Η Ρίμλα Ακτάρ αλλάζει τον κόσμο με το ποδόσφαιρο

Μεγάλωσε σε μια γειτονιά του Λονδίνου που δεν ήταν συνηθισμένη να βλέπει ξένους. Το ποδόσφαιρο όμως δεν γνωρίζει σύνορα. Και ο έρωτάς με την ασπρόμαυρη θεά τη βοήθησε να ανταπεξέλθει σε κάθε δυσκολία. Μεγαλώνοντας, αποφάσισε να την χρησιμοποιήσει ως όχημα για να κάνει το αγαπημένο της άθλημα ανοιχτό προς όλους, χωρίς διακρίσεις και εμπόδια. Και μέσω αυτού, να βάλει το δικό της λιθαράκι για έναν καλύτερο κόσμο.

Η Ρίμλα Ακτάρ βρέθηκε στη 14η θέση του Forbes για τις πιο δυνατές γυναίκες στον αθλητισμό. Πρόεδρος του οργανισμού «Muslim Women in Sports», έγινε η πρώτη Μουσουλμάνα στο συμβούλιο της Αγγλικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Φανατική οπαδός της Λίβερπουλ, βρήκε μέσω της βρετανικής ομάδας ποδοσφαίρου σάλας, στην οποία φόρεσε το περιβραχιόνιο, την ποδοσφαιρική διέξοδο που της είχε κλείσει λόγω των καταβολών της και σύντομα κατάλαβε πως μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για εκατοντάδες κορίτσια. Η εμπλοκή της με διαφορετικούς οργανισμούς είχε ως κοινή συνισταμένη την ανεκτικότητα και την ένταξη, ενώ πριν από λίγες εβδομάδες βρέθηκε στη χώρα μας, για να μιλήσει στο Peace and Sport Regional Forum που διεξήχθη στη Ρόδο.

Η Ρίμλα Ακτάρ μίλησε στο gazzetta.gr για τη σχέση της με το ποδόσφαιρο, τα εμπόδια που συνάντησε και για τον τρόπο που ο αθλητισμός μπορεί να ενώσει.

Πώς ξεκίνησε η σχέση σου με το ποδόσφαιρο;

«Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο με τους αδερφούς μου σε ηλικία τεσσάρων ή πέντε. Παίζαμε με άλλα παιδιά στη γειτονιά, αλλά έφτασα επτά για να ξεκινήσω στην πρώτη μου επίσημη ομάδα, η οποία ήταν του δημοτικού σχολείου που πήγαινα».

Τι δυσκολίες συνάντησες;

«Αρχικά, δεν είχα επίγνωση των δυσκολιών. Ήθελα απλά να να κάνω διαφορετικά αθλήματα, μεταξύ των οποίων και το ποδόσφαιρο και απλά αναζητούσα κάθε ευκαιρία για να παίξω. Η οικογένειά μου ήταν πάντα υποστηρικτική και είχα κάποιους σπουδαίους προπονητές, που με ενθάρρυναν να συνεχίζω να βελτιώνομαι. Όταν πήγα στο γυμνάσιο, το οποίο ήταν μόνο με κορίτσια, ξαφνικά μου στέρησαν το ποδόσφαιρο. Στο σχολείο θηλέων δεν έπαιζαν ποδόσφαιρο, καθώς θεωρούσαν ότι δεν είναι ένα άθλημα για κορίτσια, οπότε σταμάτησα να παίζω ανταγωνιστικά και δεν ήξερα καν ότι μπορώ να πάω σε κάποιο τοπικό σύλλογο. Ευτυχώς, υπήρχαν άλλα σπορ για να με κρατούν απασχολημένη, αλλά συνέχισα να παίζω με τα αδέρφια μου και δημιούργησα μια μικρή ομάδα που παίζαμε στα μεσημεριανά διαλείμματα».

Μία γυναίκα Μουσουλμάνα, η οποία προσπαθεί να μπει σε έναν κόσμο, που για πολλούς θεωρείται ανδροκρατούμενος. Αντιμετώπισες ρατσισμό;

«Αντιμετώπισα σίγουρα περίεργες ματιές και όχι και τόσο φιλόξενες συμπεριφορές, αλλά ευτυχώς ποτέ δεν μου επιτέθηκαν ρατσιστικά ενώ έπαιζα. Ωστόσο έχω υποστεί θεσμικές διακρίσεις ενώ δουλεύω στο ποδόσφαιρο και ακόμα τις υφίσταμαι. Υπάρχουν άνθρωποι που στέκονται σε όλες τις πλευρές της ταυτότητάς μου. Το φύλο, την πίστη, το ότι είμαι προφανώς πιστή αφού φοράω χιτζάμπ, την εθνικότητα και επίσης την ηλικία μου. Όλα αυτά προσθέτουν στρώματα προκατάληψης στα μυαλά των ανθρώπων και συχνά περιορίζομαι και εμποδίζομαι από το να εξελιχθώ».

Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις;

«Είμαι πάρα πολύ παθιασμένη με τον αθλητισμό και τη δύναμή του για να τα παρατήσω. Μου έχει προσφέρει τόσο όμορφες εμπειρίες και είμαι αποφασισμένη να υποστηρίξω άλλους, ώστε να έχουν αντίστοιχες εμπειρίες και να εξελιχθούν ως άνθρωποι μέσω του αθλητισμού».

Ποια εμπειρία ξεχωρίζεις;

«Το να είμαι πρόεδρος του Muslim Women's Sport Foundation ήταν η εμπειρία με τη μεγαλύτερη επιρροή στο ταξίδι μου, επειδή έγινα ηγέτης της κοινότητάς μου στον αγωνιστικό χώρο. Το να ηγούμαι προφανώς φέρνει ευθύνες, αλλά όταν έγινα πρόεδρος του Ιδρύματος οι φιλοδοξίες μου διευρύνθηκαν και αισθάνθηκα τότε - και ακόμα το κάνω- μαι σπουδαία επιθυμία να καταστήσω το χώρο του αθλητισμού ανοιχτό για όλους και να χρησιμοποιήσω τη δύναμή του για έναν καλύτερο κόσμο. Ένα παράδειγμα ήταν όταν η FIFA το 2007 απαγόρευσε το χιτζάμπ και όλες τις θρησκευτικές ενδυμασίες. Παλέψαμε για επτά χρόνια μέσω της FA στην Αγγλία - η ομάδα μας μπήκε στο Εθνικό Κύπελλο Ποδοσφαίρου Σάλας το 2007- και δουλέψαμε με την Ομοσπονδία για να επιτρέπεται το χιτζάμπ, παρότι η FIFA το είχε απαγορεύσει. Στείλαμε έτσι ένα πολύ θετικό μήνυμα για την ανεκτικότητα και η FA κατάφερε να πείσει τη FIFA για την ανάγκη να επιτρέπει τις θρησκευτικές φορεσιές στο ποδόσφαιρο. Έπειτα, συνεχίσαμε την εκστρατεία με όλες τις γειτονικές Ομοσπονδίες (Σκωτία, Ουαλία και Ιρλανδία), επειδή ο ρόλος τους στην ανατροπή της απαγόρευσης ήταν τεράστιος. Φτάσαμε όσο πιο μακριά μπορούσαμε και έπειτα υποστηρίξαμε την παρουσίαση του Πρίγκιπα Αλί στη FIFA, με στόχο να επιτρέψουν ξανά το χιτζάμπ. Απαιτούνται πάντα ηγετικές πρωτοβουλίες από κάποιον εκ των έσω και ήταν η δική του δράση και η υποστήριξη άλλων φίλων σε όλο τον κόσμο, όπως η Μόγια Ντοντ και η Ασμάχ Χιλάλ από την Αυστραλία, που οδήγησαν στην ανατροπή αυτού του παράλογου κανονισμού. Δεν το κάναμε μόνο για τις γυναίκες Μουσουλμάνες, αλλά για να στείλουμε ένα μήνυμα σε όλον τον ποδοσφαιρικό κόσμο ότι όλοι είναι καλοδεχούμενοι σε αυτό το σπουδαίο άθλημα».

Οι Μουσουλμάνες αντιμετωπίζουν ακόμα εμπόδια όταν προσπαθούν να μπουν στον αθλητικό χώρο;

«Φυσικά, σε κάθε τομέα του αθλητισμού. Όχι μόνο ως αθλήτριες, αλλά ως προπονήτριες, διαιτητές, διοικητικά στελέχη, ακόμα και ως απλές θεατές. Υπάρχουν επίσης εμπόδια στη συμμετοχή στον αθλητισμό και έχουν γραφτεί ελάχιστα γι' αυτό. Τόσο από την πλευρά της κοινότητας, αλλά κυρίως -με βάση την εμπειρία μου- από την πλευρά της αθλητικής βιομηχανίας. Ωστόσο, τα πράγματα αλλάζουν. Η κοινότητα βλέπει ότι η αθλητική βιομηχανία γίνεται πιο ανοιχτή και πιο ευέλικτη. Επίσης βλέπουμε πολλά πρότυπα να ξεπηδούν παγκοσμίως από την κοινότητα των Μουσουλμάνων γυναικών. Φέτος τον Μάιο, το δίκτυο Muslim Women in Sport, το οποίο ίδρυσα με την Ασμάχ Χιλάλ, πραγματοποίησε την πρώτη διαδικτυακή συνάντηση, στην οποία παρουσιάσαμε κάποια φωτισμένα παραδείγματα στην αθλητική βιομηχανία και επίσης δημοσιεύσαμε μια λίστα Μουσουλμάνων γυναικών με δυναμική παρουσία στον αθλητισμό. Αυτές οι γυναίκες θα εμπνεύσουν τις μελλοντικές γενιές για να συνεχίσουν να δημιουργούν μια πιο ανεκτική βιομηχανία».

Τι πρότζεκτ τρέχεις με την αγγλική FA;

«Η FA πρόσφατα ξεκίνησε το νέο πλάνο ένταξης, το οποίο αποκαλείται "In Pursuit of Progress". Αναγνωρίζει ότι η Αγγλική Ομοσπονδία και το ποδόσφαιρο πρέπει να κάνουν πολύ περισσότερα για να γίνει πραγματικά ανεκτικός ο χώρος και η FA είναι αποφασισμένη να φτάσει μακριά σε αυτό το ταξίδι. Υπάρχουν κάποιες σπουδαίες πρωτοβουλίες εντός του πλάνου, όπως το να φέρει μεγαλύτερη διαφορετικότητα στην προπονητική και τη διαιτησία, αλλά και στην ηγεσία του ποδοσφαίρου. Η FA επίσης συνεχίζει να δουλεύει ώστε να αντιμετωπίσει τις διακρίσεις στο ποδόσφαιρο, ενθαρρύνοντας τις αναφορές και επίσης διαβεβαιώνοντας ότι οι διαδικασίες αντιμετώπισης κάθε μορφής διακρίσεων και οι ποινές είναι υψηλών προδιαγραφών. Δουλεύω με την FA για να διαβεβαιώσω ότι το πλάνο θα εκτελεστεί σωστά και ελπίζω ότι τα πράγματα θα γίνουν μόνο καλύτερα, οργανώνοντας τις θετικές δράσεις».

Πώς μπορεί το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός γενικά να βοηθήσουν τους πρόσφυγες;

«Ο αθλητισμός έχει μια μοναδική δύναμη να φέρει κοντά τις κοινότητες και να λειτουργήσει ανοιχτά για όλους. Όταν είσαι σε έναν αγωνιστικό χώρο, δεν μετράει τίποτα άλλο από την ικανότητά σου να αποδώσεις και την απόλαυση του αθλήματος. Μπορείς να προσφέρεις κάτι, ενώ αλλού μπορεί να νιώθεις ανεπαρκής. Ο αθλητισμός μπορεί να βοηθήσει την συνοχή και και να βοηθήσει την ενσωμάτωση κοινοτήτων. Να τις φέρει κοντά. Ήδη βλέπουμε τον θετικό αντίκτυπο σε όλο τον κόσμο, από τους προσφυγικούς καταυλισμούς στην Ιορδανία στα ποδοσφαιρικά γήπεδα της Αγγλίας».

Ποιο ήταν το πιο σημαντικό μήνυμα που έλαβες από το Peace and Sport Regional Forum;

«Η πραγματικά εμψυχωτική δουλειά που γίνεται σε διάφορα μέρη του κόσμου ποτέ δεν σταματά να με εκπλήσσει. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη να συναντήσω τους ανθρώπους πίσω από αυτή τη δουλειά και να δω πόσα πολλά κοινά έχουμε, παρά τις γεωγραφικές μας διαφορές. Ο κοινός μας στόχος είναι να δούμε έναν καλύτερο κόσμο μέσω του αθλητισμού, αυτό μετράει και αυτό μπορεί να συμβεί με τη σωστή υποστήριξη».

Ποια είναι τα πλάνα σου για το μέλλον;

«Η δουλειά μου στην ενσωμάτωση θα συνεχίσει με λίγο περισσότερο παγκόσμια σκοπιά, μέσω του δικτύου Muslim Women in Sport. Επίσης, κάποιες άλλες πρωτοβουλίες που θα ξεκινήσω το 2019, οπότε να είστε συντονισμένοι!»