Η δουλειά του προπονητή είναι εύκολη. Αρκεί να μην είσαι εσύ ο προπονητής! Ο Γιόακιμ Λεβ είναι ο εκλεκτός να οδηγεί μια από τις πιο σπουδαίες φουρνιές του γερμανικού ποδοσφαίρου, ίσως την σπουδαιότερη της τελευταίας δεκαετίας, στην οποία προστίθενται διαρκώς νέα ταλέντα. Ο Τόνι Κρος ήταν εκείνος που με φόρα μπήκε στη δεκαετία που διανύουμε. Το 2010 η κλήση του στην Εθνική ομάδα και η παρουσία του στην αποστολή που θα ταξίδευε για τη Νότιο Αφρική ήταν ένα δείγμα της πίστης του ομοσπονδιακού τεχνικού στις δυνατότητές του. Ο Γερμανός ήταν ακόμα 20 χρονών και ουσιαστικά είχε μόλις ολοκληρώσει την πρώτη του γεμάτη σεζόν στην Bundesliga. Ήταν ο καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος για το 2009-10 με εννέα γκολ σε 33 ματς με την Λεβερκούζεν και παρουσία του και μόνο σε ένα μουντιάλ ήταν για εκείνον καταξίωση.

Ο Γιόακιμ Λεβ το πήγε κι ένα βήμα παραπάνω… Τον χρησιμοποίησε ως αλλαγή σε τρία ματς, ξεκινώντας από εκείνο του ομίλου με την Γκάνα και μετά κατά σειρά στα ματς με Αργεντινή, Ισπανία και Ουρουγουάη. Όχι άσχημα για έναν ρούκι. Η συνέχεια, όμως, θα ήταν εκείνη που θα έφερνε τη ρήξη στη σχέση του Τόνι Κρος με τον προπονητή του.

Συνωστισμός στο… κέντρο!

Ας επιστρέψουμε στη δουλειά εκείνου του προπονητή που τα κάνει όλα λάθος. Και ας υποθέσουμε ότι είχατε εσείς τη δυνατότητα να κατεβάσετε για ένα παιχνίδι τη φημισμένη νασιονάλμανσαφτ σε έναν αγώνα προκριματικής ή τελικής φάσης. Ποιον θα αφήνατε έξω για να βρει χώρο ο πολυπράγμων Τόνι Κρος; Τον Μπάστιαν Σβάινσταϊνγκερ; Τον Σαμίρ Κεντίρα; Τον Μεσούτ Οζίλ; Αρχίζει να δυσκολεύει λίγο το επάγγελμα, έτσι δεν είναι; Για να μην προσθέσουμε στην εξίσωση ακόμα τον Γκέτσε ή τον Ρόις που ακόμα δεν είχαν κάνει το μεγάλο ξεπέταγμα.

Ο Γιόακιμ Λεβ έβλεπε το πρόβλημα που του ερχόταν. «Πρέπει να έχεις διάρκεια και τώρα είναι που θα αποδείξει αν αντέχει στα υψηλότερα στάνταρ. Ο Κρόος εμφανίστηκε σαν ένα εξαιρετικό ταλέντο. Όμως οι εμφανίσεις του δεν είναι πλέον το ίδιο εντυπωσιακές όπως ήταν την προηγούμενη σεζόν με την Λεβερκούζεν», έλεγε ο Γερμανός το 2011 και παρότι ο 24χρονος μέσος παρέμενε σταθερά στις κλήσεις του, δεν ένιωθε ποτέ σίγουρος για τη θέση του. Στο δρόμο για το Euro του 2012 είχε οκτώ συμμετοχές ως βασικός, συνήθως σαν ένα μοντέρνο «οκτάρι» στη θέση του Σβάινσταϊνγκερ, σε παιχνίδια που ούτως ή άλλως ήταν πιο… βατό να παρατάσσει ο Λεβ άκρως επιθετικό σχήμα.

Στα τελικά τα πράγματα άλλαξαν… Με αντιπάλους την Πορτογαλία, την Ολλανδία και τη Δανία, ο Γιόακιμ Λεβ προτίμησε να περπατήσει με ασφάλεια και εμπειρία, με τον Σβάινσταϊνγκερ να επιστρέφει στο βασικό σχήμα. Ο Τόνι Κροος ξαφνικά έμαθε να μετράει ως το… δέκα. Τρία λεπτά με την Πορτογαλία, εννέα λεπτά με την Ολλανδία και έξι με τη Δανία. Η δυσαρέσκειά του ήταν προφανής και δεν την έκρυψε ούτε από τους δημοσιογράφους. Εξήρε μεν τις εμφανίσεις των συμπαικτών του, αλλά είχε την επιθυμία να αγωνίζεται.

«Ο προπονητής γνωρίζει ότι είμαι εδώ. Παρακολούθησε απ’ όσο ξέρω την προηγούμενη σεζόν, οπότε ξέρει ότι έπαιξα πολύ καλά. Και ξέρει ότι μπορεί να με βάλει όποια στιγμή θέλει στο ματς. Ακόμα και από την αρχή του! Χωρίς να έχει πρόβλημα». Ο Τόνι Κρόος, που εκείνη τη σεζόν που περιγράφει είχε παίξει σε 51 (!!) ματς με την Μπάγερν Μονάχου και ήταν το αγαπημένο παιδί του Γιουπ Χάινκες, θα έπαιρνε την ευκαιρία του. Σε ένα πείραμα που απέτυχε!



Χαμένο… τεστ!

Θα ήταν υπερβολικό να υποθέσουμε ότι ένας Γερμανός προπονητής με τη πειθαρχία και την απολυτότητα που τους διακρίνει, επηρεάστηκε από τις δηλώσεις του παίκτη του. Στην ουσία, όμως, ο Τόνι Κρόος θα έπαιρνε στο επόμενο ματς φανέλα βασικού. Και δεν ήταν ένα οποιοδήποτε ματς, αλλά ο ημιτελικός του Euro 2012, αφού ενδιάμεσα και κόντρα στην Ελλάδα δεν είχε αγωνιστεί λεπτό. Το μαστίγιο πριν το καρότο! «Θέλαμε να ελέγξουμε τη μεσαία γραμμή και πιστεύαμε ότι ο Κρόος θα κερδίσει τις μάχες και θα βγάζει την ομάδα γρήγορα μπροστά», θα εξηγούσε ο συνεργάτης του Γιόακιμ Λεβ, Χάνσι Φλικ, όμως η Ιταλία με την ιδιοφυΐα του Αντρέα Πίρλο και τη δεινότητα του Μάριο Μπαλοτέλι θα κερδίσει το ματς.

Ο Κρόος πρακτικά είχε πάρει τη θέση του Μίλερ στην ενδεκάδα, με τον Οζίλ να μεταφέρεται στο δεξί άκρο και τον επιθετικό της Μπάγερν να περνάει στο ματς στο 71’. Οι γερμανικές εφημερίδες προσπαθούσαν να εντοπίσουν τους λόγους που ο Τόνι Κρόος δεν μπορούσε να παίξει εξίσου καλά με την Εθνική τους ομάδα, όπως έπαιζε με την Μπάγερν και οι απόψεις στο φινάλε συνέκλιναν ότι οφείλεται στην απουσία ξεκάθαρου ρόλου. Και τα πράγματα θα παρέμεναν έτσι για μερικούς ακόμα μήνες.

Τον Οκτώβριο του 2012 και συγκεκριμένα στις 12 του μήνα, η Γερμανία ταξίδευε στην Ιρλανδία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η ανακοίνωση της ενδεκάδας, βρήκε τον Τόνι Κρόος στον πάγκο και τους γνωστούς δέκα στο γήπεδο, με τον Ρόις απλά να έχει ξεπεταχτεί στη θέση του Ποντόλτσκι. Εκείνος ήταν που είχε πετύχει και τα δύο γκολ των πάντσερ μέχρι το ημίχρονο, όταν και ο Γιόακιμ Λεβ έριξε στο ματς τον μέσο της Μπάγερν.

Η απάντησή του ήταν δύο γκολ! «Ας πούμε απλά ότι πήγα στην Εθνική ομάδα σε πολύ, πολύ καλή φόρμα. Και κατόρθωσα να το επιβεβαιώσω. Τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο», θα έλεγε όταν τον ρώτησαν για το γεγονός ότι έμεινε στον πάγκο ένα ημίχρονο, συμπληρώνοντας. «Είναι μια απόφαση του προπονητή και δεν χρειάζεται να μου δώσει εξηγήσεις. Τι να πω; Φυσικά και απογοητεύεσαι ότι έχεις ξεκινήσει καλά τη σεζόν και δεν παίζεις στην Εθνική ομάδα. Όμως προσπαθώ να μην με επηρεάζει».

Ειρηνική συνύπαρξη!

Εκείνο το ματς προφανώς και έκρινε το μέλλον του Τόνι Κρόος στην Εθνική. Έκτοτε, έγινε βασικός και δεν έλειψε ούτε καν από φιλικό παιχνίδι. Η εξέλιξή του ήταν τέτοια που δεν άφηνε περιθώριο στον Γιόακιμ Λεβ… «Θεωρώ ότι έκανε ένα τεράστιο βήμα μπροστά στην Εθνική ομάδα. Είναι ένας εκπληκτικός παίκτης που μπορεί να παίξει σε πολλές θέσεις κι βλέπει πάντα γήπεδο», παραδεχόταν ο Γερμανός εκλέκτορας, με τον Κρόος να σφύζει πλέον από αυτοπεποίθηση.

«Πριν το Euro 2012 είχα δηλώσει ότι έβλεπα τον εαυτό μου στη βασική ενδεκάδα. Το έβλεπα διαφορετικά από τον προπονητή. Πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο, απλά προσφέρω τον εαυτό μου στην ομάδα. Είτε παίζω σαν εξάρι, είτε σαν οχτάρι, είτε σαν δεκάρι. Αυτό είναι που δουλεύει τέλεια τα τελευταία δύο χρόνια», δήλωνε τον προηγούμενο χειμώνα ο Τόνι Κρόος, που στην άκρη του μυαλού του γνώριζε πια ότι πρέπει να είναι επιφυλακτικός.

«Θυμάμαι πως είχαν τα πράγματα πριν το ευρωπαϊκό. Έπαιζα καλά, ήμουν σε καλή κατάσταση και όλοι με αποθέωναν. Πέρασα, όμως, το τουρνουά στον πάγκο. Δεν είναι κάτι που αντέχω να το ζήσω ξανά».