Ροή
Την ώρα που η Ελλάδα, εν καιρώ κρίσης, επιδίδεται σε πρωταθλητισμό στην ανεργία, πολλά υποσχόμενοι «εργοδότες» κάνουν την εμφάνισή τους σε μια προσπάθεια να εκμεταλλευτούν τόσο την ανάγκη του άνεργου όσο και την κοινωνική ευαισθησία του πολίτη. Από τα αναρίθμητα παραδείγματα που έχουν καταγραφεί τα τελευταία χρόνια, δύο πρόσφατες περιπτώσεις κεντρίζουν το ενδιαφέρον και αξίζει να αναφερθούν, όχι μόνο για να προφύλαξη αλλά και για το ευφάνταστο τους.
- «Ζητείται νεαρή κοπέλα για κάλυψη θέσης στο Σικάγο» = «Ζητείται συνοδός ερωμένη»
Το brain drain έχει απασχολήσει, ουκ ολίγες φορές τα τελευταία χρόνια, τους πηχυαίους τίτλους των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης ενώ γίνονται προσπάθειες, αν κι όχι ικανοποιητικές, για τον περιορισμό των λαμπρών μυαλών που μεταναστεύουν σε ξένες χώρες αναζητώντας μια ευκαιρία να εξασκήσουν αυτό για το οποίο εκπαιδεύτηκαν. Αυτή ακριβώς την ανάγκη, ή επιθυμία, για μια αξιοκρατικότερη ή και με καλύτερες συνθήκες θέση εργασίας, εκμεταλλεύεται η φερόμενη ως εταιρεία JOHN'S IMPORT FOODS εισαγωγές - εξαγωγές τροφίμων.
Σύμφωνα με καταγγελία που έλαβε το insider.gr μια υποψήφια νεαρή κοπέλα αποφάσισε να στείλει βιογραφικό με τα πλήρη στοιχεία της στην αγγελία που είχε δημοσιεύσει η εταιρεία σε ένα από τα αρμόδια site η οποία έγραφε: «H εταιρεία JOHN'S IMPORT FOODS αναζητεί νεαρή κοπέλα για κάλυψη θέσης με έδρα το Σικάγο. Αποστολή βιογραφικών στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση».
Λίγες μέρες αργότερα ο υποτιθέμενος αρμόδιος κάλεσε την υποψήφια, τα στοιχεία της οποίας δεν δημοσιεύονται για λόγους ασφαλείας αλλά παραμένουν στη διάθεσή του insider.gr, και ξεκίνησε μια μίνι τηλεφωνική συνέντευξη με στόχο να κλειστεί ένα ραντεβού μέσα στις επόμενες ημέρες για κατ' ιδίαν γνωριμία.
Κατά την διάρκεια της συνομιλίας τους, η υποψήφια ερωτήθη αν ήταν παντρεμένη ή αν διατηρούσε κάποια μόνιμη σχέση. Αφού απάντησε για την οικογενειακή της κατάσταση, κι έχοντας ήδη υποψιαστεί πως κάτι δεν πήγαινε όπως θα έπρεπε, ξεκίνησε να ρωτάει επιμόνως τι είδους θέση επρόκειτο να καλύψει και που.
Ο αρμόδιος επί των προσλήψεων, που συστήθηκε και ως ιδιοκτήτης της εταιρείας, απέφευγε να προσδιορίζει επακριβώς την θέση εργασίας. Αντ' αυτού τόνιζε πως επειδή είναι δύσκολη η δουλειά η κοπέλα θα έπρεπε να τον συνοδεύει στα διάφορα μέρη της Ελλάδας που θα επισκεπτόταν ώστε να εκπαιδευτεί καταλλήλως, αυτός ήταν και ο λόγος όπως εξήγησε που ρωτούσε για την οικογενειακή της κατάσταση ώστε να έχει μια πληρέστερη εικόνα για τις υποχρεώσεις της.
Εντέλει, και αφού η υποψήφια επανέλαβε αρκετές φορές την ερώτηση «πρόκειται για γραμματειακή θέση, για πωλήσεις ή για κάτι άλλο» ο επίδοξος εργοδότης απάντησε:
- «Συνοδό ψάχνω»
- «Τι εννοείτε συνοδό» ρώτησε εμβρόντητη η υποψήφια.
- «Συνοδό, πώς το λένε, ερωμένη» κατέληξε ο εργοδότης και το τηλεφώνημα έληξε κάπου εκεί με την υποψήφια να του διευκρινίζει πως θα έπρεπε οπωσδήποτε να αναδιατυπώσει την αγγελία του και να γίνει ακριβής σε αυτό που ζητάει...
- «Έτσι με βοηθάτε να βρω μια θέση εργασίας»
Το παράδειγμα βέβαια της υπαλλήλου στο Σικάγο που εντέλει θα ήταν συνοδός ερωμένη σε διάφορες κωμοπόλεις ή μπαρ κατά μήκος της εθνικής οδού Αθηνών-Θεσσαλονίκης δεν είναι το μόνο. Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις που δεν προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τον εργαζόμενο αλλά το κοινό αίσθημα της συμπόνιας για την δυσχερή θέση των ανέργων με μόνο στόχο την κερδοσκοπία.
Μόλις πριν λίγες ημέρες, έξω από κεντρικούς σταθμούς του Μετρό, συγκεκριμένα του Ευαγγελισμού και του Συντάγματος, υποτυπωδώς περιποιημένες κυρίες κρατούσαν ένα καλλυντικό ανά χείρας, συγκεκριμένα ένα μολύβι ματιών, και διατυμπάνιζαν πως το διαθέτουν δωρεάν. Φυσικά η ιστορία δεν τελείωνε εκεί. Όταν κάποιος πήγαινε να διεκδικήσει το δώρο του, οι κυρίες ζητούσαν λίγα λεπτά από το χρόνο του για να του εξηγήσουν το παρακάτω:
Εργάζονταν, όπως έλεγαν στο Hondos Center του κυρίου Τζαβέλα στο Χολαργό, «το μέγαλο κατάστημα που κάνει μπαζάρ δύο φορές το χρόνο, δεν έχετε έρθει στο μπαζάρ μας, α, πρέπει να 'ρθείτε» συμπλήρωναν εμφατικά. Αξίζει να σημειωθεί πως κατάστημα Hondos Center στο Χολαργό δεν υπάρχει.
Στη συνέχεια εξηγούσαν πως το μολύβι ματιών - αξίας 15 ευρώ - το έδιναν εντελώς δωρεάν. Βέβαια είχαν μαζί τους, σε αποκλειστική προσφορά και διάθεση για την συγκεκριμένη ημέρα και μια μάσκαρα της δίνα επώνυμης εταιρείας, αξίας 35 ευρώ την οποία και ο δικαιούχος του δώρου μπορούσε να πάρει στην τιμή που ο ίδιος επιθυμούσε.
«Δεν υπάρχει ανώτερη ή κατώτερη τιμή αγοράς, να ξέρετε μόνο πως με τον τρόπο αυτό με βοηθάτε να διακριθώ και να βρω μια θέση εργασίας». Το μόνο που θα έπρεπε να γνωριζει ο δυνητικός αγοραστής είναι πως με όσα περισσότερα πλειοδοτούσατε την μάσκαρα, τόσες περισσότερες πιθανότητες θα προσέφερε στην υποψήφια εργαζόμενη να βρει δουλειά στο Hondos Center του Χολαργού που δεν υπάρχει. Για όποιον δεν κατάλαβε το επιχείρημα, η τιμή αγοράς ήταν πόντοι που μάζευε η κάθε κοπέλα, όσο υψηλότερους πόντους, τόσες περισσότερες οι πιθανότητες για δουλειά.
Φυσικά τα προϊόντα ήταν απομιμήσεις, το μαγαζί ανύπαρκτο το ίδιο και ο διαγωνισμός και οι δυνητικές εργαζόμενες πολυμήχανες απατεώνισσες που βρήκαν έναν τρόπο να συγκινήσουν τους περαστικούς ώστε να καταθέσουν τον οβολό τους.
Αν και η όλη ιστορία δεν είναι καινοφανής, το σενάριο που την συνόδευε ήταν πράγματι ευφάνταστο και καθόλου χιλιοπαιγμένο. Η ερμηνεία και οι λεπτομέρειες με τις οποίες ανά περίσταση εμπλουτιζόταν η ιστορία, συγκινούσαν τόσο κάποιους που αγόραζαν την απομίμηση μάσκαρας έως και 25 ευρώ....
