Παρά τις σημαντικές αποχωρήσεις στα τρία χρόνια του στη Γιουβέντους, ο Μαξ Αλέγκρι οδήγησε εμπρός το κλαμπ και δύο φορές το έφερε μια ανάσα από το treble. Ηταν δύσκολο να φανταστείς πώς ο Αλέγκρι θα κατάφερνε να κάνει κάτι καλύτερο από την πρώτη του σεζόν στη Γιουβέντους. Εχοντας γίνει δεκτός στο προπονητικό κέντρο με αποδοκιμασίες και κάποια αυγά τον Ιούλιο του 2014, ο Λιβορνέζος κατάλαβε αμέσως ότι πρέπει να αποδείξει στους αμφισβητίες του ότι κάνουν λάθος. Η δυσαρέσκεια των τιφόζι των Μπιανκονέρι, πάντως, είχε περισσότερο να κάνει με την απώλεια του Αντόνιο Κόντε και λιγότερο με την πρόσληψη του διαδόχου του, ο οποίος αμέσως συνειδητοποίησε ότι η επιτυχία ήταν ο μόνος τρόπος για να κερδίσει τους οπαδούς.

Το 2014-15 οδήγησε την ομάδα όχι μόνο στο πρώτο της νταμπλ έπειτα από 20 χρόνια αλλά και στον τελικό του Champions League. Το πέτυχε όλο αυτό με μικρές προσθέσεις σε ένα ρόστερ που ο Κόντε δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να είναι ανταγωνιστικό στο υψηλότερο επίπεδο της Ευρώπης. Ο Αλέγκρι μπορεί να είδε την ομάδα του να χάνει από την Μπαρτσελόνα στον τελικό, αλλά καθώς η σεζόν 2014-15 τελείωνε, μάλλον η μόνη του ανησυχία ήταν πώς θα ξανάχτιζε την ομάδα. Αντρέα Πίρλο, Αρτούρο Βιδάλ και Κάρλος Τέβες αποχώρησαν, για να τους ακολουθήσουν έπειτα από 12 μήνες οι Αλβαρο Μοράτα και Πολ Πογκμπά. Αντί για την κατάρρευση της Γιούβε όμως, ο προπονητής αντικειμενικά δημιούργησε ένα ακόμη πιο ισχυρό σύνολο, ένα τακτικά ευέλικτο γκρουπ που του επιτρέπει να επιλέγει σχήμα ανάλογα με τον αντίπαλο, ένα γκρουπ παράλληλα που συνεχίζει να κατακτάει τίτλους με εντυπωσιακή σταθερότητα.

Δύο ακόμη σεζόν στο τιμόνι, είχαν ως αποτέλεσμα ακόμη δύο νταμπλ ενώ φέτος η Κυρία ήταν ξανά στον τελικό του Champions League. Ηττήθηκε από την Ρεάλ Μαδρίτης αυτή τη φορά αλλά το 3-0 επί της Μπαρτσελόνα στον προημιτελικό έδειξε τι ακριβώς μπορεί να κάνει αυτή η ενσάρκωση της Γιουβέντους. Ηταν, απλά, η ανταμοιβή για τον άνθρωπο στον πάγκο. Ηδη ο μακροβιότερος προπονητής μετά την πρώτη θητεία του Μαρτσέλο Λίπι (1994-99), ο Αλέγκρι υπέγραψε νέο τριετές συμβόλαιο, το οποίο τον έκανε τον πιο ακριβοπληρωμένο προπονητή της Serie A. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να σταματήσουν τα σενάρια για Αρσεναλ και Παρί Σεν Ζερμέν, ενώ παράλληλα δίνει στους Mπιανκονέρι αυτή την σταθερότητα που τους έλειψε τα τελευταία επτά χρόνια, καθώς μόλις επτά παίκτες του ρόστερ ήταν στο κλαμπ πριν την πρόσληψη του Αλέγκρι.

Λίγοι μπορούν να τον κατηγορήσουν για το γεγονός ότι θέλει να μείνει χρόνια, με νέα ταλέντα όπως οι Αλεξ Σάντρο και Πάουλο Ντιμπάλα να αναδεικνύονται υπό τις οδηγίες του. Ολοι μιλούν με τα καλύτερα λόγια για τον άνθρωπο που τους έχει δώσει τόσα πολλά. «Ο Αλέγκρι αρχικά ήταν πολύ προσεκτικός μαζί μου, ήξερε ακριβώς τι έκανε», είπε πρόσφατα στη Mediaset Premium ο Ντιμπάλα: «Μου έδωσε αρκετό χρόνο ώστε να καταλάβω και να γνωρίσω καλύτερα το κλαμπ». Ακόμη και πιο μεγάλοι σε ηλικία και... σοφοί παίκτες εξεπλάγησαν με την επίδραση του Αλέγκρι όμως, με τον Πατρίς Εβρά -ο οποίος έχει δουλέψει με τον Αλεξ Φέργκιουσον- να δίνει... πληροφορίες από inside. «Ο Αλέγκρι είναι ένας άνθρωπος που μπορείς εύκολα να τον καταλάβεις αφού δεν του αρέσει να δουλεύει με ηλίθιους», είπε στη Gazzetta dello Sport ο Γάλλος: «Σου δείχνει τον δρόμο και το κατάλαβα πριν την ρεβάνς με την Μπορούσια στο Ντόρτμουντ, όταν μας έδειξε μία μέρα πριν ακριβώς όσα έγιναν μετά στον αγώνα. Ηταν απίστευτο, δεν το είχα ζήσει με κανέναν άλλο προπονητή».

Ο Αλέγκρι έχει ακολουθήσει τον δρόμο του Φέργκιουσον, στο πώς να ξαναφτιάχνεις μια ομάδα συνεχίζοντας να νικάς. Αυτό δεν είναι εύκολο, αντιθέτως, ίσως αξίζει ακόμη μεγαλύτερη αναγνώριση. Οπως το ίδιο ισχύει και για την ένταση και το πάθος που δείχνει, κάτι που πολλοί προσπερνούν αφού ο Αλέγκρι συχνά περιγράφεται ως ένας ευγενικός επαγγελματίας που συχνά δίνει διπλωματικές απαντήσεις σε δύσκολες ερωτήσεις. Παρ' όλα αυτά, το να τον βλέπεις να ωρύεται στον πάγκο ακόμη και κατά των καλύτερων παικτών του για ένα μικρό λάθος, δείχνει ξεκάθαρα την φλογερή επίθυμία του για τελειότητα, η οποία κρύβεται κάτω από την φαινομενική ηρεμία του.

Οποιος έχει κάτσει κοντά στον πάγκο των γηπεδούχων στο Juventus Stadium μπορεί να καταθέσει ότι επί 90 λεπτά ακούει διάφορα... γαλλικά, με την προφορά της Τοσκάνης. Ακόμη και από τους τηλεοπτικούς δέκτες, μπορείς να ακούσεις το «Dai! Dai! Dai!» (πάμε, πάμε, πάμε) πάνω και από τον θόρυβο του πλήθους. Αυτό, όπως και η κατάκτηση τίτλων, είναι χαρακτηριστικό του Αλέγκρι. Και οι οπαδοί της Γιουβέντους εύχονται να συνεχιστούν και τα δύο για τουλάχιστον κάποια χρόνια ακόμη...