Οι ταινίες της εβδομάδας

«Snowpiercer»

Βασισμένη στο γαλλικό graphic novel «Le Transperceneige» των Μπενζαμίν Λεγκράν, Ζαν - Μαρκ Ροσέτ και Ζακ Λομπ, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1984, η φουτουριστική περιπέτεια, που κινείται σε πολλαπλά επίπεδα φιλοσοφικών προεκτάσεων και έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές, αποτελεί την πρώτη αγγλόφωνη κινηματογραφική δουλειά του Κορεάτη σκηνοθέτη Τζουν - Χο Μπονγκ. Οι Κρις Έβανς, Άλισον Πιλ, Τζέιμι Μπελ, Σονγκ Κανγκ - Χο, Τζον Χερτ, Τίλντα Σουίντον, Εντ Χάρις, Γιούεν Μπρέμνερ, Οκτάβια Σπένσερ και Λιούκ Πασκουαλίνο μάς μεταφέρουν στο έτος 2031, όπου, μετά από ένα αποτυχημένο πείραμα για να ανακοπεί το φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη, μια νέα εποχή παγετώνων έχει εξοντώσει σχεδόν κάθε ζωντανό οργανισμό πάνω στη Γη.

Οι μόνοι επιζήσαντες είναι οι ταξιδιώτες ενός τρένου με κινητήρα αέναης κίνησης. Μη μπορώντας να ανεχθούν άλλο τις κακές συνθήκες διαβίωσης, οι επιβάτες της «οικονομικής θέσης» επαναστατούν και επιχειρούν να πάρουν τον έλεγχο του κινητήρα, που η ελίτ της «πρώτης θέσης» θεωρεί «ιερό».

KIMBERLEY FRENCH
«Το θεώρημα του μηδενός»

Έχοντας ξεκινήσει τη σατιρική τριλογία του με τις ταινίες «Brazil» (1985) και «12 Monkeys» (1995), ο Τέρι Γκίλιαμ την ολοκληρώνει με αυτό το δράμα επιστημονικής φαντασίας, με πρωταγωνιστές τον - βραβευμένο με Όσκαρ - Κριστόφ Βαλτς και τους Ματ Ντέιμον, Ντέιβιντ Θιούλις, Μέλανι Τιερί, Λούκας Χεντς, Μπεν Γουίνσλοου, Πίτερ Στορμάρε και Τίλντα Σουίντον. Ένας εκκεντρικός και μοναχικός άνδρας, με ιδιαίτερη ευφυΐα στους υπολογιστές, επεξεργάζεται ένα μυστηριώδες σχέδιο, το οποίο αποσκοπεί στην ανακάλυψη του σκοπού της ύπαρξης. Και τότε, βιώνει για πρώτη φορά τη δύναμη της αγάπης.

«Νομίζω πως είναι η τέλεια αναπαράσταση του κόσμου, στον οποίο ζούμε αυτή την στιγμή» αναφέρει ο σκηνοθέτης της ταινίας. «Όταν είμαι στο Λονδίνο, βγαίνω έξω και βλέπω παντού διαφημιστικά μηνύματα. Από παντού, δεχόμαστε επίθεση. Οι άνθρωποι είναι πολύ απασχολημένοι, τρέχουν στους δρόμους, κάνουν διάφορα. Μοιάζουν ευτυχισμένοι. Τουλάχιστον, έτσι δείχνουν. Πάντως, δεν πιστεύω ότι στην πραγματικότητα είναι».

«Διασταυρούμενες ζωές»

Η δραματική ταινία του Σρένταν Γκολούμποβιτς απέσπασε το Ειδικό Βραβείο Επιτροπής στο Φεστιβάλ του Σάντανς και ήταν η φετινή πρόταση της Σερβίας για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Με τους Αλεξάντερ Μπέρτσεκ, Λέον Λούτσεβ, Νεμπόιζα Γκλόκοβατς, Νικόλα Ρακόσεβιτς, Χριστίνα Πόποβιτς, Μπόρις Ιζάκοβιτς και Βουκ Κόστιτς, πέντε άνθρωποι επηρεάζονται από μια τραγική ηρωική πράξη. Δώδεκα χρόνια αργότερα, ο καθένας τους θα πρέπει να αντιμετωπίσει το παρελθόν, μέσα από τη δική του κρίση. Θα κάνουν το σωστό, ό,τι κόστος και αν έχει αυτό;

Όπως εξηγεί ο σκηνοθέτης: «Η ταινία πραγματεύεται τις συνέπειες, που μπορεί να έχει μια ηρωική πράξη. Μήπως το να προβαίνει κανείς σε μια ηρωική πράξη δεν έχει κανένα νόημα ή, αντίθετα, μπορεί να προκαλέσει μια σειρά ηθικών πράξεων στο μέλλον; Έχει κάποια λογική το να είσαι ήρωας; Μήπως το να είσαι ήρωας είναι το ίδιο με το να είσαι ανόητος; Μήπως μια ζωή που χάνεται, για να υπερασπιστεί μια άλλη ανθρώπινη ζωή, μοιάζει με μια πέτρα, που πέφτει στην άβυσσο; Η ταινία είναι εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα. Όταν άκουσα την ιστορία του Σέρβου στρατιώτη, που έσωσε τη ζωή του μουσουλμάνου γείτονά του, κι εξαιτίας αυτής της πράξης, ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από τους Σέρβους συμπολεμιστές του, κατάλαβα ότι έπρεπε να την παρουσιάσω, αφού είναι, μάλλον, μοναδική ανάμεσα στις σπάνιες θετικές ιστορίες από τον πόλεμο στην πρώην Γιουκοσλαβία. Αναρωτήθηκα αν μία ζωή, που θυσιάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, μπορεί να πυροδοτήσει θετικά αποτελέσματα σε άλλους ανθρώπους. Μπορεί να μας μεταμορφώσει σε καλύτερους ανθρώπους;».

«Βαλέσα, η δύναμη της ελπίδας»

Μετά από τα δυο προηγούμενα κεφάλαια: «Man of marble» και «Μan of iron», ο Πολωνός σκηνοθέτης Αντρέι Βάιντα ολοκληρώνει την τριλογία, που ξεκίνησε το 1977, με θέμα τον αγώνα του ανθρώπου απέναντι στην αδικία, με τη βιογραφική αυτή ταινία, στην οποία προσπαθεί να αποτυπώσει την εικόνα του θρυλικού Πολωνού ηγέτη και νομπελίστα ως ανθρώπου με ευαισθησίες, αλλά και αδυναμίες και άστοχες κρίσεις που δεν πέρασαν απαρατήρητες, επιθυμώντας μια αντικειμενική κι όχι υμνητική ματιά σε μια πολιτική προσωπικότητα, που, όπως δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει, ήταν γέννημα της εποχής της.

Χρησιμοποιώντας τη διάσημη φράση του Λεχ Βαλέσα, όταν έγινε για πρώτη φορά πρόεδρος της χώρας, το 1990: «Δεν θέλω, αλλά είμαι υποχρεωμένος», ανακοίνωσε ο σκηνοθέτης αυτήν τη βιογραφική απεικόνιση, η οποία έχει σημειώσει επιτυχημένη φεστιβαλική πορεία, και όπως επισημαίνει ο ίδιος: «επικεντρώνεται στην ιδιωτική ζωή του Βαλέσα, αλλά τονίζει στο φόντο τα χρώματα μιας εποχής σε μετάβαση. Μιας εποχής ακριβώς στο μεταίχμιο των μεγάλων αλλαγών, που συμπαρέσυρε τους πιο τολμηρούς, αναδεικνύοντάς τους σε πρωταγωνιστές της ιστορίας της».

«Sacro GRA»

Η ταινία του Τζιανφράνκο Ρόσι, η οποία καταγράφει τη ζωή των ανθρώπων που ζουν και εργάζονται κατά μήκος του μεγαλύτερου αυτοκινητοδρόμου της Ιταλίας, GRA, είναι το πρώτο ντοκιμαντέρ που κατακτά τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας, αλλά και η πρώτη ιταλική ταινία που κερδίζει το μεγάλο βραβείο, δέκα πέντε χρόνια μετά τη βράβευση του «Cosi Ridevano». Ο σκηνοθέτης εμπνεύστηκε από το βιβλίο «Αόρατες πόλεις» του Ίταλο Καλβίνο, ενώ οι ήρωες της ταινίας συνθέτουν το προφίλ μιας χώρας σε πτώση και δίνουν τον παλμό της ζωής στο πλαίσιο του αστικού τοπίου.

πηγή: naftemporiki.gr