«Οχι» στην εκμετάλλευση των φυλακισμένων στις ΗΠΑ

Την 9η Σεπτεμβρίου του 1971, περίπου χίλιοι κρατούμενοι των φυλακών Αττικα στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης καταλαμβάνουν τμήμα του διαβόητου σωφρονιστικού καταστήματος και παίρνουν ομήρους 42 φύλακες και υπαλλήλους, απαιτώντας τον σεβασμό των ατομικών τους δικαιωμάτων και τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης σε όλες τις φυλακές των ΗΠΑ. Δυνάμεις ασφαλείας περικυκλώνουν άμεσα τις φυλακές ενώ παράλληλα ξεκινούν διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωση των ομήρων. Ο Ρεπουμπλικανός Νέλσον Ροκφέλερ, κυβερνήτης της Νέας Υόρκης εκείνη την περίοδο, αρνείται να συνομιλήσει με τους στασιαστές, όπως εκείνοι ζητούν, και ρόλο διαπραγματευτή αναλαμβάνει ο Ράσελ Οσγουολντ, υπεύθυνος του σωφρονιστικού συστήματος της πολιτείας.

Προβάλλουν πλήθος αιτημάτων με κυριότερα τη χορήγηση αμνηστίας στους εξεγερμένους, την απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων στη χώρα και τον τερματισμό των βασανιστηρίων εις βάρος των εγκλείστων. Επί τέσσερις ημέρες αναζητείται μια διέξοδος και τελικά τα περισσότερα από τα αιτήματα των κρατουμένων γίνονται δεκτά εκτός της αμνηστίας. Ολα δείχνουν πως τα χειρότερα έχουν αποφευχθεί ως τη στιγμή που ο Νέλσον Ροκφέλερ ζητεί την επέμβαση της Αστυνομίας για την ανακατάληψη των φυλακών. Μετά την εισβολή και τη μάχη που ακολούθησε κείτονται νεκροί 43 άνθρωποι, 33 κρατούμενοι και 10 σωφρονιστικοί υπάλληλοι, ενώ οι τραυματίες ξεπερνούν τους 250.

Σαράντα πέντε χρόνια μετά, την 9η Σεπτεμβρίου του τρέχοντος έτους, χιλιάδες κρατούμενοι σε δεκάδες πολιτείες των ΗΠΑ ξεκίνησαν - και αρκετοί συνεχίζουν ως σήμερα - απεργία κατά της δουλείας, ήτοι της καταναγκαστικής και δίχως, ή με πενιχρές, απολαβές εργασίας στις αμερικανικές φυλακές, όπως υποστηρίζουν οι διοργανωτές αυτής της πρωτοφανούς στη σύγχρονη αμερικανική ιστορία κινητοποίησης στην οποία εκτιμάται ότι συμμετείχαν τουλάχιστον 20.000 κρατούμενοι σε ανδρικές και γυναικείες φυλακές.

«Αυτό είναι ένα κάλεσμα για δράση κατά της σκλαβιάς στην Αμερική» σημείωσαν οι διοργανωτές σε κείμενό τους που κυκλοφόρησε τις προηγούμενες εβδομάδες εντός και εκτός των φυλακών ανά την αμερικανική επικράτεια, επισημαίνοντας πως «σαράντα πέντε χρόνια μετά την εξέγερση της Αττικα, τα κύματα της αλλαγής επιστρέφουν στις αμερικανικές φυλακές».

Οι αμερικανοί κρατούμενοι διαμαρτύρονται για πλήθος ζητημάτων, όπως οι αυστηροί έλεγχοι κατόπιν αποφυλακίσεων, η έλλειψη εκπαιδευτικών προγραμμάτων, οι ανεπαρκείς υπηρεσίες υγείας, ο υπερπληθυσμός, ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν στο σωφρονιστικό κατάστημα όπου κρατούνται. Αλλά όλοι τους εμφανίζονται ενωμένοι κατά της καταναγκαστικής εργασίας στις φυλακές - μιας βιομηχανίας, σε τελική ανάλυση, που έχει τζίρο 2 δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο και απασχολεί περίπου 900.000 ανθρώπους οι οποίοι, όμως, σε κάποιες πολιτείες αμείβονται για την όποια εργασία τους με μερικά λεπτά την ώρα ενώ σε άλλες εξαναγκάζονται να εργάζονται αμισθί.

Η περίφημη 13η Τροπολογία του Συντάγματος των ΗΠΑ με την οποία καταργήθηκε η δουλεία απαγορεύει και την καταναγκαστική εργασία, με εξαίρεση, ωστόσο, την επιβολή της ως «τιμωρίας» σε καταδίκους. Και χάρη σε αυτήν την εξαίρεση, εκατοντάδες χιλιάδες αμερικανοί κρατούμενοι αναγκάστηκαν κατά το παρελθόν να εργαστούν, λαμβάνοντας πενταροδεκάρες, σε βιομηχανίες όπλων, σε ορυχεία, ακόμη και στη γνωστή φίρμα γυναικείων εσωρούχων Victoria's Secret. Αλλά πέρα από το να εξαναγκάζονται να εργάζονται σε επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, οι έγκλειστοι στις αμερικανικές φυλακές, πολλές από τις οποίες πλέον είναι ιδιωτικές, υποχρεούνται επίσης να καθαρίζουν τα σωφρονιστικά καταστήματα όπου κρατούνται, να μαγειρεύουν για τους ίδιους και τους συγκρατούμενούς τους, να συντηρούν τις υπάρχουσες ή ακόμη και να κατασκευάζουν νέες φυλακές.

«Αυτές οι εγκαταστάσεις δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς εμάς. Οχι μόνο θα απαιτήσουμε τον τερματισμό της δουλείας στις φυλακές αλλά θα την τερματίσουμε εμείς οι ίδιοι παύοντας να είμαστε σκλάβοι» τονίζουν στο μανιφέστο τους οι διοργανωτές. Πάρα πολλοί Αμερικανοί αγνοούν ότι η καταναγκαστική εργασία είναι νόμιμη στις φυλακές της χώρας και οι έγκλειστοι απεργοί ήλπιζαν πως αυτό θα μπορούσε να αλλάξει μέσω των κινητοποιήσεών τους. Αλλά δυστυχώς διαπίστωσαν πως η άγνοια των συμπατριωτών τους όσον αφορά τις συνθήκες κράτησής τους θα συνεχιστεί εξαιτίας και της στάσης των περισσότερων από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ, τα οποία απλά αγνόησαν πλήρως, τουλάχιστον έως τώρα, αυτή την ιστορική κινητοποίηση.

«Οι άνθρωποι εκτός των φυλακών δεν κατανοούν ότι εξαπατώνται. Πολλοί δεν συνειδητοποιούν τη σημασία αυτού που συμβαίνει, δεν συνειδητοποιούν ότι πρόκειται περί δουλείας, ότι η δουλεία εξακολουθεί να υπάρχει» δήλωσε ένας πρώην κατάδικος και ακτιβιστής, σήμερα, για τα δικαιώματα των φυλακισμένων, εκφράζοντας την απογοήτευσή του για την περιορισμένη προσοχή των ΜΜΕ.

Πηγή: tovima.gr