Το «σατανικό» μαγνητόφωνο, ο «40 χρόνια φούρναρης», το 2CV του Κηλαηδόνη και ο «Ταχυδρόμος» που καταργεί την προίκα (pics & vids)

ME THN EΥΓΕΝΙΚΗ ΧΟΡΗΓΙΑ ΤΗΣ Bergmann Kord

Ο θρυλικός «Ταχυδρόμος»…και η κατάργηση της προίκας

Το 1952 ξεκινά την πορεία του ένα έντυπο που έμελε να γράψει λαμπρή ιστορία στον ελληνικό Τύπο. Ήταν ο Ταχυδρόμος, που έκανε πρεμιέρα τον Ιανούριο της χρονιάς εκείνης, όχι όμως ως περιοδικό, αλλά ως «εβδομαδιαία πολιτική, φιλολογική, επιστημονική εγκυκλοπαιδική εφημερίδα», όπως ανέφερε στον τίτλο της. Ήταν 32 σελίδων και πωλούνταν προς δύο δραχμές. Η καμπάνια λανσαρίσματος του εντύπου ήταν πραγματικά εντυπωσιακή για τα δεδομένα της εποχής εκείνης. Το ραδιόφωνο έπαιζε διαρκώς τα διαφημιστικά σποτάκια. «Ο Ταχυδρόμος! Η μεγάλη εβδομαδιαία εφημερίς! Για ολόκληρη την οικογένεια, για όλες τις ημέρες της εβδομάδας! Ο Ταχυδρόμος. Κυκλοφορεί κάθε Σάββατο». Το πρώτο φύλλο του Ταχυδρόμου κοσμούσε μια φωτογραφία της βρετανίδας διάσημης ηθοποιού Τζην Σίμμονς, υπό τον «πιασάρικο» τίτλο «Πρέπει να καταργηθεί η προίκα»! Προφανώς το έντυπο αναδημοσίευε συνέντευξης της ηθοποιού από ξένο μέσο, όπου μεταξύ άλλων θα ανέφερε και την παραπάνω φράση. Την διαφημιστική καμπάνια για το λανσάρισμα του Ταχυδρόμου είχε επιμεληθεί η διαφημιστική εταιρεία ΑΔΕΛ.

Το «σατανικό» μαγνητόφωνο που… «κλέβει» φωνές και προκαλεί φόβο…

Μαγνητόφωνο. Μια λέξη από το παρελθόν, που για κάποιους ανθρώπους της νεότερης γενιάς αποτελεί άγνωστη λέξη. Κι όμως, κάποτε η λέξη αυτή έκρυβε μια μοναδική μαγεία. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Το 1957 η διαφημιστική εταιρεία Γκρέκα σχεδιάζει και υλοποιεί μια διαφημιστική καμπάνια για τα μαγνητόφωνα Φίλιπς, τα οποία ήταν τα πρώτα – μαζί με τα γερμανικά Grundig – που κατέγραφαν σε μαγνητοταινία ήχους. Για κάποιους αποτελούσε «σατανικό μηχάνημα», καθώς ήταν αδιανόητο πως θα υπήρχε σε σπίτια μηχάνημα που καταγράφει ήχους, ομιλίες, φωνές. Ωστόσο τόσο η Φίλιπς όσο και η Grundig παρουσίαζαν με έντονες προωθητικές ενέργειες τα μαγνητόφωνα σε μεγάλες εκθέσεις προϊόντων τεχνολογίας και έκαναν επιδείξεις των δυνατοτήτων τους, προσπαθώντας να εξαλείψουν την διαστακτικότητα των ανθρώπων για τα μηχανήματα αυτά. Και το κατάφεραν φυσικά, αφού η πρόοδος της τεχνολογίας είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή. Η διαφημιστική καταχώριση των μαγνητοφώνων Φίλιπς ανέφερε τα εξής: «Αναμνήσεις του παρελθόντος! Η πρώτη επιτυχία της κόρης σας στις εξετάσεις του ωδείου, η πρώτη αγόρευσις του αποφοιτήσαντος αγοριού σας και όλες οι αναμνήσεις του παρελθόντος που σας φέρνουν χαρά και παρηγοριά…θα τις έχετε ολοζώντανες οποιαδήποτε ώρα τις αναζητήσετε με ένα μαγνητόφωνο Φίλιπς». Πάντως για πάρα πολλά χρόνια, οι τιμές αυτών των μηχανημάτων ήταν απλησίαστες για το ευρύ κοινό.

1958: Aerosol και τέρμα τα «φλιτ» και οι τρόμπες

Όλοι έχουμε δει σε παλιές ελληνικές ταινίες τους ήρωες να ψεκάζουν τον χώρο τους με τρόμπες και «φλιτ», θέλοντας να διώξουν κουνούπια και μύγες. Το 1958 εμφανίζεται ένα προϊόν πραγματική επανάσταση, που έκανε πάταγο: Το aerosol Β.Ρ.Δ. Bombrini. Ήταν το νέο εντομοκτόνο, ιταλικό, με ευχάριστο άρωμα αλλά – το σημαντικότερο – με τη μορφή σπρέι. «Ο αυτόματος ψεκασμός», έλεγε το μήνυμα. Ήταν το πρώτο σπρέι που ήρθε στην Ελλάδα και είχε σήμα έναν Ιταλό αστυνομικό. Κάπως έτσι το aerosol έγινε generic name, δηλαδή με την επωνυμία του χαρακτήρισε μια ολόκληρη κατηγορία προϊόντων, αυτή των εντομοαπωθητικών. Το aerosol Β.Ρ.Δ. Bombrini έκανε τόση επιτυχία που διπλασίαζε και τριπλασίαζε τις πωλήσεις του, από χρόνο σε χρόνο. Την διαφημιστική επικοινωνία του aerosol Β.Ρ.Δ. Bombrini επιμελούνταν η διαφημιστική εταιρεία της εποχής εκείνης, Ίρις.

Το 2CV που «πηγαίνει με όλα» και αλλάζει την ελληνική διαφήμιση

«Πηγαίνει» με μπλου τζην, με Λουκιανό Κηλαηδόνη, με μπαράκια, με μίνι, με Asics, με κόκκινο χρώμα, με γυαλιά Rayban, με aerobic, με Philip Glass, με πάρτυ, με μεσάνυχτα, με New Wave Gel, με Φράνσις Φόρντ Κόππολα, με τζαζ, με Madonna, με κασκόλ, με Σάββατο βράδυ, με Coco Chanel, με μπιρίμπα, με Bloody Mary, με ραδιοπειρατές, με Ουμπέρτο Έκο, με κόμικς, με microchips, με εσπρέσσο, με Anais Anais, με άφιλτρα τσιγάρα, με “σ’ αγαπώ μωρό μου”». Και τι είναι αυτό; Μα φυσικά το θρυλικό αυτοκίνητο της Citroen, το 2CV, ένα αυτοκίνητο- μύθος, που συνδέθηκε με τον τρόπο ζωής μιας ολόκληρης γενιάς, ενώ δεν είναι απίθανο να το συναντήσετε ακόμα και σήμερα στο δρόμο σας. Το παραπάνω ήταν κείμενο διαφημιστικής καταχώρισης του 1987, το οποίο είχε δημιουργήσει η διαφημιστική εταιρεία Bold και έμελε να μείνει ιστορική στην ελληνική διαφήμιση. Κι αυτό διότι για πρώτη φορά ένα αυτοκίνητο δεν μιλούσε για τα προτερήματά του, αλλά προσπαθούσε να συνδεθεί με το lifestyle του κοινού στο οποίο απευθύνονταν. Κάτι που το κατάφερε με απόλυτη επιτυχία! Από εκείνη τη στιγμή και μετά, ο ρους της ιστορίας της ελληνικής διαφήμισης άλλαξε. Πλέον τα προϊόντα επικοινωνούσαν με τους καταναλωτές με τρόπο που επιδίωκε να αναδείξει ότι άρμοζαν στον τρόπο ζωής τους, προσέφεραν σε αυτούς κάτι παραπάνω από την ικανοποίηση μιας ανάγκης, είναι κομμάτια του εαυτού τους και αναδεικνύουν τις αξίες της ζωής τους.

1982: Η Stella και ο φούρναρης της γειτονιάς με το γιουβέτσι

Το 1982 εμφανίζεται μια διαφήμιση, το κεντρικό μήνυμα της οποίας θα παραμείνει ζωντανό μέχρι τις μέρες μας, όχι μόνο ως slogan της συγκεκριμένης διαφήμισης, αλλά και ως έκφραση που αναφέρεται στην εμπειρία που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος σε κάτι. Ο λόγος για την πολύ επιτυχημένη και πασίγνωση διαφήμιση των ζυμαρικών Stella με τον αξέχαστο φούρναρη της γειτονιάς, που μας προέτρεπε να εμπιστευθούμε τα ζυμαρικά Stella διότι, όπως μας έλεγε «είμαι σαράντα χρόνια φούρναρης και σας μιλάω εκ πείρας». Και πράγματι, ο φούρναρης ήταν ένας καλοκάγαθος άνθρωπος «της διπλανής πόρτας», με το χαμόγελο στα χείλη, που κρατούσε ένα ταψί με γιουβέτσι, όπου έβλεπες το σπυρωτό κριθαράκι με το αρνάκι και σου άνοιξε την όρεξη. «Stella κύριοι. Ουδεμία σύγκρισης!». Την επιτυχημένη αυτή διαφήμιση είχε δημιουργήσει η διαφημιστική εταιρεία Έψιλον-Έψιλον και το κεντρικό της μήνυμα ήταν το «Stella, αλλοιώτικα από τα άλλα». «Σαράντα χρόνια φούρναρης» λέμε λοιπόν και σήμερα, όταν θέλουμε να πούμε ότι γνωρίζουμε ένα θέμα, έχουμε πείρα και ξέρουμε τι λέμε. Η διαφήμιση έχει πάντα στόχο να αυξήσει τις πωλήσεις του διαφημιζόμενου προϊόντος, αλλά αν καταφέρει να δημιουργήσει και διαχρονικά μηνύματα τότε αναδεικνύει με τον πιο χειροπιαστό τρόπο την διείσδυσή της στην κοινωνία.