Η ζωή με αργό Internet (pics & vid)
Η παρακάτω ιστορία είναι λίγο-πολύ γνωστή. Ένα τυπικό σενάριο που κάποια στιγμή στο παρελθόν έχει τύχει σε όλους με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο.
Το σκηνικό έχει ως εξής:
Ένας νέος προσπαθεί να κατεβάσει ένα αρχείο με σημειώσεις και videos απαραίτητα για την εξεταστική που ξεκινάει σε λίγες ημέρες. Ο πατέρας του τον έχει διαβεβαιώσει ότι έχει κάνει τη σωστή επιλογή και έχει εξασφαλίσει Internet-σφαίρα στο σπίτι σε προνομιακό πακέτο με το τηλέφωνο και φυσικά τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι.
Το αρχείο, μεγέθους 30ΜΒ, κατεβαίνει με τους ρυθμούς που ξεχύνεται ο Εσιέν στην επίθεση – δηλαδή, αργά, πολύ αργά – και τα νεύρα του φοιτητή (που επιτέλους είχε πάρει την απόφαση να κάτσει να διαβάσει) αρχίζουν να χτυπάνε κόκκινο.
Τότε κάνει το επόμενο λογικό βήμα. Σηκώνεται από το γραφείο, πηγαίνει στο σαλόνι και πιάνει στα χέρια του το σταθερό για να πάρει τη συμφοιτήτριά και να την πείσει να του διαβάσει από το τηλέφωνο τις σημειώσεις. «Πιο γρήγορα θα κάνω» μονολογεί.
«Μηηηηηη! Άσ’ το κάτω!» ακούγεται ο πατέρας του. «Μας τελείωσαν τα 30 δωρεάν λεπτά που είχαμε για αστικές κλήσεις».
Κανονικά κάπου εδώ μπαίνει στο πλάνο η Wind και δίνει τη λύση (μετά από έρευνα καταλήξαμε ότι το triple play είναι το μοναδικό πρόγραμμα που θα έκανε τις καθημερινές τριβές να ανήκουν στο παρελθόν).
Στην περίπτωση του φοιτητή όμως δεν συνέβη εγκαίρως κάτι τέτοιο. Και τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά.
Μετά από 10 λεπτά βρίσκεται να τριγυρνά ολομόναχος στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Χωρίς να έχει αποφασίσει τι ακριβώς θα κάνει με ένα σάλτο ανεβαίνει στο πρώτο λεωφορείο που βρίσκει μπροστά του. Πιάνει παράθυρο και κοιτάζει έξω από το παράθυρο για να πάρει μία ακόμη δόση απογοήτευσης. Χαρούμενοι άνθρωποι χαζεύουν χωρίς πρόβλημα ταχύτητας το Facebook στο κινητό τους, στέλνουν μηνύματα ή ακούν μουσική και χαμογελούν.
Τις σκέψεις του ξαφνικά διακόπτει μια μελωδική φωνούλα:
«Εισιτήρια παρακαλώ!».
Ελεγκτής! Ασφαλώς και δεν είχε εισιτήριο. Λίγα λεπτά μετά βρίσκεται έξω από το λεωφορείο με μια κλήση 60 ευρώ στα χέρια.
Αρχίζει να τον λούζει κρύος ιδρώτας, όταν η πρώτη ψιχάλα πέφτει στους ώμους του. Η υπομονή του πλέον έχει εξαντληθεί. Είναι πεινασμένος και βρεγμένος. (Να σημειώσουμε εδώ ότι τίποτε από αυτά δεν θα είχε συμβεί αν είχε γρήγορο Ίντερνετ στο σπίτι).
Ξαφνικά νιώθει κάτι να δονείται στην τσέπη του. Είναι το κινητό του που επιτέλους κάνει και κάτι χρήσιμο.
Βλέπει την οθόνη. «Εισερχόμενη κλήση από ΣΠΙΤΙ».
- «Ναι», απαντά με τρεμάμενη φωνή. «Ποιος, ποιος είναι;».
- «Ο πατέρας σου είμαι, πού είσαι;».
- « Έξω είμαι, άσε με, δεν ξαναγυρνάω πίσω», λέει με όση αποφασιστικότητα του είχε απομείνει.
- «Έλα πίσω. Βαζζζζζζζζμξζξσξ WIND».
- «Πατέρα, πατέρα! Δεν σε ακούω, δεν έχω σήμα στο κέντρο της Αθήνας», φωνάζει σαν τρελός!
- «Γύρνα πίσω λέω, βάλαμε WIND triple play!».
- «WIND triple play;».
- «Και θα έχω δηλαδή γρήγορο internet;», ρωτάει με κάπως πιο δυναμική φωνή.
- «Μόνο γρήγορο; Σφαίρα θα πηγαίνει! VDSL και 4G ταχύτητες! Και όχι μόνο αυτό, αλλά θα έχεις και σταθερό και κινητό και internet όπου και αν βρίσκεσαι!», απαντά με πρωτοφανή ενθουσιασμό ο πατέρας του!
Τινάζεται σαν να τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα και αρχίζει να τρέχει πίσω στο σπίτι σαν τον Γιουσέιν Μπόλτ.
Χτυπά την πόρτα. Ανοίγει η αδερφή του με το Tablet στα χέρια και χωρίς να τον κοιτάξει συνεχίζει να χαζεύει στο YouTube το παρακάτω βίντεο γεμάτη χαρά (ταυτιζόταν με την κοπέλα στο 00:17).
Στον καναπέ η μητέρα του μιλά στο τηλέφωνο με τη θεία του (για καμιά ώρα).
Ο πατέρας του στην κουζίνα παραγγέλνει από το κινητό σουβλάκια!
«Μπράβο WIND» σκέφτεται. «Ξέρεις να κρατάς το δικό μου και άλλα 200.000 σπίτια ενωμένα».
*Σύντομα ακολουθεί και το part 2 της ιστορίας με την κατάσταση στο σπίτι συντροφιά με το Triple Play.
