτος στο Άουσβιτς. Ο Scheinkopf και ο αδερφός του ήταν δύο από τους 30 κατοίκους του χωριού που επέζησαν.

Ο Ben κούρευε τους συγκρατούμενούς τους μέχρι τον Ιανουάριο του 1945, όταν μαζί με δεκάδες χιλιάδες άλλους κρατούμενους μεταφέρθηκαν από το Άουσβιτς σε άλλα στρατόπεδα περπατώντας ημέρες μέσα στο χιόνι, σε πορείες που αργότερα έγιναν γνωστές ως «πορείες θανάτου» του Ολοκαυτώματος.

Ο Scheinkopf περπατούσε ξυπόλητος μέσα στο χιόνι φορώντας τη ριγέ στρατιωτική του πιτζάμα και βλέποντας χιλιάδες ανθρώπους πίσω του να πέφτουν νεκροί από ασθένειες, εξάντληση ή πυροβολισμούς.

Μαζί με τον αδερφό του Τζόζεφ, μεταφέρθηκαν στο Μαουτχάουζεν στην Αυστρία όπου έμειναν για πέντε μήνες προτού το στρατόπεδο απελευθερωθεί από αμερικανικά στρατεύματα στις 5 Μαΐου του 1945.

Μέχρι την είσοδο των αμερικανικών και συμμαχικών δυνάμεων στο στρατόπεδο, ο Ben έγινε σκιά του εαυτού του, κατέληξε να ζυγίζει 30 κιλά και τελικά έχασε και τις αισθήσεις του. Ο αδελφός του τον έβαλε σε ένα φορτηγό γεμάτο από νεκρά σώματα για να τον κρύψει από τους Γερμανούς, και όταν ξύπνησε βρισκόταν σε κάποιο νοσοκομείο.

Έμαθε σιγά σιγά να τρώει και στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε μια κατασκήνωση για όσους είχαν εκτοπιστεί και έπειτα σε μια αμερικανική βάση όπου συνάντησε και άλλους αιχμαλώτους.

Καθώς μεγάλωνε και άρχισε να φοράει πιο κοντομάνικα πουκάμισα στο κουρείο, οι πελάτες του άρχισαν να αναρωτιούνται για το τατουάζ στο χέρι του και όταν τον ρωτούσαν παιδιά τι ήταν αυτό συνήθιζε να λέει ότι ήταν ο αριθμός τηλεφώνου του!

Τελικά, ο Scheinkopf άρχισε σιγά σιγά να μοιράζεται την εμπειρία του και μάλιστα έδωσε κάποιες ομιλίες σε σχολεία της περιοχής.

«Δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουν», έχει πει ο Scheinkopf. «Πάντα έλεγα στους επιζώντες του Ολοκαυτώματος ότι πρέπει να μιλούν γι 'αυτό.

Ο λαός δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσει τι συνέβη στον εβραϊκό λαό».

Πηγή: reader.gr