Λοράν Μπλαν
Το 1996 ο αείμνηστος Γιόχαν Κρόιφ τον πήρε στο Καμπ Νου, όμως το ξαφνικό διαζύγιο με τον Ολλανδό τεχνικό επηρέασε πολύ τον Λοράν Μπλαν, ο οποίος είχε μια μέτρια σεζόν με την Μπαρτσελόνα. Το επόμενο καλοκαίρι αποχώρησε από τους «μπλαουγκράνα» για να επιστρέψει στην πατρίδα του και το 1999 πήρε μεταγραφή για την Ίντερ. Ο Γάλλος αμυντικός ήταν μέλος της σπουδαίας ομάδας των Ρονάλντο, Βιέρι, Ζανέτι, Ζαμοράνο και Γεωργάτου, με τον ίδιο να έχει καθοριστική συμβολή στα δύο χρόνια που αγωνίστηκε στο Μιλάνο. Μάλιστα, το 2000 αναδείχθηκε ποδοσφαιριστής της χρονιάς για τους «νερατζούρι».

Λουίς Φίγκο
Το 1995 βρέθηκε μία ανάσα τόσο από τη Γιουβέντους, όσο και από την Πάρμα (είχε υπογράψει και στις δύο και τιμωρήθηκε), όμως τελικά η Σπόρτινγκ τον παραχώρησε στην Μπαρτσελόνα. Αρχικά, υπήρξε συμπαίκτης με Ρονάλντο και στη συνέχεια με Ριβάλντο-Κλάιφερτ, με τον Πορτογάλο να κατακτά τη Χρυσή Μπάλα το 2000, χρονιά που έφυγε από την Μπαρτσελόνα και πήγε στη Ρεάλ Μαδρίτης. Μετά από πέντε χρόνια στο Μπερναμπέου, ο Φίγκο τελικά κατάφερε να αγωνιστεί στο ιταλικό πρωτάθλημα, έπειτα από το «φιάσκο» του 1995. Το καλοκαίρι του 2005, φόρεσε τη φανέλα της Ίντερ, η οποία ήταν και η τελευταία ομάδα στην καριέρα του.

Ρικάρντο Κουαρέσμα
Ήταν «σειρά» με τον Κριστιάνο Ρονάλντο στη Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Το 2003 ο CR7 πήγε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ο Κουαρέσμα πήρε μεταγραφή για την Μπαρτσελόνα. Ο Πορτογάλος έμεινε μόλις για μία σεζόν στο Καμπ Νου, καθώς είχε κάκιστες σχέσεις με τον προπονητή του, Φρανκ Ράικαρντ. Επέστρεψε στην πατρίδα του και το 2008 έκανε εκ νέου το άλμα για το εξωτερικό, αυτή τη φορά για λογαριασμό της Ίντερ. Στους «νερατζούρι» αγωνίστηκε για δύο χρόνια, αφού ούτε υπό τις οδηγίες του Ζοσέ Μουρίνιο μπόρεσε να προσφέρει τα αναμενόμενα, σύμφωνα με το ταλέντο του.

Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς – Σάμουελ Ετό
Οι δύο σπουδαίοι επιθετικοί συγκαταλέγονται μαζί, καθώς έγιναν ανταλλαγή το καλοκαίρι του 2009. Ο Ετό μόλις είχε κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ με την Μπαρτσελόνα, όμως ο Πεπ Γκουαρδιόλα ήθελε τον Ιμπραϊμοβιτς της Ίντερ για την κορυφή της επίθεσης. Η Μπαρτσελόνα προσέφερε 46 εκατομμύρια ευρώ στην Ίντερ και τον Ετό, ως έμψυχο αντάλλαγμα, προκειμένου να κάνει δικό της το Σουηδό επιθετικό. Μία κίνηση, που αποδείχθηκε εντελώς λανθασμένη για τους Καταλανούς, αφού ο Ιμπραϊμοβιτς δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί ποτέ στον τρόπο παιχνιδιού του Γκουαρδιόλα, με τον οποίο ήρθε σε σφοδρή σύγκρουση και αποχώρησε μετά από ένα χρόνο. Αντίθετα, ο Σάμουελ Ετό έκανε back to back στις κατακτήσεις Τσάμπιονς Λιγκ, φτάνοντας στην κορυφή της Ευρώπης με την Ίντερ το 2010.

Φιλίπε Κουτίνιο
Αυτή τη στιγμή φοράει τη φανέλα της Μπάγερν, όμως εξακολουθεί να ανήκει στην Μπαρτσελόνα, αφού στους Βαυαρούς αγωνίζεται με τη μορφή του δανεισμού. Αφίχθη στο Καμπ Νου τον Ιανουάριο του 2018, ως αντικαταστάτης του Νεϊμάρ, όμως ο Βραζιλιάνος δεν μπόρεσε ποτέ να βρει το ρόλο του στους «μπλαουγκράνα». Εξίσου απογοητευτικό ήταν το πέρασμά του και από την Ίντερ. Το 2008, οι «νερατζούρι» αποτέλεσαν τον πρώτο σταθμό στην καριέρα του, στα ευρωπαϊκά γήπεδα, όμως στην ιταλική ομάδα δεν εκτίμησαν ποτέ τις ικανότητές του. Ενδεικτικό είναι πως πουλήθηκε στη Λίβερπουλ έναντι 8,5 εκατομμυρίων ευρώ και πέντε χρόνια μετά, οι «κόκκινοι» εισέπραξαν 120 εκατομμύρια ευρώ από την Μπαρτσελόνα για να τον παραχωρήσουν.

Λουίς Σουάρες
Ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές του πλανήτη τις δεκαετίες του ’50 και του ’60, που έκανε μεγάλη καριέρα σε Μπαρτσελόνα και Ίντερ. Ο κάτοχος της Χρυσής Μπάλας, το 1960, φόρεσε τη φανέλα των «μπλαουγκράνα» την εξαετία 1955-1961, κατακτώντας δύο πρωταθλήματα, δύο κύπελλα Ισπανίας και δύο κύπελλα Εκθέσεων. Η μεταγραφή του στην Ίντερ κόστισε 250 εκατομμύρια λιρέτες και τότε αποτελούσε την πιο ακριβή στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Ο Ισπανός μεσοεπιθετικός ήταν μέλος της «μεγάλης Ίντερ», φορώντας τη φανέλα της μέχρι το 1970. Μέσα σε αυτό το διάστημα κατέκτησε τρία πρωταθλήματα Ιταλίας και δύο κύπελλα πρωταθλητριών.