Οι διεθνείς διακρίσεις της Finos Film στα κορυφαία κινηματογραφικά φεστιβάλ του κόσμου (pics & vids)
ME THN EΥΓΕΝΙΚΗ ΧΟΡΗΓΙΑ ΤΗΣ Bergmann Kord
O χαρακτηρισμός του Φιλοποίμην Φίνου ως «Πατριάρχη» του ελληνικού κινηματογράφου δεν προέκυψε απλά από τα δείγματα δουλειάς του ίδιου και της Finos Film στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και από τις διεθνείς διακρίσεις των ταινιών του, οι οποίες ήρθαν να επισφραγίσουν τον παραπάνω χαρακτηρισμό. Δεν ήταν λίγες οι ταινίες της εταιρείας που διακρίθηκαν σε καταξιωμένα διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ, όπως των Καννών, του Βερολίνου, αλλά και της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Στην «Ηλέκτρα» η πρώτη διεθνής διάκριση της Finos Film, στις Κάννες
Η πρώτη ταινία της Finos Film που βραβεύθηκε στο Φεστιβάλ των Καννών ήταν η «Ηλέκτρα», η οποία απέσπασε δύο βραβεία, το πρώτο για την καλύτερη μεταφορά αρχαίου δράματος στον κινηματογράφο, ενώ το δεύτερο απονεμήθηκε στον Φίνο για την ηχητική επένδυση της ταινίας. Η ταινία αυτή ήταν εξάλλου υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1963, ενώ τιμήθηκε και σε πολλά ακόμα διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου: Αργυρή Δάφνη στο Φεστιβάλ Βερολίνου 1963, Δίπλωμα Αξίας στο Φεστιβάλ Κιν/φου Εδιμβούργου 1962, Βραβείο Femina στο Φεστιβάλ Κιν/φου Βελγίου 1963, Βραβείο κριτικής επιτροπής και Βραβείο κινηματογραφικού τύπου στο Φεστιβάλ Κιν/φου Αμβέρσας 1964, Ειδικό Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Κινη/φου Ακαπούλκο 1962, 3 Βραβεία στο Φεστιβάλ Κιν/φου Θεσσαλονίκης 1962, 5 Βραβεία από την Πανελλήνια Ένωση Κρτικών Κινηματογράφου, Βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ της Διεθνούς Ένωσης Νέων Γαλλίας, καθώς και Βραβείο καλύτερης ταινίας από τους αντιπροσώπους διεθνούς τύπου στο Φεστιβάλ Βαλκανικού Κινηματογράφου 1964. Το σενάριο και η σκηνοθεσία της «Ηλέκτρας» ήταν του Μιχάλη Κακογιάννη και πρωταγωνιστούσαν οι Ειρήνη Παππά, Γιάννης Φέρτης, Αλέκα Κατσέλη, Μάνος Κατράκης, Νότης Περγιάλης, Θεόδωρος Έξαρχος, Κώστας Καζάκος, Έλλη Φωτίου, Αφροδίτη Γρηγοριάδου και πολλοί ακόμα σπουδαίοι ηθοποιοί. Η μουσική ήταν του Μίκη Θεοδωράκη. Η «Ηλέκτρα» συνολικά κέρδισε περισσότερες από 24 τιμητικές διακρίσεις και βραβεία. Οι κριτικές της ταινίας υπήρξαν ενθουσιώδεις και με θετικά σχόλια αναφέρθηκαν στο συγκεκριμένο έργο του Κακογιάννη οι «New York Times», που θεωρούν την «Ηλέκτρα» «εκθαμβωτική εκμετάλλευση του κινηματογραφικού μέσου που μετουσιώνει το χρυσάφι της προφορικής ποίησης σε μια άλλη μορφή τέχνης». Για τη «Le Monde» το συνολικό έργο «ήταν ένα εκπληκτικό κατόρθωμα, μια ταινία συγκλονιστική, που βγάζει από τον καθένα μας ό,τι καλύτερο έχει μέσα του».
«Το τελευταίο ψέμα» και η Λαμπέτη διακρίνονται στο Λονδίνο
Η ταινία «Το τελευταίο ψέμα» του 1958 εξάλλου, επιλέχθηκε ως «εξαιρετική ταινία της χρονιάς» για να παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ του Λονδίνου εκείνη τη χρονιά, ενώ η πρωταγωνίστρια της ταινίας, Έλλη Λαμπέτη, ήταν υποψήφια καλύτερης ξένης ηθοποιού στα βραβεία BAFTA της Μ. Βρετανίας. Η ταινία συμμετείχε σε ακόμα πέντε Φεστιβάλ Κινηματογράφου: Μελβούρνης 1959, Σαν Φρανσίσκο 1959, Εδιμβούργου 1959, Αδελαΐδας 1962. Η ταινία χαρακτηρίστηκε από πολλούς Ευρωπαίους κριτικούς σαν αριστούργημα και καθιέρωσε διεθνώς τον Κακογιάννη, ο οποίος κατάφερε να πάει για τέταρτη φορά στο Φεστιβάλ των Καννών. Η μοναδική Έλλη Λαμπέτη, η οποία όπως ενημερώνει η Finos Films, «έκανε τους κριτικούς των Καννών να μνημονεύουν το όνομά της δίπλα σε αυτό της Γκρέτα Γκάρμπο, ενώ ήταν υποψήφια για το βραβείο καλύτερης ξένης ηθοποιού στα βραβεία BAFTA της Βρετανικής Ακαδημίας». Μια άλλη ενδιαφέρουσα πληροφορία για την ταινία ήταν ότι αποτέλεσε την πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση για το παιδί-θαύμα της εποχής εκείνης, Βασιλάκη Καϊλα. Η ταινία παρακολουθεί τη ζωή της Χλόης, της όμορφης κόρης μιας κατεστραμμένης οικονομικά αθηναϊκής οικογένειας, η οποία πιέζεται από τη μητέρα της να κάνει έναν πλούσιο γάμο, καταπνίγοντας τα πραγματικά της αισθήματα. Ο πατέρας της Χλόης βρίσκεται ένα βήμα πριν την χρεοκοπία, αλλά η μητέρα της πιστεύει πως πρέπει να συνεχίσουν να έχουν επαφή με τους ευκατάστατους φίλους τους με τη βοήθεια δανεικών χρημάτων. Η σχέση, όμως, της Χλόης με την υπηρέτρια του σπιτιού, την φέρνει κοντά στους απλούς ανθρώπους του λαού και την κάνει να δει τη ζωή με άλλα μάτια. Δίπλα στην Λαμπέτη δεσπόζει μια άλλη μυθική φιγούρα του ελληνικού θεάτρου, ο Γιώργος Παππάς, ο οποίος με την αρχοντική του ερμηνεία στέκεται επάξια δίπλα στην σπουδαία αυτή ελληνίδα ηθοποιό. Μαζί τους μια πλειάδα εξαιρετικών ηθοποιών, απογειώνουν το σενάριο του Μιχάλη Κακογιάννη: Μιχάλης Νικολινάκος, Ελένη Ζαφειρίου, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Μάνος Χρηστίδης, Ζωρζ Σαρρή, Δέσπω Διαμαντίδου, Μαίρη Χρονοπούλου, Αθηνά Μιχαηλίδου, Νίκος Φέρμας. Νίκος Κούρκουλος. Παρά τους διεθνείς διθυράμβους ωστόσο, η ταινία δεν πήγε καλά στο εσωτερικό της χώρας, αφού στην πρώτη της προβολή, τον Φεβρουάριο του 1958, μόλις που ξεπέρασε τα 50.000 εισιτήρια, σε μια πολύ δύσκολη βέβαια εποχή για τους Έλληνες. Η εξαιρετική μουσική της ταινίας «Το τελευταίο ψέμα» ήταν του Μάνου Χατζιδάκι, ενώ η σκηνογραφία του Γιάννη Τσαρούχη.
Διεθνή διάκριση και για το «Αμαξάκι»
Το 1965, η ταινία «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» εκτός της συμμετοχής της στο Φεστιβάλ των Καννών, ήταν και υποψήφια για Όσκαρ το 1965, ενώ συμμετείχε και στο Φεστιβάλ Karlovy Vary της Τσεχίας την ίδια χρονιά. Στο φημισμένο Φεστιβάλ του Βερολίνου συμμετείχαν - εκτός από την «Ηλέκτρα» - δύο ακόμα ταινίες της Finos Film, «Οι παράνομοι» το 1958 και η «Αστέρω» το 1959. Τέλος, τρεις ακόμα ταινίες της εταιρείας συμμετείχαν σε διεθνή φεστιβάλ, «Το αμαξάκι» στο Karlovy Vary το 1958, «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» στο Φεστιβάλ Εδιμβούργου το 1962 και «Ο Βάλτος» στο Φεστιβάλ Ναυτικού Κινηματογράφου στην Καρθαγέννη. Στο σημείο αυτό, ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να γίνει στην ταινία «Το αμαξάκι», η οποία γυρίστηκε το 1957, σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου, σενάριο Ιάκωβου Καμπανέλλη και μουσική του Μάνου Χατζηδάκι. Πρόκειται ίσως για την πλέον ανθρώπινη και συναισθηματική ταινία στην ιστορία του ελληνικού σινεμά, όπου ο μυθικός Ορέστης Μακρής δεν καταθέτει απλά δείγμα του σπουδαίου ταλέντου του, αλλά την ψυχή του την ίδια. «Το αμαξάκι» συνιστά μια σπαρακτική ταινία, χωρίς καμία υπερβολή, με σκηνές που ο συνειδητοποιημένος θεατής όχι απλά συγκινείται και βουρκώνει, αλλά μπορεί να τον οδηγήσουν ακόμα και στα όρια των λυγμών. Πέρα από τον Ορέστη Μακρή, στο τελικό, μαγευτικό αποτέλεσμα συντελούν και οι υπόλοιποι ηθοποιοί του καστ, όπως η εκθαμβωτική Αντιγόνη Βαλάκου, ο υπέροχος Βασίλης Αυλωνίτης, ο απίστευτος Στέφανος Στρατηγός (σε μια από τις κορυφαίες ερμηνείες του), ο ανεπανάληπτος Βασίλης Διαμαντόπουλος (εμφανίζεται μόλις 15 λεπτά στην ταινία και «προλαβαίνει» να «ισοπεδώσει» τον θεατή με την σπαρακτική ερμηνεία του), ο τόσο βαθιά ανθρώπινος Παντελής Ζερβός, αλλά και η Γεωργία Βασιλειάδου. Στο «Αμαξάκι» εμφανίζεται και η μεγάλη πρωταγωνίστρια του ελληνικού θεάτρου για πάνω από 60 χρόνια, Χριστίνα Καλογερίκου, στον ρόλο της γριάς αρχόντισσας. Η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά στις 4 Φεβρουαρίου του 1957 και έκοψε 138.620 εισιτήρια. Μάλιστα, ήταν πρώτη ταινία εισπρακτικά από το σύνολο των 30 ελληνικών ταινιών εκείνης της χρονιάς. Στα ατού της ταινίας, τα πλουσιοπάροχα πλάνα με τα υπέροχα, νοσταλγικά σοκάκια της παλιάς Αθήνας και της Πλάκας.
Περιμένουμε σχόλια, απόψεις και παρατηρήσεις στο mail μας
