Η δεύτερη παράνοια του Ντεσάν

Στα αποδυτήρια της Γαλλίας το 1998 στον τελικό με την Βραζιλία επικρατούσε σχετική ησυχία. Η ομιλία του τεχνικού Εμέ Ζακέ είναι πολύ σύντομη. Όλοι οι παίκτες είναι κουρασμένοι, «άδειοι», όμως ένας ξέρει ότι χρειάζεται και άλλη προσπάθεια παρά το 2-0 υπέρ των τρικολόρ. Πολύ γρήγορα η μοναδική φωνή που ακούγεται είναι εκείνη του Ντιντιέ Ντεσάν.

«Δεν κατεβάζουμε ταχύτητα, εντάξει; Όχι ακόμα. Έχουμε μπροστά μας άλλα 45’ τρέλας». Σφίγγει τις γροθιές του, σηκώνει τα χέρια και πηγαίνει στον Ζινεντίν Ζιντάν, που έχει ξαπλώσει και κοιτάζει προς τα πάνω. «Ψηλά το κεφάλι! Ένα ακόμη γκολ! Ένα ακόμη!». Όσες φορές και να δεις το ντοκιμαντέρ «Les Yeux Dans Les Bleus» για τη μεγάλη επιτυχία του 1998 αυτό είναι που σου μένει: ποιος ήταν ο πραγματικός ηγέτης εκείνης της ομάδας. «Ο Ζιντάν ήταν ηγέτης με τη μπάλα, ο Ντεσάν ήταν... ψυχολογικός ηγέτης», όπως εξομολογήθηκε ο Μαρτσέλο Λίπι πριν λίγες ημέρες στο Journal de Dimanche.

Τώρα, 20 χρόνια αργότερα ο ηγέτης δεν έχει αλλάξει. Στο ημίχρονο όλοι ξανά θα περιμένουν την ομιλία του Ντεσάν και όχι κάποιον από τους παίκτες. Ούτε τον αρχηγό Γιορίς, ούτε τον Πογκμπά, ούτε τον Γκριζμάν. Ο προπονητής είναι παράλληλα και ο ηγέτης. Τώρα, στη Μόσχα θα προσπαθήσει να κάνει ξανά αυτό που είχε κάνει στο Παρίσι το 1998 και να γίνει ο τρίτος στη λίστα μετά τους Ζαγκάλο και Μπέκενμπαουερ, που κατακτά το τρόπαιο και ως παίκτης και ως προπονητής. «Δεν έχω μιλήσει ούτε μία φορά στους παίκτες μου για το 1998», αποκάλυψε ο Γάλλος τεχνικός, που τους κάλεσε «να γράψουν τη δική τους ιστορία».

Αυτή η ομάδα, όμως, είναι δικό του δημιούργημα. Η κριτική που του ασκήθηκε πριν το Mundial ήταν πολύ σκληρή. Κανένας δεν πίστευε ότι μπορεί να πετύχει, αλλά τώρα όλοι το αναγνωρίζουν. Δεν έχει αλλάξει τακτική σε σχέση με το 2016, όταν οι τρικολόρ έχασαν στον τελικό του Euro από την Πορτογαλία. Απλά, τώρα έχει όλα τα εργαλεία να φτάσει στην κορυφή και τη δυνατότητα να δίνει μεγαλύτερη ευκαιρία στους παίκτες του. Σε σχέση με την αποστολή πριν δύο χρόνια έχουν αλλάξει 14 ποδοσφαιριστές στο ρόστερ. Αλλαγή μεγαλύτερη του 50%. «Θυμάμαι τι είχε γίνει σε εκείνον τον τελικό», θα πει ο Ντεσάν. «Δεν έχουμε ξεπεράσει την ήττα μας», συνέχισε με ειλικρίνεια.

​

Οι παίκτες είναι οι «μαθητές» του, όπως λέει συνέχεια και όλοι τους δηλώνουν έτοιμοι να τον ακολουθήσουν μέχρι το τέλος. Κάθε απόφαση που πήρε σχετικά με την αποστολή έγινε για λόγους πειθαρχίας και ενότητας. Η Γαλλία έφτασε μέχρι τον τελικό χωρίς τον Μπενζεμά, τον Ραμπιό, τον Μαρσιάλ. Κι όμως, είναι άκρως αποτελεσματική. «Ποτέ δεν έπαιζα για το θέαμα, έπαιζα για να κερδίζω», είχε πει ο Ντεσάν στην Equipe. Αυτό που έκανε τέλεια ως ποδοσφαιριστής, φτάνοντας σε τίτλους με όλες τις ομάδες του, το κάνει τώρα και από τον πάγκο. Μπορεί να έχεις την ποιοτικότερη επιθετική γραμμή, αλλά αν δεν έχεις ισορροπία σε τέτοια τουρνουά δεν πρόκειται να φτάσεις μακριά.

Στο τεύχος του France Football πριν το Mundial ο Γάλλος τεχνικός είχε περάσει από... ανάκριση για την τακτική του. Όλοι πίστευαν ότι είναι πολύ απλοϊκή. Χρειάστηκε να γραφτούν 6 σελίδες για να αναλύσει ο Ντεσάν το κάθε του πλάνο. Το Plan A, το Plan B, μίλησε ακόμη και για Plan C, τις διάφορες παραλλαγές της τακτικής, τις αρχές του. Ένας τελειομανής που προετοιμάζει την ομάδα του για κάθε ενδεχόμενο. Έχει φτιάξει μία ομάδα που δείχνει ότι ξέρει να κερδίζει, όπως έκανε και εκείνος πριν πολλά χρόνια. Και απομένει να οδηγήσει την ομάδα του σε 90 (ή παραπάνω) λεπτά τρέλας, παράνοιας για να καθοριστεί η γραμμή ανάμεσα στην επιτυχία και στην αποτυχία. Για τώρα, διότι αυτή η γενιά υπό τη δική του καθοδήγηση δείχνει ικανή να πρωταγωνιστεί για πολλά χρόνια...