Ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος άφησε τα σημάδια του για πολλά χρόνια, σε όσες χώρες είχαν υποστεί δεινά. Μέσα σε αυτές και η Ολλανδία, αφού περίπου 250 χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Η χώρα έκανε πολλά χρόνια να κλείσει τις πληγές της και το μίσος - που άργησε να σβήσει - έκανε την εμφάνισή του στο χώρο του αθλητισμού. «Όποτε αγωνιζόμουν κόντρα στην Γερμανία, ήμουν γεμάτος άγχος. Τους μισώ, δολοφόνησαν τον πατέρα και τα αδέρφια μου», ήταν τα λόγια του Ολλανδού διεθνούς, Βίλεμ Φαν Χάνεγκεμ, που είχε αγωνιστεί στον αξέχαστο τελικό του Μουντιάλ, το 1974.

Η 7η Ιουλίου 1974 ήταν η μέρα που άφησε ένα εθνικό «τραύμα» στην Ολλανδία. Η ομάδα του Κρόιφ ήταν το απόλυτο φαβορί στον τελικό, παρά το γεγονός πως απέναντί της είχε την οικοδέσποινα Δυτική Γερμανία. Το γρήγορο προβάδισμα των «οράνιε» (Νέσκενς) δε στάθηκε αρκετό, καθώς οι γηπεδούχοι έφτασαν στην ανατροπή (Μπράιτνερ, Μίλερ) και με τελικό σκορ 2-1 κατέκτησαν το Παγκόσμιο Κύπελλο, στο Μόναχο. «Μητέρα όλων των ηττών» ονόμασαν οι Ολλανδοί το συγκεκριμένο αποτέλεσμα, ενώ στην ιστορία έμεινε η φράση του Ολλανδού σχολιαστή «για μία ακόμη φορά φανήκαμε ανόητοι».

Η ήττα αυτή πλήγωσε το πατριωτικό αίσθημα των Ολλανδών, που διψούσαν για εκδίκηση τα επόμενα χρόνια. Οι δύο ομάδες βρέθηκαν αντιμέτωπες σε δύο συνεχόμενες διοργανώσεις, όμως η Δυτική Γερμανία εξακολουθούσε να έχει το πάνω χέρι, σε αγώνες που ήταν γεμάτοι ένταση και σκληρά μαρκαρίσματα. Στο Μουντιάλ του 1978 αναδείχθηκαν ισόπαλες 2-2, στη δεύτερη φάση των ομίλων, ενώ στο Euro του 1980 τα «πάντσερ» νίκησαν με 3-2 στον όμιλο, που συμμετείχε και η Ελλάδα. «Η πίεση που νιώθουμε είναι τεράστια και το ποδόσφαιρο δεν πρέπει να αποτελεί διέξοδο για το μίσος από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο», είχε πει ο Καρλ-Χάινζ Ρουμενίγκε για το παιχνίδι του 1978.

Η εκδίκηση για την εθνική Ολλανδίας μπορεί να άργησε λίγα χρόνια, όμως ήρθε στο μέρος που και οι ίδιοι οι διεθνείς της θα ήθελαν, δηλαδή επί γερμανικού εδάφους. Οι δύο ομάδες μονομάχησαν στον ημιτελικού του Euro 1988, στο Αμβούργο, με τους «οράνιε» να πανηγυρίζουν αυτή τη φορά. Μάλιστα, η διακύμανση του σκορ ήταν αντίστοιχη με αυτή του 1974, αφού είχαν προηγηθεί οι Γερμανοί (Ματέους) για να φτάσουν στην ανατροπή με 2-1 οι Ολλανδοί (Κούμαν, Φαν Μπάστεν).

Η νίκη στον τελικό απέναντι στην Σοβιετική Ένωση και η κατάκτηση του τροπαίου ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα. «Πήραμε το κύπελλο, όμως όλοι ξέρουμε πως ο πραγματικός τελικός για εμάς ήταν ο ημιτελικός», ήταν το λόγια του προπονητή της Ολλανδίας, Ρίνους Μίχελς, κατά την επιστροφή των πρωταθλητών Ευρώπης στο Άμστερνταμ, ενώ ο τερματοφύλακας, Χανς Φαν Μπρόκελεν είχε πει πως «περίμενα αυτή τη στιγμή 14 χρόνια, αφού θυμάμαι τα συναισθήματα και το θυμό μου ως έφηβος στον χαμένο τελικό του 1974. Είμαι χαρούμενος που μπόρεσα να δώσω αυτό το δώρο σε αυτούς που επέζησαν από τον πόλεμο».

Η επικράτηση της Ολλανδίας στον ημιτελικό του 1988 «καταλάγιασε» το θυμό και το μίσος, αφού οι ίδιοι θεώρησαν πως πήραν εκδίκηση και για τις προηγούμενες γενιές, ενώ τα σημάδια του Δευτέρου Παγκοσμίου Κυπέλλου είχαν αρχίσει να σβήνουν με το πέρασμα των χρόνων. Τελευταίο επεισοδιακό παιχνίδι ήταν το 2-1 υπέρ της Δυτικής Γερμανίας στη φάση των «16» του Μουντιάλ του 1990. Εκείνο το παιχνίδι είχε σημαδευτεί από την «κοκκορομαχία» του Φέλερ με τον Ράικαρντ, που είχε προκαλέσει την αποβολή και των δύο, αν και όλα είχαν ξεκινήσει από τον Ολλανδό, που αρχικά έφτυσε και στη συνέχεια τράβηξε το αφτί και πάτησε τον αντίπαλό του.

Από τότε, οι δύο ομάδες δεν ξανασυναντήθηκαν σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, παρά μόνο τρεις φορές στα τελικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Νίκη της Ολλανδίας το 1992 (3-1), ισοπαλία το 2004 (1-1) και νίκη της Γερμανίας το 2012 (2-1). Η μεταξύ τους κόντρα πλέον βρίσκεται αποκλειστικά εντός αγωνιστικού χώρου και δεν έχει καμία σχέση με την ένταση και το μίσος, που κυριαρχούσε τη δεκαετία του ’70 και του ’80. Συνολικά, από το πρώτο φιλικό, το 1910, Ολλανδία και Γερμανία έχουν αναμετρηθεί 40 φορές, με τα «πάντσερ» να μετρούν 15 νίκες, οι «οράνιε» 10, ενώ 15 φορές τα παιχνίδια έχουν λήξει ισόπαλα. Απόψε, στο Άμστερνταμ, έχουν δώσει ραντεβού για 41η φορά.