Σίρερ: «Έζησα το όνειρο μου, δεν μετανιώνω για τίποτα!»

To γήπεδο της Νιούκαστλ έχει ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα. Είναι ουσιαστικά μέρος του κέντρου της πόλης. Πολύ κοντά με τα πόδια από τον κεντρικό σταθμό και καμάρι για τους απανταχού Τζόρντις, η σύνδεση των οποίων με την ομάδα της πόλης τους είναι μοναδική. Ανηφορίζοντας προς το St James Park και περνώντας το άγαλμα του Σερ Μπόμπι Ρόμπσον μπροστά από το Terrace bar, τον βλέπεις μπροστά σου. Εμβληματικός, με το χέρι σηκωμένο, θυμίζοντας τον all time clasic πανηγυρισμό του, που έγινε εφιάλτης στους αντιπάλους και ενέπνευσε για δέκα χρόνια χιλιάδες συμπολίτες του. Ο Άλαν Σίρερ, άλλωστε, είναι γέννημα-θρέμμα της πόλης και πιστός οπαδός της ομάδας από παιδί, πολύ πριν φορέσει τη φανέλα της.

Ο αγώνας με την Μπέρμιγχαμ Σίτι έχει τελειώσει με τεσσάρα για τους «Magpies» και o εκστασιασμένος κόσμος στέκεται μπροστά από το άγαλμα για να φωτογραφηθεί, παρά το πηχτό σκοτάδι. Πλησιάζει όσο μπορεί, καθώς το μπρούτζινο ομοίωμα περιβάλλεται από κάγκελα, να διαβάσει την επιγραφή, να ταξιδέψει λίγο στα χρόνια της παντοκρατορίας του μεγαλύτερου σκόρερ που γέννησε η Premier League από καταβολής της. «There's only one Alan Shearer», συνεχίζουν να τραγουδούν οι Τζόρντις. Οι γονείς παίρνουν ακόμα στα παιδάκια φανέλες με το όνομά του, τον δείχνουν στην τηλεόραση όταν αναλύει την αγωνιστική στο Match of the Day του BBC και τους εξηγούν ότι κάποτε η ομάδα τους και η Εθνική Αγγλίας είχε στην κορυφή έναν σέντερ φορ παγκόσμιας κλάσης.

Τα νούμερά του προκαλούν ζαλάδα. Ο τελευταίος τέτοιου βεληνεκούς Άγγλος στράικερ, έκανε 559 συμμετοχές με Σαουθάμπτον, Μπλάκμπερν και Νιούκαστλ, σημειώνοντας συνολικά 283 γκολ. Έχουν περάσει δέκα χρόνια από τη μέρα που κρέμασε τα παπούτσια του και η συγκομιδή των 260 γκολ στην Premier League μοιάζει όνειρο απατηλό για τους σύγχρονους ποδοσφαιριστές. O Ρούνεϊ είναι δεύτερος με 194 και από τους υπόλοιπους που συμπληρώνουν την δεκάδα μόνο ο Ντεφό είναι εν ενεργεία. «Είναι ο ήρωας μας, παρότι οι υποχρεώσεις του δεν τον αφήνουν πια να έρχεται τόσο συχνά εδώ», μας λέει η μπαργούμαν στην παμπ «Strawberry», η οποία αποτελεί το σημείο συγκέντρωσης των φανατικών του Τoon Army. Ο Σίρερ έχει και εκεί την τιμητική του. Κορνιζαρισμένες φωτογραφίες του με υπογραφή. Όπως και η φανέλα από το ματς που έγινε προς τιμήν του με την Σέλτικ το 2006. Το δικό του testimonial. Σχεδόν απέναντι από την παμπ και πριν την μπουτίκ, υπήρχε μπαρ που έφερε το όνομα του διεθνούς στράικερ εντός του γηπέδου. Το Alan Shearer's μπαρ ήταν ατραξιόν, συγκέντρωνε πολύ κόσμο τις μέρες των αγώνων. Το 2013 ωστόσο μετονομάστηκε σε σε Nine από τη διοίκηση, προκαλώντας έκρηξη στους οπαδούς. Πλέον είναι ένα μπαρ όπως όλα τα υπόλοιπα.

Σε κάποιο από τα lounge του St James' υπάρχει κορνιζαρισμένη μια παλιά φωτογραφία του γηπέδου και από κάτω τα ρεκόρ θεατών σε κάθε διοργάνωση. Διαβάζουμε, για παράδειγμα, ότι στο πρωτάθλημα το ρεκόρ κρατάει από το 1930/31, καθώς σε ένα ματς με την Τσέλσι συγκεντρώθηκαν 68.386 άτομα. Στην Ευρώπη είναι πιο σύγχρονο, από το 1969/70, με 59.309. Και ανάμεσά τους υπάρχει και το φιλικό για τον Σίρερ, μετά την απόφασή του να κρεμάσει τα παπούτσια του. 52.275 άτομα, μαζί με θρύλους της ομάδας ήταν εκεί για να τον καμαρώσουν για μια τελευταία φορά με τα ασπρόμαυρα. Πάνω από 50.000 για ένα ματς χωρίς βαθμολογική, αλλά με τεράστια συναισθηματική σημασία. Μια κατηγορία μόνος του.

Από τότε άλλαξαν πολλά. Οι «καρακάξες» πέρασαν δύσκολες στιγμές, υποβιβασμούς, εσωστρέφεια. Ο αγαπημένος τους Άλαν προσπάθησε να τους βοηθήσει και από το ρόλο του προπονητή, αλλά δεν τα κατάφερε. Γυρίζοντας στον αγγλικό βορρά όμως δύσκολα θα βρεις κάποιον που να του έχει μείνει η ανάμνηση του Σίρερ ως τεχνικού. Όλοι τους έχουν αποτυπωμένη μια εικόνα. Τη μπάλα στα δίχτυα και το εννιάρι να σηκώνει το χέρι και να πανηγυρίζει. Πριν από λίγες εβδομάδες ο νυν σχολιαστής του BBC πάτησε ξανά χορτάρι για φιλανθρωπικούς σκοπούς και φυσικά βρήκε δίχτυα. Το twitter γέμισε με σχόλια για τον περίφημο πανηγυρισμό του και το πόσο έχει λείψει. Όχι μόνο για τους οπαδούς της Νιούκαστλ, με τη φανέλα της οποίας σημείωσε 206 γκολ από το 1996 που αποκτήθηκε για 15 εκατομμύρια λίρες από την Μπλάκμπερν, αλλά και για όλους τους Άγγλους. Με τα «τρία λιοντάρια» βρήκε δίχτυα 30 φορές σε 63 αναμετρήσεις και φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού.

«Είναι ο υπέρτατος ήρωας για πολλούς από τους οπαδούς εδώ. Ένας φανταστικός παίκτης, που με επαγγελματική προσέγγιση αποφάσισε να παίξει για την ομάδα της πόλης τους παρά για άλλα κλαμπ με μεγάλα ονόματα. Οι φίλαθλοι τον λατρεύουν γι' αυτό και για τη χαρά που έφερε με τα γκολ του. Είμαι μία από αυτούς τους οπαδούς, οπότε ίσως είμαι προκατειλημμένη!», λέει στο ελληνικό FourFourTwo η Σάντι Γούλφσον, καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Northumbria και πιστή οπαδός των Magpies. Ήταν εκείνη που του έδωσε το τιμητικό πτυχίο στο Πανεπιστήμιο, το οποίο θέλησε με αυτόν τον τρόπο να του αποδώσει τα δικά του εύσημα. «Είναι κάτι παραπάνω από θρύλος». είπε ο πρύτανης.

Όταν έχει να κάνει με τη Νιούκαστλ και τον Σίρερ, δεν υπάρχουν ταξικά, εργασιακά και άλλα όρια. Οι Τουν γίνονται ένα, στέκονται στο πλευρό της αγαπημένης τους ομάδας και των παικτών που αποδεδειγμένα δίνουν τα πάντα γι' αυτήν. Και σε έναν τόπο παραδοσιακά κοντά στην εργατική τάξη, με προβλήματα ανεργίας και αίσθηση εγκατάλειψης και απομόνωσης από την κυβέρνηση, η πράξη του Σίρερ να αψηφήσει τις προτάσεις για να συνεχίσει να γράφει ιστορία με την αγαπημένη του ομάδα, ήταν η υπέρτατη πράξη δεσίματος.

O μεγαλύτερος θρύλος της σύγχρονης εποχής της Νιούκαστλ και τελευταίος μεγάλος Άγγλος σέντερ φορ μας άνοιξε την καρδιά του για όλα τα παραπάνω. Ο Άλαν Σίρερ μιλάει αποκλειστικά στο ελληνικό FourFourTwo του gazzetta.gr για το τώρα και το τότε, το επίπεδο του πρωταθλήματος, την Εθνική Αγγλίας και την απόφασή του να κλείσει την πόρτα σε ομάδες όπως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Μίλαν.

To ρεκόρ σου στην Πρέμιερ Λιγκ μοιάζει απλησίαστο μέχρι στιγμής. Πιστεύεις ότι στο κοντινό μέλλον θα υπάρξει κάποιος που θα το περάσει και αν ναι, ποιος;

«Πίστευα ότι ο Γουέιν Ρούνεϊ θα τα κατάφερνε ή θα έφτανε κοντά στο να το κάνει, αλλά αυτό δείχνει να απομακρύνεται όλο και περισσότερο, καθώς πλέον παίζει σε πιο οπισθοχωρημένο ρόλο στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ο Χάρι Κέιν έχει κάνει ένα εκπληκτικό ξεκίνημα στην καριέρα του στην Premier League. Αν αποφύγει τους τραυματισμούς και συνεχίσει την καριέρα του εδώ και δεν δοκιμάσει την τύχη του στο εξωτερικό, νομίζω θα έχει την ευκαιρία. Ο Σέρχιο Αγουέρο επίσης παίζει σε μια δυνατή και πολύ επιθετική ομάδα. Νομίζω όμως ότι η ίδια ερώτηση μπορεί να γίνει και σε εκείνον. Θα μείνει για το υπόλοιπο της καριέρας του στην Premier League;»

Πιστεύεις ότι για τον σύγχρονο επιθετικό, ο οποίος έχει περισσότερες τακτικές ευθύνες και αμυντικούς ρόλους, το γκολ έχει γίνει δυσκολότερο;

«Όχι, νομίζω ότι τα στάνταρ της άμυνας στην Premier League είναι χειρότερα από όταν έπαιζα. Η άμυνα έχει γίνει κάτι σαν ξεχασμένη τέχνη, ήταν διαφορετικός ο τρόπος που αντιμετώπιζαν εμάς. Οπότε στην πραγματικότητα είναι ευκολότερο να σκοράρεις».

Για σένα τι διαχωρίζει τον καλό επιθετικό από τον top class επιθετικό;

«Τα γκολ. Αυτό είναι που κάνει τη διαφορά. Όταν βλέπεις έναν top class επιθετικό, ο οποίος βρίσκεται απέναντι στην αντίπαλη εστία περιμένεις να σκοράρει, δεν ελπίζεις ότι θα το κάνει».

Στην καριέρα σου είχες προτάσεις από συλλόγους όπως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Μίλαν, αλλά επέλεξες να μείνεις στη Νιούκαστλ, παρά την έλλειψη τίτλων. Είναι το συναίσθημα του να γίνεις ο ποδοσφαιρικός ήρωας μιας ολόκληρης πόλης δυνατότερο από τα τρόπαια; Το μετάνιωσες;

«Δεν το μετάνιωσα ποτέ. Για την ακρίβεια, είναι το καλύτερο πράγμα που έκανα ποτέ. Έζησα το όνειρό μου κι αυτό δεν είναι κάτι που μπορούν να το πουν πολλοί. Όταν υπέγραψα για τη Νιούκαστλ, είχε τερματίσει δεύτερη την προηγούμενη σεζόν. Η επιτυχία και τα τρόπαια έδειχναν να βρίσκονται κοντά, οπότε ήθελα να το κάνω να συμβεί για το αγαπημένο κλαμπ της παιδικής μου ηλικίας. Τελικά δεν συνέβη, αλλά δεν μετάνιωσα και ούτε μετανιώνω που προσπάθησα μαζί τους».

Ποια είναι η κορυφαία στιγμή της καριέρας σου και ποιος ο προπονητής που σε επηρέασε περισσότερο;

«Η καλύτερη στιγμή της καριέρας μου ήταν όταν έγινα αρχηγός στην Αγγλία. Ήμουν αρκετά τυχερός για να κρατήσω το περιβραχιόνιο για τέσσερα χρόνια, από το 1996 μέχρι το 2000. Ο Κένι Νταλγκλίς και ο Μπόμπι Ρόμπσον ήταν οι καλύτεροι ποδοσφαιριστές που είχα. Ο Κένι με βοήθησε να εξελιχθώ ως επιθετικός και μαζί του κατακτήσαμε το Πρωτάθλημα στη Μπλάκμπερν. Ο Μπόμπι έπαιξε τεράστιο ρόλο στο να παραμείνω στη Νιούκαστλ, όταν ανέλαβε το σύλλογο».

Σκέφτεσαι να επιστρέψεις ξανά στην προπονητική και αν ναι θα αναλάμβανες και πάλι τη Νιούκαστλ;

«Όχι, δεν περνάει από το μυαλό μου. Είμαι πολύ χαρούμενος με την καριέρα μου στην τηλεόραση και στα Media, οπότε θέλω να το συνεχίσω».

Το επίπεδο στη φετινή Premier League δείχνει υψηλότερο από ποτέ. Τεράστιας κλάσης παίκτες και προπονητές. Ποιος είναι κατά την άποψή σου φαβορί και ποια ομάδα θαυμάζεις περισσότερο;

«Έχρισα τη Μάντσεστερ Σίτι ως φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου στο ξεκίνημα της σεζόν και δεν θα αλλάξω γνώμη από τα τελευταία αρνητικά αποτελέσματα. Δεν μου αρέσουν εκείνοι που αλλάζουν γνώμη μετά από κάθε αγωνιστική, οπότε θα επιμείνω στην αρχική μου πρόβλεψη. Αυτή τη στιγμή η πιο ελκυστική στο μάτι ομάδα είναι η Λίβερπουλ, η οποία μου θυμίζει τη Νιούκαστλ της εποχής μου. Είναι φανταστική όταν βγαίνει μπροστά, αλλά δέχεται υπερβολικά πολλά γκολ».

Ποιος είναι ο πιο δύσκολος αμυντικός που έχεις αντιμετωπίσει ποτέ και ο πιο πλήρης επιθετικός των ημερών μας;

«Ο Τόνι Άνταμς ο πιο δύσκολος αμυντικός. Ήταν πολεμιστής, οργανωτής και ηγέτης. Χαρίσματα που δεν τα βρίσκεις εύκολα. Ο πιο πλήρης επιθετικός αυτή τη στιγμή; Ο Σέρχιο Αγουέρο. Παγκόσμια κλάση».

Θεωρείς το πρωτάθλημα της Λέστερ δυσκολότερο από της Μπλάκμπερν;

«Υπήρχαν ομοιότητες με την ιστορία της Μπλάκμπερν, αλλά εμείς είχαμε ένα επίπεδο οικονομικής στήριξης που η Λέστερ δεν είχε και ο κόσμος ήξερε ότι ερχόμασταν. Εκείνοι έδιναν μάχη για τον υποβιβασμό την προηγούμενη σεζόν, οπότε ως προς αυτό υπάρχει διαφορά».

Υπάρχει χώρος στο αγγλικό ποδόσφαιρο για περισσότερες Λέστερ;

«Δεν περίμενα ότι θα συμβεί με τη Λέστερ και δεν το βλέπω να συμβαίνει ξανά. Πραγματικά, ήταν ένα ποδοσφαιρικό θαύμα!».

Η φήμη του ισπανικού πρωταθλήματος μεγαλώνει συνεχώς λόγω των επιτυχιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Θεωρείς ότι η Premier League είναι το κορυφαίο πρωτάθλημα στην Ευρώπη και γιατί οι αγγλικές ομάδες δεν τα πάνε καλά εκεί;

«Η Premier League είναι το κορυφαίο πρωτάθλημα όσον αφορά τη διασκέδαση, την ατμόσφαιρα, τα γήπεδα, τον ενθουσιασμό, αλλά όχι όσον αφορά το επίπεδο του ποδοσφαίρου. Το ότι ζήσαμε μια ιστορία σαν αυτή της Λέστερ, το ότι οποιαδήποτε μέρα μια ομάδα από τον πάτο του βαθμολογικού πίνακα μπορεί να νικήσει μια ομάδα στην κορυφή της βαθμολογίας, έχει να κάνει με τα πρώτα που ανέφερα. Ωστόσο, η συνολική ποιότητα των κορυφαίων ομάδων στην Ισπανία και τη Γερμανία είναι υψηλότερη από το επίπεδο στην Premier League. Και σε αυτό οφείλεται ότι δεν τα πάμε τόσο καλά στην Ευρώπη, τουλάχιστον τη δεδομένη στιγμή».

Τι λείπει από την Εθνική Αγγλίας; Είναι θέμα προπονητή; Έχει να κάνει με τους συλλόγους που δεν δίνουν ευκαιρίες στους παίκτες;

«Είναι αλήθεια πως έχουμε πολύ λίγους Άγγλους παίκτες που να ξεκινούν και τα πηγαίνουν καλά με τους συλλόγους τους στην Premier League, οπότε η επιλογή σε διεθνές επίπεδο γίνεται από μια πολύ μικρότερη "δεξαμενή". Η εισροή ξένων παικτών στην Premier League έχει σίγουρα υπάρξει ένας παράγοντας, όμως σε τελική ανάλυση εξαρτάται από τους δικούς μας νεαρούς παίκτες να ξεπεράσουν το επίπεδό τους».

Περιμένεις τη Νιούκαστλ να γυρίσει στην Premier League του χρόνου; Για εμάς, που είμαστε επισκέπτες στην πόλη, φαίνεται ότι υπάρχει ένας πολύ ιδιαίτερος δεσμός ανάμεσα στο σύλλογο και την κοινωνία.

«Ναι, πιστεύω ότι θα ανέβει και πάλι στην Premier League. Πρόκειται για μια πόλη που έχει μόνο έναν σύλλογο. Η στήριξη και η βοήθεια του κόσμου είναι εκπληκτική. Διψούν για επιτυχίες εδώ και πάρα πολύ καιρό, ελπίζω ότι δεν χρειάζεται να περιμένουν πολύ περισσότερο. Ο κόσμος στο Νιούκαστλ ζει για το ποδόσφαιρο και την ομάδα τους και λατρεύουν όποιον δίνει τον καλύτερο εαυτό του γι΄ αυτήν!».

Είσαι ένας από τους ανθρώπους του ποδοσφαίρου που συνεισφέρουν στην κοινωνία. Τι ακριβώς είναι το Shearer Foundation και που αποσκοπεί;

«Όταν έπαιξα το αποχαιρετιστήριο ματς με για τη Νιούκαστλ αισθάνθηκα ότι έπρεπε να δώσω πίσω κάτι σε αυτόν τον κόσμο για την απίστευτη υποστήριξή του, οπότε δώρισα 1.6 εκατ. που συγκεντρώθηκε από τα έσοδα σε τοπικά φιλανθρωπικά ιδρύματα. Ένα από αυτά ήταν ένα κέντρο αναπηρίας και έγινε ένας σκοπός που κέρδισε την καρδιά μου. Το ίδρυμά μου δημιουργήθηκε για να στηρίξει ευθέως το κέντρο Άλαν Σίρερ στο Νιούκαστλ. Μια ιδιαίτερα εξειδικευμένη μονάδα παροχής κατοικίας και κοινωνικών παροχών για άτομα με σύνθετη αναπηρία και οξεία αισθητηριακή βλάβη . Χρειάζεται να συγκεντρώνουμε 250.00 λίρες κάθε χρόνο για να διαβεβαιώσουμε ότι μπορούμε να συνεχίσουμε να παρέχουμε δωρεάν δραστηριότητες και επιδοτούμενα προγράμματα για παιδιά και ενήλικες με αναπηρία».