Ο 27χρονος δρομέας, πέρυσι είδε τον Χριστόφορο Μερούση να τον προσπερνά στα τελευταία χιλιόμετρα και να χάνει την πρωτιά, όμως φέτος ήταν ο ίδιος εκείνος που μπόρεσε να ελέγξει το ρυθμό του αγώνα και να πανηγυρίσει την πρώτη του νίκη στη διοργάνωση.

«Πέρυσι δεν μου βγήκε ο αγώνας, δεν τον διαχειρίστηκα σωστά. Νομίζω η περσινή εμπειρία με βοήθησε φέτος να φτάσω στη νίκη.

Ήμουν άπειρος πέρυσι και πήγα να φύγω πολύ νωρίς, με αποτέλεσμα να κουραστώ. Δεν σεβάστηκα τη δυσκολία της διαδρομής. Αντίθετα, φέτος ήμασταν με τον Χριστόφορο μαζί έως το 32ο χλμ., εκεί δοκίμασε να κάνει μία αλλαγή στο ρυθμό, στην οποία κατάφερα και αντεπεξήλθα, ενώ στη συνέχεια προσπάθησα κατάφερα να πάρω απόσταση, η οποία κατέληξε στο ένα λεπτό.

Ομολογώ ότι στη Μεσογείων πιέστηκα ψυχολογικά, γιατί ήταν το σημείο που με είχε προσπεράσει πέρυσι. Γύρισε το μυαλό μου στις περσινές εικόνες και όλο αυτό ήταν ζόρικο για μένα.
Ευτυχώς έμεινα συγκεντρωμένος και κατάφερα να φτάσω ξεκούραστος στα τελευταία 5-10 χιλιόμετρα, κάνοντας και τα καλύτερα μου περάσματα».

Οι υψηλές θερμοκρασίες την ημέρα του αγώνα και ειδικά στα πρώτα χιλιόμετρα έκαναν ακόμη πιο δύσκολη τη ζωή των δρομέων: «Είχε πολύ άσχημο και «πονηρό» καιρό, ουσιαστικά στα πρώτα 15χλμ. είχαμε χάσει τόσα υγρά, όσα κανονικά θα έπρεπε να χάσουμε στα 25χλμ.

Αυτό εκείνη την ώρα δεν το καταλαβαίνεις, παρά μόνο όταν σταματήσεις, αλλά μία σοβαρή αφυδάτωση απειλεί με σοβαρές ζημιές τον οργανισμό, κυρίως στα νεφρά. Μία ανησυχητική ένδειξη είναι όταν έχεις αιματουρία...

Αντίθετα, στη Γερμανία που είχα τρέξει ο καιρός ήταν ιδανικός, κρύωνα πριν ξεκινήσει ο αγώνας, ενώ εδώ ένιωθα τον ήλιο να μας καίει το πρόσωπο... Αυτό είναι το ιδανικό, να κρυώνεις στην αρχή και να ζεσταίνεσαι στη συνέχεια τρέχοντας.
Τρεις μέρες μετά και νιώθω ακόμα κάποιες στιγμές το στόμα μου να κολλάει, παρότι για πρώτη φορά έπαιρνα υγρά κάθε 2,5 χλμ και όχι κάθε 5χλμ.»

Βλέποντας κανείς τον νικητή, Σάμουελ Καλαλέι να μπαίνει στο Παναθηναϊκο Στάδιο, πιο πιθανό είναι να νόμιζε ότι είχε τρέξει 800άρι παρά μαραθώνιο. Ο Κώστας Γκελαούζος δεν αποτελεί εξαίρεση ανάμεσα σε εκείνους που νιώθουν θαυμασμό για τον Κενυάτη.

«Έμαθα, ότι όταν μπήκε στο Στάδιο ήταν ακμαίος. Δεν είναι τυχαίο... Στο παρελθόν έχω πάει σε προετοιμασία στο Μαρόκο και έχω δει την κουλτούρα τους. Μου αρέσει όταν πηγαίνω κάπου για προετοιμασία να προσπαθώ να ενσωματώνομαι με τους ντόπιους και να ζω όπως εκείνοι.

Στην Κένυα δεν έχω πάει, αν και θα ήθελα πολύ να πάω σε ένα καμπ εκεί, αλλά δυστυχώς το κόστος είναι μεγάλο.
Όταν ο αθλητισμός είναι η μόνη διέξοδος για να γλιτώσεις από τη φτώχεια και το 70% των συμπολιτών σου τρέχει, είναι λογικό να είσαι αφιερωμένος και απόλυτα αφοσιωμένος σε αυτό.

Το τρέξιμο είναι στην νοοτροπία τους. Επίσης μεγάλη σημασία έχουν και οι διατροφικές τους συνήθειες.
Και εγώ τρέχω από 12 ετών και τα χιλιόμετρα που έκανα ήταν μαραθωνοδρόμου τα τελευταία χρόνια, όμως οι τροφές που καταναλώνω δεν είναι τόσο καθαρές. Ζω μόνος μου, προπονούμαι στο ΟΑΚΑ, απ' όπου τελειώνω την προπόνηση στις 10.30, φτάνω στο σπίτι πάει 11:30, μέχρι να κάτσω λίγο να ξεκουραστώ είναι ώρα να φάω για να έχω χωνέψει για την απογευματινή προπόνηση... Παρότι, προσπαθώ να προσέχω, κάποιες φορές είτε η κούραση, είτε οι παρέες παρασύρεσαι και θα φας ένα σουβλάκι...»

Για το τι κάνεις ένας μαραθωνοδρόμος, μετά από έναν τόσο απαιτητικό αγώνα, ο Κώστας Γκελαούζος τόνισε: «Βασικά δεν μπορεί να κοιμηθεί. Πρέπει να κοιμήθηκα στις 5 τα ξημερώματα από την υπερένταση. Το βασικό που πρέπει να κάνεις είναι να περπατάς και να αναπληρώσεις τις ανάγκες σου σε ηλεκτρολύτες και υδατάνθρακες που θα μπορέσουν να σε βοηθήσουν στην ταχύτερη δυνατή αποκατάσταση.

Το θετικό είναι ότι επιτρέπεται να πίνεις μπύρες χωρίς αναστολές! Το γεγονός ότι είναι διουρητικές, σε συνδυασμό με τα ένζυμα που περιέχουν βοηθούν στη διάσπαση των κρυστάλλων ουρικού οξέως που δημιουργούνται στα νεφρά. Στη Γερμανία στον τερματισμό σε περιμένουν με μία τεράστια μπύρα!»

Η φετινή διοργάνωση του Μαραθωνίου ήταν άψογη και αυτό ήταν κάτι που επεσήμανε και ο μαραθωνοδρόμος του Παναθηναϊκού: «Είναι γεγονός ότι φέτος δεν βρήκα το παραμικρό οργανωτικό πρόβλημα. Πέρυσι θυμάμαι σε κάποια σημεία ο κόσμος έμπαινε μέσα στο δρόμο για να μας χειροκροτήσει με αποτέλεσμα να ανακόπτει την πορεία μας. Ευτυχώς κάτι τέτοιο δεν συνέβη φέτος».

Έχοντας χάσει την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο για ελάχιστο χρόνο, ο Κώστας Γκελαούζος στρέφει όλη του την προσοχή στο Τόκιο. «Ο προπονητής μου Χρήστος Παπαχρήστος με έκανε να επαναπροσδιορίσω τους στόχους μου και να κυνηγήσω ξανά τα όνειρα μου. Βελτιώνομαι συνέχεια και στόχος μου είναι να είμαι στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Μετά το 2018 σκοπεύω να αφιερωθώ πλήρως σε αυτόν τον στόχο με την συμπαράσταση των χορηγών μου της Wind, Εthic Sport, Gamrin, Nike και Orama Optics»