Ξεκουμπίσου από το σπίτι μου

«Είμαστε, κατά παράδοση, ο πιο ανεκτικός και φιλόξενος λαός του κόσμου», γράφει ο Κώστας Παπαχρήστου στο άρθρο του που δημοσιεύει η «aixmi.gr», με τίτλο «Δολοφονούν τα άλογα όταν γεράσουν».

Την ένστασή μου την πρόβαλα σε σχετικό σχόλιο.

Την προβάλλω και στο παρόν κείμενο.

Κάποτε, ναι, είμαστε φιλόξενοι και με τους ντόπιους και με τους ξένους.

Ναι, είμαστε καλόκαρδοι και φιλόξενοι τότε που είχαμε πρωτοέρθει στην Αθήνα από τα χωριά και οι «γκάγκαροι» Αθηναίοι μάς αποκαλούσαν «βλάχους», όπως οι παλιότεροι κάτοικοι της πρωτεύουσας μας αποκαλούσαν «Τουρκόσπορους», τους Έλληνες πρόσφυγες που είχαν έρθει από τη Μικρά Ασία.

Ναι, είμαστε καλόκαρδοι και φιλόξενοι τότε που ζούσαμε σε ένα δωμάτιο και κουζίνα καμιά δεκαριά άτομα, ο ένας πάνω στον άλλο, πατεράδες, μανάδες, παιδιά, γιαγιάδες, κουνιάδια, μπατζανάκηδες, θείες και ξαδέρφια.

Διαβάστε όλο το άρθρο στο aixmi.gr