Τα soundtracks του ελληνικού κινηματογράφου
ME THN EΥΓΕΝΙΚΗ ΧΟΡΗΓΙΑ ΤΗΣ Bergmann Kord
Η μουσική και τα τραγούδια μιας ταινίας αποτελούν βασικό στοιχείο για την επιτυχία της. Υπάρχουν ταινίες που δεν είχαν υψηλά ποιοτικά standards, ωστόσο έμειναν στην ιστορία ως επιτυχημένες εξαιτίας της εξαιρετικής μουσικής που τις συνόδευε. Ωστόσο τη δεκαετία του 1960 η λέξη soundtrack ήταν άγνωστη στον ελληνικό κινηματογράφο. Οι δισκογραφικές εταιρείες της εποχής εκείνης δεν είχαν πιστέψει στη δύναμη των soundtracks των ταινιών και δεν επένδυαν καθόλου σε αυτές, ακόμα και αν επρόκειτο για ταινίες μιούζικαλ. Κάποιες προσπάθειες έκδοσης soundtracks ταινιών που έγιναν σημείωσαν παταγώδη αποτυχία, αφού δεν πούλησαν παραπάνω από 1000 κομμάτια. Κι αυτό είναι ιδιαίτερα παράδοξο αν σκεφθεί κανείς ότι με τον ελληνικό κινηματογράφο ασχολήθηκαν όλοι οι μεγάλοι Έλληνες συνθέτες. Και οι τελευταίοι όμως, με τον καταιγιστικό ρυθμό μουσικής παραγωγής που είχαν, ίσως να μην είχαν το χρόνο να ασχοληθούν με κάτι που εξ’ αρχής θεωρούσαν αντιεμπορικό.
Καθοριστική η δεκαετία του 1990
Οι πρώτες οργανωμένες προσπάθειες παραγωγής κινηματογραφικών soundtracks παλιών ελληνικών ταινιών ξεκίνησαν τη δεκαετία του 1990, μετά από πρωτοβουλίες ανθρώπων που είχαν αγαπήσει τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο, όπως π.χ. του Μάκη Δελαπόρτα. (Mάκης Δελαπόρτας, «Τα μιούζικαλ του ελληνικού κινηματογράφου», Εκδόσεις Ορφέας, 2004). Οι προσπάθειες αυτές που ξεκίνησαν δειλά-δειλά, χωρίς σκέψεις για εμπορικά κέρδη είχαν ανέλπιστα θετικά αποτελέσματα, αφού είχαν σημαντική απήχηση κυρίως στις νέες ηλικίες, που είχαν μεγαλώσει με τις μουσικές αυτές. Έτσι, μετά από 30 και πλέον χρόνια από το γύρισμα των ταινιών αυτών, τα soundtracks της μουσικής τους κυκλοφόρησαν από το 1990 και έπειτα. Και αναφερόμαστε σε soundtracks ταινιών όπως «η Παριζιάνα», «Βίβα Ρένα», «Όμορφες μέρες», «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», «Η Αλίκη στο Ναυτικό», «Η Μανταλένα» και πολλά άλλα.
Πρώτο soundtrack από το «Ποτέ την Κυριακή»
Το πρώτο ελληνικό soundtrack ωστόσο είχει βγει πολλά χρόνια νωρίτερα, από το 1960 και ήταν από την μυθική πλέον ταινία «Ποτέ την Κυριακή», στην οποία πρωταγωνιστούσαν η Μελίνα Μερκούρη και ο Ζυλ Ντασσέν. H μουσική της ταινίας ήταν του Μάνου Χατζηδάκη και είχε αποσπάσει και Όσκαρ τραγουδιού στις ΗΠΑ όπου προβλήθηκε. Πέντε χρόνια αργότερα κυκλοφορεί το soundtrack της ταινίας «Ραντεβού στον αέρα», με τη μουσική του Μίμη Πλέσσα, ο οποίος μέχρι τότε είχε ήδη γράψει μουσική για πολλές ταινίες της Finos Film, αλλά ποτέ δεν είχε βγάλει ένα ολοκληρωμένο soundtrack, όπως θα μπορούσε να κάνει για ταινίες όπως «Κάτι να καίει», «Μερικοί το προτιμούν κρύο», «Η ψεύτρα», «Κορίτσια για φίλημα» κ.α. Έτσι, αποφάσισε να κυκλοφορήσει τη μουσική της συγκεκριμένηε ταινίας, αλλά επίσης το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό: ο δίσκος κυκλοφόρησε με δύο διαφορετικά εξώφυλλα, αλλά δεν πούλησε περισσότερα από 500 αντίτυπα. Την ίδια περίοδο κυκλοφορεί και το soundtrack της ταινίας «Διπλοπενιές», αλλά και πάλι δεν υπάρχει η αναμενόμενη επιτυχία, παρά το γεγονός ότι η μουσική της ήταν καταπληκτική και γραμμένη από τον Σταύρο Ξαρχάκο. Η αποτυχία του δίσκου οφείλονταν στο γεγονός ότι σε αυτόν ακούγονταν μόνο τα τραγούδια που έλεγε ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ και όχι εκείνα που τραγουδούσε η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Κι αυτό διότι η τελευταία είχε συμβόλαιο με άλλη δισκογραφική εταιρεία και της απαγορεύτηκε να δώσει τραγούδια της στην εταιρεία παραγωγής του συγκεκριμένου soundtrack. Έτσι, ο δίσκος κυκλοφόρησε στο εξωτερικό με τίτλο “Dancing the sirtaki” χωρίς την Αλίκη.
Η αποτυχία του soundtrack της ταινίας «Ραντεβού στον αέρα» ωστόσο, δεν αποθάρρυνε τον Μίμη Πλέσσα από το να επιχειρήσει την έκδοση και άλλων με τη συνεργασία της δισκογραφικής εταιρείας Lyra. Έτσι κυκλοφόρησε τα soundtrack των ταινιών «Οι θαλασσιές οι χάντρες», «Μια κυρία στα μπουζούκια», «Γοργόνες και μάγκες», τα οποία πήγαν κάπως καλύτερα εμπορικά. Ωστόσο και εδώ υπήρχαν ελλείψεις, αφού οι δισκογραφικές δεν επέτρεψαν σε αυτά να ακουστούν τραγούδια ερμηνευτών με τους οποίους συνεργάζονταν, όπως π.χ. του Δάκη, της Μαρινέλας, της Μαβίλη. Από την άλλη πλευρά όμως, ενώ στους δίσκους 33 στροφών η κατάσταση ήταν πολύπλοκη, τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά στα μικρά δισκάκια των 45 στροφών, τα οποία κυκλοφορούσαν με δύο τραγούδια, ένα στην κάθε πλευρά τους και ήταν πολύ πιο εύκολο να υλοποιηθούν, αφού η παραγωγή τους δεν κόστιζε σχεδόν τίποτα. Τα δισκάκια αυτά ήταν και τα πλέον εμπορικά και πάρα πολλοί ηθοποιοί είχαν κυκλοφορήσει τραγούδια τους έτσι, όπως οι Αλίκη Βουγιουκλάκη, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Ρένα Βλαχοπούλου, Μαίρη Χρονοπούλου, Σπεράντζα Βρανά, Κώστας Βουτσάς, Τζένη Καρέζη, Ντίνος Ηλιόπουλος και τόσοι άλλοι.
4 χρυσοί δίσκοι για την Αλίκη Βουγιουκλάκη
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη ωστόσο διέπρεψε στο κομμάτι των soundtracks, αφού υπήρξε η πιο εμπορική ηθοποιός της ελληνικής δισκογραφίας, πουλώντας τα περισσότερα αντίτυπα και κερδίζοντας 4 χρυσούς δίσκους. Το πρώτο της soundtrack κυκλοφόρησε το 1967 και ήταν από την ταινία «Το πιο λαμπρό αστέρι», τη μουσική της οποίας είχε γράψει ο Γιάννης Μαρκόπουλος. Ένα χρόνο αργότερα κυκλοφορεί δίσκο με τα τραγούδια της ταινίας «Η αρχόντισσα και ο αλήτης», σε μουσική του Νίκου Μαμαγκάκη. Η πρώτη έκδοση του δίσκου αυτού θεωρείται εξαιρετικά σπάνια, αφού κυκλοφόρησε σε λίγα κομμάτια. Τέλος, μια πολύ ενδιαφέρουσα προσπάθεια ήταν και εκείνη του Γιάννη Μαρκόπουλου, ο οποίος κυκλοφόρησε το soundtrack της ταινίας «Επιχείρηση Απόλλων», αλλά και πάλι χωρίς τα τραγούδια των ηθοποιών.
Περιμένουμε σχόλια, απόψεις και παρατηρήσεις στο mail μας
