Game of talents! (vids & poll)

Για ακόμη μία σεζόν είχαμε... παρέλαση ταλέντων σε όλη την Ευρώπη. Για να μικρύνω κάπως τη λίστα, επέλεξα παίκτες, που γεννήθηκαν από το 1996 και μετά, ώστε όταν ξεκίνησε η σεζόν ήταν teenagers. Το σύστημα είναι 3-4-3 λόγω έλλειψης μπακ (ο Σο έχασε το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν, ενώ δεξιά δεν ξεχώρισε κανένας) και το κριτήριο είναι μόνο η χρονιά που τελείωσε.

Τζιανλουίτζι Ντοναρούμα (Μίλαν, 1999)

Δεν έχουν περάσει και πολλά χρόνια από τότε, που η μητέρα του ήταν αναγκασμένη να κουβαλάει μαζί της το πιστοποιητικό γέννησής του, καθώς έμοιαζε θηρίο μπροστά στους συνομίληκούς του στα περίχωρα της Νάπολης. Σε ηλικία 16 ετών και 8 μηνών έγινε ο νεότερος τερματοφύλακας, που έκανε την εμφάνισή του στα γήπεδα της Serie A μετά τον Τζιανλούκα Πακιαρότι το 1980, και ο νεότερος στην ιστορία της Μίλαν. Ο Μιχάιλοβιτς αποφάσισε να πάρει το ρίσκο, σε μία κίνηση που δεν επέτρεπε το παραμικρό περιθώριο λάθους: θα μπορούσε είτε να είχε ξενερώσει τον Ντιέγο Λόπεθ είτε να κάψει τον Ντοναρούμα. Ο Σέρβος, όμως, είχε πάρει την απόφασή του για το βάπτισμα του πυρός του νεαρού τερματοφύλακα.

Στα τέλη του Οκτώβρη η Μίλαν ήταν 14η και ερχόταν από αρνητικό σερί 3 ηττών. Οι ροσονέρι κατάφεραν στην πρώτη του συμμετοχή να κερδίσουν με 2-1 την Σασουόλο και λίγες ημέρες αργότερα κατάφεραν να κρατήσουν για πρώτη φορά το μηδέν στη σεζόν στη νίκη 1-0 επί της Κιέβο με τον Ντοναρούμα στο τέρμα. Ο νεαρός έχει εντυπωσιάσει σε τέτοιο βαθμό, που είχε γίνει κάτι σαν debate για το αν ο Κόντε πρέπει να τον σκεφτεί για το Euro ή όχι. Και η αλήθεια είναι ότι αν τον καλούσε, κανένας δε θα του έλεγε τίποτα. Ήρεμος, ώριμος, ήταν εκπληκτικός μέχρι το τέλος. «Ήμουν εκεί όταν ο Μπουφόν έκανε το ντεμπούτο του τόσα χρόνια πριν και ο Ντοναρούμα μου τον θυμίζει πολύ», θα πει ο Γκαλιάνι και όλα δείχνουν ότι ο 17χρονος άσος είναι ικανός να γράψει ιστορία.

Αναπληρωματικός του ο συνομήλικός του Αλμπάν Λαφόντ (1999), που βρέθηκε από το πουθενά στην 11άδα της Τουλούζ, βοηθώντας στο μικρό θαύμα της παραμονής των βιολέ.

Γιόναταν Τα (Λεβερκούζεν, 1996)

Το περασμένο καλοκαίρι η Λεβερκούζεν έκανε μία πρώτης τάξεως επένδυση, αγοράζοντας τον Τα από το Αμβούργο για 7,5 εκατ. ευρώ συν μπόνους. Ή καλύτερα οι Δεινόσαυροι έκαναν μία από τις χειρότερες μεταγραφικές τους γκάφες, θυσιάζοντας το μέλλον στον βωμό μίας πολιτικής, που κανένας δεν κατάλαβε. Όπως και να έχει, κερδισμένος ήταν και ο νεαρός κεντρικός αμυντικός.

Οι απουσίες στις άμυνα από το ξεκίνημα της σεζόν τον έφεραν στη βασική ενδεκάδα της Μπάγερ και έχασε όλα κι όλα 4 ματς λόγω τραυματισμού! Σε όλα τα υπόλοιπα ήταν βασικός, μη χάνοντας ούτε λεπτό στον πρώτο γύρο. Εντυπωσιακός στο 0-0 με την Μπάγερν, κατέφερε να κερδίσει μία θέση στην προεπιλογή του Λεβ για το Euro. «Ο Λεβ με κάλεσε μετά το ματς με την Βιγιαρεάλ. Δεν είχα το νούμερό του. Φυσικά και ήμουν πολύ αγχωμένος, αλλά και πολύ χαρούμενος. Δεν ήξερα τι να πω. Είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό», αποκάλυψε ο Τα.

«Όταν πέρασε για πρώτη φορά την πόρτα του γραφείου μου, σκοτείνιασε το δωμάτιο», είχε πει ο Ρόγκερ Σμιντ, καθώς ο 20χρονος αμυντικός έχει ύψος 1,94. Αυτό κάνει ακόμη πιο εντυπωσιακά όσα έχει καταφέρει. Ο ίδιος έχει εντοπίσει τους τομείς, που θέλει να βελτιωθεί: «οι κινήσεις χωρίς την μπάλα, το αδύναμο πόδι μου και οι ικανότητές μου επιθετικά», τόνισε και όλα δείχνουν ότι πολύ σύντομα η Λεβεκρούζεν θα αποδειχθεί ακόμη ένα σκαλοπάτι στην καριέρα του.

Αντρέας Κρίστενσεν (Γκλάντμπαχ, 1996)

Οι σχέσεις της Γκλάντμπαχ με την Τσέλσι είναι εξαιρετικές και το Borussia Park έμοιαζε ιδανικός τόπος εξέλιξης για τον νεαρό Δανό αμυντικό, τον οποίο τα πουλάρια απέκτησαν δανεικό για δύο σεζόν. Όταν μετακόμισε στην Γερμανία είχε όλα κι όλα 192’ επαγγελματικής συμμετοχής. Φέτος, πήρε 3.510’! Το ξεκίνημα δύσκολο, όπως και για ολόκληρη την ομάδα. Η συντριβή με 4-0 από την Ντόρτμουντ στην πρεμιέρα, τον άφησε στον πάγκο τα επόμενα παιχνίδια μέχρι την παραίτηση του Λουσιέν Φαβρ.

Το σοκ ήταν τέτοιο, που όλοι ξύπνησαν και βοήθησαν τον Αντρέ Σούμπερτ να γράψει ιστορία και να γίνει ο πρώτος, που ξεκίνησε 6 νίκες στα ισάριθμα πρώτα του ματς στον πάγκο! Η αυτοπεποίθηση, που έδωσε τους παίκτες του ήταν εντυπωσιακή. Και αυτό φάνηκε στον Κρίστενσεν, που αποδείχθηκε από τις αποκαλύψεις της σεζόν. Με τον Σούμπερτ στον πάγκο δεν έχασε ούτε λεπτό, με την Γκλάντμπαχ να κάνει την μεγάλη αντεπίθεση και να τερματίζει στην 4η θέση!

Τον Φεβρουάριο, μάλιστα, πέτυχε 2 γκολ στο ματς με την Βέρντερ. «Χρειάστηκε να ψάξω πολύ, για να βρω πότε είχα σκοράρει δύο γκολ τελευταία φορά», θα πει. «Πρέπει να ήταν σε ματς της Μπρόντμπι U16 πριν τη μεταγραφή μου στην Τσέλσι». Έδειξε εκπληκτική σταθερότητα, με την Rheinische Post να μην τον βαθμολογεί κάτω από 4 (στα 5) ούτε μία φορά μετά τον Οκτώβριο! Ο τεχνικός διευθυντής της Μπορούσια, Μαξ Έμπερλ, έχει ζεστό χρήμα στα ταμεία μετά την πώληση του Τσάκα στην Άρσεναλ, θέλει να τον κρατήσει, όμως αν συνεχίσει έτσι, θα είναι δύσκολο να δώσει η Τσέλσι την συγκατάθεσή της…

Νίκο Ελβέντι (Γκλάντμπαχ, 1996)

Είτε το πιστεύετε είτε όχι, ο έτερος βασικός κεντρικός αμυντικός της Μπορούσια στον δεύτερο γύρο ήταν ο 19χρονος Ελβετός. Στις περισσότερες περιπτώσεις, καθώς τον είδαμε και στο δεξί άκρο της άμυνας αρκετές φορές. Αποκτήθηκε το περασμένο καλοκαίρι για 4 εκατ. ευρώ από την Ζυρίχη, όμως στο ξεκίνημα της σεζόν βρισκόταν μεταξύ πάγκου και δεύτερης ομάδας, στην οποία ήταν προπονητής ο Σούμπερτ.

Όλα αυτά, μέχρι να αναλάβει ο Σούμπερτ στη θέση του Φαβρ. Δειλά-δειλά πήρε τα πρώτα λεπτά συμμετοχής, πριν γίνει βασικός και αναντικατάστατος από τον Φεβρουάριο μέχρι και το τέλος της σεζόν. Η πρώτη παρουσία στην αρχική ενδεκάδα ήρθε στη μεγάλη νίκη με 3-1 επί της Μπάγερν. Πιο γρήγορος από ό,τι περιμέναμε, κέρδισε μέχρι και την κλήση στην εθνική στην προεπιλογή για το Euro. Και να σκεφτεί κανείς ότι πριν από δύο χρόνια έπαιζε στην U21 της Ζυρίχης… «Όλα έγιναν πολύ γρήγορα», σχολίασε ο νεαρός αμυντικός. «Δεν μπορώ να το πιστέψω». Μπορεί να παίξει σε πολλές θέσεις, παρουσιάζεται συνεχώς βελτιωμένος και η επόμενη σεζόν θα είναι κριτήριο για το πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει.

Μαχμούντ Νταούντ (Γκλάντμπαχ, 1996)

Και τρίτος παίκτης της Γκλάντμπαχ στην ενδεκάδα, που επίσης καθιερώθηκε με τον Αντρέ Σούμπερτ στον πάγκο. Ήταν το διπλό 6άρι» της Μπορούσια στη σεζόν, όπως έγραψαν οι Γερμανοί. Στο ματς με την Άιντραχτ στη Φρανκφούρτη τον περασμένο Οκτώβριο, ο Νταούντ είχε πετύχει ένα γκολ, είχε μοιράσει δύο ασίστ και στο 85', όταν βγήκε ως αλλαγή, όλο το γήπεδο του επιφύλαξε ένα ανεπανάληπτο standing ovation. Ήταν η μεγαλύτερη αναγνώριση.

«Ο Νταούντ είναι το σύμβολο της ανόδου της Γκλάντμπαχ», είχε γράψει η Welt μετά το εκπληκτικό σερί της ομάδας του Σούμπερτ. Στο τέλος ήταν από τις ευχάριστες εκπλήξεις στη σεζόν και από τους παίκτες-κλειδιά της Μπορούσια στη μεγάλη αντεπίθεση. «Σε αυτή την ηλικία δεν υπάρχουν πολλοί παίκτες στον κόσμο με τη δική του ωριμότητα», τόνισε ο τερματοφύλακας Γιαν Ζόμερ. Η χρονιά τελείωσε με τον Νταούντ να έχει τα περισσότερα χιλιόμετρα ανά παιχνίδι μετά τον Νταρίντα σε ολόκληρη την Bundesliga! Αυτό οδήγησε την Bild στο να τον ονομάσει «Marathon-Mann».

Τα πράγματα, φυσικά, δεν ήταν εύκολα για τον 19χρονο μέσο, που γεννήθηκε στη Συρία και μετακόμισε στην Γερμανία πριν κλείσει έναν χρόνο ζωής. «Εκεί που μέναμε, υπήρχε ένα μεγάλο πάρκινγκ, όμως κανένας δεν είχε αυτοκίνητο. Έτσι, πάντα είχαμε χώρο να παίξουμε ποδόσφαιρο», είχε πει σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του στην Süddeutsche. «Κάθε λεπτό του ελεύθερού μου χρόνου, το περνούσα με μία μπάλα. Πάντα είχα πληγές στα πόδια και στους αγκώνες, όμως συνέχιζα να παίζω». Το ενδιαφέρον για την απόκτησή του είναι μεγάλο, όμως προς το παρόν το άμεσο μέλλον του μοιάζει να είναι συνυφασμένο με την Μπορούσια.

Ντέλε Άλι (Τότεναμ, 1996)

«Οι Spurs απέκτησαν τον νέο Τζέραρντ», είχε γράψει η Independent, όταν η Τότεναμ ανακοίνωσε την μεταγραφή του από την Μίλτον Κέινς Ντονς τον Φεβρουάριο του 2015. Μετά από λίγους μήνες εκείνη η διαπίστωση αρχίζει να μοιάζει όλο και λιγότερο υπερβολική. Ο νεαρός μέσος έκανε το ντεμπούτο του στην Premier League τον περασμένο Αύγουστο και στο τέλος της σεζόν ψηφίστηκε ο καλύτερος νέος του πρωταθλήματος. Και όχι άδικα.

Άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά και από τον Σεπτέμβριο ήταν από τα πιο σημαντικά γρανάζια στην μηχανή του Ποκετίνο, που βρέθηκε να παλεύει για τον τίτλο. Σκόραρε 10 γκολ σε 33 ματς, κάποια από τα οποία ήταν εκπληκτικά και κέρδισε με το σπαθί του μία θέση στην προεπιλογή της Αγγλίας για το Euro. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η Τότεναμ έδειξε σημάδια κατάρρευσης στο τέλος της σεζόν, όταν έλειπε ο Ντέλε Άλι λόγω τιμωρίας. Διαβάζει εξαιρετικά το παιχνίδι, είναι μαχητικός, έχει το γκολ και το μόνο που θα πρέπει να προσέξει είναι το εκρηκτικό του ταμπεραμέντο. Η επόμενη σεζόν θα έρθει με τις εμπειρίες του Champions League και ο πιτσιρικάς είναι στο σωστό δρόμο, για να εξελιχθεί στον απόλυτο ηγέτη της μεσαίας γραμμής της Τότεναμ.

Ρενάτο Σάντσες (Μπενφίκα, 1997)

Τα πρώτα – λίγα – λεπτά συμμετοχής με την Μπενφίκα είχαν έρθει τον περασμένο Οκτώβριο. Αυτό ήταν. Μετά από λίγες ημέρες οι Λουζιτανοί έσπευσαν να του προσφέρουν νέο 6ετές συμβόλαιο και η συνέχεια αποδείχθηκε εντυπωσιακή. Ο νεαρός μέσος σκόραρε στις αρχές του Δεκέμβρη στη νίκη 3-0 επί της Κοΐμπρα, έκανε εκπληκτικές εμφανίσεις στο Champions League και το επιστέγασμα ήταν η μεταγραφή στην Μπάγερν στο τέλος της σεζόν.

Οι Βαυαροί αποφάσισαν να πληρώσουν 35 συν 45 εκατ. ευρώ σε μπόνους στην Μπενφίκα με φόντο το μέλλον. «Είναι ένας δυναμικός και τεχνικά προικισμένος μέσος με καλά τάκλιν. Θα βελτιώσει πολύ την ομάδα μας» τόνισε ο Καρλ-Χάιντς Ρουμενίγκε. Το ποσό, που δαπάνησε η Μπάγερν το έκανε τον πιο ακριβό Πορτογάλο που φεύγει από την πορτογαλική λίγκα και την 4η πιο ακριβή μεταγραφή παίκτη από τη χώρα της Ιβηρικής. «Είναι σαφώς ένας από τους κορυφαίους νέους παίκτες στην Ευρώπη. Εχει ποιότητα και προσωπικότητα και τρέχει πολύ. Εχει μπροστά του ένα σπουδαίο μέλλον» θα πει ο Πεπ Γκουαρδιόλα, που δε θα τον προπονήσει και το μέλλον προμηνύεται λαμπρό.

Γιούλιαν Μπραντ (Λεβερκούζεν, 1996)

Όσο... αργά ξεκίνησε η σεζόν για τον μέσο της Λεβερκούζεν, τόσο εντυπωσιακά ολοκληρώθηκε. Μέσα σε λίγους μήνες ο Μπραντ έχει αλλάξει. Σε σημείο, που μαζί με τον Μπελαράμπι να σημάνουν την αντεπίθεση της Μπάγερ στον δεύτερο γύρο, που έφερε την 3η θέση και την απευθείας πρόκριση στους ομίλους του Champions League.

«Αυτό που συνέβη με την απόδοσή του είναι παράλληλο με αυτό που συνέβη με την ομάδα. Είχαμε τα πάνω μας και τα κάτω μας. Ο πρώτος γύρος ήταν καταστροφικός», θα πει ο Μπραντ μετά το τελευταίο ματς της σεζόν με την Ίνγκολσταντ, που μαζί με τον Αρανγκίς (πολύ σημαντική και η δική του επιστροφή μετά τον σοβαρό τραυματισμό) προσέφεραν στιγμές μαγείας.

Υπήρχε ένα ρεκόρ στην Bundesliga, που είχε γίνει ότι ο τεχνικός διευθυντής της Λεβερκούζεν, Ρούντι Φέλερ, ήταν 5 ετών. Πριν από 51 χρόνια ο Γκερντι Μίλερ ως έφηβος είχε βρει δίχτυα σε 6 συνεχόμενα παιχνίδια. Ο Γιούλιαν Μπραντ τελείωσε τη σεζόν με 9 γκολ, τα 6 από τα οποία ήρθαν σε ισάριθμα σερί ματς (από τον Μάρτιο μέχρι τον Απρίλιο), για να γράψει το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία του πρωταθλήματος, ισοφαρίζοντας εκείνο το ρεκόρ. Η κλήση από τον Λεβ στην προεπιλογή της Γερμανίας για το Euro ήταν η μεγάλη επιβράβευση. Το μόνο που του λείπει είναι να παρουσιαστεί σταθερός καθόλη τη διάρκεια της σεζόν. Αν τα καταφέρει, θα πάει για μεγάλα πράγματα.

Πίσω τους στον πάγκο βρίσκονται οι Τιλεμάνς (Άντερλεχτ, 1997), Ασένσιο (Εσπανιόλ, 1996) και Μπαζούρ (Άγιαξ, 1996).

Κίνγκσλεϊ Κομάν (Μπάγερν, 1996)

Η απόφαση της Γιουβέντους να τον παραχωρήσει δανεικό για δύο χρόνια (για 5+2 εκατ. ευρώ) και οψιόν αγοράς για το καλοκαίρι του 2017 ύψους 21 εκατ. ευρώ προκάλεσε έκπληξη. Ήταν ένα deal κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των Βαυαρών. Ο Κομάν ήταν λογικό να μην μπορέσει από τώρα να κάνει τη διαφορά στους πρωταθλητές Γερμανίας, όμως το πρόσημο στην πρώτη του σεζόν στο Μόναχο ήταν άκρως θετικό.

Πήρε τις ευκαιρίες του από τον Γκουαρδιόλα, έκανε κάποιες πολύ καλές εμφανίσεις, άλλαξε τη ροή της αναμέτρησης με την Γιουβέντους για το Champions League και όλα δείχνουν ότι η Μπάγερν χτύπησε διάνα στην μετά Ρόμπεν-Ριμπερί εποχή. Η σεζόν τελείωσε με 6 γκολ σε 35 εμφανίσεις σε όλες τις διοργανώσεις και όλα δείχνουν ότι την επόμενη σεζόν μπορούμε να περιμένουμε ακόμη περισσότερα από τον νεαρό Γάλλο. Φυσικά, είναι στην αποστολή της Γαλλίας για το Euro. Το πόσο σημαντικό ρόλο έχει στα πλάνα του Ντεσάν μένει να το μάθουμε.

Ουσμάν Ντεμπελέ (Ρεν, 1997)

Είναι πολύ δύσκολο να βρεις παίκτη με τόσο μεγάλη άνοδο μέσα σε λίγους μήνες. Έκανε το ντεμπούτο του τον περασμένο Νοέμβριο και τελείωσε τη σεζόν με 12 γκολ σε 26 εμφανίσεις στην Ligue 1. Από το πουθενά! Η Ντόρτμουντ έκανε το κόλπο γκρόσο με την απόκτησή του για 15 συν 37 εκατ. ευρώ σε μπόνους. Η πρώτη σεζόν του 18χρονου Γάλλου μοιάζει βγαλμένη από όνειρο και σε κάνει να ανυπομονείς για το μέλλον υπό τις οδηγίες του Τόμας Τούχελ στην Γερμανία.

Μάρκους Ράσφορντ (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, 1997)

Το δείγμα μπορεί να μην είναι τόσο μεγάλο όσο των προηγούμενων. Ο 18χρονος επιθετικός βρέθηκε στην 11άδα της Γιουνάιτεντ μόλις τον Φεβρουάριο, όταν στη νίκη επί της Άρσεναλ με 3-2 πέτυχε 2 γκολ! Δεν υπάρχουν και πολλοί καλύτεροι τρόπο να συστηθείς στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ο Ράσφορντ έκανε αμέσως αίσθηση και άρπαξε από τα μαλλιά την ευκαιρία, που του έδωσε ο Φαν Χάαλ.

Είναι δύσκολο να βρεις τόσο νεαρούς παίκτες να γίνονται τόσο γρήγορα τόσο σημαντικοί σε ομάδες όπως η Γιουνάιτεντ. Η σεζόν έκλεισε με 5 γκολ σε 11 παιχνίδια στην Premier League και την κλήση του Χότζον στην προεπιλογή της Αγγλίας για το Euro, σκοράροντας μάλιστα στην πρώτη του εμφάνιση στο φιλικό με την Αυστραλία! Ο Ράσφορντ δεν μοιάζει με «πυροτέχνημα», όμως τώρα θα πρέπει να αποδείξει στον Μουρίνιο ότι αξίζει μία θέση στους κόκκινους διάβολους, που μοιάζουν καταδικασμένοι να επιστρέψουν στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος. Η επόμενη σεζόν θα είναι πολύ σημαντική στην εξέλιξή του, όμως έχει δείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει.

Στον πάγκο έμειναν οι Σανέ (Σάλκε, 1996), Ιχεανάτσο (Μάντσεστερ Σίτι, 1996) και Κορνέ (Λυών, 1996).

Η λίστα από την οποία επέλεξα:

Τερματοφύλακες: Ντοναρούμα (Μίλαν, 1997), Λαφόντ (Τουλούζ), Μπερναρντόνι (Τρουά/Μπορντό),
Αμυντικοί: Περέιρα (Σαμπντόρια, 1998), Τουρέ (Μονακό, 1996), Τα (Λεβερκούζεν, 1996), Κρίστενσεν (1996), Ελβέντι (1996), Μπάουμγκαρτλ (1996), Κένεντι (Τσέλσι, 1996), Γκόμεζ (Λίβερπουλ, 1997), Μερέ (Χιχόν, 1997), Ρίντεβαλντ (Άγιαξ, 1996)
Μέσοι: Πενιαράντα (Γρανάδα, 1997), Ογιαρθάμπαλ (Σοσιεδάδ, 1997), Ντονσά (Μπολόνια, 1996), Ουνάς (Μπορντό, 1996), Πούλισιτς (Ντόρτμουντ, 1998), Μπραντ (Λεβερκούζεν, 1996), Ζίντσενκο (Ουφά, 1996), Νταούντ (1996), Αμίρι (1996), Λόφτους-Τσικ (Τσέλσι, 1996), Ιβόμπι (Άρσεναλ, 1996), Εζτουνάλι (Βέρντερ, 1996), Όξφορντ (Γουέστ Χαμ, 1998), Ντέλε Άλι (Τότεναμ, 1996), Ασένσιο (Εσπανιόλ, 1996), Χαλίλοβιτς (Χιχόν, 1996), Μπαζούρ (Άγιαξ, 1996), Ρενάτο Σάντσες (Μπενφίκα, 1997), Ρούμπεν Νέβες (Πόρτο, 1997), Τιλεμάνς (Άντερλεχτ, 1997), Κοβαλένκο (Σαχτάρ, 1996), Γκολοβίν (ΤΣΣΚΑ Μόσχας, 1996), Τσόριτς (Ντιναμό Ζάγκρεμπ, 1997), Κοκό (Γκινγκάμπ, 1996), Θεμπάγιος (Μπέτις, 1996), Ναουέλ (Βιγιαρεάλ, 1996), Γκουέντες (Μπενφίκα, 1996), Μουσόντα (Μπέτις, 1996), Ράμσελαρ (Ουτρέχτη, 1996), Μπογκά (Ρεν, 1997)
Επιθετικοί: Σανάμπρια (Χιχόν, 1996), Σαξές (Γρανάδα, 1996), Κορνέ (Λυών), Μπαπέ (Μονακό, 1998), Ντεμπελέ (Ρεν, 1997), Καμανό (Μπαστιά, 1996), Κομάν (Μπάγερν, 1996), Σανέ (Σάλκε, 1996), Βέρνερ (Στουτγκάρδη, 1996), Ιχεανάτσο (Μάντσεστερ Σίτι), Ράσφορντ (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, 1997), Εμπολό (Βασιλεία, 1997), Ζίβκοβιτς (Παρτιζάν, 1996), Ντος Σάντος (Άλκμααρ, 1996)