Η κράτηση των αλλοδαπών: Προβλήματα και λύσεις

Μολονότι οι ελληνικές αρχές έχουν επανειλημμένως καταδικαστεί τόσο από ελληνικά δικαστήρια όσο και από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ως προς τη νομιμότητα της εν λόγω πρακτικής, ο συστηματικός εγκλεισμός των «παράνομων» μεταναστών παραμένει μέχρι σήμερα το κύριο εργαλείο για τη διαχείριση της παράτυπης μετανάστευσης στην Ελλάδα.

Η πεποίθηση ότι η συστηματική κράτηση προσφέρει το πιο αποτελεσματικό εργαλείο για τον έλεγχο των μεγάλων μεταναστευτικών ροών που δέχεται η χώρα είναι ωστόσο εσφαλμένη, καθώς η πολιτική αυτή εκτός από παράνομη είναι και δημοσιονομικά ασύμφορη.

Ήδη από τον Ιανουάριο του 2013 στο αναθεωρημένο Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τη Διαχείριση της Μετανάστευσης που κατέθεσαν οι ελληνικές αρχές στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ζητήθηκε μιας ευρείας κλίμακας οικονομική στήριξη από τα λοιπά Κράτη-Μέλη για τη δημιουργία νέων κέντρων κράτησης. Η αιτιολογία που δόθηκε ήταν ότι οι μέχρι τότε πολιτικές, ήτοι της σύλληψης και εν συνεχεία της απελευθέρωσης του μετανάστη μετά την παρέλευση κάποιου εύλογου διαστήματος, είχαν αποτύχει.

Η μόνη λύση για τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών ήταν όλοι όσοι συλλαμβάνονται να παραμένουν έγκλειστοι μέχρις ότου απομακρυνθούν από τη χώρα. Στο πλαίσιο υλοποίησης της νέας αυτής πολιτικής, οι ελληνικές αρχές επιδόθηκαν το τελευταίο έτος στην αύξηση της χωρητικότητας των κέντρων κράτησης από 5,000 θέσεις που είναι σήμερα σε 10,000 μέχρι το τέλος του 2014. Συγχρόνως, παρέτειναν το χρόνο κράτησης από τους 18 μήνες, που ίσχυε μέχρι πριν λίγους μήνες, σε επ’ αόριστον εγκλεισμό μέχρις ότου ο κρατούμενος «συναινέσει» στην οικειοθελή απομάκρυνσή του από τη χώρα.

Διαβάστε όλο το άρθρο στο aixmi.gr