H απίστευτη ιστορία του ξεχωριστού Γκάρι Γουέμπ! (vids)
Η ιστορία του συγκλονίζει και δεν μπορεί παρά να αγγίξει όλους μας. Και ταυτόχρονα να μας προβληματίσει πολύ έντονα για τους καιρούς που ζούσαμε και που ζούμε... Εκείνος αποτέλεσε πρότυπο δημοσιογραφικής έρευνας και έναν άνθρωπο που έδειξε πως πρέπει να καταγράφεται από τους δημοσιογράφους η πραγματικότητα, ανεξαρτήτος κόστους. Ήταν ο Γκάρι Γουέμπ του οποίου η αληθινή ιστορία μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με την ταινία με τίτλο: «Ο αγγελιοφόρος πρέπει να πεθάνει» («Kill the messenger», ΗΠΑ, 2014) και που υπήρξε δεδομένα ξεχωριστός. Μοναδικός αλλά και συνάμα ένας ρεπόρτερ που πλήρωσε πολύ ακριβά τις αποκαλύψεις του.
Σε όλα τα επίπεδα και τις εκφάνσεις της ζωής του. Ο Γουέμπ που βραβεύτηκε με Πούλιτζερ ήταν ο άνθρωπος που αποκάλυψε το μεγάλο σκάνδαλο της ανάμειξης της Αμερικανικής Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών με τους λαθρέμπορους κοκαΐνης της Κεντρικής Αμερικής (1996). Το πως συνλειτούργησαν και επηρέασαν όχι μόνο τον πόλεμο στη Νικαράγουα αλλά και ένα ολόκληρο σύστημα. Τον τρόπο με τον οποίο η κοκαΐνη ερχόταν από τη Νικαράγουα στο Λος Άντζελες και με σκοπό να... πληγούν κυρίως από την μάστιγα των ναρκωτικών αδύναμες κοινωνικές ομάδες και μαύροι και πως γινόταν η χρηματοδότηση των... εκλεκτών των ΗΠΑ στον πόλεμο της συγκεκριμένης χώρας.
Το άρθρο του με τίτλο «Σκοτεινή συμμαχία» που δημοσιεύθηκε στην San Jose Mercury News, ήταν απόρροια πολύ μεγάλης και σπουδαίας έρευνα σε ΗΠΑ και όχι μόνο ωστόσο παράλληλα αποτέλεσε και την αρχή του τέλους του. Το σάιτ της San Jose Mercury News από την ιστορία αυτή πάντως έφτασε να έχει ακόμα και 1,3 εκατ. χτυπήματα την μέρα! Παράλληλα εν τέτει 1999 η εταιρεία Seven Stories Press εξέδωσε βιβλίο με τίτλο: «Dark Alliance: The CIA, the Contras». Ήταν όλη η δημοσιογραφική δουλειά του Γουέμπ που εισέπραξε και καλές αλλά και αρνητικές κριτικές. Ο Γουέμπ στην συνέχεια στοχοποιήθηκε από τους πάντες. Στην κυριολεξία όμως. Τόσο η ίδια η CIA όσο και μεγάλα ΜΜΕ της χώρας επεδίωξαν από την πρώτη στιγμή να τον βγάλουν από τρελό και αναξιόπιστο μέχρι και σεξουαλικά διεστραμμένο.
Η εφημερίδα του τον έβγαλε τελικώς στην... σέντρα μην μπορώντας να διαχειριστεί όλο αυτό που συνέβαινε ενώ ακόμα και η οικογένειά του προς στιγμήν... λύγισε. Αφότου βραβεύτηκε δεν μπόρεσε να ξαναδουλέψει ποτέ ως δημοσιογράφος (σ.σ. έχοντας παραιτηθεί από την εφημερίδα που ήταν) και ενώ το 2004 βρέθηκε νεκρός και... μόνος στο διαμέρισμά του με δύο σφαίρες στο κεφάλι του. Ήταν μόνο 49 ετών. Είχε χωρίσει με την γυναίκα του και είχε τρία παιδιά. Η υπόθεση «χρεώθηκε» ως αυτοκτονία όμως μόνο ως τέτοια δεν έμοιαζε. Χαρακτηριστική είναι η φράση που μνημονεύεται σε συζήτηση που είχε ο Γουέμπ με υψηλόβαθμο στέλεχος του Λευκού Οίκου προσπαθώντας να του αντλήσει πληροφορίες.
«Ποιός σου είπε πως οι πραγματικές ιστορίες πρέπει να λέγονται;», του τόνισε όταν ο Αμερικανός δημοσιογράφος του κατέστησε σαφές πως γράφει και υπηρετεί μόνο την αλήθεια. Ο Γουέμπ δεν πρόδωσε ποτέ τα δημοσιογραφικά του ιδανικά. Δεν... παραιτήθηκε ποτέ από τις ιδέες του και τα πιστεύω του. Πλήρωσε όμως με το πιο ακριβό και σκληρό τίμημα ότι βγήκε μπροστά, έκανε αληθινές και πολύ μεγάλες αποκαλύψεις και... ενόχλησε πολλούς. Η μεγάλη ειρωνεία βέβαια εδώ έρχεται μετά θάνατον, όπως σε πολλές περιπτώσεις. Οι ίδιοι που τον κυνήγησαν και τον λοιδώρησαν αναγνώρισαν την δουλειά του. Το συνολικό του έργο και την έρευνα.
Πολλά μεγάλα Μέσα παραδέχθηκαν τις αλήθειες του ρεπορτάζ του ενώ ακόμα και η CIA προχώρησε σε σχετικές και άνευ προηγουμένου παραδοχές... Ο δημοσιογράφος Νικ Σκου ήταν εκείνος ο οποίος έγραψε και βιβλίο για τον Γουέμπ με τον τίτλο: «Kill the messenger» (σ.σ. στο οποίο επίσης έχει βασιστεί η βιογραφική ταινία που βγήκε στις ΗΠΑ) και που το 2013 διευκρίνισε από την πλευρά του το πόσο είχε στοχοποιηθεί ο Καλιφορνέζος ρεπόρτερ για την δουλειά του και ότι το ζητούμενο ήταν να φανεί μη έγκυρος γιατί πολύ απλά έγραφε την αλήθεια... Ο Γουέμπ από την μεριά του είχε κάθε λόγο να νιώθει περήφανος για τον εαυτό του. Για την έρευνά του, την δουλειά του, την προσπάθειά και του και την προσωρινή του επιβράβευση από τον χώρο του. Μείνετε στο προσωρινή που επισημαίνουμε για να μην τα θέλουμε και όλα δικά μας... Προς το τέλος της ζωής του τον είχαν... τσακίσει τόσο πολύ που αισθανόταν μονάχα πίκρα και απογοήτευση... Και όμως το μόνο που έκανε ήταν να είναι ένας απόλυτα σωστός δημοσιογράφος...
