Κάποιοι είναι διαφορετικοί. Κάποιοι είναι γεννημένοι για να αφήσουν το στίγμα τους

Ο Prince, όπως και ο David Bowie που πέθανε πριν από λίγο καιρό, ήταν από τους ανθρώπους που είχε έρθει στον μάταιο τούτο κόσμο, όχι απλά για να παίξει τη μουσική του, να γράψει κάνα δύο τραγούδια με μηνυματάκια του τύπου "είμαστε όλοι ίσοι, όχι στα ναρκωτικά, όχι στον πόλεμο", αλλά ήρθε για κατι πολύ μεγαλύτερο. Ήρθε για να αφήσει το στίγμα του στον κόσμο.

Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Κανένας μάνατζερ, όσο καλός κι αν είναι, όσες "άκρες" κι αν έχει, δεν πρόκειται να το πετύχει αυτό. Μπορεί να σε κάνει σούπερ σταρ, αλλά δεν θα μπορέσει ποτέ να σε κάνει “αθάνατο”.

Ο κόσμος καταλαβαίνει πότε ένας καλλιτέχνης ή γενικότερα ένας άνθρωπος έχει να πει πολύ περισσότερα από την ίδια του τη δουλεια, και έχει να δείξει πολύ περισσότερα από τις ίδιες τις πράξεις του. Ο Ρrince ανήκε σε αυτή την κατηγορία. Όπως ανήκε και ο David Bowie!

Καλύτεροι τραγουδιστές από αυτούς τους 2; Χιλιάδες! Καλύτεροι μουσικοί από αυτούς; Εκατοντάδες χιλιάδες. Μεγαλύτερη επιρροή από αυτούς τους δύο; Απειροελάχιστοι.

Δεν έχει να κάνει με το αν σου αρέσει μουσική τους ή αν πιστεύεις και δέχεσαι αυτά που έχουν να πουν. Έχει να κάνει με αυτό που βλέπεις. Ότι κάποιοι είναι προορισμένοι να επηρεάσουν γενιές ολόκληρες. Και όχι απαραίτητα μόνο οι καλλιτέχνες ή οι πολιτικοί.

Δείτε ας πούμε τον Μέσι, ο οποίος πρόσφατα ψηφίστηκε από τους αναγνώστες του gazzetta.gr ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών! Πιθανώς όταν ο Μέσι τελειώσει την καριέρα του, να είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών. Το αν θα αφήσει όμως το στίγμα του όπως ο Μαραντόνα; Μάλλον όχι.

Προσέξτε, αυτό δε σημαίνει ότι ο Μέσι και ο κάθε Μέσι, δεν έχει ισχυρή προσωπικότητα! Ίσα-ίσα, για να φτάσει κάποιος σε αυτό το top επίπεδο, ασφαλώς και έχει ισχυρή προσωπικότητα. Αλλά άλλο σημαίνει να έχω ισχυρή προσωπικότητα και άλλο σημαίνει να αφήνω το στίγμα μου στον κόσμο!

Ο Λεμπρόν για παράδειγμα. Ίσως να πετύχει συνολικά περισσότερα από το Τζόρνταν, πιθανώς να είναι και πιο ολοκληρωμένος παίχτης από τον MJ. Θα αφήσει όμως το στίγμα του στην ιστορία όπως έκανε ο MJ; Σίγουρα όχι.

Κάτι διαφορετικό! Δείτε για παράδειγμα την Ελλάδα.

Ο Σάκης Ρουβάς που είναι ίσως ο μεγαλύτερος έλληνας σταρ τραγουδιστής όλων των εποχών, θα αφήσει έστω και λίγο το στίγμα του σε σχέση πχ με τον Παύλο Σιδηρόπουλο ή τον Κώστα Τουρνά, ή Δημήτρη Μητροπάνο; Με τίποτα!

Ο Γιώργος Θεοφάνους που είναι ο μεγαλύτερος έλληνας συνθέτης αυτή τη στιγμή, θα αφήσει ποτέ το στίγμα του όπως το άφησε ο Άκης Πάνου ας πούμε; Ούτε κατά διάνοια.

Και αυτό δεν έχει να κάνει με την εποχή, δεν είναι ανάγκη δηλαδή να έχεις δικτατορία για να βγει ένας Μίκης Θεοδωράκης. Δεν είναι ανάγκη να πάρεις ένα Μουντιάλ για να γίνεις ο Μαραντόνα.

Τις ανάγκες κάθε εποχής τις καθορίζουμε εμείς και όχι η εποχή η ίδια.

Πάρτε για παράδειγμα τα τελευταία έξι χρόνια, που η Ελλάδα ζει τη μεγαλύτερη οικονομική, πολιτιστική και κρίση αξιών της σύγχρονης ιστορίας της. Δεν έχει βγει απολύτως τίποτα σε μουσική, σε τέχνη, γενικότερα σε πολιτισμό, που να μπορείς να πεις με σιγουριά ότι θα αφήσει το στίγμα του στις επόμενες γενιές.

Που προσέξτε, είναι η εποχή του Internet και των social media, που θα μπορούσε πολύ απλά και πολύ πιο εύκολα από την εποχή της ευδαιμονίας για παραδειγμα, που υπήρχαν αν θέλεις να το πούμε "κλειστά κυκλώματα" και που ακόμα και άξιος αν ήσουν, υπήρχε περίπτωση να μη μπορείς να προβάλεις το έργο σου. Τώρα μπορούν πολύ εύκολα να δημιουργηθούν πράγματα απ' το μηδέν, γιατί ουσιαστικά στο μηδέν έχουμε φτάσει. Και όμως, δεν μου έρχεται κάτι στο μυαλό που θα μπορούσε να μείνει και να θυμούνται από το 2036 ας πούμε από την Ελλάδα του 2016.

Δεν ξέρω λοιπόν αν ο Μαραντόνα, αν ο Ρrince, o Carlin, ο Χατζηδάκις ή ο Σιδηρόπουλος γεννιούνται κάθε 1000 χρόνια. Γιατί η ιστορία δείχνει ότι stars δε γεννιούνται κάθε 1000 χρόνια, γεννιούνται πολύ πιο σύντομα απ' ότι πιστεύουμε.

Το γιατί όμως δεν αφήνουν το στίγμα τους στην παγκόσμια ιστορία είναι κάτι που λέγεται "χάρισμα" και το έχουν ελάχιστοι. Και όχι απαραίτητα stars. Για αυτό και πρέπει να αναγνωρίζουμε, να μαθαίνουμε και να ευχαριστούμε, αυτούς που ήταν "bigger than life" από τους υπόλοιπους.