Δεν υπάρχει copyright στις ιδέες στο ποδόσφαιρο, πράγμα που σημαίνει ότι η Αγγλία μπορεί να ανθίσει υπό τον Γκάρεθ Σάουθγκεϊ. Για παράδειγμα, ας κοιτάξει την Γερμανία. Η αίσθηση της τακτικής που υπάρχει στους συλλόγους σπάνια έχει εμφανιστεί σε εθνικές ομάδες. Τόσο δύσκολο είναι για τους ομοσπονδιακούς προπονητές το να το πετύχουν, ώστε οι περισσότεροι να μην προσπαθούν καν. Και δεν θα έπρεπε να προσπαθούν: Από το να κάνεις κάτι καινοτόμο, η τάση πλέον είναι το να αντιγράφεις.

Ειδικά τα τελευταία χρόνια, οι νικητές προπονητές κατάφεραν να εμφυτεύσουν πολλά από τα στοιχεία των δυνατότερων ομάδων των χωρών τους στις εθνικές ομάδες. Χρησιμοποιώντας τους ίδιους παίκτες και αντιγράφοντας ακόμη και την τακτική ή τα συστήματα τους, κατάφεραν να ξεπεράσουν το μεγαλύτερο πρόβλημα που υπάρχει σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Το κλειδί για τον Σάουθγκεϊτ δεν είναι επομένως το να δημιουργήσει κάτι νέο, αλλά το να κάνει copy-paste.

Το μεγάλο θέμα, φυσικά, είναι ο χρόνος. Οι προπονητές εθνικών ομάδων δεν έχουν όσο θέλουν για να δουλέψουν με τους παίκτες τους και όταν το κάνουν, αυτοί είναι κουρασμένοι από το βαρύ πρόγραμμα με τα σερί ματς. Είναι τόσο λίγος ο χρόνος στα προπονητικά κέντρα, ώστε το θέμα να μην είναι κυρίως θέμα προπονητικής αλλά ψυχολογίας και διαχείρισης. Δεν υπάρχει καμία έκπληξη, επομένως, για το γεγονός ότι το ποδόσφαιρο εθνικών ομάδων έχει μείνει τόσο πίσω από το ποδόσφαιρο συλλόγων.

Αν οι παίκτες μερικές φορές μοιάζουν σαν ένα τσούρμο άγνωστοι που μαζεύτηκαν για να παίξουν, είναι επειδή... αυτό είναι. Δεν έχουν τον χρόνο για να αποκτήσουν το δέσιμο και τις συνήθειες που έχουν οι σύλλογοι. Αν ο Πεπ Γκουαρντιόλα χρειάστηκε ένα χρόνο για να περάσει το στυλ του στη Μάντσεστερ Σίτι, φανταστείτε τις πιθανότητες ενός προπονητή που βλέπει τους παίκτες του κάθε... κάτι μήνες. Ποια είναι, άρα, η λύση; Το να κάνεις αυτά που ήδη κάνουν. Να κλέψεις τις καλύτερες ιδέες από αυτά που κάνουν οι σύλλογοι με τους ίδιους παίκτες.

Αυτή η πνευματική κλοπή έχει ως αποτέλεσμα να έχουμε δει κατά καιρούς κάποιες αξέχαστες ομάδες. Στο Μουντιάλ του 1974 η Ολλανδία βασίστηκε στο Total Football, την φιλοσοφία και τους παίκτες εκείνου του σπουδαίου Αγιαξ, έχοντας και κάποιους της Φέγενορντ, η Ιταλία κατέκτησε το Μουντιάλ 1982 έχοντας ως πυρήνα τους σταρ της Γιουβέντους, στον τελικό του Euro 1988 η Σοβιετική Ενωση είχε οκτώ παίκτες της Ντιναμό Κιέβου.

Σε πολλές χώρες αυτό έγινε πολύ σημαντικό στη συνέχεια... Με τον πλούσιο να γίνεται πλουσιότερος, τα καλύτερα ταλέντα κατέληξαν στις μεγαλύτερες ομάδες. Και όσο περισσότερο παίζουν μαζί οι παίκτες, τόσο περισσότερα στοιχεία μπορούν να μεταφερθούν και στην εθνική ομάδα. Αυτό έγινε ακόμη πιο προφανές στα τελευταία δύο Μουντιάλ. Στη Ν. Αφρική το 2010, ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε έχτισε πάνω στον θρύλο του Λουίς Αραγονές βασιζομενος στην Μπαρτσελόνα που είχε κατακτήσει δύο σερί πρωταθλήματα.

Ο Ντελ Μπόσκε δεν χρησιμοποίησε απλά τους παίκτες της, αλλά αντέγραψε ακριβώς το στυλ της - έξι παίκτες της Μπάρτσα ήταν στην 11άδα του τελικού, όπου η Ισπανία νίκησε. «Η Μπαρτσελόνα κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο. Απλά φορούσε τις λάθος φανέλες», είπε ο τότε πρόεδρος της, Ζοάν Λαπόρτα. Δανειζόμενος από το πρωτάθλημα, ο Ντελ Μπόσκε χρησιμοποίησε τις τακτικές αρχές που είχε εμφυσήσει επί δύο χρόνια ο Γκουαρντιόλα στους παίκτες της Μπαρτσελόνα. Το ίδιο έγινε και στο Euro 2012, όπου πέντε παίκτες των Μπλαουγκράνα άρχισαν στον τελικό. Τότε, μάλιστα, ο Ντελ Μπόσκε υιοθέτησε και τον false nine ρόλο που είχε δώσει ο Πεπ στον Μέσι, χρησιμοποιώντας τον Φάμπρεγας. «Ο Πεπ είναι μια σημαντική μορφή που έχει δώσει τόσα πολλά στο ποδόσφαιρο μας», είπε την ίδια χρονιά ο Ντελ Μπόσκε.

Δύο χρόνια μετά, η Γερμανία πέτυχε έναν παρόμοιο θρίαμβο. Οχι μόνο έχτισαν την ομάδα τους γύρω από την Μπάγερν Μονάχου, αλλά χρησιμοποίησαν και συγκεκριμένες τακτικές. Οταν ο Λουίς Φαν Χάαλ ανέλαβε την Μπάγερν το 2009, οι Βαυαροί άρχισαν να βασίζονται περισσότερο στην κατοχή μπάλας. Αυτό συνεχίστηκε υπό τον Γιουπ Χάινκες, μέχρι να αναλάβει να το πάει σε άλλο επίπεδο ο Γκουαρντιόλα από το 2013 ως το 2016. Σε όλη αυτή την πορεία, ο Γιοακίμ Λεβ έχτισε την εθνική του ομάδα σε παρόμοια γραμμή.

Βασικά, η Γερμανία πλέον έχει περισσότερη κατοχή από την Ισπανία. Από το Μουντιάλ 2010, όπου εντυπωσίασαν ως μια ομάδα αντεπιθέσεων, τα Πάντσερ έχουν ανεβάσει το ποσοστό κατοχής στο Euro 2012 (56,9%), Μουντιάλ 2014 (57,7%) και Euro 2016 (63%). Στη Βραζιλία το 2014, ο Λεβ αντέγραψε και συγκεκριμένες ιδέες. Οπως ο Γκουαρντιόλα, έτσι κι αυτός μετακίνησε τον Φίλιπ Λαμ στο κέντρο. Από την στιγμή που ο Νόιερ είχε μετατραπεί σε λίμπερο-τερματοφύλακα για την Μπάγερν, έγινε το ίδιο και για την Γερμανία. «Οι ιδέες του Γκουαρντιόλα είναι ανώτερες», είπε ο Λεβ.

Αυτές οι ιστορίες επιτυχιών ουσιαστικά δείχνουν τον δρόμο και στον Σάουθγκεϊτ. Η Premier League, σε αντίθεση με La Liga και Bundesiga, δεν έχει μία τόσο ξεκάθαρη ιεραρχία σε ό,τι αφορά τη δυναμικότητα των ομάδων, πράγμα που σημαίνει ότι οι παίκτες της είναι διάσπαρτοι σε μεγαλύτερο αριθμό ομάδων, αλλά και πάλι έχει πολλές ιδέες προς κλοπή. Κάποιοι έχουν ήδη σημειώσει ότι ο Σάουθγκεϊτ έχει γυρίσει σε άμυνα τριών, το αμυντικό σύστημα που έχει επικρατήσει μεταξύ των καλύτερων αγγλικών ομάδων. Η σταθερή χρήση του από Τότεναμ, Μάντσεστερ Σίτι, Τσέλσι και Αρσεναλ έχει ως αποτέλεσμα να είναι γνώριμο στους περισσότερους Αγγλους αμυντικούς, κάτι που θα πρέπει να γίνει και στην εθνική ομάδα.

Είναι απολύτως σωστό. Οσο περισσότερες τέτοιες ιδέες μπορεί να υιοθετήσει η Αγγλία, τόσο πιο αυτοματοποιημένες θα γίνουν οι κινήσεις της. Πριν ένα μήνα ο Σάουθγκεϊτ ανακοίνωσε ότι η Αγγλία θα χρησιμοποιεί τρεις πίσω. «Εχεις τόσο λίγο χρόνο να δουλέψεις με τους παίκτες», είπε, «ώστε όσο περισσότερη σαφήνεια έχουν υπό πίεση, τόσο πιο πιθανό είναι ότι θα ξέρουν τι να κάνουν».

Ακόμη μία εξέλιξη είναι ότι περισσότερες από τις καλύτερες ομάδες της Αγγλίας παίζουν πλέον από πίσω. Αυτό είναι επίσης κάτι που θέλει να αντιγράψει ο Σάουθγκεϊτ, σε σημείο που άφησε εκτός τον Κρις Σμόλινγκ από το τελευταίο ματς λόγω της περιορισμένης ικανότητας του με την μπάλα. «Θέλουμε να παίξουμε με ένα συγκεκριμένο τρόπο», εξήγησε ο Σάουθγκεϊτ. Αυτός δείχνει να είναι ο σωστός δρόμος για τον προπονητή της Αγγλίας και θα ήταν σίγουρα ανόητο το να αγνοήσει τα αποτελέσματα δουλειάς που έχουν αφήσει μυαλά όπως οι Γκουαρντιόλα, Μαουρίσιο Ποκετίνο και Αντόνιο Κόντε.

Ο Σάουθγκεϊτ μπορεί να μην πάρει πολλούς πόντους σε ό,τι αφορά την αυθεντικότητα αλλά, με δεδομένες τις πρόσφατες επιδόσεις της Αγγλίας στα Μουντιάλ, αυτό θα έπρεπε να είναι το τελευταίο που θα τον ανησυχεί.