Ο σύντροφος Καρανίκας, ο Τολστόι και οι 4Τροχοί
Σε μια νέα στρατηγικού σχεδιασμού παρέμβαση ο σύντροφος-σύμβουλος Καρανίκας φρόντισε να κάνει έναν «επίκαιρο» διαχωρισμό μεταξύ της αριστερής και της δεξιάς κουλτούρας και μας ενημέρωσε έτσι για την προσήλωσή του στην κλασική ρώσικη λογοτεχνία, στον Πασκάλ Μπρυκνέρ και στην ποίηση του Βάρναλη. Απέναντι τοποθέτησε τους απαίδευτους δεξιούς, που ξεφύλλιζαν το Marie Claire και τους 4Τροχούς.Η ευθεία αναφορά του στο περιοδικό – θρύλος των Τεχνικών Εκδόσεων πάτησε και τον δικό μου κάλο, αφού και αναγνώστης του υπήρξα και πολύ υπερήφανος γι αυτό είμαι!
Πρώτα απ’ όλα δεν καταλαβαίνω την ανάγκη ιδεολογικού διαχωρισμού της τέχνης σε αριστερή και δεξιά. Το δε «αξίωμα» περί σφιχταγκαλιάσματος τέχνης και αριστεράς νομίζω πλήττεται με μια και μόνο συνέντευξη-λογύδριο του συντρόφου Καρανίκα. Πολύ δε αμφιβάλλω αν «συναντήθηκε» ποτέ το πνεύμα του με τον Βάρναλη πέραν του σχολικού μας Ανθολογίου, αλλά αυτό είναι δική του υπόθεση, με την οποία καμιά όρεξη δεν έχω να ασχοληθώ!
Το Marie Claire ποτέ δεν το ανέγνωσα, γιατί πάντα πίστευα, ίσως κακώς, ότι πρόκειται για αμιγώς γυναικείο περιοδικό, σίγουρα όμως θα το ξεφύλιζε πότε πότε η Ελένη Μενεγάκη, πρωθιέρεια του «αριστερolifestyle» δόγματος Καρανίκα.
Τους 4Τροχούς όχι μόνο τους διάβαζα, αλλά ζούσα πρακτικά μαζί τους, αφού ο αδερφός μου ήταν συλλέκτης τους επί πολλά πολλά χρόνια, με αποτέλεσμα οι στίβες του μηνιαίου περιοδικού, να κατακλύζουν το παιδικό δωμάτιο που μοιραζόμασταν. Μοιραία ξεκίνησα να τους διαβάζω κι εγώ κι ενώ αρχικά το παιδικό μου μάτι τραβούσαν οι παρουσιάσεις των αγωνιστικών θηρίων του Group N τύπου Lancia Delta HF Integrale και Peugeot 205, σύντομα έγινα κοινωνός της Πραγματικής Οδήγησης, της περιηγητικής διάθεσης και της Άλλης Ελλάδας.
Ο εκδότης τους Κώστας Καββαθάς πυροβολούσε κατά ριπάς σε κάθε editorial κατά της Ελλάδας του 80, κατά της πλαστής ανάπτυξης με δανεικά και ωρυόταν για μια χώρα που δεν παρήγαγε τίποτα, παρά μόνο έκανε εισαγωγές, για να καταναλώνει. Έγραφε μύδρους κατά της ελληνικής κοινωνίας που μεγάλωνε παιδιά αμόρφωτα, χωρίς χόμπυ κι εχθρευόταν με πάθος το μοντέλο του Νεοέλληνα με το ανοιχτό πουκάμισο, την καδένα πάνω στο δασύτριχο στήθος και το νύχι στο μικρό δάχτυλο του χεριού, που κουνούσε στις συγκεντρώσεις πλαστικά σημαιάκια κομμάτων. Πρέπει άραγε να είσαι αριστερός ή δεξιός, για να του δώσεις δίκιο 4 δεκαετίες μετά; «Έκραζε» την αναξιοκρατία, αλλά αν το αντιλαμβανόταν αυτό ο Σύμβουλος Στρατηγικού Καρανίκας, θα ήταν σύγκρουση προσωπικών συμφερόντων. Κι όλα αυτά στο editοrial έτσι;
Στο μέσον σχεδόν του περιοδικού είχα την τύχη να γνωριστώ με άρθρα του Νίκου Δήμου, του αείμνηστου Νίκου Μάργαρη και της αξέχαστης Μαρίας Χαραμή... Διάβαζα για την κοινωνία, την πολιτική, την οικολογία, την επιστήμη, σε μια εποχή που δεν υπήρχαν τα viral και το google search. Ο Καββαθάς με μύησε στην τεχνολογία περισσότερο από οποιονδήποτε καθηγητή με δίδαξε ποτέ και εξαιτίας του έμαθα έννοιες όπως ασφαλής οδήγηση, οδήγηση μύτη-τακούνι και σήκωσα τα μάτια μου στα αστέρια διαβάζοντας Πτήση & Διάστημα, πολύ πριν ανακοινώσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ την ίδρυση Εθνικού Κέντρου Διαστημικών Εφαρμογών.
Οι Τεχνικές Εκδόσεις του Κώστα και της Σοφίας Καββαθά εξέδωσαν έντυπα για τον κήπο, τη γευσιγνωσία, τον ήχο και τη μουσική, πολύ πριν ανακαλύψουν τα πεδία αυτά η ιδιωτική τηλεόραση και το internet. Ίδρυσαν το ραδιοφωνικό σταθμό Εν Λευκώ και έδωσαν μικρόφωνο σε προσωπικότητες και μουσικές που δεν συμβάδιζαν με το νταχτιρντί της ελληνικής διασκέδασης κι ευτυχώς βρήκαν και μιμητές.
Επειδή έχω πολλά χρόνια να «παρακολουθήσω» την αρθρογραφία Καββαθά, φαντάζομαι πάλι κάτι αιχμηρό έγραψε, κάτι που ενόχλησε τον Σύντροφο-Σύμβουλο Καρανίκα, αλλά αγαπητέ σύντροφε μην προσπαθείς να ισοπεδώσεις εκδοτικά εγχειρήματα, που δεν γνώρισες και άρα δεν κατάλαβες ποτέ. Άσε να έχουμε άποψη για τους 4Τροχούς, εμείς που μεγαλώσαμε μ’ αυτούς και μην βιάζεσαι να μας κατατάξεις στους αντίπαλους δεξιούς.
Όπως τα πάνινα converse, που φορούσες κάποτε στην Καμάρα και στην πλατεία Ναυαρίνου, δεν φοριούνται μόνο από αριστερούς, έτσι και τα υπερυψωμένα Hogan που φοράς σήμερα στο Κολωνάκι, δεν φοριούνται μόνο από δεξιούς και έτσι και τα περιοδικά και ειδικά αυτά του ειδικού τύπου δεν κατατάσσονται σε αριστερά και δεξιά έντυπα. Λύσε το περίτεχνα δεμένο αλά ιταλικά φουλάρι στο λαιμό σου και ρίξε μια ματιά στα αναγνώσματα ημών των απαίδευτων Ελλήνων, που δε συναντήθηκαν με τον Τολστόι ή τον Ντοστογιέφσκι όσο συχνά συναντήθηκες (;) εσύ...
Υ.Γ. Θεωρώ χρήσιμο να γράψω, ότι τον Κώστα Καββαθά ούτε τον γνώρισα, ούτε του μίλησα ποτέ... Μόνο τον διάβασα και τον θαύμασα.
