Το 2014 είχε βρεθεί προσωρινά στον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ο ίδιος ήταν ακόμη ποδοσφαιριστής, όμως μετά την απομάκρυνση του Ντέιβιντ Μόγες, ο Ουαλός έγινε παίκτης-προπονητής των «μπέμπηδων» για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Αφού βρέθηκε στο πλευρό του Λουίς Φαν Χααλ, ως βοηθός του, ο Γκιγκς αποχώρησε από το τεχνικό τιμ, μετά την έλευση του Ζοσέ Μουρίνιο. Ουσιαστικά, η προπονητική του καριέρα ξεκινά τώρα, μετά την πρόσληψή του από την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Ουαλίας. Κάτι, που στο παρελθόν έχει συμβεί και με άλλους, δηλαδή να κάνουν ντεμπούτο ως προπονητές από τη θέση του ομοσπονδιακού τεχνικού της χώρας τους.

Φραντς Μπεκενμπάουερ
Ο «Κάιζερ» του γερμανικού ποδοσφαίρου δεν ολοκλήρωσε την καριέρα του στη χώρα του, αλλά στις Ηνωμένες Πολιτείες, φορώντας για δεύτερη φορά τη φανέλα των New York Cosmos, το 1983. Με την επιστροφή στην πατρίδα του, ανέλαβε αμέσως την τεχνική ηγεσία της Δυτικής Γερμανίας. Ο Φραντς Μπεκενμπάουερ έμεινε στη θέση του ομοσπονδιακού τεχνικού για έξι χρόνια (1984-1990) και μέσα σε αυτό το διάστημα βρέθηκε σε δύο τελικούς Μουντιάλ. Το 1986 έχασε από την Αργεντινή με 3-2 και το 1990 πήρε τη ρεβάνς, νικώντας με 1-0. Έτσι, έγινε ο μοναδικός που έχει σηκώσει Παγκόσμιο Κύπελλο τόσο ως προπονητής, όσο και ως αρχηγός της εθνικής του ομάδας (1974).

Μάρκο Φαν Μπάστεν
Όταν «κρέμασε» τα παπούτσια του το 1995, είχε δηλώσει πως δεν τον ενδιέφερε να ασχοληθεί με την προπονητική, όμως με την πάροδο των χρόνων κι έπειτα από συζητήσεις με την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας του, τελικά μεταπείστηκε. Αφού βρέθηκε για ένα μικρό χρονικό διάστημα στη δεύτερη ομάδα του Άγιαξ, ο Φαν Μπάστεν έγινε προπονητής της εθνικής Ολλανδίας το καλοκαίρι του 2004. Αποφάσισε να μη συμπεριλάβει στα πλάνα του την παλιά «φουρνιά» (Ζέεντορφ, Κλάιφερτ, Ντάβιντς, Μακάι) της χώρας και να πορευθεί με νεότερους ποδοσφαιριστές. Τα αποτελέσματα δεν τον δικαίωσαν, αφού στο Μουντιάλ του 2006 αποκλείστηκε στους «16» από την Πορτογαλία, ενώ στο Euro 2008 αποκλείστηκε στα προημιτελικά από την Ρωσία.

Γιούργκεν Κλίνσμαν
Όταν «κρέμασε» τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια το 1998, πήγε να μείνει μόνιμα στις Ηνωμένες Πολιτείες, μέρος καταγωγής της συζύγου του. Ώσπου έξι χρόνια αργότερα επέστρεψε στην Γερμανία, αποδεχόμενος την πρόταση της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, για ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της εθνικής ομάδας, αν και ο ίδιος δεν είχε νωρίτερα εργαστεί κάπου ως προπονητής. Ο Κλίνσμαν έφερε καινούργιες ιδέες στα «πάντσερ», στην αρχή επικρίθηκε για πολλά, όμως στο τέλος δικαιώθηκε. Αποφάσισε να εμπιστευθεί νεαρούς ποδοσφαιριστές, οι επιλογές του βασίζονταν καθαρά στην απόδοση και όχι στο «όνομα» του εκάστοτε παίκτη. Οι εμφανίσεις της δικής του «νασιοναλμανσάφτ» στο Μουντιάλ του 2006 αποστόμωσαν τους επικριτές του, που πλέον επιθυμούσαν την παραμονή του στην τεχνική ηγεσία. Ωστόσο, ο Κλίνσμαν αποφάσισε να μην ανανεώσει το συμβόλαιό του με την εθνική Γερμανίας, καθώς επιθυμούσε να επιστρέψει στις ΗΠΑ και στην οικογένειά του, μετά «από δύο χρόνια πίεσης», όπως δήλωνε τότε ο ίδιος.

Ντιέγκο Μαραντόνα
Συστάσεις για τον «Ντιεγκίτο» δε χρειάζονται. Άπαντες γνωρίζουν τα «μαγικά» που έκανε μέσα στα γήπεδα, αλλά και τα δεκάδες «κουσούρια» του εκτός. Ένα από αυτά είναι πως ενώ ήταν ακόμη δεν είχε ολοκληρώσει την καριέρα του, εκείνος πέρασε από τον πάγκο των Μαντιγιού και Ρασίνγκ Κλουμπ (για πολύ μικρό χρονικό διάστημα), ενώ στη συνέχεια αγωνίστηκε κανονικά στην Μπόκα Τζούνιορς. Αρκετά χρόνια μετά, έμελλε να γίνει το «επίσημο» ντεμπούτο του ως προπονητής, αναλαμβάνοντας την εθνική ομάδα της χώρας του. Τον Νοέμβριο του 2008 έκατσε για πρώτη φορά στον πάγκο της «αλμπισελέστε» και λίγους μήνες αργότερα η Αργεντινή γνώρισε μία από τις πιο βαριές ήττες στην ιστορία της (6-1 από την Βολιβία). Προκρίθηκε με την «ψυχή στο στόμα» στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, όπου αποκλείστηκε στα προημιτελικά από την Γερμανία (στους ομίλους είχε παίξει και κόντρα στην Ελλάδα). Αν και στην αρχή έγινε γνωστό πως θα παρέμενε στο τιμόνι της εθνικής ομάδας, στη συνέχεια η ομοσπονδία αποφάσισε να μην ανανεώσει το συμβόλαιο του Μαραντόνα.

Αντρέι Σεφτσένκο
Όταν το 2012 σταμάτησε το ποδόσφαιρο, ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της εθνικής Ουκρανίας δε συνέχισε από κάποιο άλλο πόστο την ενασχόλησή του με το άθλημα, αλλά αποφάσισε να κατέβει στην πολιτική. Παρά το γεγονός πως ο ίδιος σάρωσε σε σταυρούς, το κόμμα του απέτυχε να μπει στη Βουλή κι έτσι έμειναν... στη μέση οι πολιτικές φιλοδοξίες του. Πριν από ένα χρόνο περίπου βρέθηκε στο πλευρό του Μιχαϊλο Φομένκο, στον πάγκο της εθνικής Ουκρανίας, όμως μετά την αποχώρηση του προπονητή, έπειτα από το Euro 2016, ο «κλήρος» έπεσε στον Αντρέι Σεφτσένκο. Από τον περασμένο Ιούλιο είναι ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Ουκρανίας, έχοντας μαζί του ως βοηθό τον Μάουρο Τασότι, με τον οποίο ήταν μαζί στην Μίλαν.