«Στην ίδια εστία κάποτε ο Ρομπέρτο Μπάτζιο αρνήθηκε να εκτελέσει πέναλτι και πήρε ένα κασκόλ της Φιορεντίνα», επισήμαναν στον Μασιμιλιάνο Αλέγκρι στη συνέντευξη Τύπου, για να απαντήσει: «Δεν το θυμόμουν καν». Αδιάφορο θα ήταν ό,τι κι αν έλεγε. Αυτό που είχε σημασία, άλλωστε, το είχε πει την παραμονή του αγώνα, όταν προέβλεπε ότι ο Μπερναρντέσκι θα κάνει δυνατή εμφάνιση και θα περάσει με επιτυχία το «σημαντικό τεστ χαρακτήρα», κατά τον Μπέπε Μαρότα. Ενα καλό τεστ εν μέσω των εξετάσεων που έχει να δώσει και πρέπει να περάσει ο 23χρονος, στον οποίο ουσιαστικά αναφερόταν ο προπονητής του, όταν τον ρωτούσαν παραμονές του Γιουβέντους-Σασουόλο για τον Ντομένικο Μπεράρντι και αν "χάθηκε". «Κάποτε για να πούμε ότι είναι κάποιος παικταράς έπρεπε να κάνει 100 μεγάλα ματς στη Serie A, όχι 100 συμμετοχές, 100 καλά ματς. Τώρα αρκούν 36 λεπτά και την επόμενη μέρα ακούς: Φαινόμενο, φαινόμενο... Ολοι γίνονται φαινόμενα πολύ εύκολα πλέον, οι περισσότεροι όμως χάνονται γιατί το πιστεύουν ότι έχουν γίνει κάποιοι», ήταν το σχόλιο του Μαξ...

Θεωρητικά με τον Μπερναρντέσκι τέτοιο πρόβλημα δεν πρέπει να υπάρξει και εγγυάται ο Μπουφόν για αυτό. Από την Καράρα και οι δύο, ο αρχηγός ήταν αυτός που ουσιαστικά "έψησε" την μεταγραφή και ο νεαρός συντοπίτης τον ακούει σε όλα όσα λέει. Ακόμη κι αν δεν υπήρχε ο Τζίτζι, βέβαια, θα υπήρχε ο Αλέγκρι, ο οποίος υποδέχθηκε τον Berna όπως και τον Αλβαρο Μοράτα ή τον Πάουλο Ντιμπάλα. Συντηρητικά δηλαδή, με πάγκο και με σταδιακή είσοδο στην ομάδα. Βασικά ως αλλαγή, σε κάποια ματς, σκόρπια, στην 11άδα και μετά έρχεται ο τραυματισμός του Πάουλο Ντιμπάλα και αυτός του Χουάν Κουαδράδο για να δώσουν στον Ιταλό άσο τον χώρο που χρειαζόταν να πάρει σιγά-σιγά. Το έχουμε ξαναγράψει, επειδή είναι πολύ καλός, ο Αλέγκρι είναι και τυχερός. Τον Μπερναρντέσκι δεν τον απασχολεί το δεύτερο τόσο πολύ όσο το πρώτο, γι' αυτό και από την αρχή της σεζόν δεν εξέφρασε ποτέ το παραμικρό παράπονο, προτιμώντας να είναι έτοιμος κάθε φορά που θα χρειαστεί.

Οι αριθμοί είναι με το μέρος του Φεντερίκο, ο οποίος είναι καθοριστικός όποτε βρίσκεται στην αρχική 11άδα. Δεν είναι πολλές αυτές οι φορές, μόλις έξι μέχρι τώρα, αλλά σε αυτές έχει βάλει τέσσερα γκολ και όλα άλλαζαν το αποτέλεσμα: Ανοιξε το σκορ στο Μπέργκαμο, άνοιξε το σκορ με την Σπαλ, έδωσε τη νίκη με την Κάλιαρι, άνοιξε το σκορ με την Φιορεντίνα. Εχει σκοράρει και στο Champions League στα λίγα λεπτά που πήρε ως αλλαγή με τον Ολυμπιακό, έχει δώσει και τέσσερις ασίστ στους συμπαίκτες του και γενικά αν επικεντρωθούμε στους αριθμούς του θα πούμε... παικταράς. Οι αριθμοί, βέβαια, δεν λένε πάντα την αλήθεια και η αλήθεια είναι ότι μέχρι στιγμής ο Μπερναρντέσκι δεν έχει κάνει κάποια ματσάρα, αλλά κάθε φορά που έχει μπει στο γήπεδο έχει δείξει ότι το έχει. Στο κάτω-κάτω, όταν παίζεις στη Γιουβέντους, αυτή είναι η απαίτηση: Να κάνεις την μία ενέργεια που θα ξεμπλοκάρει το ματς.

Ο Αλέγκρι θα έλεγε ότι μέσα στις απαιτήσεις είναι και το να δίνει ο παίκτης την απόλυτη διαθεσιμότητα του για να δουλέψει για την ομάδα, το οποίο σημαίνει ότι θα παίξει ως αριστερό ή δεξί εξτρέμ, θα παίξει σαν 10άρι πίσω από τον φορ, θα πρέπει να κάνει σπριντ για να βρεθεί σε θέση πλάγιου μπακ και να κόψει, θα είναι έτοιμος για να παίξει και σαν... mezzala αν ποτέ χρειαστεί και γενικά θα βάλει το σύνολο πάνω από το "εγώ", ακόμη κι αν είναι Ιταλός, ανερχόμενος, μεταγραφή 40 εκατ. ευρώ και θέλει, όπως μάλλον θέλουν όλοι πλέον, να γίνεται ντόρος γύρω από αυτόν λόγω της μετακόμισης από τη Φλωρεντία στο Τορίνο. «Δεν θέλω να παρασυρθώ και να δώσω υποσχέσεις, ένα πράγμα όμως μπορώ να το εγγυηθώ: Δεν θα λείψουν ποτέ ταπεινότητα, δουλειά, ένταση, αποφασιστικότητα και αφοσίωση», έλεγε την ημέρα της παρουσίασης του ο Μπερναρντέσκι και όλα τα ρεπορτάζ αυτούς τους πρώτους μήνες στο Τορίνο περιγράφουν κάπως έτσι την κατάσταση.

Ο 23χρονος επιθετικός μέσος έχει προκαλέσει συζητήσεις και διάφορα σχόλια με την σχέση που διατηρούσε με μια μεγαλύτερη κατά οκτώ χρόνια ή με τις στυλιστικές του επιλογές, όταν είχε εμφανιστεί με κάτι σαν φούστα, αλλά παράλληλα περιγράφεται και ως ένας τύπος που πιστεύει πολύ και δεν θέλει να ασχολούνται με την προσωπική του ζωή. Εχει τατουάζ θρησκευτικού χαρακτήρα, λατρεύει τη ροκ μουσική και πέρασε τις διακοπές του Ιανουαρίου... χορεύοντας σε τελετές των Μασάι. Γενικά θεωρείται και είναι ανήσυχο πνεύμα, γεγονός που δεν ξέρεις αν είναι καλό ή όχι πλέον. Επέλεξε τη φανέλα με το Νο33 για να δείξει σαν καλός Καθολικός την πίστη του και για να τονίσει ότι «θα ήθελα το 10 αλλά εδώ θα πρέπει πρώτα να αποδείξω ότι το αξίζω», έκανε σαφές ότι δεν θέλει συγκεκριμένες συγκρίσεις λέγοντας πως «προφανώς μου αρέσει αν με συγκρίνετε με τον Μπάτζιο αλλά είναι προσβλητικό για τον ίδιο γιατί μιλάμε για τον σπουδαιότερο Ιταλό ποδοσφαιριστή όλων των εποχών», ξεκαθάρισε μετά τον πανηγυρισμό στο Artemio Franchi ότι «ευχαριστώ την Φιορεντίνα και πάντα θα την ευχαριστώ για όσα μου έμαθε, για το πώς με μεγάλωσε και πώς μου φέρθηκε, αλλά έκανα μια επαγγελματική επιλογή και προχωρώ δείχνοντας σεβασμό στους οπαδούς της ομάδας μου, κάθε ποδοσφαιριστής πρέπει να πανηγυρίζει όταν σκοράρει».

Οπως έκανε αυτός, δηλαδή, πανηγυρίζοντας το πρώτο γκολ με φάουλ ως Μπιανκονέρο, έχοντας να αντιμετωπίσει καθημερινά στο Βινόβο τους Μίραλεμ Πιάνιτς και Πάουλο Ντιμπάλα στις μονομαχίες που γίνονται, ενώ ταυτόχρονα έχει να τα βάλει και με τους Ντάγκλας Κόστα ή Χουάν Κουαδράδο για μια θέση στην 11άδα. «Είμαι σε μία από τις πέντε καλύτερες ομάδες του κόσμου, είναι λογικό να υπάρχει ανταγωνισμός και θα μου κάνει καλό. Οι ευθύνες θα μου κάνουν καλό», είχε πει στην επίσημη παρουσίαση του και μισό χρόνο μετά δεν έχει αλλάξει ύφος στις δηλώσεις του, παρά μόνο όταν μπαίνει στο γήπεδο και φροντίζει να εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία που του δίνει ο Αλέγκρι. Και θα είναι ωραίο αν συνεχίσει να το κάνει, γιατί με την τεχνική του, το στυλάκι του στο γήπεδο, το μυαλό του και φυσικά το γεγονός ότι είναι αριστεροπόδαρος, μπορεί να γίνει παίκτης που γουστάρεις να βλέπεις.

Αυτό, όμως, θα μπορούμε να το πούμε έπειτα από 100 καλά ματς στη Serie A κι όχι ύστερα από 36 λεπτά...