Οι επιστήμονες προσπαθούν να δώσουν απάντηση για τους μυστηριώδεις θανάτους καρχαριών

Gazzetta team
Οι επιστήμονες προσπαθούν να δώσουν απάντηση για τους μυστηριώδεις θανάτους καρχαριών
Οι ερευνητές θεωρούν πως οι φάλαινες δολοφόνοι κρύβονται πίσω από τους θανάτους λευκών καρχαριών που εντοπίζονται με σχεδόν χειρουργικό τρόπο και τους έλειπε το συκώτι τους.

Ένας σταθμός παρακολούθησης καρχαριών στη Ν. Αφρική έχει μετατραπεί τους τελευταίους μήνες σε σκηνικό ταινίας τρόμου με διαστάσεις που συχνά φτάνουν και στο όριο της υπερβολής. Οι μυστηριώδεις θάνατοι λευκών καρχαριών αρχικά προβλημάτισαν τους ερευνητές και στη συνέχεια τους άφησαν άναυδους καθώς αποκαλύφθηκε πως δράστες ήταν οι όρκες, οι φάλαινες δολοφόνοι.

Εδώ και μερικούς μήνες, πτώματα λευκών καρχαριών ξεβράζονται στις ακτές του Gansbaai. Τα κουφάρια είχαν όμως ένα ακόμη περίεργο στοιχείο καθώς ήταν ανοιγμένα με σχεδόν χειρουργικό τρόπο και τους έλειπε το συκώτι τους. Οι ειδικοί είχαν αναφέρει ότι οι φάλαινες δολοφόνοι που ζουν στην περιοχή ανέπτυξαν μια ασυνήθιστη όρεξη για το σκουαλένιο - μια οργανική χημική ένωση που βρίσκεται σε αφθονία στο έλαιο του συκωτιού των καρχαριών. Αυτό ήθελαν και αυτό ήταν το μόνο που πήραν από τα θύματά τους και η θεωρία ήταν αρκετή για να εξάψει ακόμη περισσότερο το επιστημονικό ενδιαφέρον.

Εκείνοι που υποστηρίζουν ότι οι καρχαρίες είναι οι κορυφαίοι θηρευτές της θάλασσας μάλλον δεν έχουν υπολογίσει τις όρκες. Οι επιθέσεις μπορεί να είναι καινούργιο φαινόμενο στη Νότια Αφρική, αλλά σίγουρα δεν είναι καθόλου σπάνιες, δήλωσε ο καθηγητής Rus Hoelzel από το πανεπιστήμιο Durham στο Ηνωμένο Βασίλειο. «Οι φάλαινες δολοφόνοι μπορούν να κυνηγήσουν και να φάνε σχεδόν τα πάντα - είναι πολύ καλοί θηρευτές» είπε και πρόσθεσε πως η συνεργασία σίγουρα βοηθάει. Οι μεγάλοι λευκοί καρχαρίες μπορούν να κυνηγήσουν επίσης σε ομάδες, αλλά έχουν τη φήμη του μοναχικού κυνηγού.

Ο Hoelzel σημείωσε ότι μερικές φάλαινες έχουν παρατηρηθεί να σκοτώνουν συγκεκριμένα ζώα όπως τα δελφίνια, αλλά γενικά έχουν εντοπιστεί και ίχνη σάρκας από άλλα ζώα στις κοιλιές τους.

Το πραγματικό ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι κατά πόσον οι όρκες τρώνε καρχαρίες, αλλά τι ήταν αυτό που άλλαξε στο Gansbaai για να ενισχύσει τον αριθμό των επιθέσεων. Εκπρόσωποι της Marine Dynamics, οι οποίοι παρακολουθούν στενά την ακολουθία των γεγονότων δεν έχουν προβεί σε κάποια ανακοίνωση αλλά ο George Burgess, διευθυντής του International Shark Attack File στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Φλόριντα, αναφέρει: «Γνωρίζουμε ότι έχουν αυξηθεί οι πληθυσμοί λευκών καρχαρία σε ορισμένες περιοχές του κόσμου, όπως και στις δύο ακτές των Ηνωμένων Πολιτειών χάρη στην κατάλληλη διαχείριση της αλιείας και την προστασία των ειδών που απειλούνται με εξαφάνιση». Βασικά, η καλύτερη διαχείριση έχει οδηγήσει σε αύξηση των πληθυσμών ενώ και οι φάλαινες δολοφόνων προστατεύονται. Και αυτό σημαίνει πως αυτοί οι φόνοι μπορεί να συνέβαιναν πάντα, αλλά τώρα που τα δύο είδη συναντιούνται πιο συχνά, συχνότερα είναι και τα περιστατικά.

Όσο για το τι προκαλεί τις μεμονωμένες επιθέσεις, υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους ένας λευκός καρχαρίας θα πλησίαζε τις όρκες. Οι καρχαρίες ξοδεύουν πολύ χρόνο κυνηγώντας το επόμενο γεύμα τους και συνήθως κερδίζουν στις συναντήσεις τους με άλλα πλάσματα οπότε γιατί να μην επιτεθούν σε μια φάλαινα; ίσως το κάνουν αγνοώντας πως αυτές μπορούν να τους εξολοθρεύσουν με ένα μόνο χτύπημα στην ευάλωτη κοιλιά τους που συμβαίνει να είναι γεμάτη θρεπτικά όργανα. Για τον Burgess είναι πολύ πιθανόν οι φάλαινες να μην ενδιαφέρονται για το συκώτι του καρχαρία ως τροφή, αλλά απλά να «παίζουν» με ένα τρόπαιο από το θύμα τους που νίκησαν.

Πηγή: lifo.gr