Η «αμαρτία» να μην γουστάρεις τη Λίβερπουλ

Οταν ένας άντρας, ένας οπαδός, μιλάει για τις ποδοσφαιρικές αμαρτίες του, είναι προφανώς επειδή θέλει να προσθέσει σε αυτές ακόμα μία. Καμία αναζήτηση εξιλέωσης δεν μπορεί να αποζητά ένας φίλος της Εβερτον, που βλέπει αυτή τη Λίβερπουλ να μεταμορφώνεται στην ίσως καλύτερη ομάδα της ιστορίας της (για πιο safe συμπέρασμα: της 30ετίας). Καμία παραδοχή της αμαρτίας δεν μπορεί να εισπράξει άφεση, καθώς οι κακές σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό σε κάθε φοβερή ενέργεια, κάθε δουλεμένα άρρωστο επιθετικό πρέσινγκ και κάθε μεγάλη νίκη. Και μόνο ο φόβος ότι... ΑΥΤΟΙ είναι αήττητοι, παίζουν εκπληκτικά το παιχνίδι και πάνε να το σηκώσουν, κάνει την απογοήτευση ακόμα μεγαλύτερη.

Το ήξερα ότι θα συνέβαινε αυτό. Το ξενέρωμα από την πρόσληψη του Γίργκεν Κλοπ καταγράφηκε στις 9 Οκτωβρίου του 2015, λίγο δηλαδή μετά τις υπογραφές. Και να το που συμβαίνει. «You must change from doubters to believers», είχε ξεστομίσει στη συνέντευξη τύπου της παρουσίασής του ο Γερμανός τεχνικός και να που πλέον μετατρέπεται από προτροπή, σε πραγματικότητα το ότι κατάφερε να πείσει τους απανταχού Reds να ακολουθήσουν το όραμά του. Γιατί πέραν της οποιασδήποτε πλάκας με τα κοντά 30 άτιτλα χρόνια, η ομάδα που έχει φτιάξει, παίζει μπαλάρα τρελή.

Και την προηγούμενη διετία έπαιζε όμορφα με το τόπι. Η διαφορά όμως βρίσκεται στη διαχείριση των πραγμάτων. Την τεράστια εξέλιξη των καταστάσεων, έσπευσε πρόσφατα να την καταγράψει και ερμηνεύσει ακόμα και ένας αντίπαλος: «Είδα τη Λίβερπουλ να είναι τρομερά δυνατή. Σωματικά, ψυχολογικά, εγκεφαλικά. Απίστευτα συγκεντρωμένη, προσηλωμένη, αδιαπέραστη. Σε σχέση με δύο χρόνια πριν, η δουλειά του Κλοπ έχει μεταμορφωθεί σε ένα... βίαιο χτύπημα στον αντίπαλο». Ετσι τα εξήγησε ο Εντι Χάου της Μπόρνμουθ μετά το εις βάρος του πρόσφατο 4-0.

Λίγο αργότερα, ο Κλοπ πρόσθετε με τη σειρά του για τη διαφορά σε σχέση με το προ διετίας 4-3 από την Μπόρνμουθ και ενώ η Λίβερπουλ είχε προηγηθεί 2-0 και 3-2: «Ακόμα τα θυμάμαι και μπορώ να σας περιγράψω όλες τις φάσεις που δεχτήκαμε σε εκείνο το ματς. Σίγουρα δεν μπορώ να πω ότι δεν θα ξανασυμβεί, αλλά πλέον η ομάδα κοντρολάρει με εντελώς διαφορετικό τρόπο αντίστοιχες καταστάσεις. Μέχρι και πέρσι, πετάγαμε, παίζαμε όμορφα, όλα ήταν τέλεια, ώσπου ξαφνικά στο ίδιο παιχνίδι απλά όλα έπαυαν να είναι καλά και ακολουθούσε μία κατρακύλα δίχως φρένο. Τώρα όμως το έχουμε δουλέψει, το ρόστερ είναι πιο ώριμο, πιο έμπειρο, πιο δυνατό και οι προσθήκες ταίριαξαν ιδανικά».

Πόσες και φορές δεν της συνέβη αυτό; Να μην παίρνει «δικά» της παιχνίδια απέναντι στους... μικρούς; Ωσπου τώρα έφτασε στο σημείο να κάνει να φαίνονται πιο... μικροί οι μεγάλοι αντίπαλοί της. Με εξαιρετικό πορτιέρο (άσχετα με την γκάφα του), δυνατή άμυνα, απεξαρτημένη από την επιθετική τριάδα της. Αήττητη σε 18 αγωνιστικές από πέρσι (23 η κορυφαία επίδοσή της ever), με τους περισσότερους βαθμούς που είχε ποτέ στην 17η αγωνιστική και όπου της έχει χρειαστεί και την τύχη με το μέρος της.

Πείτε μου, εσείς-εμείς που δεν γουστάρουμε τη Λίβερπουλ, πώς να μην σιχτιρίζουμε που είμαστε υποχρεωμένοι να παραδεχόμαστε την ανωτερότητά της; Πόσο μάλλον εγώ που στη δουλειά οφείλω να είμαι τίμιος και να μην το δείχνω κιόλας. Τουλάχιστον τα έγραψα εδώ και μου έφυγε το ποδοσφαιρικό βάρος, ελπίζοντας πάντα να το σηκώσει ο Πεπ. Γιατί αν είναι να περιμένω από την Εβερτον...

ΥΓ.: Οσον αφορά πάντως τις λίγο πιο σοβαρές προβλέψεις, στις 21 Ιουλίου είχε γραφτεί το εξής blog, που εξηγούσε γιατί αυτή η Λίβερπουλ θα πήγαινε για πρωτάθλημα!

Follow me: @jorgkeraman