#10 Ασαμόα Γκιάν
Οι Black Cats ήταν οι απρόσμενοι σταρ του τουρνουά, γρήγοροι στην αντεπίθεση και αρκετά θεαματικοί. Ο Γκίαν ήταν το κλειδί στην επιτυχία τους. Δύο γκολ στον όμιλο βοήθησαν τη Γκάνα να πάει στα νοκ άουτ ματς και εκεί ένα γκολ στο 93ο λεπτό έδωσε την πρόκριση εις βάρος των ΗΠΑ, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε σε προημιτελικό με την Ουρουγουάη. Σε μια από τις πιο δραματικές στιγμές στην ιστορία των Μουντιάλ, ο Γκιάν έστειλε την μπάλα στο δοκάρι σε πέναλτι στο τελευταίο λεπτά μετά το χέρι του Σουάρες πάνω στη γραμμή, αλλά συνήλθε για να σκοράρει στη διαδικασία των πέναλτι. Εχασαν όμως τελικά...

#9 Μεσούτ Οζίλ
Πριν γίνει ο αποδιοπομπάιος τράγος για κάθε άσχημο στην Αρσεναλ, ο Οζίλ ήταν ένας πολύ αξιοπρεπής ποδοσφαιριστής. Ηταν η δημιουργική δύναμη μιας Γερμανίας που έβαλε 16 γκολ στο τουρνουά, συμπεριλαμβανομένης της 4άρας στην Αγγλία στο ματς που ο Οζίλ έκανε κατά πάσα πιθανότητα την καλύτερη του εμφάνιση. Η ομάδα του Γιόακιμ Λεβ ήταν κυνική στην αντεπίθεση και η ικανότητα του τότε παίκτη της Βέρντερ να βρίσκει πάντα τη σωστή πάσα υπό πίεση ήταν το κλειδί.

#8 Αριεν Ρόμπεν
Οταν ο Ολλανδός εξτρέμ έφυγε από την Τσέλσι, λίγοι θα μπορούσαν να προβλέψουν τη διάρκεια του στο top level. Ο τρόπος παιχνιδιού του δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα από το 2010, όταν ήταν ένας από τους καλύτερους παίκτες του τουρνουά παρά το γεγονός ότι το ξεκίνησε με μυικό πρόβλημα. Αυτό τον περιόρισε σε μόλις μια εμφάνιση, ως αλλαγή, στον όμιλο, αλλά στα νοκ άουτ παιχνίδια δικαιολόγησε με τέλειο τρόπο την παρουσία του. Ο Ρόμπεν πέτυχε το πρώτο γκολ στο 2-1 επί της Σλοβακίας στους "16", όπως σκόραρε και στο 3-2 επί της Ουρουγουάης στον ημιτελικό. Επίσης ήταν αυτός που έχασε την καλύτερη ευκαιρία της Ολλανδίας στον τελικό, μια χαμένη ευκαιρία που ακόμη, όπως λέει, τον κυνηγάει.

#7 Μπάστιαν Σβάινσταϊγκερ
Μην ξεγελαστείτε από τη θητεία του Σβάινσταϊγκερ στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όπου ήταν πιο ακίνητος κι από τρόλεϊ... Το 2010 ήταν ένα εντελώς διαφορετικό κτήνος. Λίγο εξτρέμ, λίγο ακούραστος χαφ, ο Σβάινι ήταν γρήγορος και δυνατός. Στα 25 του, ήταν και πάλι ένας από τους πιο έμπειρους παίκτες μιας νεανικής Γερμανίας και ανέλαβε να αναπληρώσει το κενό του τραυματία Μίκαελ Μπλάκακ στο κέντρο. Η καλύτερη του εμφάνιση ήταν στο εντυπωσιακό 4-0 επί της Αργεντινής στους "8", η καλύτερη απάντηση σε κάποια αστειάκια του Ντιέγκο Μαραντόνα πριν το ματς. «Τι έγινε Σβάινσταϊγκερ; Είσαι αγχωμένος;», είπε με γερμανική προφορά ο τότε προπονητής της Αλμπισελέστε κοιτάζοντας την κάμερα. Προφανώς δεν ήταν, Ντιέγκο.

#6 Νταβίντ Βίγια
Η Ισπανία προσπαθούσε επί χρόνια να βρει έναν κυνικό σκόρερ πριν εμφανιστεί ο Βίγια. Εχοντας οδηγήσει ήδη τους Φούριας Ρόχας στη δόξα του Euro 2008, το επανέλαβε και στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο τότε επιθετικός της Μπαρτσελόνα πέτυχε τα πέντε από τα οκτώ γκολ της Ισπανίας στο δρόμο προς τη δόξα, συμπεριλαμβανομένου ένα με προσπάθεια από πολύ μακριά στην κενή -από τον Κλαούντιο Μπράβο- εστία της Χιλής. Οι Ισπανοί δεν ήταν στη Ν. Αφρική τόσο θεαματικοί όσο δύο χρόνια νωρίτερα, αλλά το σερί με νίκες 1-0 δε θα μπορούσε να συμβεί αν δεν υπήρχε ο κυνικός Βίγια.

#5 Τόμας Μίλερ
Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές χρειάζονται να παίξουν σε μια μεγάλη διοργάνωση πριν δείξουν πραγματικά τον καλύτερο τους εαυτό σε παγκόσμιο επίπεδο. Οχι ο Τόμας Μίλερ. Στην ηλικία των 20 ετών πέτυχε πέντε γκολ και έφτιαξε άλλα τρία για τη Γερμανία, με αποτέλεσμα να αναδειχθεί πρώτος σκόρερ, καθώς άρχιζαν να φαίνονται τα αποτελέσματα του μακροχρόνιου γερμανικού πλάνου για την εξέλιξη των παικτών. Παίζοντας κυρίως δεξιά, σύντομα απέδειξε ότι μπορούσε να είναι κάτι σαν τον Κλόζε, αφού βρισκόταν πάντα στη σωστή θέση τη σωστή στιγμή.

#4 Γουέσλεϊ Σνάιντερ
Ο Ολλανδός χαφ έπρεπε να ξαναφτιάξει το όνομα του μετά την όχι και τόσο επιτυχημένη θητεία του στη Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά το treble με την Ιντερ, στην πρώτη του σεζόν στο Μιλάνο, τον προετοίμασε τέλεια για το Μουντιάλ της Ν. Αφρικής. Οντως ήταν εκπληκτικός εκεί, οδηγώντας την Ολλανδία στον τελικό με τη συνεχή δουλειά του σε όλους τους τομείς και τις σωστές πάσες του. Ο Σνάιντερ, μάλιστα, έβαλε και πέντε γκολ, συμπεριλαμβανομένων των δύο στη νίκη (2-1) επί της Βραζιλίας στους "8". Οι εμφανίσεις του είχαν ως αποτέλεσμα να υπάρξουν σενάρια για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αλλά παρέμεινε στην Ιντερ ως το 2013, όταν και έφυγε για τη Γαλατασαράι. Στην ηλικία των 33 ετών πλέον, παίζει στο Κατάρ με την Αλ-Γκαράφα.

#3 Αντρές Ινιέστα
Αν ο Τσάβι ήταν η βάση για την επιτυχία της Ισπανίας, ο Ινιέστα ήταν το άγαλμα που έκατσε πάνω του, ο παίκτης που βοηθούσε να καμφθεί η αντίσταση ομάδων που αμύνονταν σωστά. Ο playmaker, ο οποίος πριν λίγες μέρες αποχώρησε από τη Μπαρτσελόνα, έπαιζε ανάμεσα στις γραμμές και ήταν σε όλες τις επικίνδυνες περιοχές. Αυτό φάνηκε ακόμη περισσότερο, φυσικά, σε έναν κακό τελικό που χρειαζόταν κάποια επινόηση: Προς το τέλος της παράτασης ο Ινιέστα αξιοποίησε την πάσα του Σεσκ Φάμπρεγας και έδωσε στην Ισπανία το τρόπαιο.

#2 Ντιέγκο Φορλάν
Σαν ένας χαρακτήρας ταινίας που καλείται για μια τελευταία δουλειά, ο Φορλάν επέστρεψε στις οθόνες μας σαν ένας τραχύς βετεράνος της Ουρουγουάης. Μεγαλύτερος, πιο σοφός και με κάποιο τρόπο πολύ καλύτερος. Πέτυχε πέντε γκολ, συμπεριλαμβανομένου αυτού με τη Γερμανίας που ψηφίστηκε καλύτερο του τουρνουά (αν και ήταν το ίδιο ωραία αυτά με Γκάνα και Ολλανδία), και πήρε τη Χρυσή Μπάλα του τουρνουά, ως ο καλύτερος παίκτης του Μουντιάλ στο οποίο η Ουρουγουάη τερμάτισε στην 4η θέση.

#1 Τσάβι
Η Ισπανία μπήκε στο τουρνουά ως το μεγάλο φαβορί μετά την κατάκτηση του Euro 2008 και έχοντας την ισπανική καρδιά της Μπαρτσελόνα του Πεπ Γκουαρντιόλα που κατακτούσε τα πάντα. Ο Τσάβι ήταν η πλατφόρμα στο κέντρο, έβρισκε χώρους και έπαιζε κοντινές, απλές πάσες δίνοντας το τέμπο για το tiki-taka των Ισπανών. Εκανε περισσότερες πάσες από οποιονδήποτε άλλο στο τουρνουά, φυσικά. Μαγικός.