Αρσέν Βενγκέρ, η ηθική πυξίδα που χάνει το αγγλικό ποδόσφαιρο

Gazzetta team
Αρσέν Βενγκέρ, η ηθική πυξίδα που χάνει το αγγλικό ποδόσφαιρο

bet365

Ο Alex Hess γράφει για τη σύνεση και τις αρχές του Αλσατού τεχνικού που θα λείψουν πλέον από την Premier League.

Το My Way του Φρανκ Σινάτρα είναι το τραγούδι που όλοι θα ήθελαν να παίξει στην κηδεία τους αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις είναι απλά ανοησία αυτό, αφού σχεδόν όλοι μας έχουμε ζήσει με συμβιβασμούς, παραχωρήσεις και εκκρεμότητες. Για τον Αρσέν Βενγκέρ, όμως, θα ήταν πραγματικά η τέλεια επιλογή, αν και στην περίπτωση του το τραγούδι θα ήταν περισσότερο μια... ευγενική τραγωδία και λιγότερο ένας τζαζ θρίαμβος.

Για να αποκτήσετε την πιο ξεκάθαρη εικόνα του τι αντιπροσωπεύει στο αγγλικό ποδόσφαιρο ο Βενγκέρ, θα πρέπει να τον συγκρίνετε με τους δύο μεγαλύτερους αντιπάλους του. Ενώ ο Αλεξ Φέργκιουσον ήταν αφοσιωμένος σε τίποτα λιγότερο από τη νίκη -αλλάζοντας βοηθούς, μεταγραφική πολιτική και τρόπο παιχνιδιού ανάλογα με τις απαιτήσεις των ημερών- ο Βενγκέρ ήταν το ίδιο αφοσιωμένος στο να κρατήσει τις αξίες του, ανεξάρτητα από την επίδραση που θα είχε αυτό στη συλλογή τίτλων.

Και ενώ ο Ζοσέ Μουρίνιο είναι η ενσάρκωση του top-level ποοσφαίρου σήμερα, ένας προπονητής που δε δεσμεύεται και αλλάζει μεγάλη ομάδα κάθε λίγα χρόνια ανοίγοντας τα πορτοφόλια των εργοδοτών του και κατακτώντας τρόπαια, ο Βενγκέρ ενσαρκώνει τη σύνεση, την αφοσίωση στο κλαμπ, το πλάνο πολλών ετών.

Είτε από επιλογή είτε επειδή έτυχε, ο Βενγκέρ, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, ήταν ό,τι πιο κοντινό σε "ηθική πυξίδα" είχε η Premier League. Και δεν πρέπει να υπερτονίσουμε το πόσο ευπρόσδεκτο ήταν αυτό, ούτε το τι απώλεια θα είναι. Σε ένα ποδόσφαιρο όλο και περισσότερο γεμάτο με φιγούρες σαν τον Gordon Gekko, ο Βενγκέρ ποτέ δε σταμάτησε να... κηρύττει πόσο κακή είναι η απληστία.

«Είναι ικανοποίηση για ένα κλαμπ να ζει με τα έσοδα του», είπε το 2009 προκαλώντας, ακούσια ή και όχι, τους πλούσιους λόγω πετρελαίου ή αερίου που έμπαιναν στο ποδόσφαιρο. «Αν δεν υπάρχει ισορροπία ανάμεσα σε έσοδα και έξοδα πτωχεύεις και πεθαίνεις». Δεν ήταν ατάκα που θα τη δεις στα pre-match βίντεο του Sky αλλά ήταν ένα ευπρόσδεκτο αντίδοτο -στην εποχή του Μίνο Ραϊόλα ή του Τζιμ Γουάιτ- στο φετίχ του να ξοδεύεις όλο και περισσότερα στο ποδόσφαιρο.

Αυτή η επιμονή του Βενγκέρ στην ηθική πλευρά σε ό,τι αφορά τα λεφτά και το ποδόσφαιρο, εν μέρει υπήρχε επειδή ήταν και ο μοναδικός θρίαμβος που μπορούσε να πετύχει. Ο Γάλλος (και η διοίκηση του) έκανε την καθοριστική κίνηση στην καριέρα του, το να αλλάξει γήπεδο η Αρσεναλ δηλαδή, σε έναν κόσμο που κινείται από τα πετροδολάρια και όταν αυτή η κίνηση της Αρσεναλ άρχισε να αποδίδει καρπούς, αυτοί τελικά ήταν ανεπαρκείς. Τα έσοδα από τα εισιτήρια των ημέρα των αγώνων είναι... ψιλά μπροστά στα λεφτά που μπαίνουν πλέον στο ποδόσφαιρο μέσω πετρελαίου, αερίου κλπ.

Ανήμπορος, επομένως, να ανταγωνιστεί τους σούπερ-πλούσιους του ποδοσφαίρου, ο Βενγκέρ πλάσαρε τον εαυτό του σαν το προπύργιο της οικονομικής ηθικής, μια μοναχική φωνή οικονομικής επαγρύπνησης (και συχνά σε σημείο αυτοσαρκασμού). Υπό αυτή την έννοια, ο ρόλος του σαν ηθικός φύλακας της Premier League ήρθε περισσότερο κατά τύχη παρά επειδή ήταν σχεδιασμένο. Για να σώσει την εικόνα του, έσωζε χρήματα. Κήρυττε αυτό που ουσιαστικά ήταν αναγκασμένος να κάνει.

Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι οι αξίες στις οποίες πίστευε, ήταν απολύτως σωστές. Για να το αποδείξουμε αυτό, πρέπει να δούμε τι συνέβαινε στον κόσμο εκτός ποδοσφαίρου. Δύο εβδομάδες μετά την αγορά της Μάντσεστερ Σίτι από τον σεΐχη Μανσούρ το 2008, κίνηση που θα επηρέαζε με άσχημο τρόπο την Αρσεναλ τα επόμενα χρόνια, ο Γκόρντον Μπράουν άναβε το πράσινο φως για τη διάσωση των βρετανικών τραπεζών με 50 δισ. λίρες.

Αν υπάρχει κάτι που πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλους μετά την βάρβαρη πολιτική λιτότητας των πολιτικών, είναι ότι οι απερίσκεπτες δαπάνες από αυτούς στους οποίους εμπιστεύονται κάποιοι τα χρήματα τους, δεν είναι μόνο χυδαίο, είναι και πολύ κακό. Ο Βενγκέρ δε θα μπορούσε να επιλέξει καλύτερη περίοδο στην ιστορία για να προωθήσει την ιδέα ότι οι οικονομικές πρακτικές έχουν μια εγγενή ηθική διάσταση.

Αν τα παράπονα του για το "οικονομικό ντόπινγκ" που γίνεται σε άλλα κλαμπ πρέπει να αναλυθούν, θα δούμε ότι πρόκειται για μια σπάνια στιγμή σοβαρής σκέψης σε ένα άθλημα που είναι μεθυσμένο από τα λεφτά και του οποίου η σύνδεση πλέον με την κανονική ζωή γίνεται όλο και μικρότερη κάθε χρόνο. «Είναι μια πληθωριστική τάση σε έναν αποπληθωριστικό κόσμο», είπε για τη μεταγραφική λογική, όταν η Μάντσεστερ Σίτι προσπάθησε να αποκτήσει τον Κακά με 100 εκατ. λίρες... «Ζούμε στον πραγματικό κόσμο. Η Σίτι ζει σε ένα διαφορετικό κόσμο... Αυτή τη στιγμή η Αγγλία χάνει 3.000 δουλειές κάθε μέρα».

Κανείς δεν απολάμβανε, ασφαλώς, τέτοιας ασφάλειας στη δουειά όπως ο Βενγκέρ, αν και είναι αμφίβολο το κατά πόσο αυτό ήταν πραγματική ευλογία σε αυτά τα τελευταία χρόνια που είχαν διαμαρτυρίες και αναταραχή. Αλλά ενώ οι μεταγραφές των Οζίλ-Σάντσες έδειχναν να σηματοδοτούν την έναρξη μιας εποχής με περισσότερες δαπάνες, αυτοί που πιστεύουν ότι ο Βενγκέρ εγκατέλειψε τις αρχές του θα πρέπει να ρίξουν μια ματιά στο αποθεματικό των 226 εκατ. λιρών στο οποίο έφτασε το κλαμπ μεταξύ του 2007 και του 2016.

Οι οπαδοί της Αρσεναλ, οι οποίοι πλήρωναν και πληρώνουν, είχαν δίκιο να διαμαρτύρονται για τη μετριότητα της ομάδας του την ίδια περίοδο, το «spend, spend, spend» που φώναζαν στο βόρειο Λονδίνο είχε βάση, αλλά να μην είμαστε και υπερβολικοί. Το γεγονός ότι ο Βενγκέρ έβαλε τις αρχές του πάνω από τις επιτυχίες του κλαμπ, άρα πάνω και από τη δική του φήμη, απλά ενδυναμώει τη σκέψη ότι όλο αυτό ήταν πάνω από την Αρσεναλ, ότι ήθελε να τονίσει κάποια πράγματα για το ποδόσφαιρο γενικά. Και η έλειψη τίτλων, η οποία τόσο πολύ πονούσε τους οπαδούς, δεν έβλαψε την ηθική του στάση. Κανείς δε θέλει να ακούσει κήρυγμα από τον τύπο που μόλις κατέκτησε τα πάντα, απλά ρωτήστε τον Πεπ Γκουαρντιόλα. Ο ευγενής ηττημένος όμως, από την άλλη πλευρά, φέρει μια αξιοπιστία.

«Τις ηθικές αρχές που έμαθα στη ζωή μου, τις έμαθα μέσω του ποδοσφαίρου», είπε κάποτε. «Εχουμε έναν εκπαιδευτικό σκοπό, το να δίνουμε πίσω στους οπαδούς ώστε να μπορούν να μάθουν ηθικές αρχές από το παιχνίδι μας και το πώς συμπεριφερόμαστε».

Το αν αυτός ο σκοπός επιτεύχθηκε ή όχι είναι θέμα για συζήτηση μια άλλη φορά, αλλά ο Βενγκέρ είναι ένας από τους πολύ λίγους προπονητές, ίσως ο μόνος, που θα μπορούσε να πει αυτά τα λόγια χωρίς να είναι υποκριτής. Η Αρσεναλ σίγουρα θα χάσει κάτι ξεχωριστό όταν φύγει ο Γάλλος, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα νικάει πιο συχνά. Και η Premier League, η γη του άπειρου πλούτου, θα είναι ξαφνική πολύ φτωχότερη...

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

 

Τελευταία Νέα