Το παιχνίδι ήταν όπως το περίμεναν οι περισσότεροι: κακό. Η Β. Ιρλανδία έκανε μόλις μία αλλαγή σε σχέση με το παιχνίδι με την Γερμανία, με τον Λάφερτι να παίρνει τη θέση του Γουάσινγκτον. Η νίκη της Ουαλίας με 3-0 επί της Ρωσίας δεν άφησε και πολλά περιθώρια αλλαγών στον Κόουλμαν από την άλλη.

Οι Ουαλοί κέρδισαν δίκαια, κάτι που κανένας δεν αμφισβητεί. Η νίκη, όμως, θα μπορούσε να είχε έρθει για οποιαδήποτε ομάδα, έτσι όπως πήγαινε το ματς. Κανένας δεν κατάφερε να κυριαρχήσει, με την κατοχή να αλλάζει συνεχώς πόδια.

Κατά τη διάρκεια του τουρνουά η Ουαλία αποτελεί παράδειγμα στις αντεπιθέσεις. Ο Κόουλμαν παίρνει το μάξιμουμ από την ομάδα του. Έχει σταθερότητα στην άμυνα με τον Γουίλιαμς, ενώ Τέιλορ και Γκούντερ ανεβαίνουν πολύ στα άκρα και προσφέρουν έξτρα επιλογές στην επίθεση. Την ίδια στιγμή, η Β. Ιρλανδία έπαιξε με 4-5-1 με τον Έβανς να βρίσκεται συχνά στην άμυνα. Η 5άδα, λοιπόν, στα μετόπισθεν κατάφερε να κλείσει τους Ουαλούς.

Δυστυχώς, το θέαμα ήταν κακό. Αμφότερες οι ομάδες δεν πήραν ρίσκο και περίμεναν το λάθος του αντιπάλου και το παιχνίδι εξελίχθηκε σε υπομονής. Οι Ουαλοί ήξεραν ότι είναι το φαβορί και αυτό στο ξεκίνημα έδειξε να τους επηρεάζει. Η ομάδα του Κόουλμαν έκανε εύκολα το λάθος και δεν κατάφερε να απειλήσει, με τον Μπέιλ να μένει ουσιαστικά εκτός αγώνα. Ο τρόπος παιχνιδιού της Ουαλίας ίσως να την βολεύει περισσότερο με αντίπαλο το Βέλγιο και όχι την Ουγγαρία στα προημιτελικά.

Η Β. Ιρλανδία είχε τα καλύτερα διαστήματα στο πρώτο μέρος και ξεκίνησε καλύτερα και στο δεύτερο. Οι Ουαλοί μπορεί να μην κατάφεραν να εντυπωσιάσουν, όμως είχαν τις καλύτερες ευκαιρίες στην επανάληψη. Συνολικά, ο νικητής δεν ήταν έκπληξη και ήρθε με το αυτογκόλ του ΜακΌλεϊ.

Η Σλοβακία απέτυχε, η Αγγλία απέτυχε, ενώ η Ρωσία δεν έκανε καν προσπάθεια να σταματήσει τον Μπέιλ. Σε κάθε παιχνίδι της Ουαλίας, όμως, το ερώτημα είναι πάντα πάντα το ίδιο: πώς μπορείς να περιορίσεις τον άσο της Ρεάλ; Πολλές φορές ο Μπέιλ έπρεπε να γυρίσει πίσω λόγω της πίεσης, για να πάρει μπάλα, ενώ αναγκάστηκε να αλλάζει πλευρές, για να απελευθερωθεί στο πρώτο μέρος. Παρά το αυτογκόλ μετά τη σέντρα του Μπέιλ, η Β. Ιρλανδία περιόρισε το αστέρι των Ουαλών, που δημιούργησε ελάχιστες ευκαιρίες. Έφτασε κοντά στο να σκοράρει με φάουλ, όμως ήταν ήσυχος.

Το πρόβλημα με το μαρκάρισμα του Μπέιλ είναι ότι μπορεί να αντεπεξέλθει σε πολλούς ρόλους. Είναι εξαιρετικός και στα δύο άκρα, καθώς μπορεί να χρησιμοποιήσει και τα δύο πόδια και μπορεί να συγκλίνει, ενώ μπορεί να παίξει τόσο στον άξονα όσο ακόμη και στην κορυφή της επίθεσης.

Έτσι, ήταν σαν να προσπαθούν οι παίκτες του Ο' Νιλ να μαρκάρουν πολλούς παίκτες μόνο και μόνο στο πρόσωπο του Μπέιλ. Τον μάρκαρε ο Έβανς όταν χρειάστηκε, το έκανε ο Ντάλας, όμως ήταν δύσκολο. Το πρόβλημα είναι το εξής: τι θα συμβεί όταν κλειστεί ο Μπέιλ απέναντι σε καλύτερο αντίπαλο; Υπάρχει Plan B; Αυτό είναι κάτι που ο Κόουλμαν θα πρέπει να δουλέψει ενόψει των προημιτελικών...