Πριν ένα μήνα σχεδόν, αναρωτιόμασταν αν οι Ιντερ και Νάπολι μπορούν να πιέσουν τη Γιουβέντους στη μάχη του τίτλου. Τότε, Παρτενοπέι και Νερατζούρι ήταν στο -6 ενώ τώρα είναι στο -8 και στο -9 αντίστοιχα. Η απώλεια δύο ή τριών βαθμών μέσα σε ένα μήνα προφανώς δεν μπορεί να θεωρηθεί τραγωδία, αλλά σαν τέτοια μοιάζει όταν αυτός που προπορεύεται νικάει πάντα. Με 37 βαθμούς σε 13 αγωνιστικές οι Μπιανκονέρι έχουν σπάσει κάθε ρεκόρ, έχοντας από την αρχή της σεζόν μόνο μία ισοπαλία και μία ήττα, από Τζένοα και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Στο ένα ήταν αρχηγός ο Μπονούτσι, στο άλλο ο Κριστιάνο πανηγύρισε δείχνοντας για πρώτη φορά στο Τορίνο τους κοιλιακούς... Κάποια πράγματα που είναι εντελώς έξω από τη γιουβεντίνικη λογική, ακόμη και για αυτή την εξωστρεφή Γιουβέντους, τιμωρούνται. Οπως και να έχει, πάντως, αυτά τα αποτελέσματα δεν πλήγωσαν την Κυρία, η οποία καλείται να... αποφασίσει μέχρι τις 29/12 το πώς θα εξελιχθεί η σεζόν.

Η ήττα της Ιντερ από την Αταλάντα, η νίκη της Γιούβε επί της Σπαλ και η ισοπαλία της Νάπολι με την Κιέβο, κατά σειρά, είχαν ως αποτέλεσμα οι Μπιανκονέρι να αυξήσουν τη διαφορά από τους διώκτες και να σπάσουν νέα ρεκόρ. Το ένα αφορά στη δική τους συγκομιδή, το άλλο στη μεγαλύτερη διαφορά που είχε ποτέ (μαζί με το 32-24 της Ρόμα του Καπέλο επί της Γιουβέντους του Αντσελότι το 2000-01) ο 1ος από τον 2ο μετά τις πρώτες 13 αγωνιστικές. Το ωραίο, μάλιστα, είναι ότι οι Τορινέζοι κάνουν συνεχώς ρεκόρ έχοντας στον πάγκο έναν προπονητή που αδιαφορεί για αυτά. «Το μόνο που με νοιάζει είναι στο τέλος της σεζόν να έχουμε ένα βαθμό περισσότερο από τους άλλους», λέει μονότονα ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι κάθε χρόνο. Η μία από τις δύο αγαπημένες ατάκες του. Η άλλη είναι το «ο στόχος μας είναι να είμαστε έτοιμοι από όλες τις απόψεις τον Μάρτιο» και την επανέλαβε ξανά.

Με βάση όσα έχουμε δει τα προηγούμενα χρόνια, μάλλον δεν έχει λόγο κάποιος να αμφιβάλλει ότι έτσι θα γίνει. Απλά, η διαφορά είναι ότι φέτος όλοι στη Γιουβέντους θεωρούν ότι ΠΡΕΠΕΙ να γίνουν έτσι τα πράγματα, άρα περιθώριο λάθους δεν υπάρχει. Κι αφού δεν υπάρχει περιθώριο λάθους, οι Μπιανκονέρι πρέπει να απλοποιήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τα πράγματα και αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούν να χαρίσουν τίποτα στο πρωτάθλημα. Με το πρόγραμμα να λέει Φιορεντίνα (έξω), Ιντερ (μέσα), Τορίνο (έξω), Ρόμα (μέσα), Αταλάντα (έξω) και Σαμπντόρια (μέσα) ως τις 29 Δεκεμβρίου, η πρωταθλήτρια και φαβορί για την κατάκτηση του scudetto καλείται να "αποφασίσει": Θα έχει ή όχι ενδιαφέρον το δεύτερο μισό της σεζόν σε ό,τι αφορά τον τίτλο; Για τους Κάρλο Αντσελότι και Λουτσιάνο Σπαλέτι, ο Δεκέμβριος είναι ο μήνας στον οποίο η Γιουβέντους πρέπει να γίνει πιο... γήινη, πιο ευάλωτη, ο μήνας στον οποίο πρέπει να έχει απώλειες.

Για τον Αλέγκρι, είναι ο μήνας στον οποίο πρέπει να "σκοτώσει" το πρωτάθλημα. «Στις 29 Δεκεμβρίου θα πρέπει να είμαστε στην 1η θέση και με πολλούς βαθμούς διαφορά», είπε ο προπονητής μιλώντας για το σαββατιάτικο ματς στο Artemio Franchi και αυτό σημαίνει ένα πράγμα: Υπογράφει ό,τι χαρτί χρειάζεται για να πάρει η Γιούβε όλα αυτά τα ματς και με 1-0, αδιαφορώντας για την άποψη των άλλων. «Αυτό που λείπει από αυτή την ομάδα για να είναι τέλεια, μήπως είναι το γεγονός ότι δεν καθαρίζει, αν και μπορεί, νωρίτερα τα ματς;», ήταν η ερώτηση προς τον Μαξ, ο οποίος απάντησε έτσι ώστε να επιβεβαιώνει συνεχώς ότι πρώτα και πάνω από όλα είναι πραγματιστής: «Δεν είναι ότι δεν έχουμε κακία, έχουμε την καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος. Δεν έχουμε νικήσει κανένα ματς βέβαια με 4-0, αν αυτό σημαίνει τελειότητα για εσάς, αλλά για μένα δεν υπάρχει τελειότητα και δεν τη θέλω».

Τι θέλει ο Αλέγκρι; Να σταματήσει ξανά η ομάδα να δέχεται γκολ (έχει τρία σερί clean-sheets τώρα σε Ιταλία-Ευρώπη), να γίνει ακόμη πιο γρήγορη στο passing game («είμαστε πιο γρήγοροι από πέρυσι αλλά μπορούμε ακόμη περισσότερο», είπε), να μάθει οριστικά ο Ντιμπάλα να παίζει... παντού σαν συνδετικός κρίκος κέντρου-επίθεσης, να καταλάβει η ομάδα πότε πρέπει να ανεβάζει ρυθμό και πότε να τον παγώνει εντελώς, να μην υπάρξουν άλλοι τραυματισμοί στο κέντρο. Η γραμμή που θεωρείται η πιο αδύναμη από τις τρεις των Μπιανκονέρι, είναι και αυτή που έχει καταπονηθεί περισσότερο από όλες λόγω του ξαφνικού προβλήματος του Τσαν και των συνηθισμένων προβλημάτων του Κεντίρα. Οι απουσίες των δύο Γερμανών ήταν σημαντικές, παρά το γεγονός ότι αυτό δε φάνηκε στα αποτελέσματα. Και δε φάνηκε επειδή ο Ματουιντί -όπως παραδέχθηκε- είναι στην καλύτερη φάση της καριέρας του μετά την κατάκτηση του Μουντιάλ, ο Πιάνιτς -όπως λέει ο Αλέγκρι- έχει γίνει επιτέλους ένας χαφ που ξέρει πάντα τι πάσα χρειάζεται και παράλληλα (ποιος να το 'λεγε;) είναι αυτός που κάνει περισσότερα χιλιόμετρα σε κάθε ματς όπως δείχνουν οι αριθμοί, ο Μπεντανκούρ πατάει όλο και καλύτερα στα πόδια του και δείχνει ότι καλά κάνουν στο Τορίνο και τον πιστεύουν πολύ.

Αυτή η τριάδα το πήρε πάνω της τον τελευταίο 1,5 μήνα και ανταποκρίθηκε, αλλά παράλληλα κουράστηκε κιόλας. Ο allenatore δουλεύει με τον Κουαδράδο για να τον ετοιμάσει για τα χαφ αν χρειαστεί, έχει πει ότι ο Κανσέλο έχει όσα χρειάζονται για να γίνει (και) ένας πολύ καλός μέσος, αποκλείει το ενδεχόμενο ενίσχυσης τον Ιανουάριο («είναι ήδη δύσκολο να κάνω επιλογές σε κάθε ματς, αν έρθουν κι άλλοι θα τρελαθώ») και φαίνεται να καταλήγει στο κατάλληλο σύστημα: 4-3-ελευθερία σε αυτούς μπροστά. «Το θέμα είναι να είμαστε πάντα συμπαγείς και σοβαροί ανασταλτικά, γιατί με τόση ποιότητα μπροστά είναι σίγουρο ότι το γκολ θα έρθει πάντα», είπε ο Τζόρτζιο Κιελίνι μετά τη νίκη επί της Βαλένθια, δίνοντας συνέχεια στην ατάκα του Αλέγκρι για το ποιο θα πρέπει να είναι το σύστημα της Γιουβέντους.

«Ο Αλέγκρι έχει αποδείξει την αξία του και την εξυπνάδα του, ξέρει να διαχειρίζεται τέλεια το ρόστερ του και είναι σωστός όταν λέει ότι οι παίκτες που έχουμε μπροστά πρέπει να έχουν ελευθερία κινήσεων», λέει ο αντιπρόεδρος Πάβελ Νέντβεντ, με αυτή την ελεύθερία προς το παρόν να έχει να κάνει με το γεγονός ότι όλοι κινούνται παντού. Ο αριστερός εξτρέμ Ρονάλντο μπορεί να είναι δεξιά και να σεντράρει για το γκολ στο Μάντσεστερ, ο δεξιός εξτρέμ Κουαδράδο μπορεί να κινείται σαν φορ στο γκολ του Ντιμπάλα στο Old Trafford, ο Αργεντίνος και ο Μάντζουκιτς είναι εντός ή εκτός περιοχής το ίδιο εύκολα, οι Ντάγκλας Κόστα και Μπερναρντέσκι (επιστρέφει έπειτα από 1,5 δύσκολο μήνα λόγω ενοχλήσεων στον αστράγαλο) δεν έχουν σταθερό πεδίο δράσης.

Η σκέψη του Αλέγκρι μπορεί να είναι σωστή, αλλά προφανώς θα γίνουν καλύτερα τα πράγματα για τους Μπιανκονέρι αν αυτός ο "αυτοσχεδιασμός" βγάλει από ένα σημείο κι έπειτα και αυτοματισμούς. Η Γιούβε έχει κάνει το καλύτερο ξεκίνημα που έκανε ποτέ ιταλική ομάδα, χωρίς να έχει βγάλει μάτια ως τώρα, συνολικά, με την απόδοση της. Εχει κάνει πολύ καλά παιχνίδια όταν έπρεπε (Νάπολι, Γιουνάιτεντ, Βαλένθια εκτός), έχει πάρει ματς με τον αυτόματο πιλότο, έχει νικήσει με ατομικές ενέργειες. Είχε, γενικά, καλύτερη εικόνα ως τώρα σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα τα προηγούμενα χρόνια και σίγουρα έχει ακόμη μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, αλλά δεν είναι ακόμη έτοιμη.

Αυτό, κατά τον Αλέγκρι, θα πρέπει να συμβεί τον Μάρτιο και για να αυξήσει τις πιθανότητες για κάτι τέτοιο, δουλεύοντας με απόλυτη ηρεμία και με ένα ξεκάθαρο στόχο στο μυαλό, θα πρέπει ως τις 29/12 να πάει τρένο. Αν το κάνει, αν την ημέρα που ολοκληρώνεται ο πρώτος γύρος η διαφορά από τη 2η θέση παραμένει στο +8 ή έχει αυξηθεί, τότε η υπόθεση-scudetto θα έχει λάβει (υπερβολικά) πρόωρο τέλος. Και θα μπορεί να ελέγξει όπως θέλει το πρόγραμμα της δουλειάς της για το δεύτερο μισό της σεζόν, υπολογίζοντας και το γεγονός ότι ο CR7 παραδοσιακά ξεσαλώνει τότε...