Ο όρος «Μεσαίωνας» επινοήθηκε για να στιγματίσει μια χιλιετία πνευματικής καθυστέρησης και κοινωνικής αδικίας, όπως τη θεωρούσαν κάποτε οι ιστορικοί. Η χιλιετία αυτή χωρίζει την κλασική Αρχαιότητα από τη σύγχρονη «φωτισμένη» εποχή, που αρχίζει με την ιταλική Αναγέννηση. Ως πολιτιστικό κίνημα άσκησε έντονη επίδραση στην πνευματική ζωή της Ευρώπης με εφαλτήριο την Φλωρεντία. Η πόλη υπό την ηγεσία της οικογένειας των Μεδίκων και ειδικότερα του Λορέντζο του Μεγαλοπρεπή γνώρισε μια απίστευτη έκρηξη εδραιώνοντας για πάντα την θέση της στην παγκόσμια ιστορία της ανθρωπότητας.

«Ο Μέγας Άρχων του Ουρανού έριξε το βλέμμα του στον κόσμο και βλέποντας τις αυθαίρετες ιδέες του ανθρώπου τόσο μακριά από την αλήθεια όσο το φως από το σκοτάδι αποφάσισε... να στείλει στην Γη μια ιδιοφυΐα στον κάθε τομέα της τέχνης έτσι ώστε οι άνθρωποι να θαυμάζουν την εξαιρετικότητα του βίου και το έργο του ανθρώπου αυτού, που θα μοιάζουν περισσότερο θεϊκά παρά ανθρώπινα», έγραψε ο Ιταλός καλλιτέχνης, αρχιτέκτονας και συγγραφέας Τζόρτζιο Βαζάρι θέλοντας να δώσει μια περιγραφή του όρου Αναγέννηση. Ο διωγμός όμως των Μεδίκων και τα κηρύγματα του Δομινικανού μοναχού Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα συντέλεσαν στην εγκαθίδρυση μιας θεοκρατικής δικτατορίας η οποία ήταν πολέμια της αναγεννησιακής τέχνης και των ανθρώπινων σπουδών.

Η αλήθεια είναι ότι ο ρομαντισμός στο ποδόσφαιρο έχει τελειώσει και ειδικά στην Φλωρεντία τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει τίποτα πια ρομαντικό. Ειδικά η τελευταία τριετία για την Φιορεντίνα είναι βγαλμένη από τις χειρότερες εποχές του Σαβοναρόλα όταν και οι οπαδοί του έκαιγαν καθρέφτες, καλλυντικά, μουσικά όργανα, γυναικεία καπέλα, βιβλία αρχαίων συγγραφέων, πίνακες και γλυπτά τα οποία θεωρούσαν ακατάλληλα στην κεντρική πλατεία της Φλωρεντίας, στην αποκαλούμενη «Πυρά της ματαιοδοξίας». Κάκιστες πορείες και αδιάφορες θέσεις στην τελική βαθμολογία, ανεπαρκέστατο ρόστερ με ποδοσφαιριστές το λιγότερο μέτριους που δεν μπορούν σε κανένα σημείο να κάνουν την διαφορά, προπονητές που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις (Σόουζα, Πιόλι), αλλά κυρίως μια ιδιοκτησία χωρίς καμία φιλοδοξία η οποία δεν δείχνει κανένα σεβασμό τόσο στην ομάδα όσο και στην ίδια την πόλη, είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους «βιόλα»

Ο Παναγιώτης Παλλαντζάς γράφοντας για τον πρόωρο αποκλεισμό της Γιουβέντους έκανε λόγο για το τέλος μιας εποχής και την ανάγκη αλλαγής φιλοσοφίας στους «μπιανκονέρι». Δυστυχώς για την Φιορεντίνα το τέλος εποχής των αδερφών Ντέλα Βάλε έχει έρθει εδώ και καιρό και το έχουν καταλάβει όλοι εκτός από τους ίδιους. Η φετινή σεζόν και η τραγική της πορεία με ορισμένες ντροπιαστικές εμφανίσεις, όπως η εντός έδρας ήττα από την Φροζινόνε, η αδυναμία να κερδίζει γενικώς παιχνίδια (μόλις οκτώ νίκες και 16 ισοπαλίες σε 32 ματς μέχρι στιγμής) και καμία ελπίδα για έξοδο στην Ευρώπη που ήταν ο μεγάλος της στόχος. Για έναν σύλλογο που τα προηγούμενα χρόνια έχανε στην τελευταία φάση την έξοδο στο Champions League από την Μίλαν κι έφτανε μέχρι τα ημιτελικά του Europa League όταν και αποκλείστηκε από την Σεβίλλη, που διεκδικούσε Κύπελλα και μεγάλωνε διαρκώς, τα φετινά ευτράπελα είναι μη αποδεκτά. Και το χειρότερο; Δεν φαίνεται να υπάρχει φως στον ορίζοντα και το έχουν καταλάβει όλοι.

Κι εδώ έρχεται το οξύμωρο που συμβαίνει στην Φιορεντίνα. Οι ιδιοκτήτες του συλλόγου δεν είναι κάποιοι τυχαίοι. Η οικογένεια Ντέλα Βάλε είναι από τις πιο πλούσιες και ισχυρές όχι μόνο στην Ιταλία αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Η προσωπική περιουσία των Ντιέγκο και Αντρέα Ντέλα Βάλε ανερχόταν το 2018 στο 1,8 δις δολάρια σύμφωνα με το γνωστό οικονομικό περιοδικό Forbes έχοντας στην κατοχής τους μεταξύ άλλων την γνωστή εταιρία υποδημάτων Tod's, ενώ κατέχουν ποσοστά σε εταιρίες όπως η Piaggio η RCS MediaGroup S.p.A. (εταιρία κολοσσό πολυμέσων), καθώς και στην Ferrari. Και όμως αυτό που χρεώνουν στα αδέρφια Ντέλα Βάλε στην Φλωρεντία είναι η μηδαμινή επένδυση στην ομάδα σε σχέση με την οικονομική τους κατάσταση αφήνοντας την ομάδα σε έναν αγωνιστικό «Μεσαίωνα», χωρίς να έχουν καταφέρει ποτέ να γίνουν ένα με την ομάδα να γίνουν οπαδοί της και να εκπληρώσουν τα όνειρα των απανταχού φιλάθλων της.

Οι ίδιοι όμως έχουν ξεκαθαρίσει πως η Φιορεντίνα θα ζει από τα έσοδα της και όχι από την τσέπη τους. Και κάπου εδώ ξεκινάει η κόντρα. Το μπάτζετ κάθε χρόνο είναι συγκεκριμένο που στις εποχές αυτές δεν είναι αρκετό να για να ανταγωνιστεί κολοσσούς όπως η Γιουβέντους, η Ρόμα, η Νάπολι, ακόμα και τους δύο κοιμωμένους γίγαντες του Μιλάνου με αποτέλεσμα να υπάρχει ανάγκη για παραχώρηση κάθε χρόνο σχεδόν ενός πρωτοκλασάτου ποδοσφαιριστή. Αν δει κανείς τα προηγούμενα χρόνια τους παίκτες που έχουν αποχωρήσει θα συνειδητοποιήσει ότι η Φιορεντίνα θα μπορούσε αν όχι να διεκδικεί το πρωτάθλημα, τουλάχιστον να αγωνίζεται στο Champions League. Και αυτό ο περήφανος κόσμος της ομάδας δεν μπορεί να του το συγχωρέσει. Τα πανό και τα συνθήματα για αποχώρηση της οικογένειας, του προέδρου Μάριο Κονίνι, αλλά και του τεχνικού διευθυντή Πανταλέο Κορβίνο πλέον είναι συνυφασμένα με την καθημερινότητα ενός αγώνα στο «Αρτέμιο Φράνκι». Ο μόνος που την γλιτώνει και είναι στο απυρόβλητο είναι ο απόλυτος θρύλος της ομάδας, ο σπουδαίος Τζιανκάρλο Αντονιόνι, ο οποίος έχει τον ρόλο του διευθυντή του συλλόγου. Μάλιστα η κόντρα των ultras με τους Ντέλα Βάλε έφτασε στο απροχώρητο και στο τελευταίο ματς με την Μπολόνια όπου μπήκαν αργοπορημένοι στις εξέδρες ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τον τρόπο που διοικούν τον σύλλογο.

Τα όσα άσχημα συμβαίνουν στην Φιορεντίνα, είχαν προκαλέσει την κινητοποίηση ακόμα και του πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας και γνωστού οπαδού των «βιόλα», Ματέο Ρέντσι, ο οποίος προσπάθησε να πείσει Πρίγκιπα του Κατάρ να καταθέσει πρόταση για τις μετοχές, ενώ και πέρυσι η όποια προσπάθεια του πρώην Υπουργού Αθλητισμού – επίσης οπαδού της Φιορεντίνα – Λούκα Λότι να πείσει του Ντέλα Βάλε να αποχωρήσουν έπεσε στο κενό. Οι ίδιοι σε όλα αυτά απαντάνε με σπασμωδικές κινήσεις σε μια προσπάθεια να φανούν αρεστοί στο κοινό της Φλωρεντίας. Μετά τον άκομψο τρόπο με τον οποίο ώθησαν τον Στέφανο Πιόλι σε παραίτηση παρότι αρχικά είχαν αποφασίσει να τον διατηρήσουν μέχρι το τέλος της σεζόν, επανέφεραν στον πάγκο τον τελευταίο πραγματικό πετυχημένο τεχνικό, τον Βιτσέντζο Μοντέλα, ο οποίος επιστρέφει μετά από σχεδόν τέσσερα χρόνια όταν είχε αποχωρήσει το καλοκαίρι του 2015 επειδή είχε ζητήσει το αυτονόητο. Χρήματα για την ενίσχυση της ομάδας με τους Ντέλα Βάλε να τον κατηγορούν πως βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις με την Μίλαν και πως ο λόγος αυτός ήταν ένα πρόσχημα για να αποχωρήσει πιο εύκολα. Η καριέρα του «αεροπλανίνο» μετά την Φιορεντίνα δεν ήταν η ιδεατή αφού με δύο εκκωφαντικές αποτυχίες σε Μίλαν και Σεβίλλη έψαχνε μια ομάδα που θα του έδινε ξανά την ώθηση για να βάλει την καριέρα του ξανά στον ίσιο δρόμο. Και το γνώριμο περιβάλλον του «Αρτέμιο Φράνκι» όπου έχει μόνο συμπάθειες του το προσφέρει, και για τον λόγο αυτό ήταν πιο διαλλακτικός στις επαφές του με τους Ντέλα Βάλε υπογράφοντας μέχρι το 2021, παίρνοντας τις διαβεβαιώσεις πως με την κατάλληλη βοήθεια από την διοίκηση η ομάδα θα επανέλθει στο προ τετραετίας στάτους της.

Ένας κούκος όμως, δεν φέρνει την άνοιξη κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα και στο ματς της προηγούμενης εβδομάδας με την Μπολόνια όπου οι «βιόλα» πάλι δεν κατάφεραν να κερδίσουν φανερώνοντας για άλλη μια φορά τις γνωστές τους αδυναμίες. Με το ματς στο «Juventus Stadium» κόντρα στην πληγωμένη από τον Άγιαξ Γιουβέντους να ακολουθεί, αλλά κυρίως την ρεβάνς του 3-3 με την Αταλάντα στο Μπέργκαμο για τα ημιτελικά του Κυπέλλου, δεν θέλει και πολύ η κατάσταση να φτάσει στο απροχώρητο. Εκτός και αν έρθει η πρόκριση, κάτι που δείχνει πολύ δύσκολο με την αγωνιστική κατάσταση των δύο ομάδων, θα δώσει στον Μοντέλα τον απαιτούμενο χρόνο ώστε να δουλέψει το καλοκαίρι και να δημιουργήσει την ομάδα που ονειρεύεται.

Σε διαφορετική περίπτωση και με δύο ήττες η μετάβαση της Φιορεντίνα από τον Μεσαίωνα σε αυτό που οι ιστορικοί ονόμασαν πρώιμη νεότερη Ευρώπη που έφερε η Αναγέννηση δεν θα γίνει ποτέ και το φάντασμα του Σαβοναρόλα και των οπαδών του δεν αποκλείεται να βγουν ξανά στην Viale Manfredo Fanti.