Μέχρι και πριν λίγα χρόνια μία από τις σταθερές της Serie A ήταν η Ουντινέζε. Παρουσίαζε μια ωραία ομάδα, θα έβγαινε ακόμη και στα προκριματικά του Champions League, δεν θα έμπαινε στον όμιλο ακόμη κι αν είχε απέναντι της την Μπράγκα και μετά εκνεύριζε τους πάντες απαξιώνοντας το Europa League. Γενικά οι Ιταλοί αδιαφορούσαν για αυτή την διοργάνωση και αυτό το βρήκαν μπροστά τους στο ranking. Η Αταλάντα, φέτος, δεν υπήρχε περίπτωση να απαξιώσει το Europa League, πολύ απλά επειδή δεν έχει καταφέρει ακόμη να γίνει η νέα Ουντινέζε της Serie A. Και επειδή έχει πολύ πιο οπαδικό κόσμο από τους Φριουλάνι, όπως μπορούν να επιβεβαιώσουν από Τορίνο και Μιλάνο ως την Ρώμη και από εκεί ως τη Νάπολη, μακάρι να καταφέρει να γίνει. Αυτό είναι και το μοναδικό «κρίμα» στη φετινή ευρωπαϊκή παρουσία της άλλωστε. Το γεγονός, δηλαδή, ότι χρησιμοποιεί ως έδρα το MAPEI Stadium και όσοι κληρώθηκαν ή θα κληρωθούν μαζί της έχασαν την ευκαιρία να δουν τι καλά που είναι στο Atleti Azzurri d' Italia...

Το καλό, τουλάχιστον, είναι ότι αυτό δεν στοιχίζει. Οι Μπεργκαμάσκι τα πάνε περίφημα από την έναρξη των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων τους και η πρόκριση για τους "32" του Europa League ήρθε με μαγικό τρόπο. «Είναι από τα αποτελέσματα που δεν μπορείς ούτε να φανταστείς», είπε ο Τζαν Πιέρο Γκασπερίνι μετά το 5-1 επί της Εβερτον, το οποίο αποτελεί την πρώτη νίκη ιταλικής ομάδας στο Goodison Park και μόλις την δεύτερη ευρωπαϊκή εκτός έδρας στην ιστορία της Αταλάντα. Η πρώτη ήταν στις 24 Οκτωβρίου 1990 επί της Φενέρμπαχτσε (0-1), σε μια σεζόν που η Dea είχε φτάσει ως τους "8" του κυπέλλου UEFA και αποκλείστηκε από την Ιντερ σε εμφύλιο, η οποία τελικά θα κατακτούσε και το τρόπαιο σε νέο εμφύλιο με την Ρόμα. Αλλες, ωραίες εποχές, όπου οι ιταλικές ομάδες μοίραζαν κάθε χρόνο τους τελικούς και τις κούπες. Σε μια άλλη, ωραία εποχή θέλει να μπει τώρα και η Αταλάντα, η δείχνει να δουλεύει καλά για να το πετύχει. Οχι μόνο εντός γηπέδου, αν και πάντα αυτό θα είναι η αρχή όλων, αλλά και εκτός.

Στις 10 Μαΐου οι Μπεργκαμάσκι αγόρασαν από τον δήμο την ιδιοκτησία του Atleti Azzurri d' Italia και πριν ένα μήνα και κάτι μέρες, στις 17 Οκτωβρίου, μπήκαν οι υπογραφές για τα έργα που θα γίνουν. «Στις 17 Οκτωβρίου 1907 γεννήθηκε η Αταλάντα. Στις 17 Οκτωβρίου 2017, ανήμερα των 110ων γενεθλίων, βάλαμε τις πιο σημαντικές υπογραφές για το μέλλον. «Το Atleti Azzurri d' Italia είναι πλέον το σπίτι μας, θα κάνουμε αυτό που πρέπει με ένα πολύ ενδιαφέρων project. Κόστισαν πολλά όλα αυτά, ειδικά η αγορά. Είναι ένα τεράστιο βήμα, μια νέα εποχή για το κλαμπ, κάτι που θα προστεθεί στην επένδυση για τις νέες εγκαταστάσεις της Zingonia. Επισκεφθήκαμε πολλές ομάδες στην Ευρώπη και τώρα θα φέρουμε στο Μπέργκαμο την τελειότητα», έλεγε με υπερηφάνεια ο πρόεδρος Αντόνιο Περκάσι στην επίσημη παρουσίαση.

Εκεί έγινε γνωστό ότι τα έργα για την ανακαίνιση του γηπέδου θα κοστίσουν 35 εκατ. ευρώ και προβλέπουν ότι τα δύο πέταλα θα χτιστούν ουσιαστικά από την αρχή, ότι η χωρητικότητα θα είναι στις 24.000, ότι όλες οι εξέδρες θα έχουν σπέπαστρα, ότι θα δημιουργηθεί ένα ανθρώπινο και ευρωπαϊκών προδιαγραφών parking, ότι θα υπάρχουν εμπορικοί χώροι σε καταστήματα κάτω από την επιφάνεια της γης και θα μπορείς να ανέβεις με ασανσέρ στο γήπεδο, ότι όλα αυτά θα έχουν ολοκληρωθεί ως το 2020 και η Αταλάντα θα έχει ένα σύγχρονο γήπεδο, το οποίο θα αρχίσει να της αποφέρει και έσοδα πλέον. Εσοδα που υπολογίζεται, με δεδομένη την παθολογική αγάπη των κατοίκων του Μπέργκαμο για την ομάδα τους, ότι θα της επιτρέψει να ξεχωρίσει από άλλα κλαμπ των ίδιων, πάνω-κάτω, κυβικών.

Αυτό, άλλωστε, είναι κάτι που πάντα έκανε η Αταλάντα, βασιζόμενη στις ακαδημίες της. Από την Zingonia έχουν περάσει πάμπολλα ταλέντα και έχουν βγει πολλοί ποδοσφαιριστές που έκαναν καριέρα στη Serie A, με την παράδοση να συνεχίζεται. Η διαφορά, σε σχέση με παλαιότερα χρόνια, είναι ότι υπάρχουν σοβαρή διοίκηση και σοβαρός προπονητής. Η Αταλάντα έχασε τον περασμένο Ιανουάριο τον Γκαλιαρντίνι που πήγε στην Ιντερ, έχασε το καλοκαίρι τους Κόντι και Κεσί που πήγαν στη Μίλαν και ετοιμάζεται για να χάσει το καλοκαίρι και τους Καλντάρα και Σπινατσόλα που θα πάνε στη Γιουβέντους. Ολοι αυτοί έφεραν δεκάδες εκατ. ευρώ στο ταμείο και με ένα μέρος αυτών, για παράδειγμα, έγινε το deal για το γήπεδο, με την διοίκηση Περκάσι να δείχνει στους άλλους "μικρούς" αλλά και σε κάποιους "μεγάλους" πώς γίνονται οι δουλειές.

Από εκεί και πέρα, ο Γκασπερίνι δείχνει στους υπόλοιπους πώς γίνεται η δουλειά εντός γηπέδου. «Είναι λάθος το να πιστεύει κάποιος ότι θα δει και φέτος μια Αταλάντα που θα τερματίσει στην 4η θέση πηγαίνοντας σε φουλ ρυθμό όλη την σεζόν», είχε προειδοποιήσει ο προπονητής όταν άρχιζε η σεζόν, προσθέτοντας: «Εχουμε όμως το ρόστερ για να ανταποκριθούμε όσο καλύτερα γίνεται στις αυξημένες υποχρεώσεις μας και φυσικά την διάθεση για να συνεχίσουμε να παίρνουμε καλά λόγια από όλους». Και τα δεδομένα δείχνουν ότι ο allenatore δικαιώνεται σε όσα είπε. Η Αταλάντα έχει λιγότερους βαθμούς σε σχέση με πέρυσι στο αντίστοιχο διάστημα, δεν παίζει σταθερά το ίδιο όμορφο επιθετικό ποδόσφαιρο και έχει θέματα να λύσει. Ο Πετάνια, για παράδειγμα, είναι αρκετά πεσμένος σε σχέση με πέρυσι, ο Ιλιτσιτς προσπαθεί να βοηθήσει επιθετικά αλλά τον έχουμε δει και καλύτερο και γενικά οι Μπεργκαμάσκι δυσκολεύονται στο σκοράρισμα.

Από την άλλη, η ομάδα όντως δείχνει έτοιμη και με διάθεση να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις και ήδη έχει κάνει το χρέος της απέναντι στην Ιταλία με τα αποτελέσματα της στην Ευρώπη. «Ο Γκόμες; Δεν ξέρω ποιος είναι», έλεγε ο Ναμπίλ Φεκίρ της Λιόν την παραμονή του 1-1 στη Γαλλία και την επόμενη τον έμαθε για τα καλά όταν είδε να σκοράρει. «Ηταν σημαντικό για μένα να βάλω αυτό το γκολ, είμαι ένας ποδοσφαιριστής χωρίς πολλές εμπειρίες ή ευκαιρίες στην καριέρα του και είναι υπέροχο να ζω αυτές τις στιγμές πλέον. Από απόψε νομίζω ότι ο Φεκίρ θα ξέρει ποιος είμαι», ήταν η απάντηση του Αργεντίνου, η οποία δείχνει και το πώς αντιμετωπίζουν στο Μπέργκαμο αυτό που ζουν φέτος.

Η δουλειά που γίνεται στην ομάδα και κυρίως το κλίμα που υπάρχει, το περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί, είναι τέτοιο ώστε η Αταλάντα να περιγράφεται από τον Guardian -μετά τον αποκλεισμό της Ιταλίας από το Μουντιάλ- ως η ομάδα που θα πρέπει να μιμηθούν οι υπόλοιπες ιταλικές στον τρόπο που δουλεύει με τους πιτσιρικάδες Ιταλούς και να μοιάζει αυτή την στιγμή ως η ιδανική ομάδα για να φτιάξει το όνομα του ένας νεαρός και να ανεβάσει τις μετοχές του, δηλαδή την τιμή του. Τα τελευταία 24ωρα, για παράδειγμα, οι Ιταλοί γράφουν ότι η Γιουβέντους παρακολουθεί με ενδιαφέρον την εξέλιξη του Μπρίαν Κριστάντε, για να αποφασίσει αν θα κάνει ή όχι κίνηση για την απόκτηση του. Ο 22χρονος μέσος υπέγραψε τον περασμένο Ιανουάριο για να αντικαταστήσει τον Γκαλιαρντίνι, πήρε τον χρόνο του για να προσαρμοστεί και φέτος δείχνει ότι όντως έχει ταλέντο και ότι όντως θα μπορούσε να κάνει καλύτερα πράγματα μετά την εμφάνιση του, όταν προωθήθηκε από τα τμήματα υποδομής της Μίλαν στην πρώτη ομάδα των Ροσονέρι.

«Είμαι χαρούμενος για αυτόν, είναι ένας εκπληκτικός ποδοσφαιριστής, ο οποίος εξελίσσεται με σημαντικό ρυθμό και τρόπο. Το επόμενο βήμα είναι να βάλει υψηλούς στόχους, πρέπει να στοχεύει στο να παίξει με τους καλύτερους γιατί έχει το ταλέντο που χρειάζεται για να το κάνει», λέει για τον Κριστάντε ο Γκασπερίνι, βλέποντας τον να είναι ο καλύτερος σκόρερ της ομάδας φέτος (4 αυτός, 3 ο Γκόμες) και ο πρώτος (της Αταλάντα) σε μέσο όρο στις βαθμολογίες των ιταλικών εφημερίδων από την έναρξη της σεζόν. Τα ΜΜΕ του Μπέργκαμο πάντως, ή και η διοίκηση Περκάσι, δεν τον βλέπουν απλά ως ένα ταλέντο που δείχνει ότι μπορεί να εξελιχθεί ως ποδοσφαιριστής. Τον βλέπουν, όπως έγραψε η L' Eco di Bergamo ως τον επόμενο που θα φέρει ένα πολύ καλό ποσό στο ταμείο.

Αυτός είναι ο στόχος της Αταλάντα άλλωστε. Οχι το να βγει μια φορά στην 4άδα, να πάρει ένα εισιτήριο για το Champions League, να τους πουλήσει όλους και μετά να εξαφανιστεί, αλλά να χτίσει ένα σταθερό προφίλ στη Serie A. Να καθιερωθεί ως μια ομάδα που θα εκμεταλλεύεται και οικονομικά πλέον τα ταλέντα που διαχρονικά βγάζει, θα είναι νοικοκυρεμένη οικονομικά και σταθερά θα διεκδικεί -και που και που θα παίρνει κιόλας- ένα εισιτήριο για τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Αν τα καταφέρει, δεν θα είναι χαρούμενοι μόνο στο Μπέργκαμο, αλλά και στην υπόλοιπη Ιταλία. Από το Τορίνο και το Μιλάνο ως την Ρώμη και από εκεί ως τη Νάπολη...