Η απάντηση Βαρουφάκη στον Οσμπορν: Καλύτερα να μασάει παρά να μιλάει

«Όταν ο Τζορτζ Όσμπορν έρχεται και με κοροϊδεύει, προφανώς επιχαίροντας για το γεγονός ότι είμαι ένας ηττημένος υπουργός Οικονομικών, ναι, είμαι ηττημένος υπουργός Οικονομικών, αλλά από τα χέρια ποιού; Από την σιδερένια γροθιά μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης που αποφάσισε να μας προκαλέσει ασφυξία χρησιμοποιώντας τις κλειστές τράπεζες προκειμένου να μας επιβάλει άλλη μια τακτική διάσωσης «επεκτείνω και υποκρίνομαι». Ο βρετανικός λαός το γνωρίζει αυτό επισημαίνει στη συνέντευξή του. «Πιστεύει στα αλήθεια ο Τζόρτζ Όσμπορν ότι κοροϊδεύοντας με προσφέρει κάτι στον εαυτό του και στην τάξη των διανοούμενων; Δεν νομίζω» προσθέτει.

Τα σχόλια Οσμπορν και Κάμερον

Χθες ο βρετανός υπουργός Οικονομικών επιχείρησε να γελοιοποιήσει την είδηση για το συμβουλευτικό ρόλο Βαρουφάκη στο Εργατικό κόμμα δηλώνοντας ότι «ο Βαρουφάκης επιστρατεύθηκε επειδή ο Μάο είναι νεκρός και ο Μίκυ Μάους είναι απασχολημένος». Στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκαν και οι δηλώσεις Κάμερον στο κοινοβούλιο ότι ««Επειδή διαβάζω τακτικά την εφημερίδα "Islington Tribune" μπορώ να ανακοινώσω στο Κοινοβούλιο τον τελευταίο οικονομικό σύμβουλο του Κόρμπιν,τον κ. Γιάνη Βαρουφάκη. Ήταν ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών που άφησε την οικονομία του σε συντρίμμια. Αυτή είναι η πολιτική των Εργατικών με δύο λόγια: Ακρόπολη τώρα».

Ανοιχτή επιστολή Βαρουφάκη

Οι βολές Κάμερον δεν έμειναν αναπάντητες από τον Γιάνη Βαρουφάκη, που έσπευσε να ανταποδώσει τα πυρά με άρθρο του στο Newsweek και με ανοιχτή επιστολή προς τον Τζορτζ Οσμπορν.

Στην επιστολή του προς τον βρετανό υπουργό Οικονομικών, ο Γιάνης Βαρουφάκης γράφει:

«Αγαπητέ Τζορτζ,
Οι Μάικλ Γκόουβ, Μάικλ Χάουαρντ και Μπόρις Τζόνσον, επιχειρηματολογούν εναντίον σας και υπέρ του Brexit, πάνω σε μια ισχυρή ιδεολογική βάση που αφορά την συρρίκνωση της δημοκρατικής κυριαρχίας του Κοινοβουλίου σας από την Ε.Ε. Παρ' ότι η δική μας δημοκρατία πράγματι συντρίφθηκε το περασμένο καλοκαίρι, τυχαίνει να διαφωνώ μαζί τους. Με παραξενεύει, ωστόσο, το γεγονός ότι δεν φαίνεστε να αντιλαμβάνεστε πως κοροϊδεύοντας εμένα μέσα σ' αυτό ίδιο Κοινοβούλιο, απλώς ενισχύετε τα ήδη ισχυρά επιχειρήματά τους υπέρ του Brexit. Η αποτυχία μου ως υπουργού Οικονομικών οφείλεται στην σιδηρά αποφασιστικότητα μιας αυταρχικής ΕΕ να επιμείνει στη συνέχιση του αποτυχημένου της οικονομικού προγράμματος στην Ελλάδα.

Στο δικό μου Πρόγραμμα Πολιτικής για την Ελλάδα, το οποίο οι Βρυξέλλες αγνόησαν, είχα συμπεριλάβει προτάσεις από έγκριτους οικονομολόγους μεταξύ των οποί ων είναι ο λόρδος Λαμόντ και ο αμερικανός οικονομολόγος Τζεφ Σακς.
Θεωρώ ότι, γνωρίζοντάς το εκ των υστέρων, δεν θα εκτοξεύατε αυτά τα φθηνά πυρά. Ηταν πυρά που δύσκολα μπορεί να αντέξει η εκστρατεία υπέρ του 'Μένουμε στην Ευρώπη».
Στο ίδιο άρθρο, ο Γιάνης Βαρουφάκης διευκρινίζει ότι δεν προσελήφθη ως σύμβουλος του Κόρμπιν ενώ καταθέτει και τη άποψή του για την πολιτική που πρέπει να ακολουθήσουν οι Εργατικοί: «Ως πολιτικός πλήρους απασχόλησης», γράφει «και ως ιδρυτής του DiEM25 (Democracy in Europe Movement) δεν είναι δουλειά μου να συμβουλεύω άλλους πολιτικούς». Και προσθέτει πως, ακριβώς λόγω αυτής της πολιτικής του ενασχόλησης συνεργάζεται με τον Τζέρεμι Κόρμπιν και άλλα στελέχη των Εργατικών της Βρετανίας.
Στο πλαίσιο αυτό, ο Γιάνης Βαρουφάκης δίνει στη συνέχει τη «συμβουλή» του – όπως ο ίδιος την περιγράφει εντός εισαγωγικών – στο Εργατικό Κόμμα, γράφοντας ότι θα ήταν λάθος να αναλωθεί απλώς και μόνον στη ρητορική κατά της λιτότητας, αφού η λιτότητα είναι το σύμπτωμα των χαμηλών επενδύσεων. Αντιθέτως, υποστηρίζει πως οι Εργατικοί θα πρέπει να εστιάσουν σε πολιτικές οι οποίες θα ενισχύσουν τις επενδύσεις, τις νέες θέσεις εργασίας και την ανάπτυξη.

Ο ρόλος του στο Εργατικό Κόμμα

Ο κ. Βαρουφάκης στο CNBC ξεκαθάρισε ότι δεν έχει επίσημο ρόλο στο κόμμα των Εργατικών ενώ πρόσθεσε ότι «συνομιλεί με όλους» με στόχο να βρεθεί κοινός τόπος κι ένα «κοινό πρόγραμμα ώστε να σταματήσει αυτή η κατρακύλα στην άβυσσο», στην Ευρώπη. Στην ερώτηση αν πληρώνεται από το Εργατικό Κόμμα, ο κ. Βαρουφάκης απάντησε, «φυσικά όχι. Δεν έχω τέτοιου είδους επαφές με κανένα, πόσο μάλλον με τον Τζέρεμι Κόρμπιν και το Εργατικό Κόμμα.»