Ο Νταμιέν Κομολί βρίσκεται ξανά στην επικαιρότητα τις τελευταίες ημέρες. Ο πρώην υπεύθυνος για τον μεταγραφικό σχεδιασμό της Λίβερπουλ τόνισε ότι η μεταγραφή του Χέντερσον το 2012 ήταν εκείνη που τον έσπρωξε στην έξοδο.

«Την ημέρα που απολύθηκα, μου είπαν ότι έκανα μεγάλο λάθος στην περίπτωση του Χέντερσον και ότι τα χρήματα πετάχτηκαν στον αέρα. Όλοι μπορούν να έχουν άποψη, όμως πιστεύω ότι η τιμή ήταν σωστή». Δεν ήταν τυχαίο ότι ο Κομολί έκανε την αποκάλυψή του την ημέρα που ο Χέντερσον πήρε το περιβραχιόνιο του αρχηγού από τον Ρούνεϊ στην Αγγλία. Ούτε προκάλεσε έκπληξη η μη αναφορά του σε άλλες μεταγραφές, όπως του Ντάουνινγκ, του Κάρολο ή του Άνταμ. Έχει, όμως, ένα δίκαιο: ο Χέντερσον επιβεβαιώνει τις προσδοκίες του.

Ο Κομολί είπε επίσης ότι στο πρόσωπο του Χέντερσον έβλεπα πάντα τον διάδοχο του Τζέραρντ. Αυτό μπορεί να συμβεί, μπορεί και όχι, όμως η αλήθεια είναι ότι στα πρώτα χρόνια του πρώτου στην Λίβερπουλ, ήταν εμφανές ότι κάτι του έλειπε, προκειμένου να πάρει το περιβραχιόνιο στους κόκκινους.

Ο σύλλογος πάντα είχε σημαντικούς δεσμούς με την κοινωνία και την τραγωδία, που έμελλε να αποτελεί σημείο αναφοράς. Ο Τζέραρντ ήταν οπαδός των κόκκινων από μικρός και ξάδερφος ενός εκ των θυμάτων της τραγωδίας στο Hillsborough. Ιδανικός για είδωλο. Το να προσπαθήσεις να αντικαταστήσεις έναν τόσο σημαντικό παίκτη και αγωνιστικά, αλλά και στη συνείδηση των οπαδών είναι πολύ δύσκολα. Το να μοιάζει στα μάτια του Κομολί από τόσο νωρίς ιδανικός διάδοχος είναι κάπως παράξενο. Ή καλύτερα δηλώνει άγνοια των παραδόσεων και των δεσμών της Λίβερπουλ με την πόλη.

Η εποχή του Τζέραρντ δημιούργησε συγκεκριμένα στάνταρ για έναν αρχηγό. Πέρα από τη σύνδεση με τους οπαδούς, είχε και ηγετικά χαρακτηριστικά στο γήπεδο. Τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά με τον Χέντερσον. Στα χειρότερά του, όταν είχε βρεθεί μία ανάσα από το να παραχωρηθεί δανεικός στη Φούλαμ, κατάφερε να σώσει την καριέρα του, καθώς προσαρμόστηκε στα δυνατά σημεία εκείνου του ρόστερ της Λίβερπουλ.

Τη στιγμή που ο Τζέραρντ ήταν φυσικός ηγέτης, ο Χέντερσον είναι παράδειγμα κάποιου που τα έχει πάει περίφημα με σκληρή δουλειά, αποδεχόμενος τους περιορισμούς στο ταλέντο του. Κάποιες φορές μοιάζει αντί να καθορίζει το δικό του στυλ ως αρχηγός μα προσπαθεί να μυηθεί τον τρόπο του Τζέραρντ. Στην ουσία, φαίνεται ότι ανά περιόδους αυτό ήταν και το μεγαλύτερο εμπόδιο στην καριέρα του. Αυτό αναπόφευκτα δημιούργησε και στον κόσμο την ίδια αίσθηση. Όλοι κοιτούσαν τι θα έκανε ο Τζέραντ και όχι τι θα κάνει ο Χέντερσον.

Τώρα, όλα δείχνουν ότι αυτές οι δυσκολίες ξεπεράστηκαν και πρέπει να του δοθούν τα εύσημα. Ήδη φέτος βλέπουμε κάποια δείγματα του τι αρχηγός θέλει να είναι. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι επιτέλους έχει συμφιλιωθεί με αυτόν τον ρόλο. Κάποτε ο Ρότζερς τον είχε περιγράψει ως «ψυχολογική πυξίδα» της Λίβερπουλ. Το παιχνίδι με την Τσέλσι φέτος θα πρέπει να είναι οδηγός του.

Πέτυχε ένα εκπληκτικό γκολ, όμως ήταν η παρουσία του εκείνη που επέτρεψε στους κόκκινους να κυριαρχήσουν στη μεσαία γραμμή. Στην Αγγλία πολλές φορές ο ρόλος του αρχηγού παίρνει αχρείαστα μεγάλη σημασία, κάτι που μοιάζει αναχρονιστικό. Σε κάποιες πόλεις, όμως, το περιβραχιόνιο είναι πιο «βαρύ» από άλλες. Το Λίβερπουλ ανήκει σε αυτές και ο Τζόρνταν Χέντερσον μόλις έχει καταφέρει να αντέχει το βάρος του...