Αποτέφρωση νεκρών, μια «καμένη» υπόθεση

Στην Ελλάδα η αναγνώριση του δικαιώματος της αποτέφρωσης των νεκρών καθιερώθηκε με το νόμο 3448/2006, άρθ. 35, μόλις το Μάρτη του 2006 κατόπιν διακομματικής υποστήριξης (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ).

Έξι χρόνια μετά, το 2012, λόγω έλλειψης αποτεφρωτηρίου, η εκπλήρωση της τελικής αυτοδιάθεσης του σώματος όσων το επιθυμούν να γίνει δια της αποτέφρωσης δεν μπορεί να λάβει χώρα σε ελληνικό έδαφος. Αναγκαστικά πρέπει να μεταφέρεται εκτός Ελλάδας, συνήθως στη Βουλγαρία (περίπτωση της συζύγου του κ. Μπουτάρη) ή στην Ουγγαρία.

Η αποτέφρωση νεκρών στη Γαλλία επιτρέπεται από το 1887. Στη Γερμανία με νόμο του 1934. Στην Ισπανία το θέμα ρυθμίστηκε το 1945 με τον νόμο περί θρησκευτικής ελευθερίας. Στη Βρετανία επιτρέπεται η αποτέφρωση των νεκρών με δικαστική απόφαση από το 1884.

Στις 28.11.2011, το Δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Μαρκόπουλου Αττικής υπερψήφισε ομόφωνα την πρόταση χωροθέτησης κέντρου αποτέφρωσης νεκρών στο Μαρκόπουλο. Η απόφαση του Δήμου, έστω και αν ήταν η απλή εφαρμογή ενός νόμου που εδώ και έξι χρόνια έχει ψηφιστεί από την Βουλή και μάλιστα διακομματικά, αποδείχθηκε «πολύ ευρωπαϊκή» για να είναι «ελληνική».

Η κατασκευή του Κέντρου Αποτέφρωσης Νεκρών (ΚΑΝ) βασίστηκε στο εξής διπλό σκεπτικό: Με την αποτέφρωση, αφενός κατοχυρώνεται στην πράξη ένα ατομικό δικαίωμα -κυρίως των ετερόθρησκων πολιτών- για την τελική αυτοδιάθεση του σώματός τους και αφετέρου, ο Δήμος προσπορίζεται οικονομικό όφελος, μιας και από την κατασκευή του αποτεφρωτηρίου θα προέκυπταν έσοδα 300-500 χιλιάδων ευρώ ετησίως.

Τρεις μήνες μετά την ΟΜΟΦΩΝΗ απόφασή του, το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Μαρκόπουλου στις 29.2.12 υπαναχώρησε και σε μια επεισοδιακή συνεδρίαση καταψήφισε την κατασκευή του Κέντρου Αποτέφρωσης Νεκρών στο Μαρκόπουλο Αττικής.

Κάτοικοι επικαλέστηκαν την υποβάθμιση της περιοχής, περιβαλλοντολόγοι διατύπωσαν την άποψη ότι η καύση σορών που είχαν σφραγίσματα στα δόντια τους, θα επιβάρυνε την ατμόσφαιρα της περιοχής πάνω από τα επιτρεπτά όρια (!!) και πλήθος «πιστών» διαδήλωσαν υπέρ του δόγματος της εκκλησίας το όποιο φρόντισε να διαφεντέψει πρώτος ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος, ήδη από τις 11 Δεκεμβρίου του 2011, με σχετική εγκύκλιό του. Εκεί γινόταν αναφορά στις «αμφίβολες επενδύσεις» και στην «περιφρόνηση της εκκλησιαστικής παράδοσης». Μάλιστα, κατόπιν αυτής της εγκυκλίου, οι ιερείς δήλωσαν άρνηση να τελέσουν την εξόδιο ακολουθία σε όποιον επιλέξει την αποτέφρωση.

Το 2010 η Εκκλησίας της Ελλάδας σε δήλωση για την αποτέφρωση των νεκρών, είχε τονίσει ότι για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς η Εκκλησία γνωρίζει και συνιστά ως μοναδικό τρόπο αποσυνθέσεως του νεκρού σώματος την ταφή. Η Εκκλησία, όμως, δεν έχει αντίρρηση για την καύση των νεκρών για τους ετεροδόξους και ετερόθρησκους και το σχετικό ζήτημα θα επαφίεται στην ευχέρεια των κατά τόπων Mητροπολιτών.

Το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην αυτοδιάθεση εμπεριέχει και το δικαίωμα κάθε πολίτη μιας χώρας της ΕΕ να διαθέσει μετά θάνατον το σώμα του, σύμφωνα με τις ιδεολογικές του αξίες και τα θρησκευτικά του πιστεύω, τονίζει η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Στην «πυρά», λοιπόν, τα δικαιώματα και οι νόμοι της Βουλής στην ελληνική Πολιτεία, που φαίνεται να διατηρεί επάξια τον «τιμητικό» τίτλο που κάποιοι της αποδίδουν ως «το Ιράν της Ευρώπης». Ευρωπαϊκή δημοκρατική χώρα με θεοκρατικό καθεστώς.

Ευτυχώς, όμως, νεκροί και «πιστοί» «δεδικαίωνται».

*Ο Νίκος Μηλαπίδης είναι νομικός

Πηγή: aixmi.gr