Γιατί το ποδόσφαιρο είναι για τις γυναίκες

Το κουδούνι χτυπά. Μερικές από τις μαθήτριες αποφασίζουν να πάνε για μπάλα. Πετούν τις τσάντες, στήνουν τα τέρματα, βγάζουν τις θέσεις και το παιχνίδι ξεκινάει. Μέχρι που κάποιοι επεμβαίνουν. Τους καταστρέφουν την μπάλα, τους κλέβουν τα πράγματα, τους σκίζουν τις μπλούζες και τις αποκαλούν πόρνες γιατί δεν ακολουθούν τη θρησκεία και πηγαίνουν κόντρα σε αυτά που προστάζει η κουλτούρα τους.

Η Khalida Popal είναι από το Αφγανιστάν και μάλλον παίζει καλύτερη μπάλα από εσένα.

Όταν ήταν μικρή έζησε πολλά αντίστοιχα σκηνικά με τις συμπαίκτριές της, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Έγινε η αρχηγός των Λιονταριών, απέκτησε πιο δυνατή φωνή και φυσικά οι απειλές για τη ζωή της πολλαπλασιάστηκαν – μέχρι που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα της. Τώρα που η 28χρονη αθλήτρια θέλει να επιστρέψει και να συνεχίσει τον αγώνα της ξέρει καλά ότι δεν είναι απλό πράγμα να είσαι γυναίκα, να παίζεις μπάλα και να υποστηρίζεις τα δικαιώματά σου.

Αλλά, αλήθεια, σε ποια χώρα είναι εύκολο μια γυναίκα να επιλέξει να παίζει ή έστω να βλέπει ποδόσφαιρο;

Στην Ελλάδα του 2016, για παράδειγμα, είναι αυτονόητο ότι η μπαλίτσα είναι ανδρικό προνόμιο.

Από μικρά άλλωστε τα αγοράκια πρέπει να παίζουν με τις μπάλες, τα όπλα και τα αυτοκινητάκια όσο η αδερφή τους χτενίζει στο δωμάτιο τις κούκλες της. Αυτά τα αγοράκια μεγαλώνουν όμως. Και εκτός από ορισμένα που προσπαθούν να ξεφύγουν από τις κοινωνικές αναπαραστάσεις που τους έχουν επιβληθεί, τα υπόλοιπα θεωρούν δεδομένο ότι το γήπεδο είναι ο χώρος τους. Η θύρα της δικής τους αγέλης. Τους ανήκει. Παίζουν στην έδρα τους.

Και αν τολμήσει και πατήσει κάποια γυναίκα να δει ένα ματς και δεν είναι ντυμένη σαν τον Καπίνο, τότε έχει έρθει για να τους ξελογιάσει. Για να δει το μπούτι της στο Gazzetta και γενικά γιατί ονειρεύεται να κάνει παιδιά με κάποιον φίλαθλο.

Εντάξει, καλώς ή κακώς δεν είμαστε όλοι για όλα.

Αυτό το κείμενο δεν αποτελεί ύμνο στον φεμινισμό. Είναι μερικές γραμμές που απλώς αναφέρουν τα αυτονόητα. Ένα πολύ απλό κείμενο που όμως δεν θα διαβάσεις εύκολα σε ένα αθλητικό site γιατί δεν έχει την ίδια απήχηση με το να πείσεις τον αναγνώστη ότι «έχει πλάκα να είναι άντρας».

Τον αναγνώστη που ξέρει τι είναι το οφσάιντ, όχι μόνο το κανονικό και το άλλο που όποτε ρωτάς σου λένε «έλα μωρέ τώρα, πού να σου εξηγώ είναι περίπλοκο». Τον αναγνώστη που ξέρει το έμμεσο και που αν τον διακόψεις για να μάθεις θα σου πει στην καλύτερη «μισό να τελειώσει η φάση».

Να πούμε και μια αλήθεια όμως. Το ποδόσφαιρο δεν είναι πυρηνική φυσική. Μια γυναίκα μπορεί να καταλάβει με μεγάλη ευκολία αν ένα γκολ πηγαίνει στο γάμα και να αντιληφθεί πότε ο επιθετικός δεν είναι καλυμμένος. Αρκεί να θέλει.

Αν όμως θέλει, τότε μη γίνεις αυτός ο άντρας με α κεφαλαίο που περιγράφουν τα άρθρα που διαβάζεις.

Και προς Θεού, μην της πεις αν θα πάει στο γήπεδο ή όχι. Σε όποια χώρα και αν μένεις.