Ο «Κουρέας της Σεβίλλης» στην Εθνική Λυρική Σκηνή

Η διασημότερη ιταλική κωμική όπερα, Ο «Κουρέας της Σεβίλλης» επιστρέφει στην Εθνική Λυρική Σκηνή σε νέα παραγωγή, ενώ φέτος εορτάζεται παγκοσμίως η επέτειος των 200 ετών από την πρώτη παρουσίαση του έργου.

Για τη νέα παραγωγή του Κουρέα, η ΕΛΣ έχει αναθέσει τη σκηνοθεσία στον καλλιτεχνικό διευθυντή του φημισμένου Ιταλικού Φεστιβάλ Όπερας της Ματσεράτας, Φραντσέσκο Μικέλι, ο οποίος επιχειρεί να παρουσιάσει τον -μεταξύ του ονείρου και της φαντασίας- κόσμο της Ροζίνας, που «θέλει να ερωτευτεί για να δει μέσα της όλο τον κόσμο που βρίσκεται εκεί έξω, σε μια βουβή αγωνία για την υπαρξιακή αναγνώριση και ολοκλήρωσή της», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Μικέλι.

«Η Α' Πράξη έχει διαμορφωθεί σαν το φανταστικό κόσμο, το όνειρο και την ελπίδα της νεαρής, γλυκιάς κοπέλας. Αίσθηση και όραμα έρχονται στο φως, συναντώντας την καρδιά της όμορφης. Αντίθετα, στη Β' Πράξη επιστρέφουμε στον πραγματικό κόσμο, στον υλικό κόσμο και στην πραγματική απιστία. Μέσα από αυτή την αντίθεση η Ροζίνα θα αποκαλυφθεί και θα γνωρίσουμε το βάθος των καταπιεσμένων και καλά κρυμμένων συναισθημάτων της. Σε αυτή τη διαλεκτική ανάμεσα σε Α' και Β' Πράξη θα έχουμε τη Ροζίνα ως μέτρο, με το οποίο μετράμε κάθε χαρακτήρα, κάθε χειρονομία, κάθε πράξη. Μέσα από τα δικά της μάτια θα κρίνουμε τον κόμη Αλμαβίβα, τον κατώτερο Ντον Μπαζίλιο, τον Φίγκαρο και την κακοήθη προχειρότητα του Ντον Μπάρτολο. Αυτό είναι το πνεύμα του Κουρέα σήμερα, αυτή η συμπύκνωση εκρηκτικής χαράς, τοποθετημένη σε μία μυστική γωνιά του κόσμου. Ο Ροσσίνι τοποθέτησε το αριστούργημά του ανάμεσα σε μακρινούς κόσμους και διαφορετικές ιστορίες, και ανάμεσα στα δύο βρίσκεται ο σημερινός κόσμος. Καθήκον μας είναι να αφηγηθούμε την κυρίως υπόθεση αυτής της όπερας και όλες τις αναρίθμητες διαθλάσεις και θαυμαστές επιδράσεις της», σημειώνει ο σκηνοθέτης, ο οποίος έχει διαγράψει μια εντυπωσιακή πορεία σε σημαντικά Ιταλικά Λυρικά Θέατρα (Αρένα της Βερόνας, Φενίτσε της Βενετίας, Παλέρμο κ.ά.), αλλά και εκτός Ιταλίας, σε όπερες όπως της Νίκαιας της Γαλλίας και του Πεκίνου. Τα εντυπωσιακά σκηνικά υπογράφει ο Νίκολας Μπόουβυ, ο οποίος έχει και την ευθύνη των φωτισμών, ενώ τα πολύχρωμα κοστούμια έχει σχεδιάσει ο Τζανλούκα Φαλάσκι. Ο Παναγιώτης Τομαράς έχει αναλάβει τον σχεδιασμό των οπτικών μέσων.

Την ευθύνη της μουσικής διεύθυνσης της παραγωγής έχουν ο διακεκριμένος Έλληνας Αρχιμουσικός Μίλτος Λογιάδης, και ο ανερχόμενος Κωνσταντίνος Δημηνάκης. Τη Χορωδία της ΕΛΣ διευθύνει ο Αγαθάγγελος Γεωργακάτος. Το ρόλο του Φίγκαρο ερμηνεύουν σε διπλή διανομή δύο Έλληνες βαρύτονοι, ο Διονύσης Σούρμπης και ο Χάρης Ανδριανός. Στον ρόλο της Ροζίνας οι υψίφωνοι της ΕΛΣ, Βασιλική Καραγιάννη και Μίνα Πολυχρόνου. Ο Αντώνης Κορωναίος και ο Νίκος Στεφάνου ερμηνεύουν το ρόλο του Κόμη Αλμαβίβα, οι Δημήτρης Κασιούμης και Άκης Λαλούσης το ρόλο του Μπάρτολο και οι Τάσος Αποστόλου, Πέτρος Μαγουλάς τον ρόλο του Μπαζίλιο. Μαζί τους συναντάμε μια πλειάδα σημαντικών ελλήνων Μονωδών.

Η διαχρονική επιτυχία του έργου βασίζεται στην μουσική έμπνευση του Ροσσίνι. Στον Κουρέα τα λόγια λειτουργούν ως πυξίδα, μιας και ο πραγματικός χαρακτηρισμός προσώπων και καταστάσεων βρίσκεται στα στοιχεία της μουσικής: στη μελωδία, το ρυθμό, την αρμονία. Όπως και στα έργα του Μπαρόκ έτσι και στον Κουρέα, ο ακροατής δεν χρειάζεται να καταλαβαίνει λέξη προς λέξη το κείμενο για να παρακολουθήσει την ιστορία, αφού το ρόλο του αφηγητή αναλαμβάνει η μουσική που απευθύνεται άμεσα στο συναίσθημα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η άρια του Ντον Μπαζίλιο: δεν χρειάζεται κανείς να κατανοεί τα λόγια προκειμένου να πεισθεί για την τρομακτική δύναμη της συκοφαντίας - αρκεί η ερμηνεία της μουσικής να μπορέσει να αναδείξει την κλιμάκωση από τον ψίθυρο στο τρομακτικό ξέσπασμα.

Ο κόσμος που περιγράφει ο Κουρέας της Σεβίλλης είναι ηδονιστικός, κυνικός, γεμάτος εγωπαθείς ανθρώπους, όπως ακριβώς το κοινωνικό εκείνο περιβάλλον στο οποίο έζησε ο Ροσσίνι στην καθημερινότητα της νιότης του στην Ιταλία. Το χρήμα κινεί τα πάντα: ο Αλμαβίβα πληρώνει τους κανταδόρους, δωροδοκεί δύο φορές τον Ντον Μπαζίλιο και αμείβει γενναιόδωρα τον Φίγκαρο, ο οποίος εξηγεί πόσο καλύτερα λειτουργεί και μόνον στην ιδέα του χρυσού. Διακόσια χρόνια αργότερα, είναι πασιφανές πως λίγα πράγματα έχουν αλλάξει στον κόσμο.

Ιnfo: Εθνική Λυρική Σκηνή Θέατρο Ολύμπια Όπερα

Τζοακίνο Ροσσίνι Ο κουρέας της Σεβίλλης

Νέα παραγωγή - Συμπαραγωγή με το Δημοτικό Θέατρο Μπολόνιας [Teatro Comunale di Bologna]

Μουσική διεύθυνση: Μίλτος Λογιάδης (13, 14, 17, 19, 20, 21, 28/2) Κωνσταντίνος Δημηνάκης (24, 26, 27/2)

Σκηνοθεσία: Φραντσέσκο Μικέλι

Σκηνικά - Φωτισμοί: Νίκολας Μπόουβυ Κοστούμια: Τζανλούκα Φαλάσκι

Σχεδιαστής Οπτικών Μέσων: Παναγιώτης Τομαράς

Διεύθυνση Χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος

Κόμης Αλμαβίβα: Αντώνης Κορωναίος (13, 17, 20, 24, 26, 28/2) Νίκος Στεφάνου (14, 19, 21, 27/2)

Ντον Μπάρτολο: Δημήτρης Κασιούμης (13, 17, 20, 24, 26, 28/2) Άκης Λαλούσης (14, 19, 21, 27/2)

Ροζίνα: Βασιλική Καραγιάννη (13, 17, 20, 24, 26, 28/2) Μίνα Πολυχρόνου (14, 19, 21, 27/2)

Φίγκαρο: Διονύσης Σούρμπης (13, 17, 20, 24, 26, 28/2) Χάρης Ανδριανός (14, 19, 21, 27/2)

Ντον Μπαζίλιο: Τάσος Αποστόλου (13, 17, 20, 24, 26, 28/2) Πέτρος Μαγουλάς (14, 19, 21, 27/2) Φιορέλλο: Ζαφείρης Κουτελιέρης (13, 17, 20, 24, 26, 28/2) Γιάννης Σελητσανιώτης (14, 19, 21, 27/2)

Μπέρτα: Αλεξάνδρα Ματθαιουδάκη (13, 17, 20, 24, 26, 28/2) Μαρία Βλαχοπούλου (14, 19, 21, 27/2)

Αξιωματικός: Χρήστος Λάζος (13, 17, 20, 24, 26, 28/2) Βασίλης Ασημακόπουλος (14, 19, 21, 27/2)

Συμβολαιογράφος: Φίλιππος Δελλατόλας (13, 17, 20, 24, 26, 28/2) Αναστάσιος Στέλλας (14, 19, 21, 27/2)

Με την Ορχήστρα και τη Χορωδία της ΕΛΣ (σ.σ. παραστάσεις υπήρξαν στις 13, 14 και 17 Φεβρουαρίου), 19, 20, 21, 24, 26, 27 και 28 Φεβρουαρίου 2016

Ώρα έναρξης: 20.00

Εθνική Λυρική Σκηνή www.nationalopera.gr

Πηγή: Lifo.gr