ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ

Το ερώτημα μιας hard day's night. Από τον Fuller και τον Ellis ποιον να διαλέξω ;

Gazzetta team 22 Μαΐου 2015 - 09:00

Ο Αντώνης Πανούτσος προβληματίζεται για το αν το Sharp End of War του John Ellis ή το The Second World War J.F.C Fuller πρέπει να είναι το βιβλίο που θα πάρει στο κρεβάτι.

Ανάμεσα στην κούραση και το βιβλίο που παίρνω να διαβάσω υπάρχει μια αυστηρή σχέση. Οσο πιο κουρασμένος είμαι τόσο πιο πολλές φορές πρέπει να έχω διαβάσει το βιβλίο, αφού οι αντοχές μου για παπαριές είναι μηδενικές. Το ίδιο ισχύει και με τα ταξίδια, που πάντα θα αγοράσω ένα βιβλίο από το μαγαζί του αεροδρομίου αλλά πάντα έχω μαζί μου και ένα comfort book. Με αποτέλεσμα τέσσερα, πέντε από τα comfort books να έχουν γίνει σαν τηλεφωνικός κατάλογος από red booth του Λονδίνου. Minus κατρουλίλα. Τουλάχιστον προς το παρόν.

Επειδή Πέμπτη βράδυ πρέπει να στείλω κείμενο και στο Θέμα βιβλιοφιλικά δεν είμαι συνήθως για πολλά πειράματα. Κάτι που να μην το έχω διαβάσει 20 φορές, όπως για παράδειγμα το Radical Soap Opera τουDavid Zane Mairowitz. Αλλά και κάτι που μην είναι εντελώς τελείως αχαχούχα, αζαντάουα, όπως ο «Ο οργασμός του μπράβο» της Σπεράντζα Βρανά. Σε τέτοιες δύσκολες στιγμές την λύση δίνει το κεντρικό φύλλο της βιβλιοθήκης του living room.

Το οποίο εκτός από ένα γνήσιο μαχαίρι Sherpa και ένα replica γυναικείο πιστόλι του Directoire έχει hard bound βιβλία, σε διάφορα στάδια ανάγνωσης. Από εκείνα που τα έχω τελειώσει και μπορεί να τα πιάσω και δεύτερη φορά μέχρι εκείνα που θα τα τελειώσω αν το προσδόκιμο φτάσει τα 140 χρόνια. Φτάνοντας στο μεσαίο φύλλο, μέση και αριστερά βρίσκονται βιβλία που είναι για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ανάμεσα τους το The Sharp End of War του John Ellis και το The Second World War J.F.C Fuller. Ένα από τα δύο.

Ο J.F.C Fuller είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση. Γεννήθηκε το 1878 στην Αγγλία, πήρε μέρος στον πόλεμο των Μπόερ του 1899 και στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο που σχεδίασε την επίθεση με τα τανκς στοCambrai. Στην δεκαετία του ’20 συνεργάστηκε με τον Β.Η.Liddell Hart σε νέες ιδέες για τον μηχανοκίνητο πόλεμο αλλά ο συντηρητισμός του αγγλικού στρατού δεν του επέτρεψε να τις εφαρμόσει. Τις εφάρμοσαν οι Γερμανοί, με τον Heinz Guderian, που πλήρωσε από την τσέπη του για να μεταφράσουν το Provisional Instructions for Tank and Armoured Car Training στα Γερμανικά.

Η θεωρία του ότι τα τεθωρακισμένα πρέπει να κινούνται ανεξάρτητα από το πεζικό αποφεύγοντας τις συγκεντρώσεις στρατευμάτων των αντιπάλων έγινε η βάση του blitzkrieg. Ο Χίτλερ προσκάλεσε τον Fullerστην παρέλαση του 1939 με αποτέλεσμα να μπει σε δυσμένεια στον αγγλικό στρατό και να μην πάρει μέρος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οπότε γιατί να διαβάσω ένα βιβλίο του J.F.C Fuller για ένα πόλεμο που δεν έχει πάρει μέρος. Επίσης πόσο καλό μπορεί να είναι ένα βιβλίο των 415 σελίδων μεγέθους Octavo που εξετάζει ένα τόσο ευρύ θέμα ;

Αντίθετα το The Sharp End of War του Ellis δεν έχει πρόβλημα να αναπτύξει το θέμα του στις 352 σελίδες. Το θέμα του είναι πως ήταν η ζωή του στρατιώτη σε διάφορα μέτωπα στην διάρκεια του Β’ Παγκ. Πολέμου. Επειδή το έχω ανοίξει δύο, τρεις φορές έχω μια ιδέα περί τίνος πρόκειται.

Ο Ellis έχει κάτι απίθανες λεπτομέρειες, όπως ότι στον πόλεμο της Ερήμου οι στρατιώτες ταλαιπωριόντουσαν από τις μύγες. Οι οποίες εμφανιζόντουσαν σε σμήνη με το χάραμα του ήλιου και εξαφανιζόντουσαν με την δύση, δημιουργώντας το ερώτημα που στο διάολο πάνε. Τις μάχες του Ιουλίου του 1942 για την κατοχή του Port Moresby ανάμεσα στους Ιάπωνες και την Νεοζηλανδική οπισθοφυλακή στο Kokoda Trail.

Στις πλαγιές του Owen Stanley, που το μονοπάτι σε ένα σημείο του είχε μόνο σκαλοπάτια και αν κάποιος εξαντλημένος στρατιώτης παραπατούσε μπορούσε να παρασύρει τους συναδέλφους του που τον ακολουθούσαν στις ρίζες του βουνού. Ένα βιβλίο που θα ήταν μοναδικό αν ο John Keegan το 1976, τέσσερα χρόνια πριν την έκδοση του The Sharp End of War του John Ellis δεν είχε γράψει το The Face of Battle. Το οποίο είναι ένα από τα all time comfort books.

Τι κάνουμε λοιπόν. Το προφανές. Παίρνουμε και τα δύο στο κρεβάτι και ξεκινάμε από το βιβλίο του Ellis κρατώντας τον Fuller στον πάγκο. Και για να μην αδικήσουμε την Σπεράντζα Βρανά παίρνουμε και τον Οργασμό του Μπράβο στην καβάτζα. Ελπίζοντας ότι αφορά την ερωτική ζωή του Ραούλ.

Υ.Γ Ο J.F.C Fuller έχει γράψει το αξιόλογο The Decisive Battles of the Western World. Ο Fuller ήταν θαυμαστής του σατανιστή Alastair Crowley, από τον οποίο απομακρύνθηκε όταν θεώρησε ότι θα του βλάψει την στρατιωτική καριέρα. Για τον Crowley έχει γραφτεί ότι το Hotel California των Eagles είχε γραφτεί για την έπαυλη του στο Loch Ness και το «…they just can't kill The Beast» αναφέρεται στον ίδιο τον Crowley, αφού Beast ήταν το παρατσούκλι του. Αλλά για το Hotel California επίσης έχει γραφτεί ότι στο εσώφυλλο, στον πρώτο όροφο, η φιγούρα που εμφανίζεται με ανοιχτά χέρια είναι ο Anton LaVey, που καλωσορίζει τα θύματα του στον σατανισμό. Τελικά το Hotel California είναι αυτό που καταλαβαίνει ο κάθε ένας. Ο ηδονιστικός, ρηχός, τόπος που πας για ένα βράδυ και μένεις για πάντα.

Υ.Γ 1 Για το Kokoda Trail το γίνει ντοκιμαντέρ είναι από τον Damien Parer. Οι σκηνές του στρατοπέδου και της προετοιμασίας είναι αυθεντικές. Η σκηνή της μάχης έχει γυριστεί στο Trail αλλά είναι σκηνοθετημένη.