Ολυμπιακός - Άλμπα με σούπερ προσφορά* & Live Streaming* | *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Το χρονικό της αποπομπής του από τον πάγκο των Μπλαουγκράνα ήταν μακροσκελές. Ο Ερνέστο Βαλβέρδε έφτασε κοντά στην έξοδο από την Μπαρτσελόνα και στο παρελθόν, γλίτωσε χάρη στον σεβασμό που απέπνεε και την ρεαλιστική του προσέγγιση, όμως το ποτήρι ξεχείλισε και πλέον ο δρόμος του αποκλίνει από το καταλανικό κλαμπ, μετά το καλοκαίρι του 2017.

Σε αυτά τα δυόμιση χρόνια παρουσίας του στο «Καμπ Νόου», υπάρχουν ουκ ολίγοι λόγοι για να τον εκθειάσεις αλλά και να τον ψέξεις. Το παραδοσιακό μοντέλο της θεαματικής Μπαρτσελόνα έσβησε σταδιακά επί των ημερών του, η ευρωπαϊκή διάκριση δεν ήρθε ποτέ, όμως, στο τέλος της ημέρας η Μπάρτσα ανέκτησε και δεν ξαναέχασε τα εγχώρια σκήπτρα.

Πρόκειται, λοιπόν, για επιτυχημένη ή αποτυχημένη θητεία; Μόνο και μόνο το στατιστικό που τον κατατάσσει 5ο με το μεγαλύτερο ποσοστό νικών στη λίστα προπονητών του κλαμπ, μαρτυρά ότι φάνηκε αντάξιος του βεληνεκούς της γιγαντωμένης Μπαρτσελόνα των δύο τελευταίων δεκαετιών. Ωστόσο, απλά η ισοφάριση της αξίας δεν είναι αρκετή όταν μιλάμε για την Μπλαουγκράνα μεριά της Καταλονίας. Για αυτό και το gazzetta.gr τοποθετεί τον Τσινγκούρι στην ζυγαριά, αποδίδοντας του πέντε συν και πέντε πλην, στον απόηχο της θητείας του.

Για αυτό αποθεώθηκε ο Βαλβέρδε...

- Η εξαιρετική διετία του Μέσι. Υπό τις οδηγίες του, ο Αργεντίνος άσος δεν συνάντησε το παραμικρό πρόβλημα στην λειτουργία του εντός αγωνιστικού χώρου, πιστοποίησε τους φοβερούς αριθμούς του με δύο βραβεία Πιτσίτσι (πρώτου σκόρερ στην La Liga) και μία Χρυσή Μπάλα, συνεχίζοντας την διαρκώς ανιούσα πορεία του παρά τα πρώτα «άντα».

- Στήριξη και σεβασμός των παικτών. Πολλά μπορεί να του καταλογίσει κάποιος, τίποτα όμως για την σχέση συνεργασίας που είχε με τους ποδοσφαιριστές του. Ακόμα και στις τρανταχτές αποτυχίες, δεν σημειώθηκε ποτέ επεισόδιο εντός της ομάδας, είχε τον απόλυτο έλεγχο των αποδυτηρίων και στο πλαίσιο της έντονης κριτικής και της φημολογίας για αποχώρηση του τις τελευταίες μέρες, απολάμβανε της στήριξης των αστεριών του κλαμπ.

- Κυριαρχία εντός συνόρων. Όταν έπιασε δουλειά το καλοκαίρι του 2017, η Μπαρτσελόνα είχε χάσει τα σκήπτρα από την Ρεάλ. Τις επόμενες δύο χρονιές, οι Μπλαουγκράνα κυριάρχησαν ξανά στην La Liga, αφήνοντας μάλιστα τη σεζόν 2018/19 την Βασίλισσα 19 βαθμούς πίσω της. Στο καθαρά μεταξύ τους επίπεδο και τα πάντα σημαντικά Clasico, η Μπάρτσα του Βαλβέρδε πήρε τον «αέρα» της Ρεάλ, με μόλις 2 ήττες σε 9 ματς (4-3-2).

- Η ανάδειξη νέων παικτών από την Μασία. Η Μπαρτσελόνα είχε ανάγκη την εμφάνιση φρέσκων προϊόντων από την ιστορική και καθοριστική Ακαδημία της για την ανδρική ομάδα, και ο Βαλβέρδε έδωσε στο κοινό του «Καμπ Νόου» παίκτες όπως οι Φατί και Πέρεθ, οι οποίοι προωθήθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν τακτικά στη φετινή La Liga.

- Η ισορροπία που προσέφερε μετά την φυγή Νεϊμάρ. Χωρίς τον Βραζιλιάνο αμφιλεγόμενο σταρ, ο Βαλβέρδε μπόρεσε σε χρόνο μηδέν να δημιουργήσει νέα χημεία στην επιθετική τριπλέτα του, με ελαχιστοποίηση των κραδασμών που αναμένοντας από την πώληση-ρεκόρ του Νεϊμάρ για 222 εκατομμύρια ευρώ στην Παρί Σεν Ζερμέν.

... για αυτό απολύθηκε ο Βαλβέρδε

- «Οι νίκες δεν αρκούν». Όπως έλεγε και ο Πεπ Γκουαρδιόλα, οι νίκες δεν είναι αρκετές για την Μπαρτσελόνα και συμπύκνωνε μέσα σε μία δήλωση το πόσο μακριά από ελκυστικό έφτασε να αποκαλείται το ποδόσφαιρο της επί Βαλβέρδε. Νωθρή αμυντικά παρά την πρώτη καλή σεζόν, αδύναμη στη μεσαία γραμμή και με στατικότητα που δεν άρμοζε, μόλις λίγα χρόνια μετά την εποχή Πεπ στον πάγκο της.

- Οι αμφιβολίες του Μπερτομέου. Ο ισχυρός άνδρας της Μπαρτσελόνα ουδέποτε πείστηκε 100% για την ικανότητα του να επιβάλλεται στο σύνολο του και δεν τον υπολόγιζε ως προπονητή-ηγέτη. Εκείνος έφτασε, άλλωστε, να εισηγηθεί και να πραγματώσει την απόλυση του.

- Οι αποκλεισμοί στο Champions League. Για πολλούς, ο διακόπτης της αντίστροφης μέτρησής του, πατήθηκε μετά τον αποκλεισμό από την Λίβερπουλ, που ήρθε έναν χρόνο μετά το πανομοιότυπο κάζο από την Ρόμα και πάλι στα ημιτελικά. Η μενταλιτέ loser που έδειξε η Μπάρτσα παρά τα τεράστια αβαντάζ από τους πρώτους αγώνες έπληξε τόσο το δικό της image, όσο και αυτό του Βάσκου τεχνικού, σε ένα δείγμα ότι το πάθημα δεν έγινε ποτέ μάθημα.

- Κακή διαχείριση ρόστερ. Επέμεινε σε μη λειτουργικές αλχημείες και λύσεις ανάγκης (όπως ο Σέρτζι Ρομπέρτο σε θέση χαφ), πήρε λίγα πράγματα από τις μεταγραφές (Γκριζμάν), ενώ η δεύτερη μεγάλη εξ αυτών, ο Ντε Γιονγκ, δεν έπαιξε ποτέ στον ρόλο δημιουργικού εξαριού, στον οποίον διέπρεψε με τον Άγιαξ.

- Η αυξημένη επίδραση του Μέσι. Ανέκαθεν το στίγμα του κορυφάιου Αργεντίνου ήταν μεγαλύτερο από κάθε συμπαίκτη του, όμως, υπήρχαν περιπττώσεις που όριζε αποκλειστικά τις τύχες της ομάδας ανάλογα με τα κέφια του, χωρίς άξιο συμπαραστάτη. Μόνο που ο Μέσι δεν έπαψε ποτέ να παίζει ως Μέσι, και με Ενρίκε, Μαρτίνο, Βιλανόβα, Γκουαρδιόλα, Ράικαρντ.