Ιστορίες του παλιού κινηματογράφου vol. 97 (pics & vids)
ME THN EΥΓΕΝΙΚΗ ΧΟΡΗΓΙΑ ΤΗΣ Bergmann Kord
Η αναγνώριση της Βασιλειάδου, ο καυγάς Φίνου-Βουγιουκλάκη και η χαμένη ευκαιρία με την Τζένη Καρέζη
Αποτελεί μια από τις πλέον αγαπημένες ελληνικές ταινίες όλων των εποχών, η οποία μάλιστα είναι ιδιαίτερα γνωστή και στους νεότερους, αφού τα κανάλια την προβάλλουν συχνά. Γυρίστηκε το 1957 από την Finos Film και αποτέλεσε σημείο σταθμό στην πορεία της μοναδικής Γεωργίας Βασιλειάδου, η οποία μέσα από την ταινία αυτή έγινε ευρύτερα γνωστή και αποτέλεσε στη συνέχεια ένα περιζήτητο όνομα στον ελληνικό κινηματογράφο. «Η θεία από το Σικάγο» γυρίστηκε σε σενάριο και σκηνοθεσία του Αλέκου Σακελλάριου και αποτελεί σύμφωνα με την Finos Film, «ταινία με σαφή κοινωνικοπολιτικά μηνύματα και διττή έξυπνη σάτιρα, τόσο για την οπισθοδρομικότητα και την εμμονή με τις παραδόσεις, όσο και για την κακόγουστη και νεοπλουτίστικη διάσταση των μοντέρνων αμερικανόφερτων συνηθειών». Μέσα από την ταινία αναδεικνύεται σε όλη του την διάσταση ο ακραίος συντηρητισμός της μεταπολεμικής ελληνικής κοινωνίας, όπως είναι ο ένας και μοναδικός στόχος της γυναίκας να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια, η οποία μέχρι να συμβεί αυτό ζει υπό καθεστώς «ομηρίας», το οποίο βαπτίζονταν... «γονική φροντίδα». Την ίδια στιγμή στηλιτεύονται τα ήθη και οι συνήθειες της Αμερικής, που εκείνη την εποχή εισέβαλλαν όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά στην Ευρώπη γενικότερα και αποτελούσαν σημείο αναφοράς για τη νεολαία. Συνήθειες όπως ο τρόπος διασκέδασης, ο χορός, η μουσική, το ποτό, η μόδα.
Ο Μακρής...μύθος
Στην ταινία «Η θεία από το Σικάγο» εκτός από τη Βασιλειάδου, πρωταγωνιστούσε ο Ορέστης Μακρής, στο ρόλο του αυστηρού οικογενειάρχη Χαρίλαου, που είχε 4 κόρες και τις προστάτευε συχνά με όχι και τόσο...κομψά μέσα. Μάλιστα, ως στρατηγός ο ίδιος, τις μεγάλωσε με αυστηρή στρατιωτική πειθαρχία, κάτι που θέλησε να αλλάξει η θεία από το Σικάγο, ερχόμενη στην Ελλάδα. Και φυσικά οι καταστάσεις που ακολούθησαν δημιουργούσαν σκηνές απείρου κάλους, με απίστευτους διαλόγους μεταξύ Μακρή και Βασιλειάδου, οι οποίοι η αλήθεια είναι πως είχαν μια ιδανική χημεία. Πέρα από την Βασιλειάδου, σε μεγάλες «φόρμες» ήταν και πάλι ο Ορέστης Μακρής, σε έναν ρόλο που ο ίδιος τον έκανε να φαίνεται ότι ήταν κομμένος και ραμένος στα μέτρα του. Αυστηρός, βαθύτατα συντηρητικός, με ήθος και αρχές, προγραμματιστής, πειθαρχημένος, αναδεικνύει άριστα τον χαρακτήρα του πατέρα που έχει αφιερώσει τη ζωή του στο να αναθρέψει τις κόρες του. Έστω κι αν δείχνει να στηρίζεται σε ακραίες αξίες, ο ίδιος τις πιστεύει βαθύτατα και τις υπηρετεί με συνέπεια, κάτι που τον κάνει συμπαθή στον θεατή, έστω κι αν ο τελευταίος είναι σίγουρο ότι δεν ασπάζεται σε όλη τους την ένταση τις αρχές αυτές. Είναι χαρακτηριστική η σκηνή που ο ίδιος πηγαίνει τις 4 κόρες του για μπάνιο και τις οδηγεί...με βήμα, σα να πηγαίνουν σε παρέλαση, με σφυρίχτρα! Ή η σκηνή στην θάλασσα, που ενώ αυτές κάνουν μπάνιο, δεν αφήνει κανέναν να τις πλησιάσει...φοβούμενος μην ξεμυαλιστούν! Είναι ένας από τους ρόλους που απαντά με ξεκάθαρο τρόπο στο ερώτημα γιατί οι ταινίες αυτές βλέπονται ξανά και ξανά απο τους Έλληνες, έστω κι αν όλοι ξέρουν την υπόθεση, αφού είναι χιλιοπαιγμένες. Και η απάντηση είναι ότι βλέπουν τις ταινίες αυτές όχι γιατί δεν γνωρίζουν την υπόθεση (φευ!), αλλά γιατί απολαμβάνουν τις ανεπανάληπτες ερμηνείες ηθοποιών όπως ο Μακρής, οι οποίοι δεν έπαιζαν ούτε καν μόνο με το σώμα και τις εκφράσεις του προσώπου τους, αλλά με την ίδια τους την ψυχή. Ψυχή που σε επίπεδο υποκριτικής παραμένει ζητούμενο μέχρι σήμερα.
Το σπίτι της Κυψέλης που υπάρχει μέχρι σήμερα
Η ταινία αποτελούσε μια εξαιρετικά ρεαλιστική απεικόνιση των ηθών της ελληνικής κοινωνίας του 1950, η οποία όμως είχε αρχίσει να δέχεται «πιέσεις» από τα ήθη της αμερικανικής κοινωνίας, όπως αυτά αποτυπώνονταν μέσα από τις αμερικανικές ταινίες που εκείνη την εποχή προβάλλονταν κατά κόρον στους ελληνικούς κινηματογράφους. Το εξαιρετικό «τέχνασμα» που ανακάλυψε η θεία Καλλιόπη (έτσι έλεγαν την Βασιλειάδου) για να παντρεύει τις ανηψιές της, να πετάει δηλαδή από το μπαλκόνι κανάτια σε υποψήφιους γαμπρούς που περνούσαν από το δρόμο – μετά φυσικά από μια πρώτη «επιλογή» από τις ανηψιές–, άφησε ιστορία. Μόλις έπεφτε το κανάτι, η ίδια μαζί με την ανηψιά που ήθελε να παντρέψει κατέβαιναν στον δρόμο, δήθεν για να ζητήσουν συγγνώμη από τον υποψήφιο γαμπρό, και του ζητούσαν να ανέβει σπίτι τους μέχρι να του σιδερώσουν το βρεγμένο του σακάκι. Και μέχρι να σιδερωθεί το σακάκι, το ειδύλλιο των δύο νέων είχε ξεκινήσει να γεννιέται με μαεστρία, μέσα από την πονηριά της θείας Καλλιόπης. Μάλιστα λέγεται ότι τα κανάτια τα πέταγε στο δρόμο ο Αλέκος Σακελλάριος ώστε να μην κινδυνέψει πραγματικά κανείς. Ωστόσο, στα γυρίσματα παραλίγο να γίνει η ζημιά, αφού ένα κανάτι...πήρε λάθος δρόμο και παραλίγο να προσγειωθεί στο κεφάλι του Δημήτρη Παπαμιχαήλ, ο οποίος έπαιζε στην ταινία, υποδυόμενος έναν από τους υποψήφιους γαμπρούς. Το σπίτι δε της οικογένειας, από το οποίο....προσγειώνονταν τα κανάτια στον δρόμο υπάρχει μέχρι σήμερα (ναι, υπάρχει!) και βρίσκεται στην Κυψέλη, στην συμβολή των οδών Σπετσών και Κασταλία. Η εικόνα του μάλιστα είναι σχεδόν ίδια! Τις κόρες του Μακρή υποδύονταν η Γκέλη Μαυροπούλου, η Τζένη Καρέζη, η Μαργαρίτα Παπαγεωργίου και η Νίκη Παπαδάτου. Εξαιρετική στο ρόλο της δε, ως σύζυγος του στρατηγού η Ελένη Ζαφειρίου, ενώ ενδιαφέροντες ρόλους έπαιξαν ακόμα ο Στέφανος Στρατηγός, ο Παντελής Ζερβός κ.α. Σύντομο πέρασμα από την ταινία έκανε και ο νεαρός τότε χορευτής Βαγγέλης Σειληνός, τον οποίο η Καλλιόπη σκέφτονταν να τον δώσει σε κάποια από τις ανηψιές της, αλλά μόλις έμαθε ότι ήταν δημόσιος υπάλληλος, το μετάνιωσε.
Η Θεία...Αλίκη
Πίσω από την ταινία αυτή κρύβεται και μια πολύ ενδιαφέρουσα «παραπολιτική» ιστορία. «Δεν νομίζετε ότι είμαι πολύ μικρή για να παίξω...τη θεία;». Ήταν η απάντηση της Αλίκης Βουγιουκλάκη στον Φίνο, όταν ο τελευταίος της πρότεινε να παίξει σε αυτήν. Φυσικά ο Φίνος την ήθελε για να υποδυθεί μια από τις 4 ανηψιές της Βασιλειάδου και όχι για το ρόλο...της θείας, όπως θεώρησε η Αλίκη! Η απάντηση της Βουγιουκλάκη εξόργισε τόσο πολύ τον Φίνο, ώστε ο τελευταίος της είπε ότι δεν πρόκειται ποτέ να ξαναπαίξει σε ταινία του. Κάτι βέβαια που ποτέ δεν τήρησε. Και έτσι, χάθηκε η μια και μοναδική ευκαιρία που υπήρξε στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου να γυριστεί μια ταινία στην οποία να πρωταγωνιστούν μαζί η Αλίκη Βουγιουκλάκη και η Τζένη Καρέζη, η οποία συμμετείχε τελικά σε αυτήν. Οι δύο σπουδαίες πρωταγωνίστριες, παρά το γεγονός ότι είχαν πολύ καλές σχέσεις (παρά τον δύσκολο χαρακτήρα της Αλίκης), δεν πρωταγωνίστησαν ποτέ μαζί σε ταινία, αφού ποτέ και κανείς δεν είχε «τολμήσει» να τους το προτείνει. Η «Θεία από το Σικάγο» έκοψε στην πρώτη προβολή της στην Αθήνα, 142.459 εισιτήρια και ήταν πρώτη σε εισπράξεις ανάμεσα στις 28 ελληνικές ταινίες που προβλήθηκαν την σεζόν 1957-1958. Η τόσο ατμοσφαιρική μουσική ήταν του Τάκη Μωράκη.
Περιμένουμε σχόλια, απόψεις και παρατηρήσεις στο mail μας.
