Σάρι, μάθε τους να παίζουν
Κάθε φορά που ο Αουρέλιο Ντε Λαουρέντις δεχόταν μια ερώτηση για την επιλογή του Μαουρίτσιο Σάρι ως διάδοχο του Ράφα Μπενίτεθ και στην επισήμανση για το σωστό της κίνησης του, έχει αναφερθεί κι άλλες φορές, απαντούσε ως εξής: «Είμαι άνθρωπος του κινηματογράφου και ξέρω ότι οι καλύτερες ταινίες γυρίζονται στην επαρχία». Το γεγονός ότι αυτός ο "επαρχιώτης" τρία χρόνια μετά πάει σε μια... Μετρόπολη (έτσι δεν το χαρακτηρίζουν το Λονδίνο;), σημαίνει ότι μάλλον έκανε καλή δουλειά στη Νάπολι, άρα θα έπρεπε να είναι όλοι χαρούμενοι. Κι όμως, ένα θέμα που θα έπρεπε να έχει λήξει από τον Μάιο τράβηξε μέχρι μέσα Ιουλίου, με τον Presidente να φτάνει στο αμήν (και) τον προπονητή που πλησίασε όσο κανείς άλλος στο scudetto. Αυτός είναι ο Ντε Λαουρέντις όμως και δε θα αλλάξει, όπως φαίνεται. Το θέμα είναι ότι τώρα θα δούμε ποιος είναι ο Σάρι και αν είναι διατεθειμένος να αλλάξει...
Ο allenatore είναι τύπος που τραβάει αμέσως την προσοχή όλων στο γήπεδο, απλά και μόνο με τη γόπα που έχει μονίμως στο στόμα. Η αγάπη του για το τσιγάρο έχει αναδειχθεί από πολλούς, αλλά το σημαντικό δεν είναι αυτό. Το σημαντικό είναι ότι ο Σάρι ως τύπος δεν είναι και ο μεγαλύτερος διπλωμάτης του κόσμου, γεγονός που μπορεί να τον βάλει σε μπελά από το πουθενά. Στην Ιταλία ο Μαουρίτσιο άκουσε και διάβασε πολλά επειδή είπε προς τον Ρομπέρτο Μαντσίνι αυτά που ήθελε να πει εκείνη τη στιγμή αδιαφορώντας για τις κάμερες που ήταν εκεί κοντά, έχει πει σε γυναίκα δημοσιογράφο ότι θα της ευχόταν να... περάσει καλά, επειδή ήταν και όμορφη, αλλά δε θα της το ευχηθεί τελικά, σταμάτησε εντελώς τις συνεντεύξεις Τύπου πριν τα ματς, για πολύ καιρό, όταν θεωρούσε ότι ο Τύπος προκαλούσε προβλήματα. Είτε με τις αναλύσεις του, είτε με την πίεση που ασκούσε για επιτυχίες.
Ειδικοί στον αγγλικό Τύπο ή στην αγγλική νοοτροπία γύρω από το πρωτάθλημα τους δεν είμαστε, αλλά μάλλον δε χρειάζεται να είναι κιόλας κάποιος για να υποθέσει ότι μάλλον ο Σάρι δε θα μπορεί να κάνει εκεί τίποτα από αυτά. Ο Μαουρίτσιο που παραδεχόταν ότι του πήρε καιρό για να προσαρμοστεί στο γεγονός ότι ήταν πλέον σε μια "grande piazza" όπως η Νάπολι και όχι σε μια επαρχιακή ομάδα που πάλευε για την παραμονή ή την άνοδο, μάλλον θα το υποστεί ένα αρχικό σοκ στο Λονδίνο, σε μια άλλη χώρα. Μια χώρα και ένα πρωτάθλημα που είναι πιο κυριλέ, πιο politically correct, σε σχέση με την Ιταλία και τη Serie A. Εκεί όπου, παρεμπιπτόντως, ο Σάρι δεν είχε να αντιμετωπίσει τα mind games που λατρεύουν οι προπονητές στην Αγγλία. Αρκετά πιθανό το να πει καμιά χοντράδα έστω στο πλαίσιο χιούμορ, το οποίο όμως διαφέρει από Ιταλία σε Αγγλία...
Αυτό που δε διαφέρει, στο μυαλό του allenatore, είναι ο τρόπος για να φτάσει στην επιτυχία. Ο Σάρι είναι ο προπονητής με τον οποίο η Νάπολι έπαιξε το πιο όμορφο ποδόσφαιρο εδώ και χρόνια, διεκδίκησε πιο σοβαρά από ποτέ στη μετά Μαραντόνα εποχή, ανταποκρίθηκε τέλεια σε μια απώλεια στυλ Ιγουαΐν. Είναι, παράλληλα, ο προπονητής με τον οποίο η Νάπολι παρά τα ρεκόρ της δεν κατέκτησε το scudetto, δεν είχε κάποιο εμφανές ή αποτελεσματικό εναλλακτικό τακτικό πλάνο, δεν κατάφερε να πείσει σε απόλυτο βαθμό ότι απέκτησε τη σωστή νοοτροπία, αφού επέλεξε ουσιαστικά να παρατήσει τις άλλες διοργανώσεις για να επικεντρωθεί στο πρωτάθλημα.
«Σάρι, μάθε τους να παίζουν», έγραψε η Corriere dello Sport μετά την ανακοίνωση της συμφωνίας για να αντικαταστήσει τον Αντόνιο Κόντε. Ο οποίος, μιας και τον αναφέραμε, μάλλον είναι σε δύσκολη θέση αυτή τη στιγμή, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα... Ή μήπως το ίδιο; Ο Κόντε, πρωταθλητής την πρώτη χρονιά και κυπελλούχος τη δεύτερη, απολύθηκε από έναν πρόεδρο που έχει απολύσει όποιον προπονητή της Τσέλσι πήρε πρωτάθλημα ή και Champions League. Ο Ντε Λαουρέντις δεδομένα δεν είναι ο πιο εύκολος άνθρωπος του κόσμου, αλλά πρέπει να είναι πιο λογικός από τον Ρομάν Αμπράμοβιτς. Ή έστω πιο υπομονετικός. Και η υπομονή, θεωρητικά τουλάχιστον γιατί αυτή την εποχή μόνο θεωρητικά μπορείς να μιλήσεις, είναι κάτι που θα χρειαστούν στην Τσέλσι.
Οι Μπλε είναι μια ομάδα που μπαίνει στην κατηγορία αυτών που λέμε "αμυντικών". Πιο πολύ θα προσέξουν την άμυνα τους, παρά θα συγκεντρωθούν στην επίθεση. Και αυτή είναι μια λογική που επικρατεί χρόνια, αφού μετά τον Κάρλο Αντσελότι όσοι πέρασαν και έπιασαν στο Stamford Bridge, το έκαναν με την στάμπα -για εμάς δεν είναι απαραίτητα κακό αλλά αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό- του "αμυντικού". Αν ο Αμπράμοβιτς θέλει να μετατρέψει την Τσέλσι σταδιακά σε μια ομάδα που θα παίζει όμορφο ποδόσφαιρο, έχει προπονητή που μπορεί να το πετύχει. Αν θέλει να δει άμεσα την ομάδα του να παίζει έτσι, in bocca al lupo στον Μαουρίτσιο Σάρι.
Η απόκτηση του Ζορζίνιο ήταν ό,τι έπρεπε για να πατήσει αμέσως πιο σταθερά στο νέο περιβάλλον του ο προπονητής. Αν ακολουθήσουν οι Γκονσάλο Ιγουαΐν και Ντανιέλε Ρουγκάνι, για τους οποίους ο Μπέπε Μαρότα θέλει να πάρει 90-100 εκατ. ευρώ, ο 59χρονος τεχνικός θα μείνει απολύτως ικανοποιημένος από τις κινήσεις της διοίκησης και αυτό σημαίνει ότι θα μείνει απολύτως ικανοποιημένη και η διοίκηση από τον προπονητή στη συνέχεια. Ο Ντε Λαουρέντις, άλλωστε, το έλεγε συνεχώς για το πώς ο Σάρι δεν απαιτούσε να έχει μεγαλύτερο βάρος η φωνή του, σε σχέση με του προέδρου ή του τεχνικού διευθυντή, στα μεταγραφικά, αφού έχει μάθει στα λίγα και δεν αγαπάει το να ζητάει πλέον πολλά. Αρκεί, φυσικά, να γίνονται πράξη όσα του τάζουν ότι θα γίνουν και αν πουληθεί ο Εντέν Αζάρ, θα πρέπει να γίνει κάτι καλό.
Εκτός κι αν ο Σάρι θα πρέπει με το "καλημέρα" στην Αγγλία να βρει τρόπο για να μη φανεί η απώλεια του σταρ της ομάδας, όπως έγινε στη Νάπολι με τον Ιγουαΐν. Υποθέτουμε, όμως, ότι ένας από τους λόγους που αποφάσισε να αφήσει τον ιταλικό νότο, ήταν ότι δεν ήθελε πλέον να φοβάται ότι θα πρέπει να αντιμετωπίζει τέτοιες καταστάσεις...
