Η ζωή ενός εθελοντή στην Μυτιλήνη (pics)

Ο Νίκος Μαλιάκος ήταν ένας νέος σαν όλους τους άλλους. Έβγαινε έξω, πήγαινε σε συναυλίες και πάρτι, διασκέδαζε… Μέχρι αυτή τη στιγμή: Εδώ και λίγους μήνες, λοιπόν, ο Νίκος έχει «καταταγεί» στις «ειδικές δυνάμεις» της Platanos Refugee Solidarity, μια εθελοντική ομάδα από διασώστες για τους ανθρώπους του Αιγαίου. Γι΄αυτούς που μπαίνουν σε μια βάρκα με όνειρα & ελπίδα. Για τους πρόσφυγες. Πρόσφυγες που οι ελληνικές αρχές αδυνατούν να βοηθήσουν και δηλώνουν ξεκάθαρα ανεπάρκεια αλλά και απροθυμία. Στη Σκάλα Συκαμιάς της Λέσβου γίνεται αυτό που ο άνθρωπος -από τη φύση του- θα έπρεπε να κάνει χωρίς να σκέφτεται: Να βοηθάει το συνάνθρωπο που έχει ανάγκη. Ανάγκες. Όπως όλοι μας. Ο Νίκος μας μίλησε για την εμπειρία του, τις δυσκολίες, το χρόνο που ξεκλέβει, σαν φωτογράφος που είναι κανονικά, τραβώντας στιγμές από τη ζωή εκεί, αλλά και την προσπάθεια που γίνεται από όλη την ομάδα των Refugee για αυτό το «καλύτερο» αύριο…

- Πώς πήρες την απόφαση να πας στη Σκάλα;

Μου το πρότεινε ένα άτομο στο οποίο έχω ιδιαίτερη αδυναμία και ήθελα να μοιραστώ αυτή την εμπειρία μαζί του.

- Πώς ένιωσες με το που πάτησες το πόδι σου στο νησί;

Τα πρώτα μου συναισθήματα ξεκίνησαν να εμφανίζονται βλέποντας τους πρώτους πρόσφυγες στο κέντρο της Μυτιλήνης να περιφέρονται και να κάθονται σε διάφορα μέρη της πόλης καταλαβαίνοντας πως ήταν όλα έτοιμα με τα χαρτιά τους και ετοιμάζονταν να συνεχίσουν το ταξίδι τους.

- Ποιες είναι οι αρμοδιότητές σου εκεί και πόσα άτομα είστε περίπου;

Οι αρμοδιότητες μου στο camp του Πλατάνου είναι διάφορες. Κανένας δεν κάνει μόνο ένα πράγμα. Συμμετέχω μαζί με την υπόλοιπη ομάδα στην υποδοχή των βαρκών ώστε να βγουν όλοι ασφαλείς και στη συνέχεια παίρνω θέση στο μέρος που μοιράζουμε στεγνά ρούχα στους άνδρες αν δεν ακολουθούν κι άλλες βάρκες.

- Η ομάδα στην οποία συμμετέχεις τις άλλες ειδικότητες έχει;

Στο camp του Πλατάνου υπάρχουν πολλές ειδικότητες. Είναι άτομα τα οποία έχουν αναλάβει τα μωρά, να τους αλλάξουν ρούχα και τις πάνες τους. Άλλοι εθελοντές αναλαμβάνουν τα παιδιά, οι γυναίκες τις γυναίκες και οι άνδρες τους άνδρες. Βρίσκονται άτομα τα οποία έχουν κάνει προετοιμασία ώστε να προσφέρουν ζεστό τσάι και σούπα όπως φρούτα σνακ και άλλα. Παράλληλα υπάρχουν πάντα γιατροί στο χώρο σε περίπτωση που υπάρξει κάποιο περιστατικό. Έχοντας όλοι ντυθεί με ζεστά ρούχα είναι έτοιμοι να συνεχίσουν τον μακρύ δρόμο τους. Τα άτομα του camp αναλαμβάνουν να καθαρίσουμε τα πάντα και να στείλουμε όλα τα βρεγμένα ρούχα για πλύσιμο. Εγώ έχοντας ως προτεραιότητα μου το εθελοντικό έργο όταν μου το επιτρέπει η κατάσταση και κρίνω πως δεν είμαι αναγκαίος σηκώνω τη φωτογραφική μου μηχανή αποβάλλοντας με αυτό τον τρόπο όλη την πίεση που μπορεί να έχει συσσωρευθεί.

- Πες μου πώς περνάει μια μέρα της καθημερινότητάς σου, πλέον, εκεί.

Το πρωί ξυπνάμε αρκετά νωρίς μεταξύ 5-6 βρισκόμαστε στο camp γιατί οι βάρκες ξεκινούν από νωρίς να φτάνουν στη Σκάλα και με μεγάλη συχνότητα ειδικά όταν το επιτρέπουν οι καιρικές συνθήκες. Σε περίπτωση που δεν έχουμε πολλές βάρκες το πρόγραμμα περιλαμβάνει την συνέχιση των κατασκευών για την βελτιστοποίηση του camp. Καθώς φτάνει το βράδυ και δεν υπάρχει κάτι έκτακτο χαλαρώνουμε με ένα γεύμα ή ένα ποτό στην ταβέρνα της Σκάλας και μετά ακολουθεί ύπνος από νωρίς. Παρόλα αυτά πολλές φορές κοιμόμαστε ντυμένοι σε περίπτωση που συμβεί κάτι να είμαστε όσο πιο γρήγορα γίνεται έτοιμοι. Επίσης πάντα υπάρχουν άτομα που κάνουν βάρδια το βράδυ σε περίπτωση που εμφανιστούν βάρκες.

- Μετά από τόσους μήνες ποια είναι η κατάσταση στο νησί;

Καθώς έχουν περάσει κάποιοι μήνες από τότε που ξεκίνησαν να καταφτάνουν βάρκες στο νησί η κατάσταση δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα. Κόσμος καταφτάνει συνέχεια, ίσως όχι με την συχνότητα λόγο εποχής (περισσότερο κρύο, άγρια θάλασσα) και κάποιων πολιτικών αλλαγών.

- Ποιο το συναίσθημα των ανθρώπων που καταφτάνουν συνεχώς στο νησί;

Από όποια θέση κι αν κάτσεις είτε ως πρωταγωνιστής είτε ως θεατής θα δεις ότι τα συναισθήματα είναι μικτά. Υπάρχει κόσμος που βγαίνει από τις βάρκες κλαίγοντας και κάνει ώρα να συνέλθει, άλλοι κλαίνε και γελούν παράλληλα πολλοί πέφτουν στην αγκαλιά σου να σε ευχαριστήσουν ή σε φίλους καθώς κρατάς τη βάρκα μη την πάρει κανένα κύμα. Παιδικά κλάματα ακούγονται συνεχώς, κόσμος με υποθερμία σε βαθμό που μάλλον δεν είχαμε φανταστεί. Αλλα όσοι είμαστε εκεί οφείλουμε να είμαστε χαμογελαστοί να τους υποδεχόμαστε με χαρά και ζεστασιά. Όλα αυτά αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη. Εμφανίζονται παιδικά χαμόγελα παντού και αγκαλιές μεταξύ οικογενειών και εθελοντών, γινόμαστε όλοι ένα δίνοντας ελπίδα για τη συνέχεια. Εμείς αργά ή γρήγορα θα ξαναγυρίσουμε στο ζεστό μας σαλόνι και στη ρουτίνα μας. Όσο είμαστε εδώ όμως έχουμε κοινό σκοπό.

- Ποιο μήνυμα θα ήθελες να περάσεις εσύ στον κόσμο, ένας νέος άνθρωπος δηλαδή που βοηθάει τους συνανθρώπους του σε αυτή τη δύσκολη στιγμή. Κάτι φυσιολογικό δηλαδή που όμως δεν το κάνουν όλοι.

Πλησιάζοντας τα 29 δε νομίζω ότι έχω καταφέρει κάτι καλύτερο και πιο δυνατό στη ζωή μου. Είμαι σε ένα μέρος όπου συναισθήματα όπως προσφορά, χαρά, μίσος, αγάπη, αγγίζουν κόκκινο τουλάχιστον για μένα. Όσο καιρό είμαι εδώ τα έχω νιώσει όλα στον ίδιο βαθμό. Είναι μια εμπειρία που μένει για πάντα και μπορούν όλοι να την γευτούν. Αρκεί να υπάρχει όρεξη και θέληση. Όταν φύγω από εδώ νομίζω ότι θα έχω αναθεωρήσει περισσότερα απ΄ ότι τώρα κάποιες αξίες της ζωής. Όλη αυτή η εμπειρία ήδη μου έχει μάθει πως τίποτα δεν είναι δεδομένο σ΄ αυτή τη ζωή ακόμα κι αυτή η ίδια. Γι΄ αυτό να προσφέρεται και ν΄ αγαπάτε στο μέγιστο βαθμό γιατί πολλές φορές το ταξίδι τελειώνει πιο γρήγορα απ΄ ότι φανταζόμαστε.

Πηγή rise.gr