Από την κλήρωση κιόλας της 11ης Δεκεμβρίου 2017, το πιο «καυτό» ζευγάρι της φάσης των 16 ήταν το Ρεάλ-Παρί. Άπαντες είχαν εστιάσει στην κόντρα Ρονάλντο-Νεϊμάρ, όμως μετά το πέρας των δύο αναμετρήσεων, δεν μπορεί κανείς να πει ότι ο Πορτογάλος (πέτυχε συνολικά τρία γκολ) επικράτησε του Βραζιλιάνου (απουσίασε από τη ρεβάνς), αλλά ότι ο Ζιντάν νίκησε τον Έμερι. Ή ότι ο Έμερι έχασε από τον Ζιντάν. Ο καθένας διαλέγει και παίρνει.

Και εξηγούμαστε. Στο πρώτο παιχνίδι, στο Σαντιάγο Μπερναμπέου, η Παρί Σεν Ζερμέν ήταν σαφώς ανώτερη από την Ρεάλ Μαδρίτης στο πρώτο μισό του αγώνα. Μπορεί να ισοφαρίστηκε στο φινάλε του πρώτου ημιχρόνου, όμως η εικόνα της ήταν πολύ καλύτερη από εκείνη των γηπεδούχων. Το παιχνίδι είχε έρθει στα μέτρα των Παριζιάνων, ώσπου ξαφνικά στα μέσα της επανάληψης ο Ουνάι Έμερι αποφασίζει να βγάλει από το παιχνίδι τον Καβάνι. Ο Ουρουγουανός μπορεί να μην ήταν... ο γνωστός Καβάνι, όμως και μόνο η παρουσία του στην κορυφή της επίθεσης, προκαλούσε ανησυχία στο κέντρο της άμυνας της «βασίλισσας». Η κίνηση αυτή από τον πάγκο έδειξε φόβο και προσπάθεια διαφύλαξης του σκορ. Η Ρεάλ μυρίστηκε το… αίμα, βγήκε μπροστά και το 1-1 έγινε 3-1.

Το συγκεκριμένο σκορ αποδείχθηκε... βουνό στον επαναληπτικό για τους Παριζιάνους, που όχι μόνο δεν είχαν τον Νεϊμάρ στη διάθεσή τους, αλλά είχαν να αντιμετωπίσουν και έναν προπονητή, που έχει αποδειχθεί «μανούλα» στα νοκ άουτ παιχνίδια. Οι απόψεις για την προπονητική του ικανότητα διίστανται, όμως κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως ο Ζινεντίν Ζιντάν ξέρει να στήνει ιδανικά την ομάδα του, κάθε φορά που κρίνεται μία πρόκριση ή ένα τρόπαιο. Τι κι αν στην αρχική ενδεκάδα δε βρίσκονταν τα βασικά γρανάζια του άξονα (Κροος, Μόντριτς), ο Κόβασιτς έγινε ιδανικός παρτενέρ του Κασεμίρο και η Ρεάλ πήρε... σβηστά την πρόκριση, νικώντας πολύ πιο εύκολα απ’ ότι στο πρώτο παιχνίδι, στο γήπεδό της.

Ένας ακόμη άνθρωπος που θεωρείτο μέχρι πρότινος εξπέρ στα νοκ άουτ παιχνίδια, φαίνεται πως χάνει την αίγλη του. Ο Special One παύει σιγά σιγά να είναι τόσο... Special. Δεν είναι τόσο ο αποκλεισμός ως αποτέλεσμα και μόνο, αλλά η γενική εικόνα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στα δύο παιχνίδια με την Σεβίλλη. Από τη μία πλευρά, μια ομάδα που έχει ξοδέψει πακτωλό χρημάτων για να επιστρέψει στην κορυφή και από την άλλη, μια ομάδα που φέτος έχει καταφέρει να δεχθεί πέντε τέρματα από Σπαρτάκ Μόσχας, Εϊμπάρ και Μπέτις. Κι όμως, οι Ανδαλουσιανοί δέχθηκαν πίεση από την Γιουνάιτεντ, μόνο στο τελευταίο δεκάλεπτο στο Ολντ Τράφορντ, όταν το σκορ ήταν ήδη 0-2 και η πρόκριση σχεδόν είχε κριθεί. Και όλα αυτά, καθαρά από επιλογή του Ζοσέ Μουρίνιο, ο οποίος αν και έχει παικταράδες μεσοεπιθετικά, επιλέγει να τους «καίει», κοιτάζοντας μόνο το μηδέν στην άμυνα. Γιατί, όπως είπε και ο Φρανκ Ντε Μπουρ, δε γίνεται ένας προπονητής να ξοδεύει τόσα χρήματα για μεταγραφές και οι ομάδες του να προσφέρουν τέτοιο θέαμα. Και σίγουρα, όταν μετά από κάθε στραβό αποτέλεσμα, η κάμερα δείχνει τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον στα επίσημα του γηπέδου, τότε ο Ζοσέ ολοένα και θα πέφτει στα μάτια των φίλων της Γιουνάιτεντ.

Από την άλλη το αντίθετο συμβαίνει με τον Ερνέστο Βαλβέρδε και τους φίλους της Μπαρτσελόνα, καθώς η σχέση τους έχει... ανοδική πορεία. Άφησα για το τέλος τον Ισπανό τεχνικό, όχι μόνο γιατί ήταν τελευταίο χρονικά το παιχνίδι της Μπαρτσελόνα με την Τσέλσι, αλλά γιατί ό,τι και να πούμε όλοι εμείς οι απ’ έξω (σε κάποιους αρέσει η φετινή αποτελεσματικότητα της ομάδας, σε άλλους δεν αρέσει το όχι τόσο θεαματικό ποδόσφαιρο που προσφέρει) ο κόσμος ήταν αυτός που... μίλησε. Η ιαχή «Ερνέστο Βαλβέρδε» για πρώτη φορά από το κοινό του Καμπ Νου τα λέει όλα για την προσφορά του στη φετινή Μπαρτσελόνα...