Πώς θα ήταν ένας πυρηνικός πόλεμος ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Βόρεια Κορέα

Gazzetta team
Πώς θα ήταν ένας πυρηνικός πόλεμος ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Βόρεια Κορέα
Αναλυτές, επιστήμονες και στρατιωτικοί εξηγούν πως μπορεί να εξελιχθεί μια σύγκρουση ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Βόρεια Κορέα.

Ντόναλντ Τραμπ και Κιμ Γιουνγκ Ουν, προς το παρόν αρκούνται στην ανταλλαγή απειλών για το τι μπορεί να βομβαρδίσει ο καθένας και οι αναλυτές παραμένουν ανήσυχοι για το ενδεχόμενο ένας εκ των δυο να ξεκινήσει μια σύγκρουση με ανυπολόγιστες συνέπειες.

Αμφότεροι οι ηγέτες άλλωστε απειλούν με πυρηνικά πλήγματα τον αντίπαλο. Μια σύγκρουση που αποφεύχθηκε κατά τη διάρκεια του «Ψυχρού Πολέμου» αναβιώνει πλέον, με τους χειρότερους δυνατούς όρους.

Μπορούν οι ΗΠΑ να πετύχουν ένα χτύπημα ακριβείας;

Πιθανότατα όχι. Οι πύραυλοι και τα πυρηνικά της Βόρειας Κορέας είναι κρυμμένα στα ορεινά της χώρας. Αν δεν καταφέρουν να τα εξουδετερώσουν άμεσα, θα αφήσουν 10 εκατομμύρια ανθρώπους στη Σεούλ, 38 εκατ. στο Τόκιο και δεκάδες χιλιάδες Αμερικανούς στρατιώτες έκθετους σε μια αντεπίθεση της Βόρειας Κορέας με πυραύλους ή ακόμα και με πυρηνικά. Ακόμα όμως και αν οι ΗΠΑ καταφέρουν και καταστρέψουν τα πάντα, η Σεούλ θα είναι και πάλι ευάλωτη σε μια επίθεση από το βορειοκορεάτικο πυροβολικό.

Γιατί ο Κιμ να χρησιμοποιήσει πυρηνικά;

«Ακόμα και μια περιορισμένη επίθεση» από τις ΗΠΑ «μπορεί να γίνει κατανοητή από τους Βορειοκορεάτες ως η αρχή για κάτι ευρύτερο και τότε ίσως επιλέξουν τα πυρηνικά» λέει ο Τζέφρι Λιούις, επικεφαλής του προγράμματος Ανατολικής Ασίας, του Ινστιτούτου Διεθνών Σπουδών του Middlebury. Με κάποιον τρόπο οι Αμερικανοί θα πρέπει να ειδοποιήσουν τόσο τη Βόρεια Κορέα όσο και την Κίνα – τον βασικό σύμμαχο και εμπορικό εταίρο της Β. Κορέας- ότι πρόκειται για μια στοχευμένη επίθεση και αν γίνεται να μη χρησιμοποιήσουν πυρηνικά εναντίον τους. Δεν ακούγεται λογικό.

Υπάρχει δυνατότητα για αλλαγή καθεστώτος;

Μια νέα ηγεσία δεν είναι απαραίτητο πως θα οδηγούσε το καθεστώς σε μια νέα οπτική. Ο Κιμ άλλωστε έχει «εκτεθεί» για καιρό στις δυτικές αξίες στο σχολείο που πήγε στην Ελβετία και όλοι περίμεναν πως μόλις θα αναλάμβανε την εξουσία θα ανοιγόταν στον υπόλοιπο κόσμο, προσδοκίες που αποδείχθηκαν λανθασμένες. Επιπλέον, αν ο Κιμ στοχοποιούνταν και επιχειρούνταν η απομάκρυνσή του, θα έπρεπε να απομακρυνθεί και η κλίκα γύρω του, κάτι που θα έκανε την λίστα εξόντωσης των Αμερικανών πολύ μεγάλη. Η Κίνα φοβούμενη τόσο μια προσφυγική κρίση, όσο και τα αμερικανικά στρατεύματα στα σύνορά της θα προσπαθούσε δίχως άλλο να στηρίξει το υπάρχον καθεστώς.

Αυτό σημαίνει ότι ένας ολοκληρωτικός πόλεμος θα ήταν η καλύτερη λύση για τις ΗΠΑ;

Μια κανονική εισβολή θα ήταν απαραίτητη ώστε να αχρηστευθεί το πυροβολικό της Βόρειας Κορέας καθώς και τα πυραυλικά και πυρηνικά προγράμματα. Ακόμα όμως και στην περίπτωση ενός άμεσου χτυπήματος, η οποιαδήποτε κίνηση αμερικανικής δύναμης και η κινητικότητα εκ μέρους Ιαπώνων και Νοτιοκορεατών ή η προειδοποίηση στους Αμερικανούς πολίτες να εγκαταλείψουν την περιοχή, θα μπορούσε να έχει ως άμεσο αποτέλεσμα ένα προληπτικό χτύπημα εκ μέρους των Βορειοκορεατών. Ίσως μάλιστα η Κίνα και η Ρωσία να αναγκάζονταν να εμπλακούν. «Ρεαλιστικά, ο πόλεμος πρέπει να αποτραπεί» λέει ο Τζον Ντελούρι, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Yonsei στη Νότια Κορέα. «Όπως και να το αναλύσει κανείς, είναι τρέλα»

Πως μπορεί να ανταποδώσει η Βόρεια Κορέα;

Η πιο άμεση αντίδραση θα μπορούσε να είναι μια ισχυρή επίθεση του πυροβολικού στη Σεούλ και τις περιοχές γύρω της. Οι εγκαταστάσεις του Βορειοκορεατικού πυροβολικού σε όλο το μήκος των συνόρων, μπορούν να ενεργοποιηθούν πολύ γρηγορότερα από τα πλωτά και εναέρια μέσα, ενώ οι βαλιστικοί πύραυλοι μπορούν να στοχεύσουν Νοτιοκορεατικές, Ιαπωνικές ή και Αμερικανικές βάσεις στην περιοχή με πυρηνικά, χημικά ή βιολογικά όπλα.

Οι χώρες αυτές έχουν αντιπυραυλικές άμυνες, όμως ακόμα κι αυτές δεν μπορούν να εγγυηθούν την απόκρουση μιας τέτοιας επίθεσης. Η Ιαπωνία έχει ήδη προειδοποιήσει τους πολίτες για το τι πρέπει να κάνουν αν ένας πύραυλος «προσγειωθεί» κοντά τους, ενώ αμερικανικές εταιρείας διαφημίζουν αντιπυραυλικά καταφύγια. Ενώ δεν είναι καθαρό το αν η Βόρεια Κορέα μπορεί να στοχεύσει επιτυχημένα αμερικανικές πόλεις όπως το Ντένβερ ή το Σικάγο με πυρηνικά ICBM, είναι το ίδιο άγνωστο αν τα αμερικανικά συστήματα άμυνας μπορούν να αναχαιτίσουν μια τέτοια επίθεση – προσθέτοντας ένα ακόμα άγχος στους Αμερικανούς.

Ποιο θα ήταν το οικονομικό κόστος μιας τέτοιας σύρραξης;

Η Νότια Κορέα συμμετέχει κατά 1,9% στο παγκόσμιο ΑΕΠ, ενώ είναι η έδρα εταιρειών όπως η Samsung και η Hyundai. Μια πτώση στον κύκλο εργασιών λόγω της σύγκρουσης στην χερσόνησο θα προκαλούσε πρόβλημα στην ευρύτερη περιοχή αλλά και παγκοσμίως – και αυτό χωρίς να συνυπολογίσει κανείς τα πυρηνικά της Βόρειας Κορέας. Οι παγκόσμιες αγορές θα δεχόντουσαν ένα μεγάλο σοκ βραχυπρόθεσμα, με αποτέλεσμα οι επενδυτές να στραφούν σε ασφαλή καταφύγια όπως το δολάριο, ο χρυσός και το ελβετικό φράγκο. «Η ανθρωπιστική κρίση και η οικονομική ανοικοδόμηση της κορεατικής χερσονήσου μετά από μια θερμοπυρηνική σύρραξη θα απαιτούσε μια μεγάλη διεθνή σύμπραξη με επικεφαλής την Κίνα, τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα χρειαζόταν τουλάχιστον μια δεκαετία ώστε η οικονομία να επανέλθει» σύμφωνα με τον Ρατζίβ Μπισβάς.

Ποιες επιλογές απομένουν;

Πολλοί είναι οι αναλυτές που λένε ότι οι συζητήσεις ώστε να εκτονωθεί η κατάσταση πρέπει να ξεκινήσουν τώρα. Σταματώντας την Βόρεια Κορέα από το να αποκτήσει θερμοπυρηνικά όπλα ή και απλά πιο προηγμένους πυραύλους, είναι ένας στόχος που αξίζει να επιτευχθεί, σύμφωνα με τον Λιούις. Όσο ανούσιο και να φαίνεται, αυτό σημαίνει να δοθούν κίνητρα στη Βόρεια Κορέα ώστε να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ο Λιούις υποστηρίζει πως ένα από τα κίνητρα θα μπορούσε να είναι η υποχώρηση των ΗΠΑ και το σταμάτημα ασκήσεων κοντά στην κορεατική χερσόνησο. Το ερώτημα για το τι μπορούμε να προσφέρουμε στους Βορειοκορεάτες «είναι μια συζήτηση που θα πρέπει να γίνει δημόσια, στο Κογκρέσο αλλά και με τους ίδιους τους Βορειοκορεάτες, αντί αυτής της φανταστικής συζήτησης σχετικά με σενάρια πολέμου» λέει ο Ντελούρι. «Η ρεαλιστική επιλογή είναι η διπλωματική οδός που θα επιβραδύνει τις εξελίξεις. Και αυτό θα χρειαστεί πολλές πολλές συζητήσεις.

Πηγή: reader.gr