Η δεσποινίς ετών 39, τα ήθη της μιζέριας, το Κάιρο και ο Σακελλάριος... μανάβης (pics & vid)

Σινέ Νοσταλγία Σινέ Νοσταλγία
Η δεσποινίς ετών 39, τα ήθη της μιζέριας, το Κάιρο και ο Σακελλάριος... μανάβης (pics & vid)
Το Σινέ «Νοσταλγία» ήρθε στο Gazzetta Plus με σκοπό να σας ξεναγεί κάθε εβδομάδα στις πιο αγαπημένες στιγμές του ελληνικού κινηματογράφου! To ταξίδι στις πιο αγαπημένες ελληνικές ταινίες, που έχουν «ντύσει» όλες μας τις αναμνήσεις συνεχίζεται...

ME THN EΥΓΕΝΙΚΗ ΧΟΡΗΓΙΑ ΤΗΣ Bergmann Kord

Μπορεί πολλές φορές οι παλαιότεροι να αναπολούν «τα χρόνια εκείνα τα παλιά», νοσταλγώντας την Ελλάδα της «αθωότητας» - όπως θεωρούν εκείνοι βέβαια -, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν ήταν τούτος ο κόσμος «αγγελικά πλασμένος». Ακόμα και η Ελλάδα του 19ου αιώνα, των αρχών του 20ου αιώνα και του μεσοπολέμου είχε πολλά ζητήματα να λύσει. Μεταξύ αυτών και κάποια ήθη και έθιμα τα οποία ξεκινούσαν από τις αγαθότερες προθέσεις, ωστόσο όσο η ζωή εξελίσσονταν, αυτά έμεναν αναλοίωτα, προκαλώντας πλέον σοβαρά κοινωνικά προβλήματα. Ένα από αυτά τα «έθιμα» ήταν και το κλασικό θέμα του αδελφού που δεν μπορούσε να παντρευτεί εάν πρώτα δεν αποκαθιστούσε την αδελφή του. Όταν αυτό όμως ήταν δύσκολο – για πολλούς και διάφορους λόγους – δημιουργούνταν ένα σύνθετο πρόβλημα, που έμοιαζε με γαϊτανάκι, όπου ο ένας εξαρτιώνταν από τον άλλο. Ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος έχει κατά κόρον ασχοληθεί με το ζήτημα αυτό, τις περισσότερες φορές διακωμωδώντας το ακόμα και με ακραίους τρόπους. Μια από τις ταινίες που ασχολήθηκαν με το θέμα αυτό ήταν και η δραματική κομεντί του 1954, «Δεσποινίς ετών 39», σε σκηνοθεσία του Αλέκου Σακελλάριου, ο οποίος είχε γράψει και το σενάριο, μαζί με τον αχώριστο φίλο του Χρήστο Γιαννακόπουλο. Η ταινία αποτελούσε κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου θεατρικού έργου του Αλέκου Σακελλάριου, ο οποίος άγγιξε το πρόβλημα με αιχμηρό τρόπο, τόσο που προκάλεσε και τα αρνητικά σχόλια του κοινού, κυρίως επειδή το τέλος του δεν ήταν καλό. Και ήταν και ο λόγος που πολλά χρόνια αργότερα, το 1968, ο ίδιος ο Σακελλάριος ξαναγύρισε το έργο αυτό σε ταινία, με πρωταγωνιστές τον Λάμπρο Κωνσταντάρα και την αδελφή του Μίτση. Η ταινία εκείνη είχε τίτλο «Ο Ρωμηός έχει φιλότιμο» και αυτή τη φορά είχε καλό τέλος, δίνοντας έστω και ετεροχρονισμένα μια ηθική ικανοποίηση στο ελληνικό κοινό που ανέκαθεν λάτρευε τα happy end.

Η ειρωνία της τύχης που οδηγεί σε δραματικές καταστάσεις

Ας ξαναγυρίσουμε όμως στην ταινία του 1954, με τον τίτλο «Δεσποινίς ετών 39». Στην ταινία αυτή πρωταγωνιστούσε ο μοναδικός Βασίλης Λογοθετίδης, στο ρόλο του Τηλέμαχου που προσπαθούσε να παντρέψει την αδελφή του Χρυσάνθη, την οποία ενσάρκωνε η Σμάρω Στεφανίδου. Και όλα αυτά διότι και ο ίδιος ήθελε να παντρευτεί την δική του αγαπημένη, την Φωφώ, τον ρόλο της οποίας υποδύονταν η Ίλυα Λιβυκού. Ο Τηλέμαχος, είναι πολλά χρόνια αρραβωνιασμένος με τη Φωφώ, αλλά σαν καλός αδελφός περιμένει να παντρευτεί πρώτα η μεγαλύτερη αδελφή του Χρυσάνθη. Τα χρόνια όμως περνούν και η Χρυσάνθη δεν λέει να παντρευτεί. Έτσι, ο Τηλέμαχος αναγκάζεται να βάλει αγγελία αναζήτησης γαμπρού σε κάποια εφημερίδα. Εμφανίζονται δύο υποψήφιοι γαμπροί: ένας καλοστεκούμενος συνταξιούχος, ο Κρίτων, κι ένας Ελληνοαμερικανός, ο Ρόκας, αλλά αμφότεροι γοητεύονται, ο μεν ένας με τη νεαρή χήρα και εξαδέλφη του Τηλέμαχου, ο δε άλλος με την αρραβωνιαστικιά του, τη Φωφώ. Και εάν η νεαρή εξαδέλφη του Τηλέμαχου δεν είχε λόγο να αρνηθεί την πρόταση γάμου που της έκανε ο Κρίτων – δεν γνώριζε για τις προσπάθειες του Τηλέμαχου να παντρέψει την αδελφή του -, η αρραβωνιαστικιά του τελευταίου, η Φωφώ, είχε κουραστεί να περιμένει τόσα χρόνια τον γάμο της με εκείνον, οπότε στην πρόταση του Ρόκα βρήκε μια εξαιρετική ευκαιρία να ξεφύγει από τον φαύλο κύκλο και το αδιέξοδο στο οποίο είχε οδηγηθεί η σχέση της με τον Τηλέμαχο. Έτσι, ο Τηλέμαχος μένει και πάλι μόνος με τη φροντίδα της αδελφής του.

Το αποκορύφωμα του δράματος

Το αποκορύφωμα του δράματος – διότι από ένα σημείο και πέρα, η υπόθεση ήταν δραματική – έρχεται στην τελευταία σκηνή του έργου όπου ο Τηλέμαχος προσπαθεί να παρηγορήσει την Χρυσάνθη και να την καθησυχάσει λέγοντάς της ότι δεν πρόκειται να παντρευτεί ούτε ο ίδιος και θα μείνουν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής τους. Στο άδειο από κόσμο σπίτι τους, και υπό τους ήχους μιας εξαιρετικά υποβλητικής μουσικής του Andre Ryder, ο Τηλέμαχος παίρνει στα πόδια του την Χρυσάνθη και αρχίζει να της τραγουδά ένα θλιμένο τραγουδάκι: «΄Ωχου, ώχου τα κάημενούλια, που ΄χουν μείνει μοναχούλια». Είναι η στιγμή που ο θεατής «σπάει» και νιώθει τα μάτια του να γεμίζουν. Στο ριμέικ του 1968 ωστόσο, ο Τηλέμαχος παντρεύεται την συνάδελφό του στη δουλειά Ελένη, ενώ η Χρυσάνθη παντρεύεται τον πρώτο της έρωτα, τον Μανώλη, ο οποίος αφού γύρισε μετά από πολλά χρόνια από την Αυστραλία, έχοντας χηρέψει ο ίδιος, ζητάει εκ νέου την αδελφή του Τηλέμαχου σε γάμο.

Γυρίσματα στο Κάιρο

Στην ταινία «Δεσποινίς ετών 39» πρωταγωνιστούσαν ακόμα ο Στέφανος Στρατηγός (στο ρόλο του ελληνοαμερικανού Ρόκα), ο Βαγγέλης Πρωτόπαππας (στο ρόλο του συνταξιούχου Κρίτων), ο Θανάσης Τζενεράλης, η Ντίνα Σταθάτου, η Άννα Ρούσσου, ο Μιχάλης Παπαδάκης κ.α. Η ταινία προβλήθηκε τη σεζόν 1954-1955, έκανε πρεμιέρα στις 13 Δεκεμβρίου του 1954 και έκοψε 34.005 εισιτήρια. Ήρθε στην 6η θέση ανάμεσα στις 14 ταινίες της σεζόν εκείνης. Η παραγωγή ήταν της Μίλα Φίλμ και η εκμετάλλευσή της ανήκει σήμερα στην εταιρεία Καραγιάννης-Καρατζόπουλος. Στα ενδιαφέροντα tip της ταινίας είναι και το γεγονός ότι αυτή γυρίστηκε στα υπερσύγχρονα στούντιο Νάχας, στο Κάιρο. Στην πρωτεύουσα της Αιγύπτου εκείνη την περίοδο γυρίστηκαν άλλες δύο ταινίες με πρωταγωνιστικό δίδυμο τους Λογοθετίδη-Λιβυκού, η Σάντα Τσικίτα και ο Ζηλιαρόγατος. Ήταν η εποχή που η ένδεια στην Ελλάδα δεν άφηνε περιθώρια για ποιοτικές τεχνικά ταινίες, δεδομένου ότι ο εξοπλισμός ήταν πανάκριβος και οι ελληνικές εταιρείες παραγωγής δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν σε αυτές. Η εξαιρετική φωτογραφία της ταινίας ήταν του Victror Antoun. Ο Αλέκος Σακελλάριος και σε αυτή την ταινία κάνει ένα σύντομο «πέρασμα» ως κομπάρσος, υποδυόμενος τον πλανόδιο μανάβη ο οποίος πουλάει..σορόπια, έξω από την ταβέρνα που ο Τηλέμαχος και η Φωφώ μετά από ένα σύντομο γεύμα, αποχαιρετιούνται μάλλον πικρά και με έναν τρόπο που δεν υποδηλώνει κάτι ευχάριστο για τη συνέχεια της σχέσης τους. Κι αυτό διότι η ψυχολογική κούραση της Φωφώς είναι κάτι παραπάνω από έντονη και είναι σαφές ότι ήδη εκείνη, ψυχικά έχει φύγει από τη σχέση αυτή, κάτι που δεν θέλει να δει ο δύστυχος Τηλέμαχος. Η φωνή του μανάβη Σακελλάριου εκείνη την στιγμή, μόνο ως ειρωνία ακούγεται στα αυτιά του Τηλέμαχου: «Σορόπια, σορόπια έχω σήμερα...».

Γενικά, η ταινία κινείται διαρκώς σε «βαρύ» ψυχολογικό μοτίβο, ακόμα και στις στιγμές του χιούμορ. Εδώ, ο Λογοθετίδης πρωταγωνιστεί σε αυτό το μοτίβο, με διαλόγους, απόψεις και ατάκες γεμάτες πίκρα και αυτοσαρκασμό. Η απογοήτευση που αισθάνεται από την μίζερη ζωή του – έστω κι αν έχει χρήματα και δεν του λείπει τίποτα – είναι διάχυτη σε κάθε σκηνή της ταινίας, αναδεικνύοντας μια υποκριτική πλευρά του Λογοθετίδη την οποία ο ίδιος δεν «αποκάλυπτε» και τόσο συχνά στις ταινίες του. Όλη αυτή η κατάσταση, θα μπορούσε να κουράσει τον θεατή, ωστόσο οι εξαιρετικές ερμηνείες του Λογοθετίδη, της Λιβυκού και της Στεφανίδου δεν αφήνουν τα περιθώρια να συμβεί αυτό.

Περιμένουμε σχόλια, απόψεις και παρατηρήσεις στο mail μας

Σινέ Νοσταλγία
Σινέ Νοσταλγία